Κοροναϊός: Αδειες εξέδρες, διακοπή ή συνεχίζουμε με σύνεση ενάντια στο φόβο;

Οταν είσαι μακριά και απλώς διαβάζεις νούμερα, δεν συνειδητοποιείς το μέγεθος του κινδύνου. Οι άνθρωποι μετατρέπονται για ακόμη μια φορά σε στατιστικά στοιχεία: “3.120 νεκροί στην Κίνα, 463 στην Ιταλία, 237 στο Ιράν”. Οταν ακούς ότι κλείνουν όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα στη χώρα, αντιλαμβάνεσαι ότι κάτι αλλάζει και στη δική σου χώρα. To ζεις στο πετσί σου, στην καθημερινότητά σου. Δυο ώρες από το Μιλάνο είμαστε, άλλωστε, όπου εκατομμύρια άνθρωποι ζουν ως ελεύθεροι πολιορκημένοι. Βιώνουν εδώ και αρκετές ημέρες κάτι πρωτόγνωρο: απαγόρευση εξόδου από την πόλη! Και εμείς ακόμα... συζητάμε αν θα πρέπει να διεξάγονται ποδοσφαιρικά ματς, μπασκετικές διοργανώσεις και παντός είδους αθλητικές δραστηριότητες; ναι, το συζητάμε!

«Συμβαίνει ήδη στην Ιταλία και στην Ισπανία, όπου αγωνίζονται κεκλεισμένων των θυρών και πιστεύω ότι θα συμβεί και εδώ. Πρέπει να αναρωτηθούμε: αξίζει να παίζουμε ποδόσφαιρο χωρίς τους φιλάθλους; Κάνουμε την δουλειά μας για τον κόσμο. Αν δεν υπάρχει κόσμος στα γήπεδα, τότε δεν έχει νόημα αυτά να διεξάγονται»: σημερινά λόγια του Πεπ Γκουαρδιόλα. Στην Αγγλία, όπου μετά τη χθεσινή σύσκεψη των αρμόδιων κυβερνητικών στελεχών και εκπροσώπων από λίγκες των τεσσάρων κορυφαίων σπορ στη χώρα, αποφασίστηκε η συνέχιση της διεξαγωγής των αγώνων – τουλάχιστον και για το προσεχές Σαββατοκύριακο – παρουσία θεατών. Με τα γήπεδα γεμάτα! Η μήπως... μισογεμάτα αυτή τη φορά, όπως ήταν οι ελληνικές σχολικές αίθουσες τις τελευταίες ημέρες, πριν από τη λήψη της σημερινής απόφασης της κυβέρνησης; Θα το διαπιστώσουμε το Σαββατοκύριακο αν και σε ποιο βαθμό επηρεαστεί και το αγγλικό κοινό, ίσως το πιο πιστό στην Ευρώπη μετά από το γερμανικό, από την εξάπλωση του κοροναϊού...

Στην Αγγλία έχουν ήδη χάσει τη ζωή τους πέντε άνθρωποι λόγω των επιπτώσεων του ιού. Ο τελευταίος τη Δευτέρα, στο Γουλβερχάμπτον. Οσο πιο κοντά σου το κακό, τόσο περισσότερο επηρεάζεσαι. Και ο Νούνο Εσπίριτο, ο κόουτς της Γουλβς, περιέγραψε με διαφορετικά λόγια την ουσία των δηλώσεων του Γκουαρδιόλα. “Δεν έχει νόημα να γίνονται αγώνες με κλειστές πόρτες. Προσποιούμαστε ότι ζούμε μία φυσιολογική ζωή όταν τα πράγματα δεν είναι νορμάλ. Έχει αντίκρισμα να παίζεις χωρίς κόσμο; Τι μήνυμα στέλνεις στον κόσμο και τους φανς έτσι; Εάν πρέπει να πάμε εκεί, θα πάμε. Όμως δεν συμφωνούμε να γίνει το ματς. Δεν είμαστε χαρούμενοι να πάμε στην Ελλάδα. Δεν συμφωνώ με τη διεξαγωγή των αγώνων κεκλεισμένων των θυρών. Ο βασικός στόχος του ποδοσφαίρου είναι η διασκέδαση. Εάν οι φίλαθλοι δεν πάνε στα γήπεδα, ποιο είναι το νόημα; Αυτό είναι ένα θέμα που ξεπερνάει το ποδόσφαιρο” είπε ο Πορτογάλος κόουτς.

Οντως, είναι ένα θέμα που ξεπερνά το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, το βόλεϊ, τον στίβο. Ξεπερνά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, το Champions League, τη Euroleague. Yπερκαλύπτει τα πάντα. Εκτείνεται παντού. Ποιος θα ασχοληθεί με τα σπορ, όταν ψάχνεται σε ποιον συγγενή ή φίλο θα αφήσει το παιδί του σήμερα, αύριο, όλη την εβδομάδα, μετά τη χθεσινή απόφαση για κλείσιμο των σχολείων; Ποιος θα ασχοληθεί με τα σπορ όταν περιμένει τις αποφάσεις για το τι θα γίνει στη δουλειά του, όταν ανησυχεί για τους ανθρώπους με τους οποίους επικοινωνούν και συγχρωτίζονται καθημερινά οι άνω των 70 γονείς του;

“Ζούμε με τον φόβο. Εφόσον πρέπει να πάμε, θα πρέπει να γυρίσουμε. Εγώ είμαι γονιός και έχω κι άλλες υποχρεώσεις. Υποχρεώσεις που ξεπερνούν θέματα όπως το ποδόσφαιρο” ήταν η πιο χαρακτηριστική ατάκα του Νούνο Εσπίριτο. Και έχει χίλια δίκια!

Ομως όχι! Τα σπορ πρέπει να συνεχιστούν. Χωρίς υπερβολές. Με το μέτρο να τίθεται από τους ειδικούς και πάντα υπό την ομπρέλα προστασίας των διοργανωτών, ΜΟΝΟ σε όσες χώρες και περιοχές ο κίνδυνος δεν είναι υψηλός. Με όλα τα μέτρα από τις κυβερνήσεις και τους ανά χώρα οργανισμούς υγείας, ο αθλητισμός – σε επαγγελματικό και ερασιτεχνικό επίπεδο - μπορεί να δώσει όχι μόνο την απαραίτητη σε πολλούς νέους και παιδιά αίσθηση για το ότι “η ζωή συνεχίζεται”. Αλλά και ότι δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε τον ίσκιο μας αν έχουμε λάβει τα απαραίτητα μέτρα! Να τα παίρνουμε όμως!

Αυτή τη φορά, σ' αυτή την περίσταση που έχει τον μεγαλύτερο παγκοσμίως αντίκτυπο μετά την εποχή που μάθαμε τι είναι το AIDS, ωχαδερφισμοί δεν χωρούν. Δεν αψηφάς τις οδηγίες! Δεν λες "έλα μωρέ". Τις τηρείς ευλαβικά. Μα, από την άλλη πλευρά, ούτε οι υπερβολές χρειάζονται. Ενημέρωση, πρόληψη και, ναι, αθλητικές δραστηριότητες μέχρι εκεί που... μας παίρνει. Οχι ρισκάροντας με αγώνες σε περιοχές ευρωπαϊκών χωρών όπου ο αριθμός των κρουσμάτων ούτε μειώνεται, ούτε «σταθεροποιείται», αλλά αυξάνεται με ραγδαίο και όχι «κλιμακούμενο» ρυθμό. Ναι, έστω και κεκλεισμένων των θυρών για κάποιους μήνες! Διότι τα εκατοντάδες εκατομμύρια φιλάθλων από τους τηλεοπτικούς δέκτες δεν θα συνηθίσουν ποτέ την ατμόσφαιρα ενός «παγωμένου» γηπέδου, αλλά δεν θα «παγώσουν» ποτέ παρακολουθώντας ένα παιχνίδι οποιουδήποτε αθλήματος λατρεύουν. Παίζουμε, μέχρι ενός ορίου. Οταν οι ειδικοί αποφασίσουν το "STOP", σταματάμε. Διότι η άλλη πλευρά του νομίσματος δείχνει ότι τα γήπεδα, δηλαδή χώροι συγκέντρωσης χιλιάδων ανθρώπων διαφορετικής ηλικίας, κοινωνικής διαστρωμάτωσης, πόλης ή και χώρας, δυστυχώς μπορούν να εξελιχθούν σε πηρύνες εξάπλωσης του ιού.