Η παγκοσμιοποίηση του ποδοσφαίρου

Η μεταβαλλόμενη φύση της κοινωνίας δεν θα μπορούσε να μην επηρεάσει και την φύση του αθλητισμού και ειδικότερα του ποδοσφαίρου είτε σε εθνικό, είτε σε συλλογικό επίπεδο. Στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης οι σύλλογοι έχουν αρχίσει και προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα βλέποντας πλέον τον κόσμο όχι ως φιλάθλους αλλά ως πελάτες αυξάνοντας την παρουσία τους σε περιοχές πολύ μακριά από την βάση τους. Σχεδόν όλοι οι κορυφαίοι σύλλογοι προσπαθούν μέσω των περιοδειών με την διεξαγωγή φιλικών αγώνων σε όλη την υφήλιο όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη να προωθήσουν και να εκμεταλλευτούν το όνομα τους σε τεράστιες αγορές γεμίζοντας παράλληλα τα ταμεία τους.

Κάθε χρόνο ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ Μαδρίτης, η Τσέλσι, η Γιουβέντους, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ξεφεύγουν από τον παραδοσιακό τρόπο προετοιμασίας κλεισμένοι μέσα σε ένα απόμακρο προπονητικό κέντρο. Αντίθετα, περιοδεύουν σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Κίνα δίνοντας ανούσια φιλικά συμβαδίζοντας με τις τάσεις που επιτάσσει το σύγχρονο μάρκετινγκ.

Η περιοδεία που έγινε οδύσσεια

Πριν όμως την παγκοσμιοποίηση του ποδοσφαίρου, υπήρχαν άλλες εποχές πιο ρομαντικές όπου τα πρότυπα και οι αξίες καθορίζονται με διαφορετικό τρόπο σε σχέση με τις τωρινές. Σε μια τέτοια εποχή πριν 89 χρόνια έγινε μια ιστορία που δείχνει το πόσο έχει διαβρωθεί ο χαρακτήρας του αθλήματος. Το Gazzettta Weekend Journal παρουσιάζει την οδύσσεια της Εσπανιόλ στην Λατινική Αμερική το καλοκαίρι του 1926 σε μια από τις πρώτες περιοδείες ποδοσφαιρικών ομάδων. Το 1926 η Εσπανιόλ η οποία είχε μια τρομερή ομάδα για τα δεδομένα της εποχής με μεγάλο αστέρι τον θρύλο του ισπανικού ποδοσφαίρου, τον Ρικάρντο Ζαμόρα αποφάσισε να κάνει περιοδεία στη Νότια Αμερική σε ένα ταξίδι που περισσότερο θυμίζει οδύσσεια.

Η αποστολή της Εσπανιόλ αναχώρησε με προορισμό το Μπουένος Άιρες τον Ιούνιο του 1926 με το υπερωκεάνιο SS Principessa Mafalda-το οποίο ένα χρόνο αργότερα θα βυθιστεί στις ακτές της Βραζιλίας παίρνοντας μαζί του 314 αθώες ψυχές σε μια τραγωδία που χαρακτηρίστηκε ως ο Τιτανικός του Νότου. Το ταξίδι της Εσπανιόλ ήταν κανονική κρουαζιέρα αναψυχής και για δύο εβδομάδες οι ποδοσφαιριστές περνούσαν τον χρόνο τους στο καζίνο από την στιγμή που ήταν αδύνατο να προπονηθούν. Μετά από 14 ημέρες στο κατάστρωμα οι Καταλανοί έφτασαν στην Αργεντινή από όπου θα ξεκινούσε η περιοδεία των 16 αγώνων (πέντε στην Αργεντινή, τέσσερις στην Ουρουγουάη, τρεις στην Χιλή, τρεις στο Περού και έναν στην Κούβα).

Η περιοδεία θα διαρκούσε παραπάνω από ένα μήνα και για τον λόγο αυτό η Εσπανιόλ βλέποντας ότι η αρχική ομάδα δεν θα μπορούσε να αντεπεξέλθει σε όλους τους αγώνες αποφάσισε να καλέσει ενισχύσεις. Για τον λόγο αυτό κλήθηκαν και ήρθαν από την Ευρώπη ποδοσφαιριστές από την Βαλένθια, την Οσασούνα, την Τουλούζ, ακόμα και από την Ρεάλ Μαδρίτης!

Τα φιλικά στην Αργεντινή δείχνουν την δυναμική της ομάδας και μάλιστα κόντρα στην εθνική ομάδας της χώρας και υπό το βλέμμα του τεράστιου Κάρλος Γαρδέλ, η Εσπανιόλ καταφέρνει να κάνει το 2-0 σε 2-2 αναγκάζοντας τους Αργεντινούς φιλάθλους υπό το φόβο της ήττας να μπουν μέσα στον αγωνιστικό χώρο και να διακόψουν το παιχνίδι! Οι ανέμελες ημέρες της τουρνέ για τους Ισπανούς θα τελειώσουν στις Άνδεις εκεί όπου ήρθαν αντιμέτωποι με το απίστευτο κρύο και τα μουλάρια να αποτελούν τον μοναδικό τρόπο διάσχισης της κορυφογραμμής μεταξύ της Αργεντινής και της Χιλής.

Η ξαφνική χιονόπτωση και τα γαϊδούρια

Κι ενώ η αποστολή ήταν έτοιμη να ξεκινήσει από την Μεντόζα με για την πρωτεύουσα της Χιλής, το Σαντιάγκο, μια απίστευτη χιονόπτωση είχε ως αποτέλεσμα να κλείσει το οδικό δίκτυο. Τα τρένα είχαν παραλύσει και ο μόνος τρόπος για να μπορέσει η ομάδα να περάσει τα σύνορα ήταν με μουλάρια. Και αν κάποιοι ήταν τυχεροί αφού κατάφεραν και βρήκαν άλογα να ιππεύσουν, υπήρχαν και οι άτυχοι οι οποίοι έπρεπε να κάνουν την διαδρομή με γαϊδούρια και μουλάρια μια δύσβατη διαδρομή μέσα στα χιόνια με κακουχίες και πολύ κρύο.

Τελικά, η αποστολή κατάφερε να φτάσει στο Σαντιάγκο με το περιπετειώδες ταξίδι να γίνεται πρώτο θέμα όχι μόνο στη Χιλή, αλλά και στην Ισπανία. Η ιστορία αυτή φαντάζει και είναι πλέον πολύ μακρινή για ένα άθλημα το οποίο προχωρά και εξελίσσεται έχοντας χάσει όμως οριστικά την όποια αγνότητα το χαρακτήριζε.