Το άγχος του Ολυμπιακού, ελπίδα για τον ΠΑΟΚ

Με τον καλύτερο τρόπο ξεκίνησαν και οι φετινοί τελικοί της Volley League. Οι Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ πάλεψαν και με το παραπάνω στο Ρέντη, με τους Πειραιώτες να παίρνουν την πρώτη νίκη και το προβάδισμα επικρατώντας με 3-2. Για τον συγκεκριμένο αγώνα μπορούν να γίνουν πολλές αναλύσεις και για κάθε σετ ξεχωριστά, καθώς από τα πέντε, τα τρία μόνο στις λεπτομέρειες δεν κρίθηκαν.

Αυτές τις αναλύσεις ωστόσο όπως έχω γράψει πολλές πολλές φορές, τις αφήνω για άλλους. Προσωπικά θα αναφερθώ στο γεγονός που μου έκανε εντύπωση μετά το δεύτερο σετ, όταν και ο ΠΑΟΚ άρχισε να πιέζει και να μπαίνει στο ματς, μιας και στο πρώτο, στο τάραφλεξ του «Μελίνα Μερκούρη» ήταν μόνο ο Ολυμπιακός.

Αναφέρομαι στο απίστευτο άγχος και νευρικότητα που βγάζουν οι Πειραιώτες. Η ομάδα του Μουνιόθ Μπενίτεθ μπήκε ιδανικά, πήρε για πλάκα το πρώτο σετ, είχε τον κόσμο στο πλευρό της να την αποθεώνει και στην συνέχεια με εξαίρεση το τάι μπρέικ, η απόδοσή της έπεσε κατακόρυφα. Και έπεσε γιατί έκανε την εμφάνισή της το άγχος.

Ένα άγχος που σε μεγάλο ποσοστό οφείλεται στην πίεση που υπάρχει για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Από το καλοκαίρι αυτή η ομάδα χτίστηκε με μοναδικό σκοπό την επιστροφή της στην κορυφή της Ελλάδας μετά τα τρία συνεχόμενα του ΠΑΟΚ. Αποκτήθηκαν πέντε ποιοτικοί ξένοι και Έλληνες κεντρικοί που έχουν δείξει πως μπορούν να κάνουν την διαφορά (Πετρέας, Ανδρεάδης) και ο πήχης ανέβηκε πολύ ψηλά.

Και τον ανέβασε ο ίδιος ο Ολυμπιακός με τις νίκες σε Ελλάδα όπου παραμένει αήττητος στο πρωτάθλημα (μην το ξεχνάμε αυτό), αλλά και την πορεία του στην Ευρώπη φτάνοντας ως τον τελικό του Challenge Cup. Όλα για τους Πειραιώτες έδειχναν ιδανικά μέχρι και τον ημιτελικό Κυπέλλου στην Ρόδο. Εκεί ο «δικέφαλος του βορρά» τους ταρακούνησε και με το παραπάνω και έκανε το άγχος να επιστρέψει για τα καλά. Τους έκανε να καταλάβουν πως δεν είναι ανίκητοι, κάτι που νόμιζαν, διάβαζαν και υπήρχε στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Αυτό πήγε να αλλάξει στο πρώτο σετ με την εύκολη επικράτηση, ωστόσο επέστρεψε για τα καλά στα επόμενα, με συνέπεια να βλέπουμε μια νευρικότητα από πλευράς «ερυθρολεύκων». Νευρικότητα που μπορεί να την καταλάβει ο καθένας κοιτάζοντας τα πρόσωπα των παικτών του Μουνιόθ στον πρώτο τελικό, νευρικότητα που έχει να κάνει με δύο σημαντικές παραμέτρους. Αρχικά με το ό,τι η κατάκτηση του πρωταθλήματος είναι αυτοσκοπός στον Πειραιά μετά τις αποτυχίες των τελευταίων ετών, αλλά και με την άνοδο του ΠΑΟΚ.

Οι Θεσσαλονικείς που ξαναλέμε πως δεν έκαναν καθόλου καλό σχεδιασμό το καλοκαίρι, δείχνουν απελευθερωμένοι και έτοιμοι για το τέσσερα στα τέσσερα, έχοντας την ψυχολογία υπέρ τους, παρά την χθεσινή ήττα στο Ρέντη. Οι παίκτες του Ντανιέλε Ρίτσι δείχνουν να έχουν αλλάξει εντελώς ψυχολογία μετά την Ρόδο. Η κατάκτηση του Κυπέλλου τους έχει κάνει να πιστέψουν πως αν πιέσουν τον μεγάλο τους αντίπαλο μπορούν να τα καταφέρουν.

Μια κατάκτηση που ήρθε κόντρα στα προγνωστικά και που έδειξε όμως πως αυτή η ομάδα όντως έχει αποκτήσει μέταλλο. Έχει γίνει μεγάλη σε σημείο που να μπορεί να διεκδικεί και να κατακτά τίλους ακόμα και αν το ρόστερ της είναι λιγότερο ποιοτικό από τον αντίπαλό της. Αυτό το Κύπελλο έχει δώσει άλλον αέρα στους Θεσσαλονικείς που παίζουν σαν να μην έχουν να χάσουν κάτι. Εννοείται πως θέλουν το τέσσερα στα τέσσερα, ποιος δεν θα το ήθελε άλλωστε, όμως με δεδομένη την διαφορά του μπάτζετ, κανείς δεν θα τους πει τίποτα αν χαθεί το φετινό πρωτάθλημα.

Έτσι παίζουν με άνεση, μια άνεση που φάνηκε στο Ρέντη. Οι παίκτες του Ρίτσι, παραμένουν αουτσάιντερ, αλλά θέλουν να εκμεταλλευτούν την πίεση και το άγχος των αντιπάλων τους. Αν το καταφέρουν θα φανεί στα επόμενα ματς. Για την ώρα ο Ολυμπιακός έχει κάνει το 1-0, μια νίκη που είναι ικανή να του διώξει όλη αυτή την πίεση του φαβορί που έχει. Αυτό όμως ξαναλέμε θα φανεί στην συνέχεια με τον δεύτερο τελικό στην Πυλαία να είναι το κλειδί της σειράς.

Αν ο ΠΑΟΚ κάνει το 1-1, τότε το άγχος των Πειραιωτών θα πολλαπλασιαστεί, η πίεση θα γίνει μεγαλύτερη και οι Θεσσαλονικείς θα έχουν περισσότερες ελπίδες για το τέταρτο συνεχόμενο. Αν πάλι γίνει το 2-0, τότε τα πράγματα θα έχουν τελειώσει, καθώς θα μιλάμε για τεράστια έκπληξη αν αλλάξει κάτι. Το σίγουρο για εμάς είναι πως θα δούμε και πάλι πολύ ωραία παιχνίδια και μακάρι να διεξαχθούν όσο γίνεται περισσότερα για να χαρούμε βόλεϊ από τις δύο καλύτερες ομάδες της χώρας.

ΥΓ: Αυτό που έκανε ο Μουνιόθ στο τέταρτο σετ, είναι αδιανόητο ακόμα και σε προπονητή τοπικού πρωταθλήματος. Δεν γίνεται να έχει ολοκληρώσει τον αριθμό αλλαγών και να μείνει ως το τέλος του από το 18-20 χωρίς πασαδόρο με τον Ζουπάνι να κάνει πάσες. Ναι ζήτησε συγγνώμη, αλλά πραγματικά είναι λάθος που δεν συναντάς σε έναν τεχνικό τέτοιου επιπέδου.

ΥΓ1: Συνολικά πάντως ο Ισπανός βγάζει προς τα έξω μια νευρικότητα που δεν έδειχνε στο ξεκίνημα. Τον έχει επηρεάσει η ήττα στο Κύπελλο και αυτό φαίνεται ακόμα και από τις δηλώσεις του. Γιατί πραγματικά σε ένα τέτοιο ματς που ναι μεν έγιναν λάθη και για τις δύο πλευρές, δεν μπορείς να μιλάς για την διαιτησία, δεν αξίζει ρε γαμώτο.

ΥΓ2: Από την άλλη ο Ντανιέλε Ρίτσι σου βγάζει μια τρομερή ηρεμία, την οποία έχει περάσει στην ομάδα και τους παίκτες του. Μια ηρεμία που έχει ανεβάσει επίπεδο τον ΠΑΟΚ, μια ηρεμία που δεν φέρνει την καταστροφή σε χαμένο σετ με μόλις 15 πόντους κερδισμένους όπως έγινε στο Ρέντη.

ΥΓ3: Έχεις καταφέρει μετά και το «έγκλημα» του Μουνιόθ να κάνεις το 2-2 και αντί να μπεις στο τάι μπρέικ παθιασμένος μπαίνεις με κατεβασμένα χέρια χάνοντας για πλάκα; Τραγικό λάθος για τον ΠΑΟΚ. Λάθος που μπορεί να πληρώσει στην συνέχεια γιατί οι ευκαιρίες να νικήσεις μέσα στο Ρέντη τον φετινό Ολυμπιακό δεν θα σου δοθούν πολλές φορές.

ΥΓ4: Επιστρέφοντας στην διαιτησία, πραγματικά μην ασχολείστε τόσο με αυτή. Λάθη γίνονται και θα γίνουν και είναι κρίμα για τον κόσμο να μιλάει μόνο για τα λάθη και να μην χαίρεται το άθλημα. Αυτό φάνηκε και στα σχόλια του live, αλλά ευτυχώς υπήρχαν και άνθρωποι που γουστάρουν το βόλεϊ και ασχολήθηκαν μόνο με αυτό. Μπράβο σας ρε μάγκες.

ΥΓ5: Ακόμα θεωρώ φαβορί τον Ολυμπιακό, όχι μεγάλο πλέον αλλά φαβορί. Θα γίνει μεγάλο αν καταφέρει να διώξει το άγχος του, κάτι βέβαια που μόνο εύκολο δεν είναι αλλά από την άλλη είναι και το κλειδί για τον τίτλο. Γιατί στο κάτω-κάτω, αν δεν το πάρει και φέτος ο Ολυμπιακός, πότε θα το πάρει; Αν δεν το χάσει και φέτος ο ΠΑΟΚ, πότε θα το χάσει;