Είναι αλήθεια ότι με τον Φλορεντίνο Πέρεθ η Ρεάλ Μαδρίτης επέστρεψε με εκθαμβωτικό τρόπο στο παγκόσμιο στερέωμα. Οι βάσεις μπήκαν την εξαετία 2000-2006 και η απογείωση από το 2009 μέχρι σήμερα που βρίσκεται στον προεδρικό θώκο. Το όνομά του έχει συνδεθεί με τις μεγαλύτερες επιτυχίες της Ρεάλ Μαδρίτης, με κατακτήσεις Champions League και με την ομάδα στην απόλυτη δόξα. Ειδικά οι τέσσερις κατακτήσεις του βαρύτιμου ευρωπαϊκού τροπαίου από το 2014 μέχρι σήμερα μιλάνε από μόνες τους και το γεγονός ότι η «Βασίλισσα» έκανε πράξη το όνομά της. Και αυτό είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει...

Οι αδυναμίες του Φλορεντίνο Πέρεθ ήταν οι Γκαλάκτικος. Ήταν η αγαπημένη του συνήθεια σε κάθε καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο. Να παίρνει κάθε καλοκαίρι τον κορυφαίο που κυκλοφορούσε και να τραβάει πάνω του όλα τα φώτα. Λουίς Φίγκο, Ζινεντίν Ζιντάν, Ντέιβιντ Μπέκαμ, Κριστιάνο Ρονάλντο μερικοί από αυτούς. Μεταγραφές πολλών εκατομμυρίων που έφεραν φαρδιά πλατιά την υπογραφή του 71χρονου σήμερα καταξιωμένου Ισπανού δισεκατομμυριούχου, ο οποίος από πολιτικός μηχανικός εξελίχθηκε σε έναν μεγαλοεργολάβο και φυσικά σε έναν απόλυτα επιτυχημένο πρόεδρο σε ένα από τα μεγαλύτερα -αν όχι το μεγαλύτερο- ποδοσφαιρικά brand names του πλανήτη.

Οι αδυναμίες, όμως του Πέρεθ δεν είχαν πάντα θετική κατάληξη. Δίνοντας στην ερμηνεία της λέξης μια αρνητική χροιά, υπήρξαν αρκετές φορές στα χρόνια της προεδρίας του μέχρι σήμερα που οι κινήσεις του οδήγησαν τη Ρεάλ στην αποτυχία. Φυσικά, μιλώντας για τέτοιους τεράστιους συλλόγους, η επάνοδος πάντα ήταν (και είναι) δεδομένη, ωστόσο ακόμα και οι ισχυροί κάνουν λάθη. Και ο Φλορεντίνο Πέρεθ δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Κάποια θα μπορούσε να τα παραδεχθεί και ο ίδιος σήμερα, κοιτάζοντας τον χρόνο πίσω και βλέποντας τα ανάμεσα στα φανταχτερά τρόπαια του Champions League και στη λάμψη των αστέρων που ο ίδιος έφερε στο Σαντιάγο Μπερναμπέου.

Η απομάκρυνση του Βιθέντε Ντελ Μπόσκε από την τεχνική ηγεσία ήταν το πρώτο σοβαρό σφάλμα του, θεωρώντας πως ο συγκεκριμένος κόουτς δεν ταίριαζε με το προφίλ των Γκαλάκτικος. Στις μέρες του η Ρεάλ Μαδρίτης είχε επιστρέψει δυνατή στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και στις κατακτήσεις τροπαίων. Βέβαια, το γεγονός ότι ο λόγος του στο μεταγραφικό κομμάτι είχε ελάχιστη δύναμη, με τους Πέρεθ και Χόρχε Βαλντάνο να κάνουν το απόλυτο κουμάντο, ήταν κάτι που δημιουργούσε αρνητική εντύπωση ακόμα και μέσα στα αποδυτήρια. Η απόφαση των δύο ανδρών να χωρίσουν τους δρόμους τους με τον Ντελ Μπόσκε αμέσως μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος το 2003 «χτύπησε» άσχημα. Ο Πέρεθ δικαιολόγησε την απόφαση με το γεγονός ότι θεωρούσε πως ο Ντελ Μπόσκε δεν είχε να δώσει κάτι παραπάνω, ωστόσο από το σημείο αυτό και μετά η Ρεάλ για κάποια χρόνια θα έχανε τα ηνία εντός των συνόρων, ενώ εκτός θα έκανε μια δεκαετία και κάτι για να δει ξανά ευρωπαϊκή κούπα στην πλατεία Θιμπέλες.

Από το σημείο της λύσης της συνεργασίας με τον Ντελ Μπόσκε μέχρι σήμερα, ο Φλορεντίνο Πέρεθ έλειπε μόνο τρία χρόνια από την προεδρία του συλλόγου (2006-2009). Στις δύο του θητείες και στα συνολικά 17 χρόνια της παρουσίας του στη Ρεάλ Μαδρίτης η θέση του προπονητή εξελίχθηκε σε μια ηλεκτρική καρέκλα που όποιος καθόταν αισθανόταν αφόρητη πίεση από το πρώτο λεπτό. Δεδομένα όταν μιλάμε για τη Ρεάλ, μιλάμε για μια ομάδα που είναι... καταδικασμένη να νικάει και να κατακτάει τίτλους. Ωστόσο τα 12 ονόματα (Βιθέντε Ντελ Μπόσκε, Κάρλος Κεϊρόζ, Χοσέ Αντόνιο Καμάτσο, Μαριάνο Γκαρθία Ραμόν, Βαντερλέι Λουξεμπούργκο, Χουάν Ραμόν Λόπεθ Κάρο, Μανουέλ Πελεγκρίνι, Ζοσέ Μουρίνιο, Κάρλο Αντσελότι, Ράφα Μπενίτεθ, Ζινεντίν Ζιντάν, Χουλέν Λοπετέγκι) που άλλαξαν επί προεδρίας Πέρεθ στον σύλλογο είναι ένας αριθμός που δεν απαιτεί περαιτέρω εξηγήσεις. Το απαιτητικό κοινό του Σαντιάγο Μπερναμπέου, ο πάντα καυστικός μαδριλένικος Τύπος και οι εν θερμώ επιλογές του ίδιου του Πέρεθ έκαναν τη Ρεάλ να αλλάζει προπονητές σαν τα... πουκάμισα. Άλλες σωστές, άλλες λανθασμένες επιλογές. Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι ο αριθμός των αλλαγών στον πάγκο δεν μαρτυρούσε καμία σταθερότητα. Μάλλον το αντίθετο...

Εκτός από τα πρόσωπα στον πάγκο, η συμπεριφορά του Πέρεθ σε κάποιους από τους θρύλους που τίμησαν και με το παραπάνω τη φανέλα των «Μερένχες» δεν ήταν αυτή που άρμοζε, πέρα από τις όποιες διαφωνίες που μπορεί να είχαν. Πιο τρανταχτή περίπτωση από αυτή του Ίκερ Κασίγιας δεν υπάρχει, με τον μεγαλύτερο Ισπανό τερματοφύλακα και έναν εκ των κορυφαίων στην ιστορία της Ρεάλ να αποχωρεί το καλοκαίρι του 2015 με κλάματα, χωρίς κανείς να τον συνοδεύει στην αποχαιρετιστήρια συνέντευξη Τύπου. Ο Πέρεθ έλαμπε δια της απουσίας του από το «αντίο» του ανθρώπου που επί χρόνια υπερασπιζόταν την εστία της ομάδας που λάτρευε, πραγματοποιώντας 725 εμφανίσεις και κατακτώντας τα πάντα. Χωρίς μεγάλες τιμές, όπως θα του άξιζε, έγινε και το «αντίο» του θρύλου Ραούλ, ο οποίος τρία χρόνια αφού είχε αποχωρήσει από τους «Μερένχες» είδε τον σύλλογο να οργανώνει το αποχαιρετιστήριο παιχνίδι για να τον τιμήσει. Κι αυτό κάτω από χαμηλούς τόνους για ένα σύμβολο της ομάδας, όπως ήταν ο Ραούλ, ο οποίος αργότερα σε συνέντευξή του δεν είχε κρύψει την πίκρα του για αυτή την εξέλιξη.

Όσον αφορά το ρόστερ, άλλες μεταγραφές (είτε αυτές αφορούσαν γκαλάκτικος, είτε όχι) βγήκαν, άλλες εξελίχθηκαν σε αποτυχία. Σε αυτό κανείς δεν μπορεί να δείξει το δάχτυλο στον ισχυρό άνδρα των «Μερένχες». Ωστόσο, αναφορικά με αυτούς που είδαν την έξοδο του Σαντιάγο Μπερναμπέου, η μη ανανέωση του συμβολαίου του Κλοντ Μακελελέ, το καλοκαίρι της αποχώρησης του Ντελ Μπόσκε από τον πάγκο, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Ήταν το καλοκαίρι της έλευσης του Ντέιβιντ Μπέκαμ και όλοι μιλούσαν γι' αυτό. Την ίδια στιγμή, όμως, η Ρεάλ θα έχανε τα πνευμόνια της στον χώρο της μεσαίας γραμμής, πουλώντας τον Μακελελέ στην Τσέλσι επειδή ο ίδιος αξίωσε απλά ένα καλύτερο συμβόλαιο. Το οποίο, βάσει εμφανίσεων (από τη στιγμή που έτρεχε για όλα τα αστέρια της Ρεάλ μέσα στο γήπεδο), το άξιζε και με το παραπάνω. Ο Πέρεθ αντέδρασε και ολοκληρώνοντας την πώλησή του φρόντισε να υποβαθμίσει την αξία του Γάλλου αμυντικού χαφ, πληρώνοντας όμως τον λανθασμένο του χειρισμό στην υπόθεση. Η απουσία του Μακαλελέ από τον χώρο του κέντρου έκανε κρότο, με τη Ρεάλ να μένει «γυμνή» σε ένα νευραλγικό σημείο.

Ένα ανάλογο λάθος έκανε ο Πέρεθ πρόσφατα, 15 ολόκληρα χρόνια έπειτα από εκείνο το καλοκαίρι. Διαθέτοντας στο ρόστερ τον Κριστιάνο Ρονάλντο, που η προσφορά του αντικατοπτρίζεται στη λαμπερή τροπαιοθήκη της Ρεάλ Μαδρίτης, δεν έβαλε νερό στο κρασί του στο μεγάλο ζήτημα που είχε ανοίξει για πολλούς μήνες σχετικά με την αναπροσαρμογή του συμβολαίου του. Θα πει κανείς ότι η πολιτική του Πέρεθ ήταν συγκεκριμένη και σωστά έπραξε που δεν υποτάχθηκε στις αξιώσεις του CR7. Από τη μία ακούγεται σωστό, ωστόσο από την άλλη ο Πέρεθ δεν έκανε απολύτως τίποτα για να τον αντικαταστήσει, ασχέτως αν βασικός σκοπός του είναι η ανακατασκευή του Σαντιάγο Μπερναμπέου που έχει πάρει τον δρόμο της. Τα ονόματα των Νεϊμάρ, Μπαπέ και Αζάρ «έπαιζαν» όλο το καλοκαίρι στα πρωτοσέλιδα της Marca και της AS, ωστόσο περισσότερο έριχναν στάχτη στα μάτια των aficionados της Ρεάλ, παρά υπηρετούσαν κάποιο ουσιαστικό ρόλο. Πριν καν βγει ο Οκτώβρης τα σημάδια της απουσίας του Ρονάλντο και πολύ περισσότερο της μη αντικατάστασής του είναι κάτι παραπάνω από εμφανή...