Όταν θες να γράψεις για τον Ρέτζι Μίλερ ωραίο είναι να ξεκινάς με τη φράση, στα αγγλικά, “when Reggie came to town”. Και στα ελληνικά δεν ακούγεται άσχημα: “Όταν ο Ρέτζι ήρθε στην πόλη”, σαν ατάκα από ταινία γουέστερν. Γιατί όχι; Ο εν λόγω κύριος για τη θέση του… σερίφη προοριζόταν στην Ιντιάνα για λογαριασμό των Πέισερς. Γεμάτος αυτοπεποίθηση, ικανός σκόρερ, ισχυρή προσωπικότητα, κάτι που είχαν ανάγκη οι Πέισερς. Η λογική όμως πάντα υποχωρεί μπροστά στο συναίσθημα και έτσι “όταν ο Ρέτζι ήρθε στην πόλη ξέσπασαν αποδοκιμασίες”! Συγκεκριμένα όταν η διοίκηση της ομάδας επέλεξε τον παίκτη στο ντραφτ του 1987. Εντάξει, γράφουμε εκ του ασφαλούς, αφού ο χρόνος δικαίωσε την επιλογή του συλλόγου. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι πώς το θυμικό ορίζει τη συμπεριφορά σε μαζική κλίμακα και αδικεί χωρίς προφανή λόγο παίκτες γεμάτους ταλέντο. Επιπλέον, επειδή ο άνθρωπος επιλέγει -συνειδητά ή μη- ποια μονοπάτια της μνήμης θα ακολουθήσει, έχει ενδιαφέρον να δούμε αυτό που απέρριψε. Εξάλλου, και μόνο που διαβάζεις ότι κάποτε ο Ρέτζι Μίλερ δεν ήταν αρεστός στους φίλους των Πέισερς αρκεί. Ας δούμε, λοιπόν, τι έγινε πριν 33 χρόνια, τον Ιούνιο, όταν οι Ιντιάνα Πέισερς άφησαν τη μοίρα της ομάδας στον ψηλόλιγνο πιτσιρικά από το UCLA.

Ο Στιβ Άλφορντ ήταν εκεί

Η εύλογη απορία είναι “αν δεν ήθελαν τον Ρέτζι Μίλερ, ποιον ήθελαν οι φίλαθλοι;”. Τη βραδιά του ντραφτ, το καλοκαίρι του 1987, οι φίλοι των Πέισερς ήθελαν να ακούσουν από τον Ντόνι Ουόλς το όνομα του Στιβ Άλφορντ. Ο γενικός διευθυντής του συλλόγου όμως δεν είχε σκοπό να διαλέξει τον γεννημένο στην Ιντιάνα Άλφορντ. Δεν ήταν κακός παίκτης ο ΄Αλφορντ, κάθε άλλο… Πρωταγωνιστής στο λύκειο του New Castle και στο κολέγιο της Ιντιάνα. Μάλιστα, στην τελευταία του σεζόν στο NCAA οδήγησε τους “Χούζιερς” στον τίτλο, ενώ στα τέσσερα χρόνια που φόρεσε τη φανέλα τους είχε μέσο όρο πόντων 19.5! Γιατί, λοιπόν, να μην τον θέλουν οι φίλαθλοι. Επίσης, το γεγονός ότι η προτίμηση τους είχε αγνοηθεί στο παρελθόν, ενίσχυε τον συναισθηματισμό και τον εγωισμό τους. Μιλάμε για την περίπτωση του Σκοτ Σκάιλς. Το 1986 ήθελαν τον βραχύσωμο γκαρντ ο οποίος είχε οδηγήσει το Πλίμουθ σε τίτλο πολιτείας. Πραγματική καλαθομηχανή ο Σκάιλς, επίσης γέννημα-θρέμμα της Ιντιάνα. Ο Ντόνι Ουόλς όμως είχε άλλη άποψη και κατέληξε στον φόργουορντ Τσακ Πέρσον. Τώρα, ήταν ο Ρέτζι Μίλερ. Ικανός σκόρερ με 17.2 πόντους μέσο όρο στο απαιτητικό UCLA. Μια χαρά. Ωστόσο, ο Στιβ Άλφορντ ήταν εκεί και οι φίλαθλοι τον ήθελαν.

Η πληγωμένη περηφάνια των “Χούζιερς”

Ο Ουόλς όμως δεν επρόκειτο να αλλάξει τον σχεδιασμό της ομάδας. Ανέβηκε στην εξέδρα, πήρε το μικρόφωνο και ανακοίνωσε ότι οι Πέισερς “επιλέγουν τον Ρέτζι Μίλερ”. Άμεσες αποδοκιμασίες. Έφυγε γρήγορα. Ο Άλφορντ κατέληξε στους Ντάλας Μάβερικς. Ο Τύπος της Ιντιάνα, μεταξύ άλλων, ανέφερε “Οι Πέισερς, με την 11η επιλογή στο ντραφτ, διάλεξαν τον παίκτη που ήθελαν, αλλά όχι αυτόν που ζητούσαν οι φίλαθλοι τους. Μετά την ανακοίνωση του γενικού διευθυντή Ντόνι Ουόλς η αντίδραση των φίλων των Πέισερς ήταν αναμενόμενη: αποδοκιμασία”. Το ίδιο είχε γίνει και στην περίπτωση του Τσακ Πέρσον. Για κάποιους η αντίδραση των φιλάθλων ήταν σημάδι ότι οι Πέισερς έκαναν τη σωστή επιλογή. Βέβαια, για την πλειονότητα ήταν αδιανόητη επιλογή, ήταν σαν ο Ντόνι Ουόλς να διέπραξε το προπατορικό αμάρτημα! Η περηφάνια των “Χούζιερς” είχε πληγεί. Ο Ουόλς φυσικά και υπερασπίστηκε την επιλογή του και ζητούσε υπομονή από τον κόσμο. Εμμέσως εξήγησε την προτίμηση στον Μίλερ. “Μου αρέσει ο Στιβ Άλφορντ και νομίζω ότι επιλέχθηκε από ομάδα που μπορεί να τον αξιοποιήσει”. Ο Ρέτζι Μίλερ ήταν αυτό που ταίριαζε στους Πέισερς τη δεδομένη στιγμή, ήταν αυτός στο οποίο μπορούσαν να στηρίξουν το μέλλον τους.

Ο Ουόλς δικαιώθηκε

Στον απόηχο του ντραφτ και με ψύχραιμη ματιά, ο Μίλερ ήταν ένας υπό διαμόρφωση σούπερ σταρ. Ο προπονητής, τότε, των Πέισερς Τζακ Ράμσι, τόνιζε πως “δεν υπήρχε αμφιβολία ότι ήταν ο καλύτερος παίκτης που μπορούσαμε να διαλέξουμε. Μπορεί να σουτάρει, έχει αυτοπεποίθηση, φιλοδοξία να πετύχει, είναι επιθετικός και ανυποχώρητος, παίκτης του προπονητή και σίγουρα μπορεί να γίνει περιουσιακό στοιχείο της ομάδας”.

Ο Άλφορντ αν και αρχικά δήλωσε ενθουσιασμένος για την επιλογή του Ντάλας, δεν μπόρεσε ωστόσο να κρύψει την απογοήτευση και τον εκνευρισμό του. Ο πατέρας του μάλιστα άφησε αιχμές για την στάση των Πέισερς σημειώνοντας ότι εντέχνως απαξίωσαν τον γιο του. Όπως και να χει, ο Ουόλς άντεξε στην κριτική, υπερασπίστηκε την επιλογή της ομάδας και φυσικά δικαιώθηκε.

Πηγή

-indyStar [Remembering when everyone in Indiana hated Reggie Miller for becoming an Indiana Pace]