Η Ελλάδα ανέκαθεν παρήγαγε άξιους προπονητές. Υπάρχει μια ολόκληρη γενιά που σέβονται και εκτιμούν τους Έλληνες προπονητές, παρά την εισβολή «Άγγλων, Γάλλων, Πορτογάλων» και δεν συμμαζεύεται στα μέρη μας.

Το κριτήριο της επιτυχίας ενός προπονητή δεν είναι η γνώση και η ικανότητα να προπονήσει, να ορίσει συστήματα και τακτικές, αλλά να κατορθώσει να κουμαντάρει νοοτροπίες και αντιλήψεις πολλώ δε μάλλον όταν αυτές (του ΠΑΟΚ) ξεφεύγουν κατά πολύ από την ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα.

Κάπως έτσι, λοιπόν, στην Τούμπα υποδέχθηκαν «μετά βαΐων και κλάδων», ναι καλά διαβάσατε, τον Νίκο Αλέφαντο θεωρώντας ότι εκείνη την εποχή ο συγχωρεμένος προπονητής θα επανέφερε τον «Δικέφαλο» στο δρόμο των επιτυχιών, τέσσερα χρόνια μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος την σεζόν 1984-85 με το στερητικό (του τίτλου) σύνδρομο να έχει αρχίσει να κυριεύει τους πάντες.

Όμως, ο κυρ-Νίκος, όχι μόνο δεν στέριωσε στον «ασπρόμαυρο» πάγκο και στη Θεσσαλονίκη, αλλά έφυγε κακήν κακώς μέσα σε 76 ημέρες! Τόσες κράτησε η συνεργασία του με τον ΠΑΟΚ στον οποίο δεν άλλαξε συνήθειες και νοοτροπίες από την πρώτη μέχρι και την τελευταία μέρα. Οι «παλιοί» της «Θύρας 4» θυμούνται -και το έγραψαν τη μέρα που η Ελλάδα αποχαιρέτησε τον κυρ-Νίκο της- καλά τι συνέβη την πρώτη βραδιά του Αλέφαντου ως προπονητής του «Δικεφάλου».

Επί δέκα μέρες οι οπαδοί, που εκείνα τα χρόνια «έπαιζαν μπάλα» και εκτός γηπέδων δίπλα στις εκάστοτε διοικήσεις, πολιορκούσαν τον Νίκο Αλέφαντο, μέσω της συζύγου του, την κυρά-Ρούλα που σήκωνε το τηλέφωνο του σπιτιού, ζητώντας διακαώς να έρθει στον ΠΑΟΚ! Κι όταν το βράδυ της 24^ης Ιανουαρίου του 1989 πάτησε το πόδι του στη Θεσσαλονίκη, άνευ συζύγου και τέκνων, οι οπαδοί τον ακολούθησαν στο ξενοδοχείο «Αστέρια» του Πανοράματος, όπου κάθισαν και άκουγαν τον Αλέφαντο να αγορεύει επί ώρες ιστορίες γύρω από το ποδόσφαιρο και όχι μόνο…

Είχε προηγηθεί η ήττα από την ΑΕΛ στο Αλκαζάρ με 2-1 και στο δρόμο της επιστροφής προς τη Θεσσαλονίκη, ο τότε πρόεδρος Γιάννης Δεδέογλου, πήρε την απόφαση και προχώρησε στην πρόσληψη του Αλέφαντου, παίρνοντάς την με ψήφους 6-4 από το Δ.Σ. της ΠΑΕ. Τ «ασπρόμαυρο» ρεπορτάζ της εποχής χαρακτήριζε ως «ενδεδειγμένη την πρόσληψή του» και τον περιέγραφε ως έναν «δημοφιλή και ιδιόρρυθμο τεχνικό», ο οποίος θα έκανε πραγματικότητα ένα από τα μεγαλύτερα όνειρά του: Να καθίσει στον πάγκο του ΠΑΟΚ. Όχι μόνο κάθισε, αλλά κάθισε με το αγαπημένο του κόκκινο μπλουζάκι και έγινε πρωτοσέλιδο σ' ένα ΠΑΟΚτσήδικο έντυπο της εποχής, τον «Δικέφαλο»!

Και μπορεί το μπλουζάκι, το οποίο είχε πάνω τον Σάρας Γιασικεβίτσιους και το φορούσε διαρκώς η Ελληνίδα γυναίκα του, Άννα Δούκα, να έγινε «viral» στα χρόνια μας, όμως το κόκκινο μπλουζάκι του Αλέφαντου είχε προλάβει στην… προ Instagram εποχή να γράψει τη δική του ιστορία. Σχεδόν ποτέ δεν το αποχωριζόταν, το φορούσε κοουτσάροντας παντού και πάντα, ακόμα και στον πάγκο του ΠΑΟΚ σε ντέρμπι με τον Ολυμπιακό μέσα στην Τούμπα! Άλλες εποχές.

Στις απογευματινές προπονήσεις της ομάδας πριν από το ντεμπούτο του στον πάγκο του «Δικεφάλου» απέναντι στον Απόλλωνα Αθηνών (νίκη με 3-2) στις 29 Ιανουαρίου του 1989, ο Αλέφαντος γνώριζε την αποθέωση εκατοντάδες φίλους της ομάδας, που παρακολουθούσαν ελεύθερα από τις κερκίδες τις προπονήσεις. «Είμαι συγκινημένος. Είστε ο πρώτος λαός στην Ελλάδα! Όλοι μαζί θα προσπαθήσουμε να ξανακάνουμε τον ΠΑΟΚ μεγάλο», απαντούσε με το γνωστό του στυλ ο Έλληνας τεχνικός.

Για το κόκκινο μπλουζάκι, που αν το φορούσε σήμερα οι ΠΑΟΚτσήδες θα τον… αφόριζαν, έχουν ειπωθεί και γραφτεί πολλά, όμως η καλύτερη ατάκα ανήκει στον ίδιο, άλλωστε υπάρχουν διαχρονικά πολλές ατάκες, «καλώς τα παιδιά, 3-0» (σ.σ. Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ, 1-2 το τελικό), «τα πάντα όλα» κι άλλες, που θα συνοδεύουν τη διαδρομή του. Είχε πει σε κάποια στιγμή ο «Αλέ»: «Εγώ έμαθα μπάλα πλάι στον Βαϊσβάιλερ! Πήγαινε ο Βαϊσβάιλερ στο γήπεδο μ’ ένα μπλουζάκι, να, σαν το δικό μου. Κι εγώ πάντα με το μπλουζάκι ήμουν. Και πήγαινε κι ο Λάκης ο Πετρόπουλος με τα κουστουμιά. Τι να ξέρει από μπάλα ο Λάκης ο Πετρόπουλος!».

Κάποτε σε μια υποθετική ερώτηση δημοσιογράφου «εάν ποτέ δεχόσουν πρόταση συνεργασίας από τον Παναθηναϊκό θα την αποδεχόσουν;», είχε πει το προφανές «Στον Παναθηναϊκό; Ποτέ. Εδώ πήγα στον Παναργειακό και επειδή είχαν πράσινες εμφανίσεις δεν μπορούσα να κάνω προπόνηση και άφησα την ομάδα και έφυγα!».

Ντυμένος στα… κόκκινα κάθισε ο αθεόφοβος στον πάγκο του «Δικεφάλου», το μεσημέρι της 12^ης Φεβρουαρίου του 1989, όταν ο ΠΑΟΚ υποδέχθηκε τον Ολυμπιακό, την ομάδα που δεν έκρυψε ποτέ ότι λάτρευε και αγαπούσε. Όχι έναν όποιον κι όποιον Ολυμπιακό, αλλά την ομάδα του πολυδιαφημισμένου Λάγιος Ντέταρι και του Κοσκωτά.

Η Τούμπα ήταν σχεδόν γεμάτη (32.112 τα εισιτήρια) και σ’ ένα άκρως επεισοδιακό παιχνίδι, το γκολ του Άρη Καρασαββίδη στο 66ο λεπτό χάρισε τη νίκη (η απόλυτη συνήθεια της εποχής και κομμάτι της τρομερής παράδοσης) στο «Δικέφαλο».

Όταν λέμε επεισοδιακό παιχνίδι, το εννοούμε! Ήταν η πρώτη φορά, μετά από 20 και πλέον χρόνια, που είχαν βρεθεί οργανωμένα στην Τούμπα οπαδοί του Ολυμπιακού. Αποτέλεσμα; Με το που έκαναν την εμφάνισή τους στη γωνιά της «θύρας 8» να αρχίσουν φοβερά επεισόδια στις κερκίδες, με 13 τραυματίες απ’ τις πέτρες που έπεφταν βροχή, 18 συλλήψεις και δεκάδες χημικά να «πνίγουν» την ευρύτερη περιοχή.

Τον «καθάρισε» ο Μαύρος!

Ο αποκλεισμός από τον Πανιώνιο, με υπογραφή του μεγάλου Θωμά Μαύρου, στο θεσμό του κυπέλλου ήταν το μεγάλο χτύπημα για τον Αλέφαντο και η ήττα (3-0) που δεν του συγχωρέθηκε ποτέ. Ο Αλέφαντος επέμενε, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής, να αγνοεί το μαρκάρισμα του Μαύρου, αφού όπως έλεγε του φαινόταν «υπέργηρος και ξοφλημένος». Κι αυτή την ξεροκεφαλιά την πλήρωσε ακριβά.

Τρεις μέρες μετά τη νίκη επί του Ολυμπιακού ο «Δικέφαλος» κατέβηκε στη Νέα Σμύρνη με στόχο να υπερασπιστεί το υπέρ του 2-0 από τον πρώτο αγώνα της Τούμπας (1/2/89) και να περάσει στα ημιτελικά της διοργάνωσης.

Ένα γκολ του Μαύρου (35’) και ένα του Αποσπόρη (47’) έστειλαν το ματς στην παράταση και εκεί ο σπουδαίος γκολτζής των ελληνικών γηπέδων έδωσε στον ΠΑΟΚ τη «χαριστική βολή» στο 119’, ένα λεπτό προτού οι δύο ομάδες οδηγηθούν στη διαδικασία των πέναλτι!

Ο Νίκος Αλέφαντος συνεχίζοντας να έχει την στήριξη από το σκληροπυρηνικό κομμάτι των οπαδών και από τον γενικό αρχηγό της ομάδας, Τάκη Πανελούδη, παρέμεινε στον πάγκο του «Δικεφάλου, ωστόσο οι κάκιστες σχέσεις με τους περισσότερους ποδοσφαιριστές της ομάδας και τα αρνητικά αποτελέσματα τον οδήγησαν πολύ γρήγορα στην έξοδο.

​

Αποχώρηση και μηνύσεις!

Η ήττα από τον Εθνικό Π. στο Καραϊσκάκη με 2-1 (26/3/89) και τα όσα ακολούθησαν έδειχναν ότι δύσκολα θα συνέχιζε στον «ασπρόμαυρο» πάγκο. Ούτε λίγο, ούτε πολύ ο «Αλέ» κατηγόρησε ανοικτά οκτώ ποδοσφαιριστές της ομάδας –«αυτοί θέλουν να με διώξουν» και μετά την ήττα στον Πειραιά ότι «είχαν επίτηδες μειωμένη απόδοση με στόχο να παραιτηθώ».

Οι ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ απείλησαν με μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση, αλλά μετά τη νέα ήττα από τη Δόξα Δράμας (9/4/1989) η διοίκηση αποφάσισε την αποπομπή του από την τεχνική ηγεσία.

«Έσβησε ο μύθος του προπονηταρά και του μεγάλου δασκάλου!», είχε πει μετά την απόλυσή του ο Τάκης Πανελούδης, ο άνθρωπος που τον χειμώνα του ’89 είχε πρωτοστατήσει στην πρόσληψη του. Ήταν αργά για δάκρυα…

Τουρσουνίδης: Στα βαθιά με Αλέφαντο

Προς τα τέλη της δεκαετίας του ’80 άρχισε να ανατέλλει το αστέρι του Γιώργου Τουρσουνίδη. Ο 18χρονος, τότε, ποδοσφαιριστής -γέννημα θρέμμα της Τούμπας- είχε «ανέβει» από τους ερασιτέχνες στην πρώτη ομάδα και ήταν θέμα χρόνου να παίξει με τους μεγάλους. Ο Ρίνους Ίσραελ δεν του έδωσε χρόνο συμμετοχής, όμως ο Νίκος Αλέφαντος ήταν εκείνος που τον έριξε στα βαθιά νερά της Α’ Εθνικής.

Το έκανε χρησιμοποιώντας τον Έλληνα μεσοεπιθετικό ως αλλαγή στη θέση του Βραζιλιάνου Λουίς Φερνάντο στην αναμέτρηση ΠΑΟΚ – Λεβαδειακός 2-0 , στις 2 Απριλίου του 1989. Ήταν τα πρώτα πέντε λεπτά του Γιώργου Τουρσουνίδη με την «ασπρόμαυρη» φανέλα την οποία τίμησε από το 1988 έως το 2002 μετρώντας 292 συμμετοχές και 37 γκολ.

Μάλιστα, η χρησιμοποίηση του «μικρού» στον αγώνα με τον Λεβαδειακό μπροστά σε μόλις 5.000 θεατές (4.849 εισιτήρια) δεν πέρασε απαρατήρητη και κοσμούσε την επομένη το πρωτοσέλιδο των «ΣΠΟΡ του Βορρά», ως ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της αναμέτρησης!

Ο απολογισμός του Νίκου Αλέφαντου στον «ασπρόμαυρο» πάγκο ήταν σε 13 αγώνες: 4 νίκες - 5 ισοπαλίες - 4 ήττες.