Ώρα να δούμε πως αυτή η Εθνική θέλει και μπορεί να τα καταφέρει...

Πάντα σε κάθε διοργάνωση, σε κάθε άθλημα, σε κάθε ομάδα, αν θέλεις να γκρινιάξεις θα βρεις κάτι. Και στο εξαιρετικό ξεκίνημα της Εθνικής στην Άγκυρα και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα πάλι μπορείς. Όμως από την άλλη γιατί να κάτσεις να αναλωθείς σε αρνητικές σκέψεις και να μην σταθείς σε αυτό που πάει να γίνει στην Τουρκία. Η αλήθεια είναι πως το γυναικείο βόλεϊ τα τελευταία χρόνια δεν περνάει και την καλύτερη περίοδο στην χώρα μας. Το πρωτάθλημα και χωρίς την τηλεόραση έχει μείνει πίσω αναφορικά με το ενδιαφέρον που δείχνει ο κόσμος, ενώ και η Εθνική ομάδα βάδιζε από αποτυχία σε αποτυχία.

Ωστόσο όσοι ασχολούμαστε με το άθλημα πάντα λέγαμε πως είναι κρίμα να μην πετύχει κάτι αυτή η ομάδα, ειδικά από την στιγμή που δίπλα στην εμπειρία, προστέθηκε το ταλέντο, αλλά και οι παραστάσεις εκτός Ελλάδας. Οι Χριστοδούλου, Κονόμι, Λαμπρούση, δεν έχουν απλά κερδίσει εγχώριους τίτλους με τον Ολυμπιακό, αλλά ως βασικές στις ερυθρόλευκες» έχουν κατακτήσει Challenge Cup και έχουν φτάσει σε έναν ακόμα τελικό.

Αυτό σε μεγάλες διοργανώσεις με την Εθνική είναι που κάνει την διαφορά. Το να έχεις δηλαδή έναν κορμό από κορίτσια που με την ομάδα τους έχουν φτάσει τόσο ψηλά σε συλλογικό επίπεδο. Ακόμα μεγαλύτερη διαφορά κάνει το να βρίσκονται στο αντιπροσωπευτικό σου συγκρότημα παίκτριες που κάνουν καριέρα στο εξωτερικό. Και όταν λέμε καριέρα, το εννοούμε. Δεν το λέμε όπως τους τραγουδιστές μας που πήγαιναν για ένα μήνα εκτός Ελλάδας και τους κοτσάραμε αμέσως το «διεθνή καριέρα».

Η Ανθή Βασιλαντωνάκη και η Όλγα Στράντζαλη έχουν καταφέρει πραγματικά να πετύχουν εκτός Ελλάδας και πλέον έχουν αναλάβει τον ρόλο του ηγέτη της Εθνικής. Είναι σημαντικό πράγμα για την ομάδα μας να έχει βασική διαγώνιο με συνεχή παρουσία στο ιταλικό πρωτάθλημα από την περίοδο 2014-15 και μία από τις βασικές ακραίες ένα κορίτσι που στο κολεγιακό πρωτάθλημα των ΗΠΑ διέπρεψε, συνέχισε στην Γαλλία και τώρα ετοιμάζεται να παίξει στο πρωτάθλημα της Πολωνίας.

Όταν ουσιαστικά η πρώτη σου εξάδα έχει τέτοιες παραστάσεις, θέλεις ένα κλικ για να καταφέρεις επιτέλους να κάνεις το ξεπέταγμα. Και αυτό το κλικ το έχει δώσει ο Γκιγιέρμε Ναράνχο. Ο Ισπανός μπορεί να τα άκουσε (και δικαίως) που έλειψε μια βδομάδα από την προετοιμασία για να πάει στην πρώτη της ομάδας του, ωστόσο δείχνει πως ήταν αυτό που έλειπε για να γίνει το επόμενο βήμα. Αρχικά συνέβαλε στο να επιτευχθεί η πρόκριση στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος μετά από 18 ολόκληρα χρόνια και δεν έμεινε μαζί με τα κορίτσια φυσικά σε αυτό, μιας και πλέον η ομάδα είναι ένα βήμα από τους «16» και κανείς δεν ξέρει που θα φτάσει.

Και πραγματικά μπορεί να φτάσει ακόμα πιο ψηλά. Και μπορεί γιατί και ταλέντο υπάρχει και δίψα για διάκριση και κυρίως και εξαιρετικό κλίμα. Όλες στην ομάδα είναι μια παρέα και επειδή όπως είναι γνωστό την ιστορία την γράφουν οι παρέες, η συγκεκριμένη είναι έτοιμη να την γράψει. Ήδη το έχει κάνει, αλλά δεν της φτάνει. Θέλει και μπορεί να πετύχει περισσότερα. Θέλει και μπορεί να φέρει το γυναικείο βόλεϊ εκεί που πραγματικά αξίζει να είναι και θέλει και μπορεί να φωνάξει με όλη της την δύναμη πως η Εθνική Γυναικών επέστρεψε δυνατή σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα και πως δεν της φτάνουν απλά οι συμμετοχές σε αυτά...

Εμείς επιτέλους (όχι δεν θα γκρινιάξουμε) αυτή την παρέα θα μπορέσουμε να την δούμε από την τηλεόραση. Η Ομοσπονδία προσπάθησε, πίεσε όσο μπορούσε τις καταστάσεις και η ΕΡΤ θα δείξει τόσο τα επόμενα ματς των κοριτσιών (που μακάρι να είναι όσο περισσότερα γίνεται), όσο και αυτά των ανδρών στο αντίστοιχο Ευρωπαϊκό. Και πλέον αυτή η χρυσή ευκαιρία να μπει το βόλεϊ στα σπίτια όλων μας δεν πρέπει να χαθεί και αν κρίνουμε από την εικόνα της ομάδας του Ναράνχο δεν θα χαθεί, όπως δεν θα χαθεί και από αυτή του Ανδρεόπουλου. Το βόλεί θα ανέβει επίπεδο μόνο όταν οι Εθνικές φέρουν επιτυχίες και νομίζουμε πως ήρθε η ώρα να έρθουν...

ΥΓ: Εκτός από την βασική εξάδα, σημαντική είναι η εμπειρία και η βοήθεια από τον πάγκο. Δεν είναι λίγο πράγμα να έχεις αναπληρωματική πασαδόρο την Παπαφωτίου που επίσης κάνει καριέρα στο εξωτερικό και φέτος θα παίξει σε Ιταλία.

ΥΓ1: Έχοντας στον Ολυμπιακό ελάχιστο χρόνο συμμετοχής, όχι απλά δεν τρόμαξε στην ιδέα της βασικής στην Εθνική σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, αλλά συνεχώς δικαιώνει τον Ισπανό προπονητή. Φυσικά μιλάω για την Κωνσταντίνα Βλαχάκη που είναι η ευχάριστη έκπληξη του τουρνουά.

ΥΓ2: Καλή η γκρίνια όντως και μεταξύ μας πουλάει περισσότερο, αλλά όσο αγαπάμε αυτό το άθλημα ας την αφήσουμε στην άκρη για λίγο και κοιτάξουμε την μεγάλη ευκαιρία για το ελληνικό βόλεϊ που και σε Τουρκία, αλλά και σε Γαλλία δεν πρέπει να χαθεί. Άλλωστε όλο τον χειμώνα θα έχουμε πολλές ευκαιρίες για να γκρινιάξουμε.

ΥΓ3: Εντάξει το πάω εξαιρετικά μακριά, αλλά ρε Μητσάρα γύρισε με ένα μετάλλιο στην Ελλάδα και ας μας πρήζεις όλον τον χειμώνα με το βόλεϊ (ναι υπάρχει κάποιος που ασχολείται όντως περισσότερο με το άθλημα, εκνευριστικά περισσότερο)...