• Ποτέ στην περιοχή του Μουτόμπο
• Η δύναμη της χειρονομίας

Το να σου κουνάνε το δάχτυλο δεν είναι καθόλου ωραίο. Είτε το αξίζεις είτε όχι. Επιθετική χειρονομία που δηλώνει επίκριση, ειρωνεία και απειλή μερικές φορές. Αυτός που εκφράζεται έτσι διαθέτει αυτοπεποίθηση και έλεγχο του φόβου του. Τολμά και υπολογίζει το ρίσκο, διότι όταν κουνάς το δάχτυλο σε άλλον, τότε μπορεί να βρεθείς στη θέση αυτού που δέχεται τη χειρονομία. Ας το πάμε στο αθλητικό πεδίο και συγκεκριμένα στο ΝΒΑ. Ο παίκτης που θα κουνήσει το δάχτυλο σε κάποιον άλλο πρέπει έχει θάρρος, αποφασιστικότητα κι έναν κρυμμένο φόβο να τον οδηγεί. Τέτοιος παίκτης δεν υπάρχει τώρα. Υπήρξε όμως και κουνούσε το δάχτυλο προς κάθε αντίπαλο, σταθερά μέχρι και το τελευταίο του παιχνίδι. Οι παλιοί ξέρουν το όνομα του και φέρνουν την εικόνα στο νου. Οι νεότεροι θα τον μάθουν από τα βίντεο και την ιστορία που ακολουθεί. Ένα είναι σίγουρο: Όσοι τα έβαλαν με τον Ντικέμπε Μουτόμπο είδαν τον δείκτη του χεριού του να κουνιέται μπροστά στο πρόσωπο τους.

Ποτέ στην περιοχή του Μουτόμπο

Ο Ντικέμπε Μουτόμπο δεν ανήκει μόνο στην ελίτ των καλύτερων αμυντικών του ΝΒΑ. Όχι. Είναι κομμάτι της ταυτότητας του ΝΒΑ! Ναι, γι’ αυτή τη χειρονομία, αυτό το κούνημα του δαχτύλου. Δίχως αυτό δεν θα τον θυμόμασταν τόσο έντονα και δεν θα του δίναμε την αξία που του αναλογεί. Πριν τη χειρονομία τα επιτεύγματα. Συμμετοχές σε ολ σταρ γκέιμ, διάσπαρτες αλλά αξιομνημόνευτες συμμετοχές σε πλέι οφ, πλήθος αμυντικών ρεκόρ και είσοδος στο Χολ οφ Φέιμ. Όλα αυτά θα είχαν φθαρεί με το πέρασμα του χρόνου και θα στριμώχνονταν στα βιβλία ιστορίας του ΝΒΑ αν δεν υπήρχε το κούνημα του δαχτύλου. O γεννημένος στην Κινσάσα σέντερ, χιλιάδες φορές συνόδευσε τα μπλοκ του με την εν λόγω χειρονομία.

Πριν την είσοδο στο Χολ οφ Φέιμ ρωτήθηκε για την ιστορία πίσω από την χλευαστική κίνηση. Με τη βαθιά, σπηλαιώδη φωνή του -ταιριαστή για κάποιον που ντρόπιασε του πάντες, από τον Σακίλ Ο’ Νιλ μέχρι τον Μάικλ Τζόρνταν, στέλνοντας τα σουτ τους μακριά από τη ρακέτα που υπερασπιζόταν- εξηγεί ότι το κούνημα του δαχτύλου “προειδοποιούσε τους αντιπάλους πως δεν μπορούν να μπουν στην περιοχή του Μουτόμπο”.

Η δύναμη της χειρονομίας

Οι Τζόρνταν, Ο’ Νιλ ανταπέδωσαν κάποια στιγμή στον Μουτόμπο, όμως αυτό δεν μειώνει τη δύναμη της χειρονομίας. Ο συνδυασμός αμυντικής ικανότητας και δημόσιας δήλωσης υπεροχής τον καθιστούσε φόβητρο. Σκεφτείτε το. Η δύναμη αποτροπής ενισχυόταν σημαντικά με το κούνημα του δαχτύλου. Η αθλητική ικανότητα είχε να κάνει με τη σωματική επαφή, τη σύγκρουση, ενώ η χειρονομία με την καταρράκωση της ψυχολογίας του αντιπάλου. Ο πρώην Ολ Σταρ Σον Κεμπ εξηγεί: “Όταν ξεκίνησε να κουνά το δάχτυλο, οι αντίπαλοι παρασύρθηκαν και συνεχώς τον προκαλούσαν. Προσπαθούσε να τους παρασύρει στο παιχνίδι του, να τους κάνει να επιτεθούν για να τους κόψει πιο εύκολα”. Α, σύμφωνα με τον Μουτόμπο, ο παίκτης που του άρεσε περισσότερο να μπλοκάρει ήταν ο Κεμπ.

Η χειρονομία τον βοήθησε να γίνει απαραίτητος και στο εμπορικό κομμάτι. Για κάποιον που είχε ελάχιστες επιθετικές ικανότητες, είναι αξιοθαύμαστο να υπογράφει διαφημιστικά συμβόλαια. Το 2013, μεγάλη ασφαλιστική εταιρεία αυτοκινήτων τον επέλεξε να πρωταγωνιστήσει σε διαφήμιση της. Πού βασίστηκε το σενάριο της διαφήμισης; Στην ικανότητα του Μουτόμπο να μπλοκάρει αδιακρίτως αντικείμενα και να κουνάει το δάχτυλο. Η κίνηση θα μπορούσε να θεωρηθεί και κωμική, υπήρχε αυτή η προοπτική. Το ΝΒΑ όμως δεν το είδε ποτέ έτσι. Όταν ξεκίνησε να κάνει τη χειρονομία στους αντιπάλους δεχόταν τεχνική ποινή. Τότε, βρήκε αμέσως τη διέξοδο: θα κουνούσε το δάχτυλο στους οπαδούς. Οι εντός έδρας οπαδοί το λάτρεψαν.

Το “Finger Wag” που λένε και στις ΗΠΑ αντιπροσωπεύει κάτι από την κουλτούρα, τη θεώρηση του Μουτόμπο για τον κόσμο και την κοινωνία. Αληθινός μαχητής εντός και εκτός παρκέ, μόνο που εκτός πιο σημαντική ήταν η μόρφωση (κάτοχος δύο πτυχίων, διπλωματίας και γλωσσολογίας) και η κοινωνική ευαισθητοποίηση (μεταξύ άλλων βοήθησε να χτιστεί μεγάλο νοσοκομείο στο Κονγκό). Όταν έπαιζε μπάσκετ δεν άφηνε κανέναν να μπει στην περιοχή του. Το ίδιο προσπαθεί και τώρα απέναντι στην έλλειψη παροχής υγειονομικής φροντίδας, εκπαίδευσης, στο να δώσει ποιότητα στη ζωή των συνανθρώπων του, ιδιαίτερα αυτών που ζουν στο Κονγκό, την πατρίδα του.

Πηγή

-“Man Cannot Fly in the House of Mutombo” [theatlantic.com]