Το όνομα “Γκάρι Πέιτον” συνδέεται με έντονες εικόνες, λόγια βαριά και ύφος. Ύφος προκλητικό, επηρμένο, εκνευριστικό, αλαζονικό. Για οποιονδήποτε άλλο παίκτη στον κόσμο όλα αυτά θα τον παρέδιδαν στη χλεύη και την ανυποληψία. Όχι τον Γκάρι Πέιτον. Γιατί; Διότι η αμιγώς αγωνιστική συμπεριφορά ήταν μέρος της “αντικοινωνικής”. Αυτή όριζε το “είναι” του αθυρόστομου κοντού στο παρκέ και αυτή τον οδήγησε στη χορεία των σπουδαίων γκαρντ του ΝΒΑ. Οι μεγαλοστομίες, το trash talking, εξέφραζαν την αυτοπεποίθηση που περίσσευε. Τι κι αν γινόταν θρασύς; Σίγουρα δεν ήταν δειλός, ήταν αποφασισμένος να πετύχει και τίποτε δεν θα έμπαινε εμπόδιο στον διάβα του. Το “γάντι” γράπωσε το ΝΒΑ από το λαιμό και μας κέρδισε.

“Fu#ck” και όλα τα παράγωγα

Η είσοδος στο αχανές ιντερνετικό σύμπαν έχει σίγουρη θέση για τον θρύλο των Σόνικς. Πατώντας “Gary Payton” στο Google, θα τον δείτε στην πιο χαρακτηριστική εικόνα της καριέρας του: Να “κολλάει” στο πρόσωπο του Μάικλ Τζόρνταν και να ετοιμάζεται για λεκτική επίθεση. Το απόσπασμα είναι από τους τελικούς του 1996 και είχε την “Πεϊτονική” εξέλιξη που περίμεναν όλοι. Η διάσημη λέξη “Fu#k” και τα παράγωγα της βγήκαν από το στόμα του “GP”. Ο ίδιος παραδέχεται ότι “ήταν λίγο απ' όλα”. Στη διαμάχη μπήκαν οι Ρον Χάρπερ, Σκότι Πίπεν, Φιλ Τζάκσον και η ακατάλληλη δια ανηλίκους διελκυστίνδα ήταν γεγονός.

Το οπτικό αποτύπωμα μπορεί να μην είναι καθωσπρέπει, όμως είναι απόλυτα ακριβές για τον εν λόγω. Μάλιστα, αν στο Hall of Fame υπήρχαν προτομές, όπως στο αντίστοιχο του NFL, αυτή του Πέιτον θα ήταν με το κεφάλι ελαφρά σηκωμένο και το στόμα ανοιχτό, μιλώντας διαρκώς άσχημα.

Ο “Κύριος Κακός”

Ο Πέιτον, λοιπόν, αποφάσισε να αυτοπροσδιοριστεί προτάσσοντας τον σκληρό και ανυποχώρητο χαρακτήρα τον οποίο έφτιαξαν οι διδαχές του πατέρα του Αλ Πέιτον και τα ανοιχτά γήπεδα του Όκλαντ. Λεπτομέρεια, το προσωνύμιο του Αλ Πέιτον ήταν “Κύριος Κακός” και ήταν αυτός που “ενστάλαξε σε μένα τη σκληρότητα και τον κομπασμό” διευκρινίζει ο Πέιτον. Κάθε παιχνίδι στον δρόμο ήταν δοκιμασία, καθώς όλοι ήθελαν να τον εκφοβίσουν, να τον “δείρουν” στον αγώνα. Έτσι, πήγαινε πάντα θυμωμένος στο γήπεδο και έτοιμος να κυριαρχήσει.

Βέβαια, υπάρχει και το “γάντι”. Το παρατσούκλι που έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητας του. Η άμυνα που “κλείδωνε” τον αντίπαλο και όριζε την εξέλιξη του αγώνα. Το αγωνιστικό σήμα κατατεθέν του Πέιτον οφείλεται στον προπονητή του στο κολέγιο (Όρεγκον Στέιτ) Ραλφ Μίλερ. Εκεί έμαθε ότι υπάρχουν κι άλλα πράγματα στο μπάσκετ πέρα από το σκορ. Έμαθε να κινείται αμυντικά, να χρησιμοποιεί σωστά τα γρήγορα χέρια του...

Η αποστολή “Τζόρνταν”

Στο ανεξίτηλο στιγμιότυπο με τον Τζόρνταν, η άμυνα ήταν το στοιχείο που επέδρασε πιο έντονα στους τελικούς του '96. Το “γάντι” είχε τεράστια συμβολή. Όταν οι Σόνικς βρέθηκαν να χάνουν 3-0 από τους Μπουλς, δεν υπήρχε άλλη λύση για τον Τζορτζ Καρλ. Ο κόουτς του Σιάτλ έδωσε εντολή στον Πέιτον να αναλάβει τον “MJ”. Το αποτέλεσμα ανήκει στις ανεπανάληπτες ατομικές επιδόσεις μια και ο γκαρντ των “υπερηχητικών” κράτησε τον “Air”, στα τρία ματς που ακολούθησαν, στο 37% στα σουτ και στους 23, 26 και 22 πόντους. Ήταν η πρώτη φορά που ο Τζόρνταν σημείωνε κάτω από 30 πόντους σε τρία σερί παιχνίδια τελικών ΝΒΑ. Σίγουρα η μοναδική που αντίπαλος τον έπαιζε τόσο καλή άμυνα. Ο Πέιτον, παρά το γεγονός ότι είχε πρόβλημα στη γάμπα και ήταν απαραίτητος στην επίθεση, δέχθηκε με ζήλο την αποστολή. Ήταν πνευματικά έτοιμος και εξήγησε τη φιλοσοφία του για τη συγκεκριμένη δοκιμασία:

“Δεν μπορείς να υποχωρήσεις στον Τζόρνταν. Αν το κάνεις, είναι σαν το λύκο, θα σε κατασπαράξει. Ήξερε ότι δεν θα έκανα πίσω. Έπρεπε να δω αν πραγματικά είναι αδίστακτος, αν έχει τη συμπεριφορά του ανοιχτού γηπέδου. Πήγα πάνω του. Ήμουν απλά ο εαυτός μου”

Θέληση που κατεδάφιζε βουνά

Το “εγώ” του ήταν ξεχωριστό. Ο εγωισμός είναι κομμάτι (αυτο)προσδιορισμού και υπάρχει σε κάθε άνθρωπο. Ωστόσο, στον Πέιτον ήταν καθοριστικό, λυτρωτικό, εξαγνιστικό, ανυψωτικό. Με ύψος 1.93μ και βάρος 82 κιλά, δεν είχε άλλη επιλογή από το να γίνει υπέρμετρα φιλόδοξος, θρασύς και με θέληση που κατεδάφιζε βουνά. Μπορούσε να παίξει άμυνα στον Τζόρνταν και σε κάθε γκαρντ στο ΝΒΑ. Παράλληλα, ήταν προικισμένος επιθετικά και ανήκει στους καλύτερους όλων των εποχών, τόσο σε σκορ όσο και σε οργάνωση (ασίστ). Ο Πέιτον ήταν μοναδικός γιατί οι μοναδικές δεξιότητες του ήταν εγκιβωτισμένες σ' ένα “άγριο πακέτο”. Ίχνη του Τζόρνταν μπορείς να βρεις στον Κόμπι Μπράιαντ, αντίγραφο όμως του Πέιτον δεν υπάρχει πουθενά. Ο ίδιος θεωρούσε ότι ο Ράγιον Ρόντο τον πλησίαζε αγωνιστικά, αν και αμφέβαλλε για την ικανότητα του στην επίθεση.

Πέρα όμως από απουσία μπασκετικών απογόνων για να τιμηθεί έμμεσα το “γάντι”, δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να τιμηθεί άμεσα. Ήτοι, να αποσυρθεί η φανέλα με του νο20. Και πώς να γίνει αυτό όταν οι Σόνικς δεν υφίστανται πλέον. Η μετακόμιση του συλλόγου από το Σιάτλ στην Οκλαχόμα και η μετονομασία σε Θάντερ έριξαν “μαύρο” σ' αυτή την προσδοκία. Φυσικά, ο Πέιτον δεν έχει καμία διάθεση να συμβιβαστεί με κάτι λιγότερο. Δικαίως.

“Θα έπρεπε να ντρέπονται”

Τα λόγια του είναι σκληρά και δεν χαρίζονται σε αυτούς που ευθύνονται για τον αφανισμό των Σόνικς. Για τον Πέιτον η ευθύνη βαραίνει αυτούς που διαχειρίζονταν τις τύχες των “υπερηχητικών”. Ειδικότερα, την ομάδα επιχειρηματιών υπό τον Χάουαρντ Σουλτζ μια και ήταν αυτοί που προχώρησαν στην πώληση του συλλόγου σε επενδυτές από την Οκλαχόμα. “Ήξεραν τι επρόκειτο να συμβεί. Θα έπρεπε να ντρέπονται. Δεν κατηγορώ κανένα άλλο. Οι φίλαθλοι έλαβαν άδικη μεταχείριση” τονίζει το “γάντι”.

Οι φίλοι των Σόνικς δεν θα χάνουν μόνο τα κατορθώματα των Ντουράντ, Ουέστμπρουκ, αλλά και την ευκαιρία να χαρίσουν άλλο ένα χειροκρότημα στον άνθρωπο που τους πρόσφερε χαρά και διασκέδαση με το νο20 στην πλάτη. Ο Πέιτον, πάντως, ξέρει ότι η αγάπη του κόσμου γι' αυτόν είναι δεδομένη. Τον είδαν -και προφανώς τον καμάρωσαν- να μπαίνει στο Hall of Fame. Επίσης, είναι σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα δει τη φανέλα του να κρέμεται ψηλά σε γήπεδο του Σιάτλ, καθώς είναι βέβαιος για τη δημιουργία ομάδας στην πόλη. Παίζοντας με τον χρόνο, η βεβαιότητα του έχει βάση, αφού στο πέρασμα του είναι πιο πιθανό να φτιαχτεί κλαμπ στο Σιάτλ παρά να βρεθεί νέος Πέιτον.

Πηγή: ESPN