Δύο ώρες μετά το τέλος του αγώνα Ατρόμητος – Σαράγεβο, περπατώντας έξω απ’ το γήπεδο του Περιστερίου για να φτάσω στο αυτοκίνητό μου και κρατώντας την μεγάλη ραδιοφωνική βαλίτσα, ελέω της περιγραφής του ματς, με σταματά τύπος με φανέλα και κασκόλ των Περιστεριωτών.

«Περιέγραψες το ματς;», με ρωτάει. «Ναι», του απαντώ κάπως διστακτικά, προσπαθώντας να σκεφτώ τι μπορεί να έχω πει και να τον έχω εκνευρίσει στην περίπτωση που άκουγε. «Είπες αυτά που έπρεπε;», η επόμενη ερώτησή του. «Δηλαδή;», του λέω. «Πως αφού δεν περάσαμε και φέτος, δεν θα περάσουμε ποτέ. Καλά είμαστε εδώ στην Ελλάδα, να κάνουμε το κομμάτι μας. Δεν της πάει της ομάδας μας η Ευρώπη, δυστυχώς. Εγώ μένω εδώ απέναντι απ’ το γήπεδο, βλέπω τον Ατρόμητο 30 χρόνια, αλλά σαν το σημερινό δεν έχει ξανά γίνει. Καλύτερα να μην βγαίναμε Ευρώπη».

Τον σκεφτόμουν αυτό τον τύπο πρόσφατα. Αντιλαμβανόμενος την επιφύλαξη με την οποία αντιμετώπιζαν όλοι στον Ατρόμητο τον επαναληπτικό με την ΑΪΚ Στοκχόλμης αναρωτιόμουν αν θα πάει στο γήπεδο. «Κι αν πάει και την πατήσει πάλι;». Έτσι είναι στο Περιστέρι. Έτσι είναι όλοι οι φίλαθλοι του Ατρόμητου, απ’ αυτόν που πληρώνει διαρκείας στα επίσημα, μέχρι εκείνον που μπαίνει τσάμπα στην εξέδρα των οργανωμένων, γιατί «η Μέρκελ δεν θα μου στερήσει να δω την καψούρα μου». Φοβούνται τον επαναληπτικό του νικηφόρου 3-1 με την «μέτρια» ΑΪΚ, αλλά βροντοφωνάζουν «ποια Φενερμπαχτσέ; Fentagin είμαστε, θα τους τρελάνουμε και θα πάμε ομίλους. Θα τον καταπιεί τον Φαν Πέρσι ο Λαζαρίδης». Τρελοί, με την καλή έννοια. Ένα σύγχρονο «γαλατικό χωριό», που αντιστέκεται και επιμένει.

Πίστη στο πλάνο και δικαίωση

Ο Ατρόμητος κατάφερε να φτάσει στην πολύ μεγάλη επιτυχία της πρόκρισης απέναντι στην ΑΪΚ γιατί οι συνεχόμενοι αποκλεισμοί δεν τον έβγαλαν απ’ τον πλάνο του. Δεν έφεραν πανικό εντός ομάδας, δεν… πήραν κεφάλια (θα μπορούσαν την επομένη του αποκλεισμού απ’ τη Σαράγεβο να φύγουν οι μισοί παίκτες), δεν βγήκε απ’ τη λογική του. Ακόμα και οι τέσσερις προπονητές μέσα σε έναν χρόνο έγιναν με σκοπό να βρεθεί ο άνθρωπος που θα κάνει την υπέρβαση.

Ο Γιώργος Σπανός έδιωξε τον Γιώργο Παράσχο όταν κατάλαβε πως δεν μπορεί πλέον να δώσει όραμα. Έδιωξε τον Ρικάρντο Σα Πίντο όταν διαπίστωσε πως δεν μπορεί ο Ατρόμητος να παίξει επιθετικό ποδόσφαιρο με τον Πορτογάλο. Άλλαξε τον Νίκο Νιόπλια με τον Μιχάλη Γρηγορίου, θεωρώντας πως ο τελευταίος φέρνει περισσότερο στον «αγαπημένο» του Γιώργο Δώνη. Άρα, μπορεί να του κάνει καλύτερα τη δουλειά. Ο Γρηγορίου είναι νέος, είναι φιλόδοξος, παίρνει άριστα στα πρώτα βήματα της προπονητικής του καριέρας. Μα πάνω απ’ όλα, έχει μια φιλοσοφία που ταιριάζει με εκείνη του Δώνη, όπως λένε άνθρωποι της ομάδας. Κι απ’ τη στιγμή που ταιριάζει με εκείνη του Δώνη, ταιριάζει και στον Σπανό.

Άλλωστε, ο Σπανός δεν έκρυψε ποτέ πως ο Δώνης ήταν ο προπονητής με τον οποίο ο Ατρόμητος ανέβηκε επίπεδο και έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο που έχει παίξει τα τελευταία χρόνια. Και θεωρεί πως αυτό συνέβη λόγω της σκέψης του Έλληνα τεχνικού γύρω από το ποδόσφαιρο και της φιλοσοφίας που έχει. Την ίδια σκέψη και φιλοσοφία διέκρινε και στον Μιχάλη Γρηγορίου, ξεκαθαρίζοντας του από την πρώτη στιγμή πως πρέπει πλέον η ομάδα να φέρει έστω και μία πρόκριση, για να βγει από πάνω η… κατάρα που την κυνηγούσε τα προηγούμενα χρόνια.

Η αλλαγή μεταγραφικού προσανατολισμού

Σε τι άλλαξε ο Ατρόμητος φέτος το καλοκαίρι; Είναι ξεκάθαρο πως διαφοροποίησε μέχρι ένα βαθμό τον μεταγραφικό του σχεδιασμό. Άνοιξε τη συνεργασία του με ατζέντηδες, συζήτησε με πολλούς, δέχτηκε τις προτάσεις τους και ξέφυγε από το καθιερωμένο «παίρνω μόνο αυτό που ξέρω». Μέχρι και τον περασμένο Γενάρη στο Περιστέρι ψώνιζαν παίκτες είτε από Ελλάδα, είτε ξένους που έχουν περάσει απ’ την Ελλάδα. Ο Μαρσελίνιο και ο Καράσκο ήταν τα τελευταία παραδείγματα.

Πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει. Ο Ατρόμητος πήρε τον Αργεντινό αριστερό μπακ, Μπίτολο, τον Γάλλο, Λε Ταλέκ και τον Σέρβο, Στόιτσεφ. Ζήτησε από τους ατζέντηδες να του φέρουν προτάσεις, έψαξε, έκανε σκάουτινγκ, ρώτησε και προχώρησε. Για τον τελευταίο πλήρωσε κιόλας την ομάδα του προκειμένου να τον φέρει. Λογική που σπάνια συναντούσες στο Περιστέρι. Ο Στόιτσεφ είχε… τσεκαριστεί από πέρσι, τον ήθελαν πολύ και μέρος των χρημάτων της πρόκρισης από την ΑΪΚ πήγαν για την αγορά του. Σπάνιο, αλλά έχει εξήγηση.

Ποια είναι αυτή; Οι κουβέντες στα ποδοσφαιρικά «στέκια» για την επιστροφή της ΑΕΚ, που θα πιάσει μια θέση στην πρώτη πεντάδα και ουσιαστικά θα υπάρχει μόλις μία… διαθέσιμη, που θα την διεκδικούν ο Ατρόμητος και ο Αστέρας Τρίπολης, έγινε και εντός Περιστερίου. Στον Ατρόμητο δεν ζουν σε γυάλα και γνωρίζουν πως τα πράγματα δυσκολεύουν και πως τα η διατήρηση των κεκτημένων δεν θεωρείται δεδομένη. Και αποφάσισαν να κάνουν την υπέρβαση, ανοίγοντας τα ταμεία τους, ώστε να ενισχυθεί η ομάδα και να εμφανιστεί ανταγωνιστική στο νέο πρωτάθλημα, με στόχο να έρθει εκ νέου η ευρωπαϊκή έξοδος.

Το όνειρο των ομίλων

«Δυστυχώς η κληρωτίδα μας φέρνει κάθε φορά τον πιο δύσκολο αντίπαλο. Θυμόμαστε ακόμα τη Σεβίλλη και τη Νιούκαστλ». Τάδε έφη Γιώργος Σπανός, μία μέρα μετά την πρόκριση επί της ΑΪΚ. Τι απευχόταν; Μα φυσικά την Φενέρμπαχτσε. Ποια ομάδα ήρθε; Μα φυσικά η Φενέρμπαχτσε. Το όνειρο της συμμετοχής στους ομίλους του Europa League είναι πολύ πιθανό να παραμείνει και πάλι όνειρο, αφού οι Τούρκοι είναι πανίσχυροι.

Τούτη τη φορά ωστόσο ο τύπος που το καλοκαίρι του 2014 έλεγε «δεν πρέπει να βγούμε και πάλι στην Ευρώπη», θα παρακολουθήσει περήφανος την προσπάθεια του Δαυίδ εναντίον του Γολιάθ. Τούτη τη φορά δεν θα σιχτιρίσει επειδή η ομάδα του «κάνει μόνο για την Ελλάδα». Τούτη τη φορά – σε αντίθεση με τα ματς με τη Σαράγεβο – ο Ατρόμητος δεν έχει να χάσει τίποτα. Αντίθετα, αν τα καταφέρει θα πρόκειται για εποποιία.