Χέφνερ, ο άνθρωπος πίσω από το κουνελάκι!
Ένα απόγευμα του 1967, μέσα από τη βιβλιοθήκη της θρυλικής έπαυλής του, ο Χιου Χέφνερ, συνοδευόμενος από τον καθηγητή θεολογίας στο Χάρβαρντ, Χάρβεϊ Κοξ και τον συντηρητικό εκδότη Γουίλιαμ Φ. Μπάκλεϊ, εμφανίστηκε σε τηλεοπτική εκπομπή για να δηλώσει ότι η θρησκευτική βάση για την ηθική ήταν πλέον ξεπερασμένη.
Δεκαετίες αργότερα, ο ίδιος άνθρωπος, έπειτα από χιλιάδες σεξουαλικές συνευρέσεις, έγραψε: «Το σεξ είναι ο κύριος παράγοντας εξέλιξης στην ανθρώπινη ιστορία και τον 20ό αιώνα αναδύθηκε μέσα από τα ταμπού και την αμφισβήτηση που το περιέβαλαν για να διεκδικήσει την θέση του στην κοινωνία».
Όταν τον ρωτούσαν να αυτοπροσδιοριστεί, ο Χέφνερ χαρακτήριζε τον εαυτό του αντιπουριτανό. Όχι playboy, τον όρο που ουσιαστικά εγκαθίδρυσε, ούτε κάποια άλλη παρεμφερή ιδιότητα. Για τους φανατικούς υποστηρικτές του, ήταν ένας οραματιστής κι ένας πρωτοπόρος της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Για τους φανατικούς διώκτες του, ένας σεξιστής, ο άνδρας που μετέτρεψε τις γυναίκες σε αντικείμενα. Δεν είναι τυχαία η χρήση του προσδιορισμού «φανατικούς» και στις δύο περιπτώσεις.
Από το 1953, όταν και ίδρυσε το περιοδικό «Playboy», ο Χέφνερ συνέβαλε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, καλώς ή κακώς, στην κοινωνική απελευθέρωση του σεξ. Αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανένας, ούτε και ο μεγαλύτερος εχθρός του. Αυτό που μπορεί να αμφισβητηθεί, και μάλιστα έντονα, είναι ο τρόπος με τον οποίο το έκανε. Και το αποτέλεσμα που παρήγαγε.
Ο ίδιος χαρακτήριζε τον εαυτό του ως τον πρώτο φεμινιστή. «Τις δεκαετίες των ‘50s και ‘60s υπήρχαν ακόμα Πολιτείες που θεωρούσαν παράνομη την αντισύλληψη, οπότε ξεκίνησα να χρηματοδοτώ δικαστικές διαμάχες για να το αλλάξουμε αυτό. Την ίδια περίοδο, έκανα το ίδιο και για δίκες που στο τέλος οδήγησαν στην διάσημη απόφαση του Supreme Court, Roe v Wade». Αυτή η τελευταία εκδόθηκε το 1973 και όριζε ότι οι γυναίκες είχαν δικαίωμα να αποφασίσουν αν θέλουν να προβούν σε έκτρωση. «Ήμουν φεμινιστής, όταν ακόμα δεν υπήρχε ο φεμινισμός. Αυτό είναι ένα κομμάτι της ιστορίας, που λιγοι άνθρωποι ξέρουν».
Ο Χέφνερ, πολύ περισσότερο από την ίδια την αυτοκρατορία που δημιούργησε, μετατράπηκε σε ένα απλησίαστο είδωλο για εκατομμύρια άνδρες στον πλανήτη. Οι ατελείωτες σεξουαλικές του εμπειρίες έγιναν αντικείμενο φθόνου και θαυμασμού. Σε μια χρονική περίοδο, όπου πράγματι θεωρούταν ταμπού ακόμα και να συζητάς για το σεξ δημοσίως, δημοσίευε ημίγυμνες φωτογραφίες γυναικών στο εξώφυλλο του περιοδικού του. Η εικόνα της γυναίκας-κουνελιού έγινε ένα από το δυνατότερα brands του προηγούμενου αιώνα.
Πολύ γρήγορα, ο Χέφνερ δεν πωλούσε πλέον ένα περιοδικό, αλλά ένα lifestyle. Μέσα από τις τηλεοπτικές του εκπομπές τη δεκαετία των ’70s, αλλά και τα clubs που δημιούργησε, παρουσίαζε έναν ηδονιστικό τρόπο ζωής, όπου οι γυναίκες ήταν εκεί για να ικανοποιήσουν τους άνδρες, φορώντας την κλασική στολή με τα αυτάκια. Σύμφωνα με τον Κλάιβ Τζέιμς, για να γίνει κουνελάκι μία γυναίκα, «δεν χρειαζόταν μόνο ένα καλό παρουσιαστικό, αλλά και μια γερή δόση ηλιθιότητας».
Ο οποιοσδήποτε μπορεί να αμφισβητήσει τα κίνητρά του. Είτε ήθελε πράγματι να αφυπνίσει την σεξουαλικά κλειστοφοβική και βαθιά συντηρητική αμερικανική κοινωνία είτε ήθελε απλά να κάνει σεξ με όσες περισσότερες γυναίκες μπορούσε, το αποτέλεσμα είναι ότι τα κατάφερε και τα δύο. Στο μεταξύ, βέβαια, έπλασε μία πλασματική και κατά πολλούς μισητή εικόνα για τις γυναίκες: αυτή της ξανθιάς και άβουλης μπίμπο, που μοναδικός της στόχος είναι να είναι όμορφη.
Τα όσα έχτισε για δεκαετίες ο Χέφνερ, τα γκρέμισε μέσα σε λίγα χρόνια με την αστεία, σχεδόν καρικατουρίστικη εικόνα του στο τέλος. Μαζί με την κατρακύλα του Playboy σε πωλήσεις, επήλθε κι αυτή του ίδιου του lifestyle του. Θα είναι όμως ανόητο, να αρνηθεί κανείς την κληρονομιά που άφησε πίσω του. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι οι απαρχές της πορνογραφικής βιομηχανίας βρίσκονται σε εκείνο το εξώφυλλο με την Μέριλιν Μονρόε το 1953.
Ακόμα και μετά το θάνατό του, ο Χέφνερ θα μνημονεύεται από τους άνδρες του κόσμου ως ο απόλυτος bon viveur και από τις γυναίκες ως ο μεγαλύτερος σεξιστής. Το πιθανότερο είναι ότι ήταν λίγο και από τα δύο. Η αλήθεια είναι ότι έδειξε έναν νέο δρόμο, ο οποίος όμως ξεπεράστηκε σχετικά γρήγορα, αναλογικά με τον πανικό που δημιούργησε. Σήμερα, στην εποχή του ίντερνετ, η εικόνα μίας γυμνής γυναίκες σε πρωτοσέλιδο περιοδικού θεωρείται απολύτως φυσιολογική. Αυτό είναι ένα κεκτημένο, που οφείλεται αποκλειστικά σε αυτόν. Το αν είναι ηθικό ή όχι, είναι μια διαφορετική συζήτηση, στην οποία πάντως ο Χέφνερ είχε μια ξεκάθαρη θέση και στάση.
