«Lasciate ogni speranza voi che entrate...». «Αφήστε κάθε ελπίδα εσείς που μπαίνετε», γράφει στη Θεία Κωμωδία ο Δάντης, αναφερόμενος στην Κόλαση. Εκεί που ετοιμαζόταν να... κατέβει η Γιουβέντους μετά την ήττα με 2-0 στη Μαδρίτη. Εκεί που έστειλε τελικά την Ατλέτικο, με το 3-0 της ρεβάνς, σε μια βραδιά που ήταν ακριβώς όπως έπρεπε για την Κυρία. Μια βραδιά ακριβώς όπως θα την ήθελε ο Τζάνι Ανιέλι, ο οποίος την Τρίτη θα συμπλήρωνε τα 98 του χρόνια αν ήταν στη ζωή. Μια βραδιά ακριβώς όπως τη ζήτησε ο Κριστιάνο Ρονάλντο, στο πρώτο διάγγελμα του προς το popolo juventino...

Λίγο πριν τα μεσάνυχτα της 20ης Φεβρουαρίου, η Γιούβε βρέθηκε σε μια θέση που θα μπορούσε να οδηγήσει στην καταστροφή. Η εικόνα της ομάδας στην ήττα από τους Ροχιμπλάνκος, τα νεύρα των οπαδών για τον Μασιμιλιάνο Αλέγκρι, η κριτική από τον φίλα προσκείμενο Τύπο και η... χαρά των "εχθρικών" ΜΜΕ, τα οποία ήταν έτοιμα να απαξιώσουν την μεταγραφή του Κριστιάνο Ρονάλντο και να δημιουργήσουν ένα κλίμα αναμονής για την καταστροφή ή τον κατακλυσμό, δημιούργησαν ένα λαβύρινθο. Και σε τέτοιες περιπτώσεις, υποθέτουμε, ο καλύτερος τρόπος για να βγεις από αυτόν, είναι να διατηρήσεις καθαρό μυαλό και να μπορείς να προσανατολιστείς. Κι αν για το καθαρό μυαλό έπρεπε να φροντίσουν και φρόντισαν η διοίκηση και ο προπονητής, για τον προσανατολισμό χρειαζόταν η κατάλληλη "πυξίδα". Και αυτή, στην προκειμένη περίπτωση, ήταν ο κόσμος.

Στα προβλήματα που υπάρχουν ανάμεσα στους οργανωμένους και τη διοίκηση, έχουμε αναφερθεί. Τα πράγματα έγιναν χειρότερα μετά την Μαδρίτη, όχι μόνο ανάμεσα σε ultras και Αντρέα Ανιέλι, αλλά και ανάμεσα σε ultras και μη οργανωμένους. Η παγωμένη ατμόσφαιρα στο ματς με την Φροζινόνε έγινε ακόμη χειρότερη κόντρα στην Ουντινέζε, όπου υπήρξαν σκηνές... εμφύλιου. Οταν η Curva Sud έσπασε τη σιωπή της -όπως κάνει πάντα- στο 39ο λεπτό για να φωνάξει το "odio Liverpool", το υπόλοιπο γήπεδο αποδοκίμασε. Και η συνέχεια είχε βρίσιμο από τους μεν προς τους δε και ανταπόδωση...

Με την ομάδα να μην πείθει με τις εμφανίσεις της στα ματς που μεσολαβούσαν ως τη ρεβάνς, με τον Αλέγκρι να παρουσιάζεται καθημερινά σαν -στην καλύτερη- μετέωρος και με τους οργανωμένους να γράφουν συνθήματα κατά του Ανιέλι έξω από το Allianz Stadium για τις τιμές των εισιτηρίων, η Γιουβέντους έμοιαζε να οδεύει προς τη ρεβάνς αναζητώντας τον τρόπο για να πιστέψει ότι μπορεί να τα καταφέρει. Ή τουλάχιστον, αναζητώντας τον τρόπο με τον οποίο θα έκανε τον κόσμο να το πιστέψει, ξεκινώντας την καμπάνια Get ready to comeback μέσω των social media και βγάζοντας μπροστά τον Ρονάλντο.

«Το πιστεύουμε. Το πιστεύουμε και θέλουμε να το πιστέψετε και εσείς. Θέλουμε μια φανταστική ατμόσφαιρα στο γήπεδο, να είμαστε όλοι μαζί, δίπλα-δίπλα και εμείς θα προσπαθήσουμε να βάλουμε γκολ, να νικήσουμε και να προκριθούμε», ήταν το μήνυμα του Πορτογάλου προς τους οπαδούς μέσω του JTV, αλλά όλοι ήξεραν ότι το μήνυμα απευθυνόταν προς τους ultras. Αυτούς που είχαν κάνει τον CR7 να έχει νιώσει καλύτερη ατμόσφαιρα στο Allianz Stadium ως αντίπαλος της Γιουβέντους, παρά ως παίκτης της. Αυτούς που είχαν ήδη αποφασίσει, όμως, ότι θα κάνουν το καθήκον τους στη ρεβάνς.

Η συνέντευξη του Πορτογάλου προβλήθηκε το βράδυ της Κυριακής αλλά ήδη από το μεσημέρι της ίδιας μέρας οι Drughi είχαν δώσει το σύνθημα: «Δεν λυγίζουμε. Δεν πουλιόμαστε. Αλλά για την αγάπη υποστηρίζουμε. Μόνο για τη φανέλα! Την Τρίτη έξω η φωνή! Fino alla fine»! Είτε επειδή το πρόβλημα τους δεν ήταν με την ομάδα (προπονητή και παίκτες), είτε λόγω εμμονής με το Champions League, είτε επειδή για πρώτη φορά βρήκαν... αντίσταση από τις υπόλοιπες εξέδρες, είτε απλά λόγω αγάπης, η Curva Sud ήταν το βράδυ της Τρίτης απολύτως μάχιμη. Και το ίδιο ήταν και το υπόλοιπο γήπεδο, το οποίο κατάλαβε ότι η βραδιά θα μπορούσε να είναι όντως όπως τη ζήτησε ο Κριστιάνο. Μαγική. Ενωτική.

«Είναι αρένα, το Stadium απόψε είναι μια αρένα, το ακούς, το βλέπεις, το νιώθεις, είναι μια ατμόσφαιρα da brividi», έλεγε στο Sky Italia πριν την έναρξη ο Φάμπιο Καρέσα, ενώ ο Φραντσέσκο Ρετσίπε, οι ραδιοφωνικές περιγραφές του οποίου είναι ό,τι πιο όμορφο μπορεί να ακούσει κανείς την ώρα αγώνα, έλεγε και ξανάλεγε για το πως «είναι μια βραδιά που μπορεί να σε παρασύρει ακόμη κι αν δεν είσαι Γιουβεντίνος, είναι μια μεγάλη παράσταση και απόδειξη πάθους, αγάπης, κλάσης, χαρακτήρα, δύναμης, μια βραδιά που θα άρεσε πολύ στον Avvocato γιατί είναι γεμάτη juventinita».

Αυτό μπορούμε να ττο υποθέσουμε όλοι, αλλά δεν μπορούμε να το "αποδείξουμε". Μπορούμε, όμως, να είμαστε σίγουροι ότι ήταν μια βραδιά που άρεσε πολύ στον Αντρέα Ανιέλι, όπως έδειξαν οι πανηγυρισμοί του αμέσως μετά το τελευταίο σφύριγμα. Σε αυτά τα 95 αγωνιστικά λεπτά, ο πρόεδρος της Γιουβέντους κατάλαβε ότι για να ελπίζει πως θα γίνει πραγματικότητα ο μεγάλος στόχος, δεν χρειαζόταν μόνο τον παίκτη στον οποίο επένδυσε κάτι εκατοντάδες εκατ. ευρώ πριν λίγους μήνες, αλλά και τον κόσμο με τον οποίο ήταν και είναι στα μαχαίρια.

Σε αυτό το ματς, όταν βρέθηκε πραγματικά με την πλάτη στον τοίχο, η Γιουβέντους κατάλαβε ότι ο Κριστιάνο Ρονάλντο δηλώνει και είναι έτοιμος, ο CR7 κατάλαβε ότι οι συμπαίκτες του είναι αποφασισμένοι να τον ακολουθήσουν, ο κόσμος κατάλαβε ότι ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι τελικά έχει ακόμη ζωή, ο Ανιέλι θυμήθηκε ότι το Stadium είναι πολύ πιο όμορφο όταν έχει τη φωνή των "κακών" και όλοι μαζί συνειδητοποίησαν ότι αν είναι ενωμένοι, δίπλα-δίπλα όπως είπε και ο Ρονάλντο στο μήνυμα του, τότε ίσως και να μπορούν να φτάσουν ως το τέλος. Δηλαδή, fino alla fine...