Οι... ερυθρόλευκες μεγαλώνουν συνεχώς τη διαφορά

Δεν είναι μόνο το ότι τα γραπτά μένουν, αλλά έτσι και αλλιώς όταν κάνει κάποιος μια λάθος εκτίμηση για ένα θέμα, καλό θα είναι να παραδέχεται πως έπαιξε έξω. Προσωπικά θεωρούσα πως το φετινό πρωτάθλημα στην Α1 Γυναικών θα ήταν εξαιρετικά αμφίρροπο, καθώς στο ξεκίνημα ο Παναθηναϊκός έδειχνε πολύ δυνατός, με αποκορύφωμα το ντέρμπι του πρώτου γύρου στο Ρέντη, όπου οι... ερυθρόλευκες κέρδισαν στις λεπτομέρειες, ενώ είχαν ήδη μια ήττα στην πρεμιέρα από τον ΑΟ Θήρας.

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, με τον χρόνο να γίνεται ο καλύτερος σύμμαχος του Ολυμπιακού και χειρότερος για όλες τις άλλες ομάδες. Σε απλά ελληνικά δηλαδή, από το ντέρμπι... αιωνίων η ομάδα του Μπράνκο Κοβάτσεβιτς συνεχώς ανέβαζε ρυθμό, παίζοντας όλο και καλύτερα, σε αντίθεση με αυτή του Δημήτρη Καζάζη που όχι μόνο έμενε στάσιμη, αλλά θα λέγαμε πως έχει κάνει και πισωγύρισμα.

Η επιστροφή της Χίπε που όχι απλά δείχνει πως έχει ξεπεράσει τον τραυματισμό της, αλλά πως στην καλή της μέρα δεν έχει αντίπαλο, σε συνδυασμό και με την εξαιρετική πορεία στο Challenge Cup, έχουν ανεβάσει τις... ερυθρόλευκες ένα σκαλί πάνω από τις υπόλοιπες ομάδες. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στο «Μάκης Λιούγκας» και κυρίως στον ημιτελικό με τον Παναθηναϊκό. Οι μετέπειτα κυπελλούχες έκαναν την πιο πειστική εμφάνιση που είχαν κάνει ποτέ σε ντέρμπι.

Από τον πρώτο, έως τον τελευταίο πόντο ήταν κυρίαρχες και δεν άφησαν τις... πράσινες ούτε καν να σκεφτούν πως θα μπορούσαν να τις αμφισβητήσουν. Μια εμφάνιση που χωρίς την παραμικρή αμφιβολία έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με τα όσα έχουν πετύχει έως τώρα στην Ευρώπη. Όταν καταφέρνεις και αποκλείεις την Τουρκική Τσανάκαλε που το μπάτζετ της δεν φτάνει τα ελληνικά δεδομένα και όταν έχεις κερδίσει μέσα στο Βέλγιο την εξαιρετικά δυνατή Αστερίξ, είναι απολύτως λογικό να έχεις αυτοπεποίθηση και να παίζεις στα εντός συνόρων ματς με την σιγουριά του φαβορί. Έτσι αγωνίζεται στα τελευταία ματς ο Ολυμπιακός, με αποτέλεσμα η μία νίκη να διαδέχεται την άλλη και μάλιστα εμφατικά, χωρίς να δίνει στον αντίπαλο το δικαίωμα της ελπίδας.

Από την άλλη ο Παναθηναϊκός, όπως αναφέραμε και στο ξεκίνημα όχι μόνο δεν έχει κάνει βήματα μπροστά, αλλά σε σχέση με το ξεκίνημα βρίσκεται πιο πίσω. Το ρίσκο που πάρθηκε με την μη απόκτηση ξένης πασαδόρου δεν έπιασε σε καμία περίπτωση, ενώ το πιο σημαντικό από όλα είναι η πίστη. Όπως φάνηκε και στον ημιτελικό στις... πράσινες δεν πιστεύουν πως μπορούν να κερδίσουν τον Ολυμπιακό, με συνέπεια όταν χάνουν ένα σετ στον πόντο, στην συνέχεια να καταρρέουν. Η εικόνα στο πρώτο και τρίτο σετ στη Γλυφάδα ήταν αποκαρδιωτική και έφερε την ομάδα του Καζάζη πολύ πίσω, με την κατάσταση πλέον να δείχνει μη αναστρέψιμη...

Θα κλείσουμε με τα του Κυπέλλου με τον Πανναξιακό. Η ομάδα του Γιώργου Ρούση πάλεψε και με το παραπάνω απέναντι στον Ολυμπιακό και η συγκεκριμένη εμφάνιση είναι δεδομένο πως θα την βοηθήσει στην συνέχεια. Δεν ξέρουμε πόσο, αλλά μην ξεχνάμε πως Πανναξιακός και Παναθηναϊκός θα μονομαχήσουν την τελευταία αγωνιστική για την δεύτερη θέση στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος και δεν είναι απίθανο να παίξουν σημαντικό ρόλο τα όσα έγιναν στο τάραφλεξ του Μάκης Λιούγκας.

ΥΓ: Συνολικά η διοργάνωση ήταν απολύτως πετυχημένη και στα δύο από τα τρία ματς παίχτηκε ωραίο βόλεϊ με αγωνία και όμορφες φάσεις. Το στοίχημα κερδήθηκε και ελπίδα όλων είναι στην Θεσσαλονίκη και το Αλεξάνδρειο να είναι ακόμα καλύτερα.

ΥΓ1: Σε αντίθεση με τον Πανναξιακό, ο ΑΟ Θήρας έχει μείνει πίσω σε σχέση με την περσινή μαγική χρονιά. Η ομάδα του Απόστολου Οικονόμου βρίσκεται για έναν βαθμό μπροστά από Μακεδόνες και Άρη και η αλήθεια είναι πως αν δεν καταφέρει να βρεθεί στην τετράδα η χρονιά θα είναι αποτυχημένη.