Τόσες μέρες για να μην μπλέκουμε με τον κορονοϊό το έχουμε πει ξεκάθαρα!

Να μείνουμε σπίτι, πρέπει να μείνουμε σπίτι, μην το διανοηθείς, μείνε σπίτι. Ρε, φύγε σου λέω, μείνε σπίτι bro. Κι αν θες σέλφι στην παραλία, κάνε μου τη χάρη και μείνε σπίτι. Το λιγουρεύεσαι το φαγητό στο εστιατόριο, φαντάσου το και μείνε σπίτι. Πιστεύεις; Μαγκιά σου. Κάνε την προσευχή σπίτι σου, διάβασε τα ιερά κείμενα σπίτι σου. Η εκκλησία θα σε περιμένει πάντα, αρκεί να χει την υγειά σου. Ποτάρες, καφεδάρες, βόλτες με κολλητούς να γουστάρεις, άστο.

Υπάρχουν και τα social, ή το παραδοσιακό τηλέφωνο. Μείνε σπίτι ρε μην έχουμε άλλα. Και όσο μένεις σπίτι, αφού πλύνεις καλά καλά τα χέρια –όπως σου λέει και ο Σπύρος Παπαδόπουλος- πιάσε το βιβλίο. Ό,τι γουστάρεις, αλλά αν θες λίγη βοήθεια εδώ είμαστε. Εδώ, από το σπίτι σου προτείνω μερικά καλά βιβλία. Αν δεν τα χεις, διάλεξε κάτι δικό σου δεν θα χαλάσουμε τις καρδιές μας. Μόνο, μείνε σπίτι και διάβασε κι αν θες αυτά που σου προτείνω. Μυθιστόρημα, δοκίμιο, διηγήματα, βιογραφία... Όταν με το καλό βρεθούμε σε καμιά παραλία μου λες και πώς σου φάνηκαν. Τα έγραψα, τα είπα και πάω να πλύνω τα χέρια μου, ξανά και ξανά…

“Μέρες δίχως τέλος”, μτφρ. Μαρία Αγγελίδου, σ.296 (Εκδ. Ίκαρος)

Ο Σεμπάστιαν Μπάρι μας μεταφέρει στον κόσμο της Άγριας Δύσης, του Αμερικανικού Εμφύλιου και μας καθηλώνει. Το θέμα του δεν αποτυπώνεται συχνά στη λογοτεχνία και ο τρόπος που το κάνει είναι μοναδικός. Ο Μπάρι αποφεύγει τη φολκλορική αντιμετώπιση του θέματος και επιλέγει τον κυνισμό και την προσπάθεια της ομορφιάς και της αγάπης να επιβιώσουν υπό φρικτές συνθήκες. Η εξουσία των όπλων, η θυσία του αίματος, αθώος κανείς και η αγάπη που δεν χάνεται, όσες ζωές κι αν χαθούν.

“Χίτλερ”, μτφρ. Γρηγόρης Κονδύλης, Στέφανος Ροζάνης, σ.1056 (Εκδ. Μεταίχμιο)

Το έργο του Ίαν Κέρσο είναι απαραίτητο αν θέλουμε να καταλάβουμε την προσωπικότητα του Αδόλφου Χίτλερ. Ο καθηγητής νεότερης Ιστορίας θεωρείται αυθεντία στη μελέτη του ανθρώπου που επηρέασε όσο λίγοι την παγκόσμια ιστορία του προηγούμενου αιώνα. Ο Κέρσο παραδίδει πλήρη τόμο με ό,τι χρειάζεται να ξέρει κανείς για τον ηγέτη των Ναζί. Δύο οι βασικοί άξονες της βιογραφίας-μελέτης: Πώς κατέστη δυνατό το φαινόμενο Χίτλερ, πώς κατέλαβε την εξουσία και το δεύτερο πώς ασκούσε την εξουσία. Ο Χίτλερ από την αρχή ως το τέλος.

“Λεωφόρος ΝΑΤΟ”, σ.136 (Εκδ. Κίχλη)

Ο Νικήτας Σινιόσογλου σε δοκιμή περιπλάνησης. Προσωπική αφήγηση, μάθημα αυτογνωσίας, ταξίδι του εαυτού στο αστικό τοπίο, ανακάλυψη των αρτηριών της πόλης και ατελείωτο φιλοσοφικό μάθημα. Μοναδική σύλληψη, αφήγηση σ’ ένα δοκίμιο που εύκολα μπαίνει στον χώρο του ταξιδιωτικού μυθιστορήματος. Ταξίδι σε ιδιωτική οδό με περιορισμένο ορίζοντα εξωτερικά, αλλά απεριόριστο εσωτερικά. Η αναζήτηση προαιώνια ανάγκη και ο Σινιόσογλου την ικανοποιεί με τρόπο που μας αφορά όλους, εδώ στη λεωφόρο ΝΑΤΟ.

“Πρωτόλειο”, μτφρ. Βίβιαν Στεργίου, σ.308 (Εκδ. Δώμα)

Το ντεμπούτο του Άντριου Μάρτιν είναι βγαλμένο από τις σκέψεις και τις ανησυχίες της νέας γενιάς, είναι κομμάτι του 21ου αιώνα. Ο Μάρτιν εκφράζει όσα ζούμε σήμερα, όσα ζουν οι νέοι που ψάχνουν τρόπο να πετύχουν τώρα, να ζήσουν τώρα, να ερωτευθούν τώρα, να δημιουργήσουν τώρα. Σύγχρονο, εύστοχο, απλό και δροσερό παίρνει στα σοβαρά τα άτομα που πασχίζουν να χαράξουν την πορεία τους. Ο Μάρτιν στην ουσία συνομιλεί με όλους τους νέους του κόσμου και αυτό είναι άξιο θαυμασμού.

“Οδηγίες για οικιακές βοηθούς”, μτφρ. Κατερίνα Σχινά, σ.576 (Εκδ. Στερέωμα)

Η Λουσία Μπερλίν είναι η ευχάριστη έκπληξη των τελευταίων ετών. Έκπληξη γιατί το σημαντικό έργο της αναγνωρίστηκε μετά θάνατον. Διηγηματογράφος που μέσα στο αυταρχικό πλαίσιο του είδους έκανε θαύματα. Με υλικό την ασήμαντη καθημερινότητα έγραψε διηγήματα-διαμάντια, με το δικό της ύφος, έδωσε σημασία στις γυναίκες που καλούνται να τα βγάλουν πέρα μόνες. Η Μπερλίν συλλαμβάνει τον ήχο του πόνου και δικαίως συγκαταλέγεται στις κορυφαίες διηγηματογράφους του κόσμου.

“Σε ποιον ανήκει η κόλαση”, σ.440 (Εκδ. Μεταίχμιο)

Ο Κωνσταντίνος Τζαμιώτης αναρωτιέται και ψάχνει… ψάχνει εκεί που δεν βρίσκονται οι άλλοι, εκεί που κρύβονται οι μικρές, ανομολόγητες πράξεις, τα ανέκδοτα γραπτά, ο λόγος ο σκωπτικός, τα ευτράπελα γεγονότα, τα διδακτικά εκτός σχολείου μαθήματα. Η ιστορία της νεότερης Ελλάδας μέσα από τα μικρά, με το ζόρι ορατά, κομμάτια της. Σύντομες ιστορίες δοσμένες με χιούμορ, αλήθεια και εντιμότητα. Οι ψηφίδες της ιστορίας των τελευταίων 200 ετών μπροστά μας. Διαβάζεται εύκολα και προσφέρει πολλά.