Η λευκή κορδέλα (vid & pic)

Η λευκή κορδέλα (vid & pic)

bet365

Ο Μίκαελ Χάνεκε υπογράφει μια συγκλονιστική ταινία. Όταν χάνεται η αθωότητα και η αγνότητα, τέρατα γεννιούνται.

Να είσαι αθώος και αγνός. Να μένεις αθώος και αγνός. Να προσπαθείς γι’ αυτό. Να αμφιβάλλεις γι’ αυτό. Πάντα! Κάπως έτσι εξελίσσεται η πορεία του ανθρώπου στην κοινωνία. Γεννιέται μέσα στην αγάπη, μεγαλώνει μέσα στην ασφάλεια της αφέλειας και ενηλικιώνεται στο ψέμα και τη βία! Αυτή η αόρατη διαδρομή έχει αξιωματικό χαρακτήρα και εξηγεί πολλά απ’ όσα συμβαίνουν στις ζωές μας.

Τη στιγμή που σταματάμε να αμφιβάλλουμε για την αθωότητα και την αγνότητα μας γινόμαστε χειρότεροι από τα ζώα. Η λογική, η διανοητική υπεροχή, χάνονται και μένει ο απώτερος στόχος, αυτός της επιβολής στον άλλο. Η αμφιβολία αντικαθίσταται και μένει η ωμή δύναμη, η εκδίκηση, ο φθόνος… Η απώθηση του κακού, του ανοίκειου και η τυραννία της ανωτερότητας γεννούν τέρατα. Η υποκρισία περισσεύει, η σοβαροφάνεια και η κατ’ επίφαση ηθική υπεροχή κρύβουν το πρόβλημα και διαιωνίζουν την ύπουλη, νοσηρή, επικίνδυνη κατάσταση. Η βίαιη κατάκτηση χώρου, σεβασμού, η βίαιη δημιουργία ομοιομορφίας, ροκανίζει τα θεμέλια κάθε πολιτισμένης κοινωνίας. Όταν το ψέμα και η βία έρθουν απροκάλυπτα στο προσκήνιο, τότε είναι αργά για αντιδράσεις, αντιστάσεις. Τότε ψάχνεις –μάταια- πού χάθηκε η αθωότητα και η αγνότητα. Το Gazzetta Weekend Journal γράφει για μια σπουδαία ταινία. Κυρίες και κύριοι, “Η λευκή κορδέλα”!

Τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος

Ο Μίκαελ Χάνεκε υπογράφει αυτό το αριστούργημα. Ο γερμανός σκηνοθέτης μας δείχνει τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Και το κάνει τόσο ήρεμα, τόσο διακριτικά, που δεν μπορείς παρά να τον θαυμάσεις γι’ αυτό. Ο Χάνεκε θεωρεί ότι η πίστη και η πειθαρχία μόνο δεν αρκούν για μια κοινωνία. Το “σώμα” της είναι αναπόφευκτο να αρρωστήσει. Η τυφλή υπακοή στους κανόνες, στις παραδόσεις και στον Θεό δεν αρκούν. Η προσέγγιση αυτή απέχει ελάχιστα από τον τρόπο λειτουργίας ενός στρατοπέδου. Ιεραρχία, ανωτερότητα, πόστα, εντολές. Στρατιώτες δεν υπάρχουν, ούτε σκοπιές, όμως το άγρυπνο βλέμμα του καθωσπρεπισμού, των χρηστών ηθών βλέπει τα πάντα. Κάθε παρέκκλιση τιμωρείται και κάθε αγνή και αθώα προσπάθεια καταπνίγεται. Η καταπίεση όμως φέρνει αντίδραση και εδώ βρίσκεται το μεγαλείο του Χάνεκε. Δεν δείχνει μόνο πώς γεννιέται η αντίδραση, αλλά και πώς αποκρύπτεται. Σε αυτή τη γραμμή πατά η σκηνοθετική του άποψη. Γι’ αυτό την αντίδραση και τα αποτέλεσμα της μόλις που τα βλέπουμε και τα καταλαβαίνουμε. Η εικόνα όμως, τα ίχνη, φαίνονται πεντακάθαρα και δεν μπορείς να τα αμφισβητήσεις. Και τα ίχνη οδηγούν στην άκριτη βία, στον ρατσισμό, στον φασισμό. Η αντίδραση, πάντως, δεν είναι η αιτία της παρεκτροπής, όχι. Αιτία είναι η απώλεια της αθωότητας και της αγνότητας.

Παιδιά, θύματα-θύτες!

Σε μικρό χωριό στη βόρεια Γερμανία, λίγο πριν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, συμβαίνουν διάφορα ανεξήγητα περιστατικά βίας. Φαίνεται να είναι θεία τιμωρία. Δεν είναι όμως. Η κλειστή κοινωνία διαβρώνεται αργά και βασανιστικά. Η κανονικότητα ανατρέπεται όταν ο γιατρός του χωριού πέφτε θύμα ατυχήματος. Επιστρέφοντας με το άλογο του σπίτι, το ζώο σκοντάφτει σε τεντωμένο σύρμα. Κάποιος τον είχε στερεώσει εκεί, σκόπιμα. Στη συνέχεια, γυναίκα εργάτρια πεθαίνει εν ώρα εργασίας. Ακολουθεί η καταστροφή των λάχανων από άγνωστο αγρότη και η σωματική κακοποίηση του μικρού γιου του μεγαλοκτηματία της περιοχής. Συμβαίνουν κι άλλα, όπως ο ξυλοδαρμός παιδιού με διανοητικό πρόβλημα. Κάτι συμβαίνει. Η ηρεμία και η ειρήνη του χωριού κλονίζονται.

Σε όλα αυτά τα γεγονότα και καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας, τα παιδιά είναι στο επίκεντρο. Θύματα. Όχι ακριβώς. Θύματα και θύτες! Σοκαριστικό, διότι κανείς ενήλικος δεν το βλέπει, δεν το κατανοεί και δεν θέλει να το πιστέψει. Ούτε ο πάστορας, ούτε ο γιατρός, ούτε ο βαρόνος-μεγαλοτσιφλικάς. Μόνο ο δάσκαλος το υποψιάζεται προς το τέλος.

Ο Χάνεκε επιλέγει ασπρόμαυρη εικόνα. Δεν μπορεί να υπάρξει χρώμα σε τέτοιο περιβάλλον. Η δημιουργία βίαιων ανθρώπων δεν μπορεί να χρωματιστεί. Οι υπεύθυνοι για την απώλεια της αθωότητας, αγνότητας, στο γκρίζο δρουν. Ο Χάνεκε παίζει με το φανερό-κρυφό, αξιοποιεί τις αθέατες πλευρές του χωριού και η φωτογραφία του φιλμ παίζει κομβικό ρόλο. “Η λευκή κορδέλα” είναι σπουδή πάνω στον αυταρχισμό, τη θεοφοβία, τον κυνισμό και τον φασισμό. Τη φορούν τα παιδιά για να θυμούνται την αθωότητα και την αγνότητα τους, όμως οι ενήλικες την ξεχνούν και το λευκό γίνεται μαύρο.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

 

Τελευταία Νέα