• Μεταξύ εφικτού-ανέφικτου
• Η αίσθηση του κόμικ

Το 1606, η τελευταία μέρα του Ιανουαρίου έμελλε να είναι και η τελευταία του Γκάι Φωκς. Συνωμότης, έτσι πέρασε στην ιστορία. Μέλος της ομάδας καθολικών που οργάνωσαν τη “Συνωμοσία της πυρίτιδας” το 1605. Σκοπός της ήταν η δολοφονία του βασιλιά Ιάκωβου Α΄ της Αγγλίας, κι άλλων μελών της αριστοκρατίας, με την ανατίναξη του βρετανικού κοινοβουλίου στο Λονδίνο. Η ημέρα που δεν πρέπει να ξεχαστεί: 5η Νοέμβρη 1605. Ημέρα έναρξης της Βουλής. Η προσπάθεια απέτυχε και οι συνωμότες εκτελέστηκαν. Και μετά... μετά ακούσαμε το “Remember remember the 5th of November…”. Είδαμε το προσωπείο του Φωκς να γελά αθώα και πονηρά μαζί, είδαμε τα πυροτεχνήματα, είδαμε τη βία και είδαμε τις ιδέες που δεν πεθαίνουν παρά μόνο ανασταίνουν. Είδαμε την ουτοπία ή μήπως τη δυστοπία του μέλλοντος; Εκδίκηση, αντιβία, ψέμα, χειραγώγηση, φόβος, αντίσταση, θυσία, πάθος, ελπίδα. Οι καιροί είναι γεμάτοι σύμβολα και φοβισμένους ανθρώπους. Ποιος θα τολμήσει να τα γκρεμίσει; Η ιδέα υπάρχει αλλά ποιος θα την ενσαρκώσει; Απάντηση καμία, μόνο ο ψίθυρος: “Remember remember the 5th of November”. Το G-Weekend Journal γράφει για την ταινία που φλερτάρει με την αλήθεια.

Μεταξύ εφικτού-ανέφικτου

Η δυστοπική, πολιτική, ταινία δράσης έχει πολλά να μας πει σήμερα. Και χθες. Και αύριο. Το φιλμ του Τζέιμς Μακ Τιγκ (σκηνοθεσία) και των αδερφών Ουατσόφσκι (σενάριο) κινείται μεταξύ εφικτού-ανέφικτου. Αυτή την αίσθηση σου αφήνει. Ο δίκαιος αγώνας του πρωταγωνιστή αντιμετωπίζει την ψυχρή, κυνική, πραγματικότητα. Οι ηρωισμοί, οι δηλώσεις εκ βάθους καρδίας, η πίστη στα υψηλά ιδανικά, οι συναισθηματισμοί, συγκινούν, προβληματίζουν, αναταράσσουν, αλλά δεν κερδίζουν το ανελέητο σήμερα, τη ζωή μακριά από τον μύθο.

Η ταινία θέλει να δείξει στο κοινό ότι υπάρχουν ακόμη ακηλίδωτες υπάρξεις και καταστάσεις, ότι ο φόβος μπορεί να νικηθεί και ότι “ο λαός δεν πρέπει να φοβάται την κυβέρνηση. Η κυβέρνηση πρέπει να φοβάται τον λαό”. Το επαναστατικό πνεύμα είναι ζωντανό, αλλά μπορεί να τα βάλει με ένα πανίσχυρο καθεστώς; Μπορεί να κάνει τον κόσμο να πάψει να φοβάται; Μπορεί να ρίξει τα σύμβολα της καταπίεσης και να ορθώσει τα δικά του; Το φιλμ απαντά “ναι”, η κονωνική/πολιτική πραγματικότητα διαφωνούν.

Η αίσθηση του κόμικ

Η υπόθεση: σε μια Αγγλία του μέλλοντος, η οποία κυβερνάται από φασιστικό καθεστώς, η Ίβι, ιδιωτική υπάλληλος, συναντά τον επαναστάτη “V”. Τη σώζει από τους καταδότες και τη μεταφέρει στο κρησφύγετο του όταν τον βοηθά να μη συλληφθεί. Ο “V” θέλει να εκδικηθεί την κυβέρνηση του Καγκελάριου Άνταμ Σάτλερ για όσα του έκαναν και για τον τρόπο που πήρε την εξουσία. Παραπλάνηση, δημαγωγία, εξαπάτηση, καταστολή, βία, φόνος, αυτά ήταν τα μέσα του Καγκελάριου. Ο “V” έγινε πειραματόζωο και μετά από πυρκαγιά παραμορφώθηκε. Στόχος του να ανατινάξει το κοινοβούλιο, όπως είχε προσπαθήσει στο παρελθόν και ο Γκάι Φωκς.

Η ταινία βασίζεται στο κόμικ των Ντέιβιντ Λόιντ, Άλαν Μουρ και την αίσθηση του έχουν περάσει οι δημιουργοί της. Το άλλο κομβικό στοιχείο είναι η ισορροπία δράσης και ουσιαστικής σχέσης των χαρακτήρων μεταξύ τους. Ο θεατής δεν βλέπει μόνο την περιπέτεια και την τιμωρία που επιβάλλει ο “V”. Βλέπει και τους προβληματισμούς που θέτουν οι ήρωες στο κοινό, βλέπει την ανάπτυξη μιας κοσμοθεωρίας, ιδεολογίας, που ενώ υπάρχει φαντάζει ξένη. Και όμως, αυτή η στάση ζωής εμπνέει και συγκινεί, κινητοποιεί ενάντια στον απολυταρχισμό, την ομοφοβία, την κρατική τρομοκρατία. Οι αδελφοί Ουατσόφσκι έχοντας την εμπειρία του “Μάτριξ”, όπως και ο σκηνοθέτης, ο Τζέιμς Μακ Τιγκ, δίνουν απίστευτη ενέργεια στο δημιούργημα τους. Η αφήγηση κρατά το ενδιαφέρον του θεατή και το μοντάζ προσφέρει τη φρεσκάδα που έχει ανάγκη κάθε ταινία. Η φωτογραφία του Άντριαν Μπιντλ καθαρή και όσο σκοτεινή χρειάζεται. Ξεχωριστό το επιτελείο ηθοποιών: Τζον Χαρτ, Χιούγκο Ουίβινγκ, Νάταλι Πόρτμαν, Στίβεν Ρία, Στίβεν Φράι. Το “V for Vendetta” πάντα θα μας ψυχαγωγεί και πάντα θα μας θέτει δύσκολα, επίκαιρα, ερωτήματα.