Ντομινίκ Ουίλκινς: Για να μην ξεχνιόμαστε! (vids)
Η ιστορία του ΝΒΑ στα 80’s μονοπωλείται από τα γνωστά πρόσωπα και τις γνωστές ομάδες. Ξέρετε, Μάτζικ, Μπερντ, Τζόρνταν, Λέικερς, Σέλτικς, Πίστονς, “Dr.J”…. Εντάξει, δεν είναι και λίγα και σίγουρα έκαναν πολλά, πάρα πολλά, που άξιζαν και αξίζουν τον σεβασμό, την προσοχή, την εκτίμηση μας. Υπάρχει όμως η ψευδαίσθηση ότι δεν έγινε τίποτε άλλο εκείνη την περίοδο, τίποτα! Προφανώς και έγιναν κι άλλα, πολλά και το ίδιο σημαντικά ως προς την προώθηση του αθλήματος και του ονόματος του ΝΒΑ. Κι αν οι νικητές και οι μεγάλοι ηττημένοι γράφουν την ιστορία, υπάρχουν κι αυτοί που αντιστέκονται απέναντι στη λήθη που επιβάλλει ο χρόνος, ο εκάστοτε πρωταθλητής και ο φιναλίστ. Ναι, υπάρχουν κι αυτοί που έμειναν λίγο πιο πίσω, αυτοί που δεν σταμάτησαν να υπηρετούν την ουσία του αθλήματος που αγαπάνε φίλαθλοι, προπονητές, παίκτες. Αυτοί που πρόσφεραν θέαμα, έτσι απλά. Γι’ αυτό, έτσι απλά Ντομινίκ Ουίλκινς. Ντομινίκ ο αδικημένος λοιπόν.
Ένας πολύ θεαματικός παίκτης
Το όνομα του Ντομινίκ Ουίλκινς έχει σημασία και μεγάλη αξία στην ιστορία του ΝΒΑ. Παρ’ όλα αυτά βρίσκεται στο περιθώριο της αναγνώρισης και εκτός ελίτ. Ναι, εκτός ελίτ! Γιατί, διότι πολύ απλά αντιμετωπίζεται ως ένας πολύ θεαματικός παίκτης. Καλός, αλλά πάνω απ’ όλα το θέαμα (του). Ακόμη κι αυτό όμως αρκεί για να μην τον προσπεράσεις, για να μην τον ξεχάσεις και για να μην τον αφήσεις εκτός του κλαμπ των κορυφαίων. Αν το ΝΒΑ δεν είναι θέαμα, τι άλλο είναι; Αν η ανάπτυξη και η οικονομική του ευρωστία δεν στηρίζεται στο θέαμα, τότε πού; Αν κάπου οφείλει τη δημοφιλία του στο θέαμα την οφείλει. Κι αν δεν μπορούμε να ξεχάσουμε το ΝΒΑ και το παρελθόν του, εκεί οφείλεται. Ε, δεν γίνεται ένας άνθρωπος που με συνέπεια κατέθεσε αναρίθμητες θεαματικές στιγμές να μην συμπεριλαμβάνεται στους κορυφαίους και να είναι υποτιμημένος! Όταν κάποιος κατέχει την ικανότητα να εκπλήσσει τον κόσμο δεν τον τιμωρείς με το να τον απομακρύνεις από την ομάδα των σπουδαίων συναθλητών του. Το ΝΒΑ και τα ΜΜΕ κατά κάποιο τρόπο εκμεταλλεύτηκαν την εκδηλωτική, εκρηκτική, μπασκετική γλώσσα του Ντομινίκ και του επέστρεψαν ψίχουλα από τα κέρδη τους. Έτσι λειτουργεί το σύστημα και στο ΝΒΑ και μπορεί να το δεχόμαστε, αλλά δεν σημαίνει πως δεν είναι άδικο. Ας υπενθυμίσουμε, λοιπόν, ποιος είναι ο Ντομινίκ Ουίλκινς, έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε.
Σκόρερ ολκής
Ο Ντομινίκ ήταν ξεχωριστός παίκτης. Είτε κάρφωνε με όποιον τρόπο ήθελε είτε φόρτωνε το αντίπαλο καλάθι με πόντους, όπως έκανε εναντίον των Σέλτικς με 47! Και έχει συνέχεια. Ολοκλήρωσε την καριέρα του σημειώνοντας 26.668 πόντους με μέσο όρο 25 ανά παιχνίδι! Νομίζετε ότι είναι λίγο ή εύκολο; Σε καμία περίπτωση. Όταν παίζεις στο υψηλότερο επίπεδο, απέναντι στους καλύτερους παίκτες του κόσμου, σίγουρα δεν είναι εύκολο. Οι 25 π.μ.ο. είναι πέντε λιγότεροι από τον μέσο όρο του Μάικλ Τζόρνταν, έτσι για να χουμε μέτρο σύγκρισης. Α, και το πιο εντυπωσιακό; Την επίδοση αυτή την κατέγραψε για δέκα συνεχόμενες σεζόν! Δεν είναι ο μοναδικός που το κατάφερε, αλλά δεν είναι και πολλοί όσοι κατάφεραν κάτι αντίστοιχο. Μετρήστε και κυρίως διαβάστε τα ονόματά: Μάικλ Τζόρνταν, Τζέρι Ουέστ, Καρλ Μαλόουν, Σακίλ Ο’ Νιλ, Άλεν Άιβερσον. Δεν τη λες και αδιάφορη παρέα…
Η αδικία όμως δεν αφορά μόνο την παραγωγή πόντων. Ακόμη και στον τομέα του θεάματος είναι αδικημένος. Και όμως… Για σκεφτείτε. Οι Βινς Κάρτερ, Μάικλ Τζόρνταν προηγούνται ακόμη και εκεί, στο θέαμα, στα καρφώματα. Δεν είναι παράλογο, όμως άλλος έχει το παρατσούκλι “Human Highlight Film”, όπερ μεθερμηνευόμενον εστί “το ανθρώπινο χάιλαϊτ”! Προς επίρρωσιν των προηγουμένων το γεγονός ότι κέρδισε μόνο δύο διαγωνισμούς καρφωμάτων στους πέντε που συμμετείχε. Έπρεπε να έχει άλλους δύο! Το 1986 έχασε επειδή οι κριτές εντυπωσιάστηκαν από το ύψος του Σπαντ Ουέμπ. Ο τότε συμπαίκτης του κέρδισε τον διαγωνισμό επειδή ήταν 1.70μ, δεν έκανε κάτι ιδιαίτερο. Όσο για τον διαγωνισμό του 1988, έχασε επειδή ο Τζόρνταν ήταν πιο δημοφιλής και διαγωνιζόταν στην έδρα του.
Απών από την “Dream Team”
Υπάρχει όμως κι άλλος λόγος που ο Ντομινίκ Ουίλκινς θεωρείται αδικημένος. Η απουσία του από την “ομάδα όνειρο” το 1992. Ναι, υπάρχουν ενστάσεις, όπως δεν γίνεται να μπουν όλοι σε μια ομάδα. Σύμφωνοι. Γιατί όμως να επιλεχθεί ο Κρις Μάλιν; Ναι, πολύ καλός παίκτης, όχι όμως του διαμετρήματος του Ντομινίκ, σε καμία περίπτωση. Και να μην ξεχνάμε ότι αγνοήθηκε προκλητικά από τη λίστα με τους “50 κορυφαίους όλων των εποχών”. Κι αν όλα αυτά δεν αρκούν, οι εντυπώσεις και η αξιολόγηση συμπαικτών και αντιπάλων σίγουρα αρκούν. “Ήταν σκόρερ, σουτέρ αξιόπιστος από μέση απόσταση” (Κλιφ Λέβινγκστον). “Μπορούσε να βάλει την μπάλα στο παρκέ, να ποστάρει… […] Μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε” (Κέβιν Ουίλις). Ο επίλογος δικός του: “Το λέω συνέχεια. Είναι δύσκολο να σημειώσεις 26 χιλιάδες πόντους με καρφώματα”.
Πηγές
-“Oral history outtakes: Dominique Wilkins, underrated superstar” [nba.com]
-“Dominique Wilkins: The most underrated player in NBA history” [bleacherreport.com]
