Για να φτάσει ο ΟΦΗ στο σημείο να «κολακεύεται» από τα αποθεωτικά σχόλια του φίλαθλου κοινού ως προς τον τρόπο παιχνιδιού του και κυρίως, να βρίσκεται σταθερά σε τροχιά playoffs, χρειάστηκε να «βγουν» μπροστά κάθε λογής πρωταγωνιστές. Ιδιαίτερα στην αρχή της σεζόν, όταν και τα αποτελέσματα για τους Κρητικούς ήταν απολύτως θετικά, η μεσαία γραμμή στο σύνολο του Γιώργου Σίμου έπαιξε καθοριστικό ρόλο και ταλαιπωρήθηκε αισθητά με τις μαζεμένες απουσίες το τελευταίο δίμηνο.

Στο συνδετικό κρίκο του οικοδομήματος του ΟΦΗ δεσπόζει η κυριαρχική παρουσία των δύο αργεντίνων κεντρικών χαφ του. Μιγκέλ Μεγιάδο και Χουάν Nέιρα αποτελούν τον ομφάλιο λώρο με άμυνα και επίθεση αντίστοιχα, έχοντας εξελιχθεί στο δίδυμο που κάνει τη διαφορά, άλλοτε αθόρυβα κι άλλοτε με... μπαλωθιές. Μαζί μετρούν συμμετοχή σε εννιά γκολ φέτος, δείγμα ότι η συνύπαρξη τους από την περσινή σεζόν τους έχει αναγάγει σε ένα αχτύπητο δίδυμο που προσδίδει συνοχή, ενέργεια και ουσία μετ' αριθμών στους Ομιλίτες.

Η δικιά τους συνεργασία, με έντονο «λάτιν» άρωμα, δεν είναι η μοναδική που έχει προκύψει κατά καιρούς στον ΟΦΗ, με τους Κρητικούς να έχουν να θυμούνται και άλλα λατινοαμερικάνικα ζεύγη μέσων που πέρασαν από το «Νησί» και άφησαν την σφραγίδα τους, στην ιστορία του συλλόγου αλλά και στη μνήμη των οπαδών του. Ας τα θυμηθούμε.

Αλεχάνδρο Ίσις – Χαΐμε Βέρα (Χιλή)

Πρόκειται για δύο από τους κορυφαίους ξένους ποδοσφαιριστές που πέρασαν από τον ΟΦΗ και το ελληνικό πρωτάθλημα. Τα «άστρα» τους συναντήθηκαν στην καλύτερη περίοδο της ιστορίας των Κρητικών, στα πρώτα χρόνια λειτουργίας της... σχολής του Ευγένιου Γκέραρντ. Ο μεν, έχοντας προλάβει και την κατάκτηση του Κυπέλλου το 1986, ο δε, παίρνοντας μεταγραφή τον Δεκέμβριο του 1987. Το χιλιανό δίδυμο έγραψε ιστορία, δίνοντας μια «λάτιν» χροιά στον άξονα της ομάδας και εν γένει του πρωταθλήματος και μέχρι το 1990 όταν ο Ίσις μετακόμισε στο Μεξικό για χάρη της Μοντερέι, κατέγραψε συνδυαστικά 170 συμμετοχές σε Ελλάδα και Ευρώπη καθώς και 30 γκολ, με τον επιτελικό μέσο Βέρα εύλογα να κατέχει την μερίδα του λέοντος (23 εκείνος, 7 ο Ίσις). Οι δρόμοι των δύο τους με αυτόν του ΟΦΗ διασταυρώθηκαν ξανά, την περσινή σεζόν, όταν με επικεφαλής τον Βέρα και βοηθό τον Ίσις ανέλαβαν την τεχνική ηγεσία του συλλόγου μετά την αποχώρηση του Νίκου Παπαδόπουλου στα μέσα Ιανουαρίου.

Χαΐμε Βέρα – Βίκτορ Ντελγκάδο (Χιλή – Αργεντινή)

Τη σεζόν 1990-91, ο Ίσις είχε ήδη αποτελέσει παρελθόν από τους Ομιλίτες, οι οποίοι στράφηκαν στην αντικατάσταση του και επέλεξαν τον Αργεντίνο, Βίκτορ Ούγκο Ντελγκάδο. Ο Χάιμε Βέρα βρήκε εκ νέου ένα «alter ego», ανάλογα επιθετικό, με τον επονομαζόμενο και ως «μάγο» Αργεντίνο χαφ να πραγματοποιεί μία εξαιρετική πρώτη σεζόν με 6 γκολ σε 22 συμμετοχές προτού αποχωρήσει για τον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι του 1991. Μετά από μόλις μία συμμετοχή με το «τριφύλλι», ο Ντελγκάδο επέστρεψε στην ομάδα που λατρεύτηκε» όπου και έμεινε ως το 1993, χωρίς πλέον τον Βέρα ως συνοδοιπόρο, αφού εκείνος είχε ήδη γυρίσει πίσω στη χώρα του για λογαριασμό της Κομπρελόα, κλείνοντας έτσι έναν κύκλο «λάτιν» παράστασης στο Γεντί Κουλέ.

Ουίλσον Μουνιόζ - Αλφόνσο Σολίς (Κόστα Ρίκα)

Όχι καθαρά λατινοαμερικάνικη υπόθεση, αλλά με εξίσου εξωτικό στοιχείο. Μουνιόζ και Σολίς αποτέλεσαν τα 2/3 της Κοσταρικανής... παροικίας που άφησε το στίγμα της στον ΟΦΗ με τη νέα χιλιετία, καθώς εκτός αυτών, τη σεζόν 2000-2001 βρισκόταν στην ομάδα και ο Ρόναλντ Γκόμεζ, ο οποίος μεγαλούργησε στην επίθεση του ΟΦΗ. Μουνιόζ και Σολίς συνετέλεσαν αχτύπητο δίδυμο στη μία σεζόν που έπαιξαν μαζί, σε ρόλους οκταριού και δεκαριού αντίστοιχα, προσφέροντας 8 γκολ σε σύνολο 41 συμμετοχών σε Ελλάδα και Ευρώπη. Εκείνη ήταν η τελευταία σεζόν του Σολίς με τα ασπρόμαυρα, ενώ ο Ουίλσον Μουνιόζ έπαιξε και τη σεζόν 2001-2002 με εξίσου καταλυτική παρουσία.

Ρικάρντο Βερόν - Ζε Εντουάρντο (Αργεντινή - Βραζιλία)

Από τα λατινοαμερικάνικα «ντουέτα» της σύγχρονης εποχής του ΟΦΗ. Ο Ρικάρντο Βερόν, πολύπειρος μέσος των ιταλικών γηπέδων που αποκτήθηκε από τον ΠΑΟΚ το καλοκαίρι του 2010, απόκτησε για παρτενέρ στην τελευταία του σεζόν (2013/14) τον πολλά υποσχόμενο ανασταλτικό χαφ, Ζε Εντουάρντο που ήρθε δανεικός από την Πάρμα, μέλος τόσο των μικρών εθνικών της Σελεσάο αλλά και προϊόν της δεύτερης ομάδας του Άγιαξ. Ο μεν Αργεντίνος (1,73μ.) και ο δε Βραζιλιάνος (1,85μ.) συγκρότησαν ένα άκρως ενδιαφέρον δίδυμο κοντού-ψηλού που τράβηξε το «κουπί» στη μεσαία γραμμή των Ομιλιτών, με τον 23χρονο τότε Ζε Εντουάρντο να «γράφει» 41 εμφανίσεις με τρία γκολ και 5 ασίστ, καλύπτοντας με περίσσεια επάρκειας τη δύση που είχε περιέλθει η καριέρα του συμπαίκτη του Βερόν, ο οποίος αγωνίστηκε 11 φορές στη χρονιά πριν αποχωρήσει για τον Κισσαμικό. Για την ιστορία, ο Ζε Εντουάρντο, όπως ήταν λογικό, κλήθηκε πίσω από την Πάρμα όταν έληξε ο δανεισμός του, μετά την εξαιρετική του σεζόν στην Κρήτη.