Ο Αλέξης είχε την φαεινή ιδέα να κλείσουμε δωμάτια σ' ένα ξενοδοχείο που όπως μας έλεγε «είναι μια ευθεία από τα γήπεδα που θα προπονείται ο Ολυμπιακός». Δεν ξέρω πως έχει καθιερωθεί αλλά εδώ και έξι χρόνια στις προετοιμασίες ο Αλέξης είναι αυτός που «κανονίζει» τα ξενοδοχεία. Πάντα κάνει λάθος, πάντα οι υπόλοιποι τον εμπιστευόμαστε...

Πρώτη μέρα στον Αφιόν Καραχισάρ λοιπόν και είχα την φαεινή (όπως εξελίχθηκε) ιδέα να περπατήσουμε μέχρι το γήπεδο. Μια ευθεία είχε πει ο Αλέξης (Βιρβίλης από το ΦΩΣ). Και όντως ήταν μια ευθεία. Αλλά για λάθος γήπεδο! Αντε να βγάλεις άκρη τώρα στο Αφιόν Καραχισάρ. Εκεί που είναι πιο εύκολο να βρεις κάποιον να σου πει δυο κουβέντες στα ελληνικά παρά να συνεννοηθείς στα αγγλικά.

Το παίρνει πάνω του ο Μάρκος (ο ένας εκ των δύο φωτογράφων) και προσπαθεί να συνεννοηθεί με έναν καλοστημένο 65αρη ψιλοκομψά ντυμένο. Λευκό πουκάμισο, γκρι παντελόνι και μαλλί χωρίστρα.

- Sports Complex;
-(Μιλάει τούρκικα δεν τον καταλαβαίνουμε αλλά μας δείχνει και μας κάνει νόημα ότι είναι μακρυά).

Μετά από ένα μπινελίκι στον Αλέξη που έκλεισε σε λάθος μέρος ξενοδοχείο, έφαγα εγώ άλλο μπινελίκι από τον Γιώργο (Ματθαίο από το INTIME) για το γεγονός ότι ήθελα να περπατήσουμε και δεν πήραμε ταξί.

Ο κομψός κύριος πλησίαζε το βαν του. Μας το άνοιξε και μας έκανε νόημα να μπούμε μέσα. Κοιταζόμασταν. Με το χέρι μας έδειχνε ότι θα μας πάει αυτός. Μας ζήτησε 25 τούρκικες λίρες (8 ευρώ δηλαδή 1,5 ευρώ το άτομο). Η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε πολλές επιλογές. Μπήκαμε μέσα και οι 6, κάναμε μια εσωτερική προσευχή για το που θα μας πάει και περιμέναμε.

Κι όμως. Μας πήγε εκεί που θέλαμε. Εκτός του ότι κρίναμε ότι μας ζήταγε λίγα χρήματα, μας κέρδισε και η ευγένεια του! Ποιος ξέρει ποιος ήταν. Τι δουλειά έκανε... Εμείς αποφασίσαμε να τον εμπιστευτούμε και για την επιστροφή μας (άλλες 25 λίρες). Αλλά και για την επόμενη προπόνηση.

Μετά από 4 μεταφορές πήγαινε έλα μάθαμε και το όνομά του. Ο Αχμέτ! Ακόμα δεν μπορούσαμε να συνεννοηθούμε αλλά κουτσά στραβά βγάζαμε άκρη. Του γράφαμε την ώρα που θέλαμε να μας πάρει μας έλεγε “Ταμάμ” κι έφευγε...



Την τρίτη μέρα όμως και μετά από μια πρωινή προπόνηση του Ολυμπιακού, αποφάσισε ν' αλλάξει την διαδρομή της επιστροφής. Εγώ, ο Γιώργος, ο άλλος Γιώργος (ο δεύτερος φωτογράφος), ο Αλέξης, ο Κώστας και ο Μάρκος κοιταζόμασταν. Λέγαμε θα κόψει δρόμο... Κι όμως η πορεία δεν ήταν... λογική σε ότι είχε να κάνει με το ξενοδοχείο.

Απότομη στάση σ' έναν δρόμο που δεν υπήρχε ψυχή. Κατέβηκε μας άνοιξε μια πύλη και μίλησε για πρώτη φορά αγγλικά. «My House» είπε. Και μετά μιλώντας τούρκικα μας καλούσε με τα χέρια του να μπούμε μέσα και συνέχισε την... παντομίμα δείχνοντας πως θέλει να μπούμε για να φιλοξενήσει και να μας δώσει φαγητό! Ο Αχμέτ! Στο Αφιόν! Σε 6 Ελληνες που γνώρισε πριν από 3 μέρες...

Κοιταχτήκαμε και απλά του είπαμε (βασικά του δείχναμε) πως δεν πειράζει και δεν υπάρχει λόγος να μπει σε τέτοια διαδικασία. Μπήκε μέσα και βγήκε έξω μ' έναν τεράστιο κουβά κεράσια! Ηταν τα πιο νόστιμα κεράσια που είχαμε φάει ποτέ. «Εχω 16 κερασιές μέσα. Αυτή είναι η δουλειά μου» μας έλεγε ο Αχμέτ και χαμογελούσε γεμάτος περηφάνια για την δουλειά του. Τσακίσαμε ένα κουβά κεράσια και μας επέστρεψε στο ξενοδοχείο...

Μετά το φιλικό με την Φενέρ μας περίμενε κάμποση ώρα μιας και ο Γιώργος (ο Στασινόπουλος από τον «Γαύρο»), είχε πήξει και «πυροβολούσε» λέξεις. Οση ώρα περίμενε ο Αχμέτ βούταγε αφίσες, κώνους, δοκάρια. Τα φόρτωνε στον βαν και μετά φόρτωσε κι εμάς...

Η διαδικασία αυτή συνεχιζόταν κάθε μέρα. Ο Αχμέτ μας καλούσε να φάμε κεράσια από το σπίτι του, ο Κώστας (ο Σαμοθράκης από τον «Πρωταθλητή») του φώναζε να γυρίσουμε ξενοδοχείο γιατί είχε να γράψει και η καθημερινότητα προχώραγε κανονικά. Μέχρι και πωλητήριο έβαλε στο βαν... Θα σκέφτηκε βλέπουν τι εργαλείο έχω έχω φορτώσει 6 και τους πηγαινοφέρνω καθημερινά...

Βεβαίως την τελευταία μέρα μείναμε 2-3 φορές στην επιστροφή αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες. Οπως λεπτομέρεια ήταν και το γεγονός πως 4 δημοσιογράφοι και 2 φωτογράφοι αποφάσισαν να μπουν σ' ένα βαν ενός κερασέμπορα για να μπορούν να κάνουν σωστά την δουλειά τους καθημερινά. Εστω και αν η πόρτα του βαν έμενε πάντα ανοιχτή...

Ξέρουμε πως εάν μας βγάλει ο δρόμος ξανά στο Αφιόν (αν και πολύ αμφιβάλλουμε) θα έχουμε κάνει έναν φίλο και θα περιμένει να μας κεράσει ξανά κεράσια.

Ταμάμ, Αχμέτ;
Ταμάμ...

P.S. Μερικές φορές η παρέα σε κρατάει συγκεντρωμένο και δυνατό. Οι συνθήκες στο Αφιόν μόνο επαγγελματικές δεν μπορούσες να τις χαρακτηρίσεις. Ομως όταν έχεις τον Γιώργο Στασινόπουλο (Γαύρο), τον Αλέξη Βιρβίλη (ΦΩΣ), τον Γιώργο Ματθαίο (εραστή της φωτογραφίας και INTIME), τον Μάρκο Χουζούρη (Actionimages) και τον Νίκο Γαβαλά (Nova και ξέρει πάντα να κλείνει σωστά ξενοδοχεία και γλίτωσε το βαν) τότε όλα τα ξεχνάς. Μπορεί οι δημοσιογράφοι της Μαρσέιγ να είχαν κλείσει λιμουζίνα για να πάνε στο γήπεδο. Εμείς όμως διαλέξαμε το βαν. Τεσεκιουλάρ Αχμέτ...