Την έχουμε ακούσει πολλές φορές την ιστορία. Η ιδιοφυΐα που ξεκίνησε μόνη της χωρίς καμία βοήθεια, κόντρα σε όσα της έλεγαν κι έχτισε μια αυτοκρατορία. Ο Bill Gates, ο Jeff Bezos, ο Elon Musk, ο Steve Jobs και πόσοι άλλοι. Στον αθλητισμό, όμως, δεν συμβαίνει σχεδόν ποτέ έτσι. Οι Michael Jordan, Diego Maradona, Muhammad Ali, Michael Phelps, Lionel Messi, Cristiano Ronaldo και Usain Bolt της αθλητικής στρατόσφαιρας, ποτέ δεν εμφανίζονται από το πουθενά. Συνήθως είναι wonderkids, έχουν δείξει από μικροί πως υπάρχει ένα άστρο πάνω από το κεφάλι τους. Ο κόσμος τους περιμένει, ξέρει ότι έχουν το potential και αδημονεί να το εμφανίσουν. Όλοι οι μεγάλοι, ήταν εν δυνάμει μεγάλοι από μικροί. Εκτός από έναν…

Η ιστορία του Tom Brady δεν είναι ευρέως γνωστή σε μας τους ευρωπαίους, λόγω του αθλήματος στο οποίο διαπρέπει. Το american football, μας φαίνεται λίγο αστείο. Και μεταξύ μας, σε πρώτη ματιά είναι. Λίγο τα κράνη, λίγο τα μεγέθη κάποιων παικτών που θυμίζουν περισσότερο αθλητές sumo, λίγο η μπάλα που είναι σαν πεπόνι, λίγο ότι το λένε football ενώ το παίζουν κατά βάση με τα χέρια. Στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, το american football είναι αυτή η χαζομάρα που παίζουν οι Αμερικανοί. Στις ΗΠΑ, όμως, το football είναι larger than life, κάτι μεγαλύτερο από τη ζωή. Κάτι σαν θρησκεία. Και ο Εκλεκτός του είναι το Νο. 12, αυτός που επιλέχθηκε στο Νο. 199 του draft το 2000, αυτός που κανένας δεν ήθελε να έχει στην ομάδα του…

Το Νο. 199

Στις 16 Απριλίου του 2000, ο 23χρονος Tom Brady καθόταν στο σαλόνι του σπιτιού του, μαζί με την μητέρα του και τον πατέρα του, τον Tom Brady Sr, και περίμενε να χτυπήσει το τηλέφωνο. Στο άλλο άκρο της γραμμής θα ήταν μία από τις 31 τότε ομάδες της NFL, που θα του ανακοίνωνε, ότι τον επέλεξε στο draft. Οι ώρες και τα νούμερα στην τηλεόραση περνούσαν, όμως το τηλέφωνο δεν χτυπούσε.

Ήξερε και ο ίδιος, ότι δεν θα ήταν στα πρώτα ονόματα. Λίγες εβδομάδες πριν, στο draft combine εκείνης της χρονιάς (όπου μαζεύονται όλοι όσοι έχουν δηλώσει συμμετοχή στο draft και περνούν από μία σειρά τεστ φυσικής κατάστασης και τεχνικής), η παρουσία του ήταν κακή. Το scouting report του ανέφερε τα εξής: «Φτωχό σώμα, αδύνατος, δεν έχει δύναμη, αργός, δυσκολεύεται να αποφύγει το rush, αδύναμο χέρι, δεν μπορεί να τρέξει την μπάλα και πέφτει εύκολα αν πιεστεί».

Αν και είχε οδηγήσει το πανεπιστήμιο του Michigan στην κατάκτηση του Orange Bowl εκείνη τη χρονιά, σε έναν μυθικό τελικό με την Alabama, ο Brady δεν λογίστηκε ποτέ, ως κάτι το εξαιρετικό στα κολεγιακά του χρόνια. Οι αναλυτές του ESPN του είχαν κολλήσει το παρατσούκλι «comeback kid», μετά από ένα παιχνίδι με το Penn State, όπου οδήγησε τους Wolverines στη νίκη με δύο touchdowns σε 3:35 λεπτά, όμως ένα παρατσούκλι δεν σε οδηγεί στην NFL. Ούτε μία καλή εμφάνιση στο Orange Bowl. Στα μάτια των scouters και των general managers της NFL, ο Brady ήταν αυτός που παραλίγο να χάσει τη θέση του από τον Drew Henson στο Michigan. Ήταν ένας ψηλόλιγνος, πολύ αργός και αδύναμος QB, χωρίς δυνατό χέρι. Το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή, απ’ ό,τι ψάχνουν από έναν πιτσιρικά.

Όταν το draft είχε φτάσει πια στον έκτο γύρο, ο Brady δεν άντεξε να παρακολουθεί άλλο την τηλεόραση. Έξι quarterbacks είχαν ήδη επιλεγεί και το όνομά του δεν υπήρχε πουθενά. Σηκώθηκε από τον καναπέ, πήρε τον πατέρα του και βγήκε έξω για να περπατήσει. Το όνειρο μιας καριέρας στην NFL άρχισε να σβήνει απ’ το μυαλό του. Όπως είπε και ο ίδιος χρόνια αργότερα «Το εναλλακτικό σχέδιο για τη ζωή μου ήταν να γίνω πωλητής ασφαλειών. Το football ήταν το πάθος μου, αυτό που ήξερα να κάνω, αυτό που ήθελα να κάνω».

Ήταν εκτός σπιτιού, όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη, ο general manager των New England Patriots, που του ανακοίνωσε, ότι η ομάδα του Bill Belichick θα τον επέλεγε στο Νο. 199! Μία θέση πριν τη λήξη του έκτου γύρου... Εκείνη τη στιγμή, οι Patriots πραγματοποιούσαν την μεγαλύτερη κλοπή στην ιστορία των drafts οποιουδήποτε αθλήματος στις ΗΠΑ. Αυτό, όμως, έπρεπε να περιμένουν δύο χρόνια για να το καταλάβουν…

Η αρχή μιας δυναστείας

Την πρώτη του χρονιά, ο Brady έριξε μόλις τρεις πάσες στους Patriots. Ήταν ο τέταρτος QB της ομάδας, πίσω από τους Drew Bledsoe, Michael Bishop και John Friesz. Ο Belichick, όμως, παρατηρώντας τον στο training camp, ήταν διστακτικός να τον αφήσει εκτός ρόστερ. Βλέπετε, το σύνηθες είναι οι ομάδες στην NFL να δηλώνουν τρεις QBs κάθε χρόνο. Ο Belichick αποφάσισε να ξοδέψει μία θέση στο ρόστερ της σεζόν 2000-01 για να έχει μαζί του και τον Brady. Κι ας μην έπαιξε ούτε λεπτό ουσιαστικά.

Αυτή η σεζόν λειτούργησε ευεργετικά για τον rookie Brady, που δεν είχε τίποτα, αλλά ταυτόχρονα και τα πάντα να αποδείξει. Κανένας δεν περίμενε από αυτόν να κάνει τη διαφορά, εδώ καλά καλά δεν έπαιζε, όμως στο δικό του μυαλό, έπρεπε να δείξει σε όλους πόσο λάθος έκαναν που δεν τον πίστεψαν. Αυτό ήταν το κίνητρο, η σπίθα μέσα στην καρδιά του, ο φάρος που τον οδηγούσε.

Μια δεκαετία μετά το draft του 2000, ο Steve Mariucci, που ήταν ο προπονητής των San Francisco 49ers στις αρχές του αιώνα, δήλωσε: «Είδαμε το σώμα του, το χέρι του, τα πόδια του. Δεν ανοίξαμε ποτέ το στήθος του για να δούμε την καρδιά του. Δεν ανοίξαμε το κεφάλι του για να δούμε το μυαλό του. Δεν μπορούσαμε να ξέρουμε. Κανένας δεν ήξερε, ούτε καν οι Patriots. Ξέραμε, ότι είχε μεγαλώσει στο San Francisco. Ξέραμε, ότι ήταν 49er, γιατί είχε είδωλο τον Joe Montana. Ήταν στη γειτονιά μας και τον χάσαμε. Δεν ξέραμε, δεν μπορούσαμε να ξέρουμε».

Ο Brady έκανε υπομονή έναν χρόνο και στη δεύτερη σεζόν του, ήταν πλέον ο αναπληρωματικός QB του Drew Bledsoe. Περίμενε την ευκαιρία του κι αυτή ήρθε στο δεύτερο παιχνίδι της χρονιάς, όταν ο Bledsoe τραυματίστηκε. Ο Brady μπήκε στο γήπεδο και δεν βγήκε ποτέ ξανά. Το «comeback kid» ακούστηκε για πρώτη φορά στην NFL στο πέμπτο παιχνίδι της σεζόν, κόντρα στους Chargers. Οι Patriots έχαναν 26-16 στην τελευταία περίοδο, ο Brady σκόραρε με field goal και touchdown για να στείλει το ματς στην παράταση και με ένα άλλο TD εκεί, η Νέα Αγγλία πήρε τη νίκη. Από τα 14 ματς που ξεκίνησε στην κανονική περίοδο εκείνη τη χρονιά, οι Patriots κέρδισαν τα 11 (τα έξι σερί) και πήραν την πρόκριση στα play-offs, όπου απέκλεισαν τους Raiders και τους Steelers για να φτάσουν στο Super Bowl XXXVI κόντρα στους St. Louis Rams, τους τότε εν ενεργεία πρωταθλητές και μεγάλο φαβορί για την αναμέτρηση.

Στη δεύτερη χρονιά του στην NFL, την πρώτη του ως βασικός, ο Brady οδήγησε τους Patriots στο Super Bowl, τον μεγάλο τελικό της NFL, το σημαντικότερο αθλητικό brand του πλανήτη, σύμφωνα με το περιοδικό Forbes. Πιο πάνω και από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το παιχνίδι, που κανένας Αμερικανός δεν χάνει, η ημέρα που είναι ανεπίσημη αργία για τις ΗΠΑ. Μέσα σε δύο χρόνια, ο Brady εμφανίστηκε από το πουθενά, το Νο. 199 draft pick και πήρε μια ομάδα στον ώμο του για να την κουβαλήσει σχεδόν ως το τέλος. Το μόνο που απέμενε μπροστά του, ήταν το εμπόδιο των Rams.

Εκείνος ο τελικός ήταν αμφίβολος. Η άμυνα των Patriots είχε καταφέρει να κρατήσει χαμηλά την πυραυλοκίνητη επίθεση του St. Louis και με 1:21 να απομένουν για να λήξει η κανονική διάρκεια, το σκορ ήταν 17-17. Η μπάλα ήταν στην επίθεση των Patriots, που θα ξεκινούσαν το drive τους από τις 17 γιάρδες, χωρίς να έχουν time-out. Σχολιαστής εκείνου του Super Bowl για λογαριασμό του FOX, ήταν ο John Madden, ο άνθρωπος που χάρισε το όνομά του και στα γνωστά video games της ΕΑ για το football. Βλέποντας τον Brady να παίρνει θέση στο γήπεδο, είπε: «Oι Patriots δεν έχουν time-outs. Δεν πρέπει να ρισκάρουν, πρέπει να κρατήσουν την μπάλα και να πάνε στην παράταση. Δεν πρέπει να πάρουν το ρίσκο». Ο Bill Belichick το πήρε το ρίσκο. Πόνταρε στο Νο. 199 του draft.

Είχε 81 δευτερόλεπτα για να καλύψει σχεδόν 70 γιάρδες, ώστε να φέρει την μπάλα σε σημείο, που να μπορεί να σκοράρει η ομάδα του με field goal. Για έναν έμπειρο QB, είναι ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα. Για έναν άπειρο QB, στη δεύτερη μόλις χρονιά του στην NFL, στο Super Bowl, με τα μάτια όλου του κόσμου καρφωμένα πάνω του, είναι πρακτικά αδύνατο. Όλοι θα λύγιζαν στην πίεση και στην καλύτερη δεν θα κατάφερναν. Στη χειρότερη, θα έκαναν ένα λάθος, που θα τους κόστιζε τον τελικό και μάλλον την καριέρα τους. Ο Brady, όμως, άρχισε αυτές τις μαγικές bullet πάσες των 20 γιαρδών για τα πρώτα down σε J.R. Redmond και Troy Brown και όταν ήρθε η σειρά του Adam Vinatieri να δοκιμάσει για το field goal των 48 γιαρδών, ο Madden είπε στην μετάδοση: «Ως coach, θα επέλεγα να πάω για την παράταση. Όταν όμως είσαι στο Super Bowl, πρέπει κάποιες φορές να τα ποντάρεις όλα. Αυτό που έκανε αυτός ο νεαρός Tom Brady με ανατριχιάζει». Λίγα δευτερόλεπτα μετά, ο Vinatieri σκόραρε και οι Patriots κέρδισαν…

Ο GOAT

Η θέση του quarterback στο football είναι η πιο σύνθετη ατομική θέση σε οποιοδήποτε ομαδικό άθλημα. Θυμίζει λίγο αυτή του πασαδόρου στο βόλεϊ, καθώς ό,τι και να γίνει, στο 99,9% των περιπτώσεων, η μπάλα θα περάσει από τα χέρια του. Εκεί, όμως, που ο πασαδόρος έχει 3-4 επιλογές κάθε φορά, ο QB έχει πάνω από δέκα, με τα συστήματα και τα υποσυστήματα σε κάθε περίπτωση να είναι εκατοντάδες. Και ο χρόνος που έχει για να αποφασίσει είναι 1-2 δευτερόλεπτα, την ώρα που 4-5… γιγάντιοι τύποι κάνουν ό,τι μπορούν για να τον κατασπαράξουν. Όχι να τον εμποδίσουν, αλλά να τον χτυπήσουν!

Ναι, ο Brady δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα δυνατός. Ούτε γρήγορος, ούτε αθλητικός, ούτε διέθετε ένα χέρι που θα έστελνε την μπάλα 50-60 γιάρδες μακριά. Όπως δήλωσε, όμως, και ο ίδιος κάποτε: «Δόξα τω Θεώ, δεν χρειαζόταν να τα έχω όλα αυτά. Μπορώ να κάνω τη δουλειά μου και με λιγότερα». Αυτά που δεν είδε κανένας στον Brady, ήταν, όπως είπε και ο Mariucci, η καρδιά και το μυαλό του. Η ψυχραιμία και η οξυδέρκειά του. Στα 21 χρόνια του στη NFL, ο Brady ήταν πάντα σταθερός. Πάντα εκεί, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, με ό,τι ομάδα και να είχε γύρω του.

​

Οδήγησε τους Patriots σε εννέα Super Bowls και τους Tampa Bay Buccaneers σε άλλο ένα. Κέρδισε τα έξι από αυτά και σε μία εβδομάδα θα διεκδικήσει το έβδομό του. Αυτοί οι αριθμοί είναι από μόνοι τους ρεκόρ. Έχει τελειώσει κανονική σεζόν αήττητος (16-0), ανά χρονιές ήταν ο κορυφαίος στη λίγκα σε όλες τις κατηγορίες που αφορούν τους QB, έχει σπάσει ρεκόρ αγώνων και σεζόν. Σε 20 χρόνια στους Patriots, η λέξη δυναστεία είναι η μόνη που μπορεί να περιγράψει τα όσα κατάφερε, μαζί με τον Bill Belichick. Και τα νούμερα θα μπορούσαν να ήταν ακόμα πιο εξωφρενικά, αν δεν υπήρχαν οι New York Giants του Eli Manning, που «έκλεψαν» δύο Super Bowls από τους Patriots.

Αν, όμως, υπάρχει ένα παιχνίδι, που περιγράφει καλύτερα από οτιδήποτε άλλο, τι είναι ο Tom Brady, αυτό είναι το Super Bowl LI. Ο μνημειώδης τελικός με τους Atlanta Falcons. Η ραψωδία του Brady. Τα 60 λεπτά, που όμοιά τους δεν είχε ξαναδεί κανείς στην ιστορία της NFL. Τα 60 λεπτά, που χωράνε σε οποιαδήποτε λίστα των κορυφαίων εμφανίσεων στην ιστορία από έναν αθλητή. Το παιχνίδι, που ανάγκασε τους πάντες να παραδεχθούν, ότι αυτός είναι ο Εκλεκτός, ο GOAT…

Στα μέσα της τρίτης περιόδου, το σκορ ήταν 28-3! Οι Falcons, οδηγούμενοι από τον MVP εκείνης της χρονιάς, QB Matt Ryan, και τον WR Julio Jones, είχαν κάνει σμπαράλια την άμυνα των Patriots. Καμία ομάδα στην ιστορία των Super Bowls, δεν είχε επιστρέψει από μειονέκτημα 25 πόντων. Ποτέ! Καμία! Ακόμα, όμως, και στο 28-3, όταν η κάμερα γύρισε στον πάγκο των Falcons, τα μικρόφωνα έπιασαν τον Jones να μιλάει με τους συμπαίκτες του και να λέει: «Δεν ξέρω ρε φίλε, είναι ο Tom Brady! Το έχουμε, είναι δικό μας, αλλά είναι ο Tom Brady! Δεν ξέρω».

Για να γυρίσεις ένα παιχνίδι από το 28-3 σε λιγότερο από δύο περιόδους στο football, πρέπει να τα κάνεις όλα σωστά και ο αντίπαλος σου όλα λάθος! Είναι σαν να χάνεις 4-0 στο… δικό μας ποδόσφαιρο στο 70’! Με την ψυχολογία, όμως, στο ζενίθ για τους Falcons και στο ναδίρ για τους Patriots, η πλάστιγγα έδειχνε να έχει γείρει οριστικά. Και τότε, πήρε μπροστά ο Brady. Το «comeback kid» του Michigan έβαλε πλώρη για την μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία του αθλήματος. Στα 39 του τότε. Έπειτα από 16 χρόνια στην NFL, έπειτα από τέσσερα δαχτυλίδια, είχε ακόμα να αποδείξει πράγματα. Έπρεπε να γράψει το έπος του. Και το έγραψε…

Ο Julian Edelman έκανε το catch της δεκαετίας, ο Brady άρχισε να σκοράρει και οι Falcons άρχισαν να πανικοβάλλονται. Το 28-3 έγινε 28-9 (ο Gostkowski έχασε το kick για τον έξτρα πόντο), το 28-9 έγινε 28-12, το 28-12 έγινε 28-20 (με 2-point conversion) και με ένα λεπτό να έχει απομείνει στο ρολόι, το 28-20 έγινε 28-28 (με ένα ακόμα 2-point conversion)! Σε 17 αγωνιστικά λεπτά, οι Patriots σκόραραν 25 πόντους για να οδηγήσουν το Super Bowl στην παράταση, για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού. Εκεί, σκόραραν ένα ακόμη touchdown για να σηκώσουν το Vince Lombardi. Πριν ξεκινήσει αυτό το απίθανο σερί, ο Brady ούρλιαζε στους συμπαίκτες του: «Δεν τελείωσε τίποτα. Laser focus! Laser focus!».

Όλοι πίστεψαν, ότι αυτό το μαγικό βράδυ θα ήταν το τελευταίο του Brady στα Super Bowl. Την επόμενη χρονιά θα γινόταν 40, είχε ήδη κατακτήσει πέντε πρωταθλήματα, τα περισσότερα από οποιοδήποτε άλλο QB στην ιστορία και μετά την παράσταση κόντρα στους Falcons, όλοι είχαν υποκλιθεί μπροστά του και τον είχαν αναδείξει GOAT. Δεκαεπτά χρόνια μετά το draft του 2000, δεκαεπτά χρόνια μετά το Νο. 199, όλοι είχαν παραδεχθεί το λάθος τους, όμως ο Brady είχε κι άλλο μέσα του.

Την επόμενη χρονιά, στα 40 του, επέστρεψε ξανά στον τελικό, για την όγδοη φορά, αλλά τον έχασε από τους Philadelphia Eagles. Τότε, όλοι είπαν ξανά, ότι αυτό ήταν, τελείωσε. Αποκλείεται να συνεχίσει. Την επόμενη χρονιά, στα 41 του, επέστρεψε και πάλι στον τελικό, αυτή τη φορά κόντρα στους Los Angeles Rams και τους κέρδισε για το έκτο δαχτυλίδι του! Τότε, όλοι είπαν ξανά, ότι αυτό ήταν, τελείωσε! Τι άλλο να κάνει αυτός ο άνθρωπος πια; Έχει έξι πρωταθλήματα, είναι ο κορυφαίος όλων των εποχών, είναι 41!

Την επόμενη χρονιά, στα 42 του, δεν πήγε στο Super Bowl, όμως αυτή αποδείχθηκε η τελευταία του στους Patriots. Έπειτα από 20 χρόνια υπό τις οδηγίες του Belichick, οι Patriots δεν του ανανέωσαν το συμβόλαιο. Τότε, όλοι είπαν ξανά, ότι αυτό ήταν, τελείωσε. Στα 42 του, έφυγε από τους Patriots, αποκλείεται να πάει κάπου αλλού. Αυτός πήγε, στους Tampa Bay Buccaneers, μία από τις χειρότερες ομάδες του πρωταθλήματος. Τότε, όλοι είπαν, ότι έκανε λάθος. Ότι έπρεπε να σταματήσει, ότι θα έκανε κακό στην κληρονομιά του, ότι έπρεπε να αποσυρθεί ως Patriot, ότι δεν θα έφτανε ούτε μέχρι τα play-offs. Σε μία εβδομάδα, θα αγωνιστεί για δέκατη φορά σε Super Bowl. Με τους Tampa Bay Buccaneers…

Το legacy

Η κουβέντα αυτή τη στιγμή στις ΗΠΑ δεν είναι για το αν ο Brady είναι ο GOAT του football. Αυτό το ξέρουν από το 2017 και τον τελικό με τους Falcons. Η κουβέντα γίνεται για το αν είναι ο GOAT των GOATs. Ο κορυφαίος όλων, όλων των εποχών, σε όλα τα αθλήματα. Πιο πάνω και από τον Michael Jordan, πιο πάνω και από τον Muhammad Ali, πιο πάνω και από τον Michael Phelps, πιο πάνω και από τον Babe Ruth. Κι αυτή η κουβέντα γίνεται, ανεξάρτητα με το αν θα κάνει το απίθανο και κερδίσει την καλύτερη ομάδα της NFL, τους Kansas City Chiefs του… μικρού Brady, Patrick Mahomes. Δεν τους ενδιαφέρει πλέον, αν θα κερδίσει και το έβδομο, τους αρκεί, ότι πήρε μια κακή ομάδα και στην πρώτη του χρονιά εκεί, την οδήγησε στο Super Bowl. Στα 43 του…

Το legacy του Brady θα μείνει ανεξίτηλα γραμμένο στην ιστορία των αθλημάτων. Όχι μόνο των ΗΠΑ, αλλά και του κόσμου. Ο Brady απέδειξε με τον πιο εμφατικό τρόπο, ότι δεν χρειάζεται να είσαι ο πιο αθλητικός, ο πιο γρήγορος, ο πιο δυνατός για να κυριαρχήσεις. Το κλισέ «με τη σκληρή δουλειά, θα τα καταφέρεις» βρήκε την επιτομή του σε αυτόν τον αθλητή. Έφτασε ελάχιστες θέσεις μακριά στο draft, από το να μην ξεκινήσει καν την καριέρα του και 21 χρόνια μετά, όχι μόνο συνεχίζει σε ένα από τα πιο επίπονα αθλήματα, αλλά είναι ακόμα ο καλύτερος όλων. Τουλάχιστον, μέχρι την επόμενη Κυριακή και την κόντρα του με τον Mahomes.

​

Ο Brady είναι η προσωποποίηση του american dream. Αυτό που ονειρεύεται κάθε παιδάκι που κρατάει μια μπάλα football στα χέρια του και την πετάει μέσα στο σαλόνι του. Να γίνει ο καλύτερος, να έχει σύντροφο την πιο όμορφη του σχολείου, να τον αποθεώνουν όλοι. Ο Brady άργησε λίγο, δεν τα έκανε όλα αυτά στα χρόνια του στο γυμνάσιο, αλλά τώρα είναι ο κορυφαίος όλων των εποχών, έχει δύο παιδιά με τη Ζιζέλ και δεν υπάρχει άνθρωπος που να ασχολείται με τα σπορ και να μην τον ξέρει.

Όχι κι άσχημα για το Νο. 199 του draft…