Είναι μια μπάντα που συνεχώς εξελίσσεται. Σε όλους τους τομείς. Στιχουργικά, μουσικά, κοινωνικά. Οι Social Waste γεμίζουν τις συναυλίες τους χωρίς μάνατζερς και χορηγούς, γράφουν τραγούδια που πάντα έχουν κάτι να πουν, ανεβαίνουν πλέον στη σκηνή έχοντας στο πλευρό τους μια ολόκληρη ορχήστρα από μουσικά όργανα, πηγαίνοντας το hip hop ένα βήμα πιο πέρα. Με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων από την ίδρυσή τους ετοιμάζονται για μια σειρά από επετειακά live, τα οποία ξεκινούν στην Αθήνα στις 4 Μαΐου, στο Piraeus Academy. Λίγο πριν τη μεγάλη γιορτή τους, απάντησαν στις ερωτήσεις των αναγνωστών του gazzetta.gr που τους ανέκριναν... για τα πάντα! Μουσική, πολιτική, αθλητικά, προσωπικά!

Βρείτε στη σελίδα τους στο facebook περισσότερα για τις συναυλίες που έρχονται!

Ο λόγος, λοιπόν, στους Social Waste...

Κατ’αρχάς σας ευχαριστούμε πολύ για την ανταπόκριση, και το Θάνο Σαρρή και το Gazzetta για τη φιλοξενία. Λάβαμε πάνω από 70 ερωτήσεις, κάποιες παρόμοιες που τις απαντάμε μαζί. Γενικά οι ερωτήσεις κινούνται γύρω από 4-5 θεματικές οπότε τις ομαδοποιήσαμε και δε θα εμφανιστούν απαραίτητα με τη σειρά που μας τέθηκαν. Χαιρετισμούς και τα λέμε στα επετειακά live αλλά και σε αυτά του καλοκαιριού! Το νου σας!

Θεματικές

Low Bap και Active Member

-Η σχέση μας με τον BD Foxmoor και τους Active Member, η πιθανότητα συνεργασίας, και η εμπειρία μας στη low bap σκηνή.

Εμείς σαν Social Waste (με εξαίρεση το Γιώργη το Νίκα που προτιμούσε τα τραγούδια των FFC παρότι άκουγε και Active Member) μεγαλώσαμε ακούγοντας Active Member. Στα 17 μας, οι Active Member άκουσαν το τραγούδι “Άμμος στα γρανάζια σας,” κάποια προοπτική είδαν σε αυτό, και μας κάλεσαν να ανοίγουμε συναυλίες τους και να συμμετέχουμε σε παραγωγές της Freestyle Productions, της ομάδας παραγωγής που είχαν τότε και είχε μέλη από όλη την Ελλάδα. Για μας ήταν μεγάλη εμπειρία και μεγάλο σχολείο. Είδαμε πώς δούλευαν μεγάλες μπάντες του χώρου, πώς στήνονταν ένα λαϊβ, πως κινούνταν γενικά ο χώρος αυτός. Ήταν και η πρώτη φορά που μπήκαμε σε κανονικό στούντιο να ηχογραφήσουμε, μέχρι τότε ηχογραφούσαμε στα σπίτια μας όπως όπως. Οπότε ήταν σχολείο για μας όλο αυτό. Κάποια στιγμή αυτονομηθήκαμε και από τότε ακολουθούμε τον δικό μας δρόμο. Χωρίς όμως αυτό να σημαίνει οτι με τους Αctive Μember δε μιλιόμαστε και λοιπά. Σίγουρα δεν κάνουμε παρέα, αλλά όταν θα σμίξουν οι δρόμοι μας, η σχέση μας δεν είναι κακή. Τώρα για την πιθανότητα συνεργασίας, προς το παρόν δεν υπάρχει κάτι προγραμματισμένο, χωρίς αυτό να αποκλείει την πιθανότητα να υπάρξει στο μέλλον.

-Πώς βλέπετε πλέον το κομμάτι της Freestyle, όσον αφορά και εκείνη την εποχή, αλλά και τη συνέχεια του low-bap μέχρι και σήμερα...

Έχουμε χάσει επαφή γενικότερα αλλά από αυτά που αντιλαμβανόμαστε η Freestyle και το low bap ουσιαστικά είναι οι Active Member. Μακάρι να έχουν ακόμα έμπνευση και να προσφέρουν πράγματα.

-Γιατί ραπάρετε σαν τον BD Foxmoor;

Δεν ραπάρουμε σαν τον BD Foxmoor; Αυτός είναι πιο μπάσος.

-Θα κάνατε μια συνεργασία με το Νικήτα Κλιντ (x-ray);

Με τον Νικήτα τα λέγαμε πάντα καλά και στους Active member και αργότερα στις Ρόδες. Και τώρα αν συναντηθούμε θα μιλήσουμε σαν άνθρωποι, αλλά πολιτικά σίγουρα δεν κινούμαστε στο ίδιο μήκος κύματος. Οπότε αυτό κάπως δυσκολεύει την πιθανότητα συνεργασίας.

-Γιατί δεν ήσασταν στο Umicah;

Αυτός ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1998, εμείς δημιουργηθήκαμε το 1999. Δεν είχαμε μπει στη Freestyle Productions ακόμα.

Social Waste, Αντίποινα, Χιπ Χοπ της Μεσογείου και νέο υλικό

-Γιατί δεν διαλέξατε να κάνετε το επετειακό σας live όπως ξεκινήσατε; Δηλαδή σε ένα σχολείο και γιατί όχι στο ίδιο από το οποίο ξεκινήσατε;

Μη νομίζεις ότι δεν το σκεφτήκαμε. Πλέον όμως δεν είμαστε μαθητές, οπότε και δεν έχουμε πρόσβαση στο σχολείο, και επίσης πλέον...έχουμε και κατιτίς περισσότερο κοινό και ...δε θα χωρούσε ο κόσμος στο συγκεκριμένο σχολείο, ούτε υπάρχουν οι απαραίτητες τεχνικές και κτιριακές προϋποθέσεις για να γίνει ένα τέτοιο λάιβ. Οπότε ψάξαμε άλλες λύσεις.

-Για το μέλλον τι σκεφτόσαστε, θα συνεχίσετε στο ίδιο μουσικό μονοπάτι;

Κοίτα, κάποιοι από μας είναι πιο οργανωτικοί και ίσως κάτι να έχουν προγραμματίσει. Κάποιοι άλλοι πάλι...μπορούν να προγραμματίσουν τη ζωή τους το πολύ μέχρι την επόμενη εβδομάδα οπότε ας περιμένουμε να δούμε τι θα βγει από αυτή τη μίξη!


-Θα δοκιμάσετε να συνδυάσετε και άλλα στιλ μουσικής με το Hip Hop; Σκέφτεστε να πειραματιστείτε με καινούργιους ήχους σε μελλοντικά κομμάτια;

Νομίζουμε πως η ραπ σου δίνει αυτή την ελευθερία να είσαι ανοιχτός σε οτιδήποτε σου αρέσει να ενταχθεί στη μουσική σου. Δεν έχει τις κλειστές φόρμες που μπορεί να έχουν άλλα είδη μουσικής, οπότε αποτελεί μονόδρομο, εφόσον το αποτέλεσμα βγαίνει ωραίο, για τα δικά μας κριτήρια να πειραματίζεσαι χωρίς όρια. Επομένως, το στοιχείο του πειραματισμού, θα υπάρχει αλλά κυρίως ως ηχόχρωμα οργάνων και κουλτούρας δανεισμένης από άλλους μουσικούς πολιτισμούς και όχι τόσο στενά με την έννοια ότι θέλουμε να κάνουμε ραπ με στοιχεία ροκ ή ρέγκε μουσικής για παράδειγμα.

-Κάτι είχε ακουστεί πέρυσι για νέο υλικό, ισχύει;

Ναι, ετοιμάζεται ήδη. Κάποια από τα καινούρια τραγούδια θα παιχτούν και στα επετειακά λαϊβ.

-Η συνεργασία με τα Αντίποινα ουσιαστικά απογείωσε τη μπάντα καθότι εμπλουτίστηκε τόσο πολύ το μουσικό μέρος των Social Waste και σε συνδυασμό με τον στίχο σας έγινε ένα φοβερό σύνολο. Ήταν συνεργασία που προέκυψε απο φιλικές σχέσεις ή καθαρά επαγγελματική; Θα υπάρξει επόμενη συνεργασία στο μέλλον μαζί τους;

Προέκυψε κυρίως λόγω φιλικών σχέσεων αλλά και με την ιδέα αυτή που περιγράφεις στο μυαλό μας. Ήδη τα Αντίποινα συμμετείχαν μουσικά σε ένα τραγούδι του “Στη γιορτή της Ουτοπίας” σε περισσότερα στο “Με μια πειρατική Γαλέρα,” αυτό στην πορεία γέννησε “το χιπ χοπ της Μεσογείου” σαν μετεξέλιξη και πλέον ο Γιώργης ο Νίκας από τα Αντίποινα που δεν υπάρχουν πλέον σαν μπάντα, ανήκει στο δυναμικό των Social Waste.


-Υπάρχει κάποιος ράπερ με τον οποίο θα θέλατε να γράψετε μαζί κομμάτι;

Δεν υπάρχει κάτι προγραμματισμένο αλλά είναι αρκετά τα παιδιά που κάνουν καλή δουλειά, που γνωριζόμαστε, και που πιθανώς στο μέλλον να συνεργαστούμε αν προκύψει τέτοια ανάγκη. Ο Βέβηλος, και τα παιδιά από τη Σαλονίκη, ή οι Ταμπούρο Μπότα για παράδειγμα.

-Πώς σας ήρθε η ιδέα του συνδυασμού παραδοσιακών οργάνων με το χιπ χοπ, ξέρετε σκρατς σάμπλερ και τέτοια.

Σίγουρα δεν μας ήρθε κάποια επιφοίτηση, διότι δεν είναι και η πιο πρωτότυπη ιδέα του κόσμου. Σε 'μας προϋπήρχε ως ανάγκη, ήδη από τον τελευταίο δίσκο των Αντιποίνων, να εντάξουμε στη μουσική μας, όργανα τα οποία είναι συνυφασμένα με το λαϊκό μας πολιτισμό αλλά και με τον ευρύτερο λαικό πολιτισμό της λεκάνης της Μεσογείου. Μια ανταλλαγή αρωμάτων, ιδεών και γενικότερα κόσμων που για χιλιάδες χρόνια συνυπάρχουν και εξελίσσονται παράλληλα και μεταφέρουν στην εποχή μας πληροφορίες από τα βάθη της ιστορίας. Για παράδειγμα μια Αφρικανική άρπα μας δίνει πάρα πολλά στοιχεία για το πώς ήταν οι λύρες στην αρχαία Ελλάδα ή στην Αίγυπτο. Οπότε είναι φυσική ανάγκη να κάνεις μουσική με αυτό που υπάρχει μέσα σου ως βίωμα.

-Πόσο εύκολο είναι να αντικατασταθεί το μπιτ με ντραμς; Έχει ξαναγίνει στο hip hop;

Είναι προφανές ότι το beat είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της hip hop μουσικής. Από την άλλη μεριά, οι Roots κάνουν hip hop με φυσικά τύμπανα, οι Cypress Hill έχουν κυκλοφορήσει ολόκληρο δίσκο με τύμπανα και υπάρχουν και άλλα αντίστοιχα παραδείγματα. Νομίζω δεν τίθεται θέμα αντικατάστασης του beat από τα drums. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν και τα δύο και η αισθητική να παραμένει hip hop. Άμα έχεις καλό ντράμερ όλα μοιάζουν εύκολα. Και εμείς έχουμε τον καλύτερο!!!


-Μετά τους πειραματισμούς με την παραδοσιακή μουσική, σκέφτεστε να δημιουργήσετε μίξεις με βάση το ροκ;

Folk is Rock που λένε και οι φίλοι στο ΄΄Πεντάηχον΄΄

-Καθώς είστε πολιτικοποιημένοι, ποια η άποψη σας για την mainstream rap μουσική και τα μηνύματα που προβάλει ;

Χωρίς να παρακολουθούμε τη σκηνή και πάρα πολύ (δεν αντέχεται), δεν γουστάρουμε αυτήν την φάση. Είναι αποτέλεσμα ημιμάθειας, εύκολης στιχουργίας και παραγωγής και των καιρών: είναι απόλυτα συμβατή με τον καπιταλισμό, το όνειρο του νεοπλουτισμού, την πατριαρχία κλπ. Γι’αυτό και προωθείται από τα μέσα, είναι μια κατάσταση παρακμιακή και ακίνδυνη.

-Κάτι απλό αλλά και σύνθετο. Ποιοι ειναι οι Social Waste. Δηλαδή πώς συμβάλλει ο καθένας στη γέννηση των κομματιών, αλλά και ποιοι είναι όταν δεν βρίσκονται on stage;

& Ποιος τα κανονίζει όλα για την μπάντα να του δώσουμε συγχαρητήρια;

& Σας γνώρισα μετά το δίσκο "το χιπ χοπ της μεσογείου". Έψαξα και τα παλιά σας κομμάτια. Έχετε φοβερό στίχο, αλλά από τη Μεσόγειο και μετά καταφέρατε να βελτιώσετε τόσο πολύ τη μουσική σας, με αποτέλεσμα να μην υπερτερούν οι στίχοι έναντι της μουσικής, ή το αντίθετο, όπως γίνεται σε πολλά γκρουπ αλλά να έχετε ένα πολύ δεμένο σύνολο. Ακόμα και στο ζωντανό κομμάτι μετά τη Μεσόγειο έχετε τρομερή βελτίωση στη μουσική. Όντας μουσικός κι εγώ θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω ποιος είναι ο μουσικός εγκέφαλος του γκρουπ, γιατί τον στιχουργικό τον ξέρουμε.

Ωραίες ερωτήσεις. Ποιοι είμαστε ο καθένας ξεχωριστά ίσως και να το ψάχνουμε ακόμα αλλά γενικά θα σας πούμε πώς γεννιούνται τα κομμάτια και πώς λειτουργεί η μπάντα- γιατί κανείς δεν τα κανονίζει ΟΛΑ, έχει ο καθένας τις αρμοδιότητές του ανάλογα με τις ειδικές ικανότητές του. Κατ’ αρχάς έχουμε οργανωτικούς, έχουμε και ανθρώπους που “είναι αλλού” στη μπάντα, famas και cronopios που θα έλεγε ο Cortazar. Οι οργανωτικοί, και κυρίως ο Χρήστος αναλαμβάνουν να μας βάζουν σε μια τάξη, και να προγραμματίζουν πώς θα γίνουν πράξη οι ιδέες που πέφτουν στο τραπέζι, αφού περάσουν από τη συνέλευση της μπάντας. Έτσι ο Χρήστος κυρίως μιλάει με τους διοργανωτές των φεστιβάλ, τους συναυλιακούς χώρους, τους δημοσιογράφους και μας οργανώνει και εμάς τους υπόλοιπους αναλόγως. Επίσης φτιάχνει τα beats στα κομμάτια και ραπάρει.

Ο Γιώργος (Πολύτροπος) αναλαμβάνει τα stage plans και τη δικτυακή ύπαρξη στης μπάντας (websites, youtube, facebook, email). Επίσης ραπάρει πάνω στη σκηνή.

Ο Γιάννης, συνεννοείται με τα στούντιο που κάνουμε πρόβες και συντονίζει και τη συνεργασία με τους υπόλοιπους μουσικούς που συνεργαζόμαστε. Επίσης παίζει λαούτο, έχει κάνει κάποιες παραγωγές όπως το "Για να Νικήσουν" και το "Έχω αμολήσει τους στίχους μου", και ραπάρει και σε κάποια κομμάτια.

Ο Γιώργης ο Νίκας είναι “ο μαέστρος” της υπόθεσης, αν και δεν το παραδέχεται. Παίζει γκάιντα, ταμπουρά, και πανδούρα, και συντονίζει τη μπάντα μουσικά, ειδικά στα κομμάτια που για να παιχτούν λάιβ έπρεπε να “μεταφραστούν εκτελεστικά” αφού η παραγωγή τους είχε γίνει με samples. Επίσης έχει κάνει κάποιες παραγωγές, τις περισσότερες στο Χιπ Χοπ της Μεσογείου και ραπάρει επίσης.

Ο Λεωνίδας γράφει τους στίχους στο 90% των τραγουδιών, ραπάρει πάνω στη σκηνή, είναι αυτό που λέμε ο “frontman” της μπάντας -αν και ο ίδιος θεωρεί εαυτόν αντι-frontman- και καμιά φορά βγάζει και καμιά μελωδία από το κεφάλι του την οποία οι μουσικοί της μπάντας ταλαιπωρούνται να μετατρέψουν σε νότες καθώς ο συγκεκριμένος μουσική ακαδημαϊκά δε γνωρίζει.

Επίσης τα τελευταία χρόνια συνεργαζόμαστε με τους εξής καταπληκτικούς μουσικούς τους οποίους και ταλαιπωρούμε και γενικά μας ανέχονται: τον Γιάννη Μιχαηλίδη στη λύρα πόντου, τον Lucretia de Manchione στα drums, τον Παναγιώτη Σκουτέρη στο κλαρίνο, τον Στέλιο Μπότσαρη στο μπάσο, και φυσικά την ομάδα συμπληρώνουν οι ηχολήπτες της μπάντας τους οποίους επίσης ταλαιπωρούμε: ο Άγγελος Νάζος από το Studio Groundzero και ο Μάρκος Πινακουλάκης.

Τώρα πώς γράφονται τα τραγούδια:

Συνήθως ο στιχουργός όταν γράφει ένα τραγούδι έχει στο μυαλό του μια μελωδία. Μη ρωτήσετε πώς και γιατί – δε μπορούμε να σας το εξηγήσουμε “λογικά” και “επιστημονικά.” Την έχει όμως. Επειδή μουσική δε γνωρίζει ο συγκεκριμένος, προσπαθεί να την μεταφέρει σε αυτούς που γνωρίζουν (το Γιάννη και το Γιώργη κυρίως) είτε τραγουδώντας την, είτε σφυρίζοντάς την, είτε με τα γνωστά “τιριριρίν,” και μετά εκείνοι αναλαμβάνουν να τη “μεταφράσουν” σε νότες. Περνάμε ένα “οδηγό” ηχογραφώντας το τραγούδι acapella, ο οποίος είναι ο σκελετός του τραγουδιού, και έπειτα οι μουσικοί και οι beat makers, αναλαμβάνουν να “ντύσουν” αυτά τα λόγια με μουσική, με ήχους. Δουλεύουμε δηλαδή ανάποδα από τις περισσότερες μπάντες του είδους, που πρώτα φτιάχνουν τις μουσικές και μετά τις “ντύνουν” με λόγια. Εμείς δίνουμε προτεραιότητα στο λόγο.

-Ο στιχος "ως τ' Απεράθου στη Νάξο" πως προέκυψε;

Μας είχαν καλέσει σε ένα λάιβ στη Νάξο. Την άλλη μέρα πήγαμε στο Απεράθου, όπου στήθηκε γλέντι ολόκληρο, μας αναγνώρισε και αρκετός κόσμος που ήταν εκεί, και μας φιλοξένησαν πολύ ωραία. Αργότερα έγινε και στιχάκι.


-Το πιο όμορφο σας τραγούδι το έχετε γράψει;

Είναι σ’ ένα συρτάρι. “Μια λευκή είναι σελίδα με ένα στυλό παραδίπλα.”

-Ίσως είναι λίγο χαζή ερώτηση, αλλά ο στίχος σας είναι εμφανώς εμπλουτισμένος από τις γνώσεις που διαθέτετε (είτε πολιτικοκοινωνικές είτε πολιτισμικές). Με βάση αυτό, θα ήθελα να ρωτήσω ποια είναι τα βιβλία που θεωρείτε ότι θα πρεπε να διαβάσουν όλοι ή που είχαν μεγαλύτερο αντίκτυπο σε σας και στη διαμόρφωση της σκέψης σας (είτε λογοτεχνικά είτε όχι); Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων!

Αυτή είναι μεγάλη κουβέντα! Και μάλλον θα πρέπει να σου απαντήσει ο καθένας ξεχωριστά, δεν έχουμε ούτε τα ίδια διαβάσματα ούτε τις ίδιες επιρροές όλοι. Αν ρωτάς για τους στίχους, έχουν μέσα πολύ Καββαδία, Γκαλεάνο, Μάρκες, Κορτάσαρ, Χόλογουεη, Μίσσιο, Ούγκο Πρατ, Ραφαηλίδη, Ιζζό. Χικμέτ...

-Βλέπουμε τα τελευταία χρόνια την άνοδο του βινυλίου. Όλες οι μπάντες πια κόβουν ή κάνουν επανέκδοση κάποιο παλαιότερο δίσκο τους σε βινύλιο. Τα έξοδα είναι πολλά άλλα επίσης βλέπουμε σε κάποιες περιπτώσεις να γίνονται preorder ώστε να προπωληθεί για να λιγοστεύουν τα έξοδα της. Εσείς γιατί δεν έχετε προσπαθήσει να βγάλετε;

Το σκεφτήκαμε. Για το χιπ χοπ ειδικά το βινύλιο έχει και συναισθηματική αξία αλλά είναι και εργαλείο για τον ντιτζέϊ. Αποφασίσαμε να μην επανεκδόσουμε ό,τι έχει ήδη κυκλοφορήσει, αλλά να σκεφτούμε την έκδοση του επόμενου άλμπουμ σε βινύλιο. Βέβαια και το βινύλιο...από πετρέλαιο φτιάχνεται -παλιά φτιαχνόταν από τα χαρούπια- και έχει ένα περιβαλλοντικό αντίκτυπο. Από την άλλη...και τα mp3 για να τα ακούσεις μάλλον θα χρησιμοποιήσεις υπολογιστή ή κινητό ή mp3 που χρειάζονται λίθιο, οπότε μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, είμαστε παγιδευμένοι και σε κάτι τέτοια διλήμματα!

-Έχετε σκεφτεί να κάνετε το διεθνισμό πράξη και στη μουσική και να συνεργαστείτε με ξένα συγκροτήματα σε κομμάτι ή και σε ολόκληρο άλμπουμ;

Προς το παρόν έχουμε μια συνεργασία με το Μανού Τσάο, που ήταν μάλλον παρεΐστικη. Πιθανώς στο μέλλον να προκύψουν και άλλες.

Κατά προτίμηση όταν πιάνετε μικρόφωνο σε τι προσωπικότητες πιο πολύ απευθύνεστε; Μέσα σε αυτά τα 20 χρόνια δημιουργίας ασμάτων σας ποιες είναι οι συνεργασίες που ξεχωρίσατε; Υπάρχει πιθανότητα συνεργασίας τρόπου σκέψης με τους Active Member; Ποιο είναι το συναίσθημα που έχετε όταν είστε πάνω στη σκηνή και πώς ο κόσμος σας επηρεάζει; Επίσης, ποιες είναι οι ευθύνες αυτού που κρατά το μικρόφωνο;

&

Με ποια άλλα σχήματα ή και τρόπους έκφρασης θα θέλατε να συνεργαστείτε; Τι σημαίνει για εσάς hip hop - rap; Ποια είναι η ευθύνη σας όταν κρατάτε το μικρόφωνο και σε ποιες προσωπικότητες απευθύνεστε, κατά προτίμηση; Και κάτι πιο γενικό, μέσα σε αυτά τα 20 χρόνια σας ποιες είναι οι συμμετοχές που ξεχωρίσατε ως λίγο παραπάνω αγαπημένες; Υπάρχει περίπτωση να ακούσουμε συνεργασία ξανά με την Low Bap σκηνή;


Όλες οι συμμετοχές που είχαμε ήταν με φίλους και κάθε μία έχει την ιστορία της. Οπότε δεν ξεχωρίζουμε κάποια, όλες είναι ξεχωριστές. Από κει και πέρα απευθυνόμαστε σε όλο τον κόσμο, σε όσο περισσότερο γίνεται, δεν έχουμε συγκεκριμένο target group, δεν παίζουμε ΜΟΝΟ σε συγκεκριμένους χώρους, και προσπαθούμε να έχουμε όσο μεγαλύτερη απεύθυνση γίνεται. Και φυσικά γνωρίζουμε ότι έχουμε ευθύνη: πρώτα απέναντι στα ίδια τα λόγια που ξεστομίζουμε, και μετά απέναντι στους ακροατές μας.

-Η μουσική σας επιρροή στον κόσμο τα τελευταία χρόνια είναι ραγδαία, αφού θεωρείστε πλέον από τους καλύτερους στο είδος. Γιατί δεν κινείστε πιο επαγγελματικά (π.χ να μην αποσύρεστε για ένα χρόνο) έτσι ώστε να σας γνωρίσει περισσότερος κόσμος; Για να αλλάξουμε τον σάπιο κόσμο όπως λένε τα τραγούδια σας πρέπει να έχουμε και κάτι από πίσω μας.

Το καλό με το να μην είμαστε επαγγελματίες είναι οτι δεν έχουμε “συμβόλαιο” με τη μουσική μας. Δεν έχουμε λοιπόν την ανάγκη να παράγουμε πράγματα συνεχώς, βιάζοντας έτσι τη δημιουργικότητά μας. Επίσης κάνουμε και άλλα πράγματα στη ζωή μας που επίσης απαιτούν χρόνο και δε βρίσκονται απαραίτητα στην Ελλάδα. Οπότε αφιερώνουμε χρόνο και σε αυτά τα πράγματα, και παραμένουμε ερασιτέχνες μουσικοί.

-Τι απέγινε ο Παρίας;

Ο Παρίας ζει στο Ηράκλειο, ασχολείται με την ηχοληψία και θα τον δείτε να ραπάρει πάνω στη σκηνή όπως παλιά στα λάιβ του Ηρακλείου και της Αθήνας.

-Εφόσον έχετε τόσο αντικαπιταλιστικούς στίχους γιατί στις συναυλίες σας έχετε 10€ το εισιτήριο;

Θα σου τα εξηγήσουμε αναλυτικά για να καταλάβεις. Κατ’ αρχάς, μέχρι και πέρυσι, οι Social Waste ήταν μια μπάντα στο 50% των συναυλιών της οποίας δεν υπήρχε εισιτήριο και στις οποίες συμμετείχαμε αφιλοκερδώς, από αλληλεγγύη για να στηρίξουμε διάφορες καταστάσεις με τις οποίες συμφωνούμε πολιτικά ή τουλάχιστον είμαστε κοντά. Από καταλήψεις, αυτοοργανωμένες αθλητικές ομάδες, οικονομική ενίσχυση των Ζαπατίστας, συναυλίες διαμαρτυρίας για την απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων, συναυλίες στήριξης σε κινήματα και πρωτοβουλίες όπως οι άνθρωποι που αγωνίζονται ενάντια στην εξόρυξη στη Χαλκιδική, ή η ΒιοΜε. Πλέον το ποσοστό των συναυλιών αυτών έχει μειωθεί, όχι γιατί δε θέλουμε ή γιατί αλλάξαμε στάση, απλώς διότι πλέον είμαστε 10 άτομα ομάδα με τους μουσικούς και τους ηχολήπτες, και αυτό αυξάνει τα μεταφορικά μας έξοδα σημαντικά (που είναι και τα μόνα τα οποία ζητάμε σε τέτοιες περιπτώσεις) με αποτέλεσμα πολλές τέτοιες διοργανώσεις να μη μπορούν να τα καλύψουν. Παρόλα αυτά, προσπαθούμε να βρούμε λύσεις και γι’ αυτό, γιατί αυτός είναι και ένας από τους λόγους ύπαρξης της μπάντας. Φυσικά δεν παίζουμε μόνο σε τέτοια λάιβ. Παίζουμε και σε συναυλιακούς χώρους, και μόνοι μας, για να “μετρήσουμε τις δυνάμεις μας” και γιατί υπάρχουν καλύτερες ηχητικές συνθήκες και τι να κάνουμε, είμαστε μια μπάντα που παίζει και μουσική, ε! Επίσης στα φεστιβάλ παίζουν συνήθως και άλλες μπάντες και δεν τα διοργανώνεις εσύ, περιμένεις να σε καλέσουν για να παίξεις. Τα δικά μας λάιβ σε συναυλιακούς χώρους συνήθως τα διοργανώνουμε εμείς, ή τα συν-διοργανώνουμε με τον εκάστοτε χώρο. Τι σημαίνει αυτό; Οτι νοικιάζουμε το χώρο και τρέχουμε το λάιβ μόνοι μας συνήθως ή σε συνεργασία με το χώρο. Και φυσικά, επειδή συνειδητά δεν έχουμε μάνατζερ, που παίρνει “καλύτερες τιμές” από τους χώρους (και κρατάει και το ποσοστό του φυσικά) γιατί τους πηγαίνει συχνά μπάντες, αυτό είναι ακόμα πιο δύσκολο αφού όλες τις επαφές τις κάνουμε μόνοι μας.

Τώρα για τα 10 ευρώ που λες, υπολόγισε ότι το 24% μέχρι φέτος ήταν φόρος, από φέτος πέφτει στο 6% αν δεν κάνουμε λάθος. Άρα από τα 10 ευρώ πριν καν ξεκινήσουμε ήμασταν στα 7.6. Απο κεί και πέρα, πρέπει να πληρωθεί ο χώρος, οι αφίσες, οι τεχνικοί (ηχος, φως), οι μουσικοί (10 άτομα υπολόγισε), τα μεταφορικά όλων αυτών (δεν ζουν όλοι στην Αθήνα), η διαμονή τους, το φαγητό τους, οι πρόβες (δε μαζεύεται μια φορά η μπάντα για να κάνει λάιβ, προηγούνται αρκετές πρόβες- πρόσθεσε ξανά μεταφορικά ΚΑΙ στούντιο). Εκτός όλων αυτών προσπαθούμε να κρατάμε χρήματα στην άκρη για να πληρώνουμε τα στούντιό μας όταν θα φτιάξουμε τον επόμενο δίσκο, να αγοράζουμε όργανα, μικρόφωνα, μηχανήματα που χρειαζόμαστε, και να κρατάμε και μια καβάτζα στο κοινό ταμείο της μπάντας για ώρα ανάγκης. Αν κάτι μένει, το μοιραζόμαστε. Μην ανησυχείτε, δε ζούμε από αυτό (όχι ότι θα ήταν άσχημο να μπορούμε να ζούμε από τη μουσική μας, δεν κλέβουμε κανέναν ούτε κανενός την εργασία εκμεταλλευόμαστε κλέβοντας υπεραξία) ούτε βίλες στα νησιά αγοράσαμε. Οι περισσότεροι από μας, όσοι δεν είμαστε άνεργοι, κάνουμε άλλες δουλειές για να πληρώνουμε το νοίκι μας. Ελπίζουμε να σου λύθηκε η απορία.

-Από πού προέκυψε το όνομα ;

Όταν ξεκινούσαμε, για κάποιο λόγο ήταν καθιερωμένο ακόμα και τα ελληνόφωνα γκρουπ να έχουν αγγλόφωνα ονόματα. Εμείς ήμασταν ουσιαστικά δυο wannabe μπάντες που ενώθηκαν. Η μια ονομάζονταν civil ή urban waste. H άλλη δεν είχε ακόμα όνομα. Οπότε προτάθηκε σε αυτή που είχε, να γίνει social waste γιατί δε θέλαμε να έχουμε μόνο ...αστική απεύθυνση αλλά γενικότερα κοινωνική. Μην νομίζεις οτι το ‘χαμε πολυσκεφτεί κιόλας, 17 χρονών ήμασταν και θέλαμε να ραπάρουμε.

-Εσείς, ο Βέβηλος, ο Anser, οι Στίχοιμα, τα παιδιά από τη Θεσσαλονίκη και άλλα σχήματα δείχνουν την άνθιση του hip hop. Γιατί να μένουμε στα σκουπίδια του trap, να τα αφήνουμε να σημαδεύουν αυτή την γενιά και να μην εστιάζουμε σε δημιουργίες ιστορικές σε στίχο και μουσική;

Όσοι ακούνε τραπ για κάποιο λόγο ακούνε και για κάποιο λόγο φτάνει αυτό στα αυτιά τους και όχι τα παιδιά που αναφέρεις. Επίσης για κάποιο λόγο προωθείται αυτή η μουσική και ο στίχος και όχι η άλλη. Υπάρχει μια ολόκληρη βιομηχανία πίσω από αυτό το κατά τα άλλα εύπεπτο τραγουδάκι. Και ένας κόσμος που επιλέγει να το ακούει που δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Ίσως και να κάνουμε κάτι λάθος και εμείς…

-Θα σας δούμε εκείνη την μέρα έστω και για 1 τραγούδι μαζί με Active member;

Σε αυτή τη φάση όχι. Δεν έχουμε προγραμματίσει κάτι τέτοιο με το Μιχάλη.

-Εσείς πνευματικά παιδιά των Actice Member και τα αντίποινα των FF.C. Τελικά κάνατε μια συνεργασία με τον Σκηνοθέτη από τους FF.C. Ομολογουμένως πολύ ωραίο τραγούδι. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;

Όπως προκύπτουν όλες οι συνεργασίες που κάνουμε. Βάση κάθε συνεργασίας είναι η προσωπική σχέση με τον καλλιτέχνη και όχι μια σύμπραξη για λόγους marketing ή κάτι τέτοιο. Έτσι πάνω στο κρασί μας, που λένε, έπεσε σαν ιδέα αυτή η συνεργασία και έγινε πράξη ένα κομμάτι που θα βρίσκεται σε επερχόμενη δουλειά του Σκηνοθέτη των FF.C

-Σας γνώρισα μετά τη συναυλία για την απελευθέρωση της Ηριάννας. Από τότε έψαξα τα τραγούδια σας και ερωτεύτηκα τη μουσική σας. Η αλήθεια είναι ότι τον τωρινό σας ήχο, με τα παραδοσιακά όργανα, τον προτιμώ σε σχέση με το παρελθόν. Απλά θα ήθελα να ρωτήσω αν η ένταξη τους στο ραπ στοιχείο ήταν αποτέλεσμα της ευρύτερης "μόδας" που μουσικά φλερτάρει με την παράδοση ή απλά μια εξέλιξη της ραπ μουσικής;

Ήταν μια ανάγκη δική μας να πειραματιστούμε, να παίξουμε μουσική ζωντανά, όχι πια περιορισμένοι από τα samples, και μια ανάγκη “να το πάμε παρακάτω” από κει που το παραλάβαμε αν θέλεις. Αν το κάναμε από “μόδα” θα το καταλάβαινες- απλά δε θα το κάναμε καλά. Νομίζω πως αυτό που λέμε ¨μόδα΄΄ ή ΄΄τάση΄΄ έχει να κάνει στο ότι όλοι πειράζουν τη παράδοση. Δηλαδή βρίσκουν ένα ωραίο τραγούδι, που ουσιαστικά είναι χιτ από μόνο του, και το προσαρμόζουν σε μοντέρνες φόρμες. Επίσης, επειδή τα δημοτικά τραγούδια δεν σε βάζουν σε περαιτέρω διαδικασίες σχετικά με τα πνευματικά δικαιώματα καθότι ο συνθέτης αγνοείται, είναι εύκολο να τα χρησιμοποιήσει ο καθένας όπως θέλει χωρίς να δώσει λόγο πουθενά. Εμείς πάμε και εδώ ανάποδα. Φτιάχνουμε σύγχρονη μουσική χρησιμοποιώντας όργανα που εχουν συνδεθεί με αυτό που λέμε ΄΄παράδοση΄΄. Οπότε έχουμε ένα αγνό και αθώο φλερτ που δεν υπόσχεται απαραίτητα και δέσμευση…

-Πού θα κάνετε συναυλίες το καλοκαίρι/ Αύγουστο για να ξέρουμε που μπορούμε να σας δούμε;

Θα βρεθούμε σε αρκετά μέρη. Τα ήδη προγραμματισμένα είναι τα εξής: Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Εύβοια, Αλμυρός Βόλου, Βλάστη Κοζάνης, και Σάμος. Αυτά προς το παρόν.

-Tι μουσική προτιμάτε να ακούτε, ποιες είναι οι επιρροές σας, οι αγαπημένοι σας καλλιτέχνες;

Λεωνίδας: Εγώ ακούω πολύ λατινοαμερικάνικο χιπ χοπ, Calle13, Bocafloja, Los Ñin, Mare Advertencia Lírica, Ana Tijoux. Επίσης πιο κλασσικά πράγματα, Joaqu[in Sabina, Mercedes Sosa, Chavela Vargas, Lila Downs, Leonard Cohen. Από την ελληνική μουσική επικεντρώνομαι στο στίχο περισσότερο οπότε ακούω Χαϊνη, Θανάση, Δημήτρη Λέντζο, Άλκη Αλκαίο και άλλους στιχουργούς που παρακολουθώ. Όπως είδες δε σου είπα τραγουδιστές, σου είπα στιχουργούς και τραγουδοποιούς.

Πολύτροπος: Ακόμα κολλημένος με rap των 90s,επίσης παρακολουθώ τη σκηνή όσο μπορώ και πάντα ακούω προτάσεις από 2-3 φίλους που εμπιστεύομαι το γούστο τους

Γιώργης: Εμένα μ αρέσει η λαϊκή μουσική από όλες τις πατρίδες και πολιτισμούς του κόσμου, οπότε έχω κυρίως τέτοια ακόυσματα. Από ελληνικό ρεπερτόριο μου αρέσει το δημοτικό τραγούδι, το ρεμπέτικο και επίσης τραγουδοποιοί όπως ο Περίδης , ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Μάλαμας κτλ.

Γιάννης: Νομίζω ότι σε όλες τις μουσικές υπάρχουν διαμάντια, οπότε δεν μπορώ να το προσδιορίσω. Ακούω από χιπ χοπ, ροκ, πανκ μέχρι κλασικά κομμάτια. Τα τελευταία χρόνια πάντως περισσότερο ρεμπέτικο/μικρασιατικό, νησιώτικα και δημοτικά Κρήτης.

Χρήστος: Εγώ δε θα μπω σε ονοματολογία. Ακούω κυρίως μαύρη μουσική. Hip hop, funk, blues κτλ

-Που ήσασταν χαμένοι για περίπου δέκα χρόνια, τι σας ώθησε τότε να σταματήσετε το group, και πώς επανενωθήκατε τελικά; (σαν σχήμα τουλάχιστον, γιατί σαν άτομα ενδεχομένως να διατηρούσατε κανονικά επαφές...)

Σε διάφορες καταστάσεις της ζωής. Άλλος σπούδαζε, άλλος ταξίδευε, άλλος και τα δυο, άλλος έμπαινε στην αγορά εργασίας και ψαχνότανε...Δεν πήραμε καμία απόφαση να σταματήσουμε το γκρουπ. Ήρθε πιο φυσικά, απλά από κάποια στιγμή και μετά κάπως χαλαρώσαμε και δεν κάναμε τραγούδια. Και το ίδιο φυσικά κάπως ξαναπήραμε μπρος. 


-Με τι δομή λειτουργεί το γκρουπ;

Είμαστε μια μπάντα αυτόνομη, ανεξάρτητη, και εν πολλοίς αυτοδίδακτη. Συνειδητά έχουμε αποφασίσει να μην έχουμε μάνατζερ και όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται από τη συνέλευση της μπάντας που πολλές φορές μπορεί να είναι και “ηλεκτρονική.” Προσπαθούμε να έχουμε ομοφωνία, όταν αυτή δεν υπάρχει συνήθως ακολουθούμε τις επιλογές της πλειοψηφίας στα μη-σοβαρά θέματα, αρκεί να μην υπάρχει κάποιο “βέτο” από κάποιο μέλος. Αμεσοδημοκρατικά προσπαθούμε να λειτουργούμε και δε λείπουν και οι φορές που το ίδιο αμεσοδημοκρατικά πλακωνόμαστε μεταξύ μας.

Πολιτική

Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει ενιαίο μεγάλο αντί-καπιταλιστικό μέτωπο κατά την γνώμη σας; Μπορεί να υπάρξει σύγκλιση αυτόνομων κοινοτήτων με κομμουνιστικά κόμματα για την ανατροπή του καπιταλισμού και από κοινού πορεία έπειτα; 
Ευχαριστώ. 
Βασίλης.

Μάλλον δε μπορεί γιατί παρότι ο σκοπός είναι κοινός (αταξική κοινωνία χωρίς κράτος και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο) τα μέσα είναι διαφορετικά. Κι εμείς πιστεύουμε ότι ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, και οτι τα μέσα πρέπει να είναι εικόνα και ομοίωση του σκοπού.

-Αν αφαιρέσεις το ελευθεριακό στοιχείο από το χιπ χοπ, τι απομένει;

Ο λόγος, ο αυθορμητισμός, η έκφραση, και τέλος η μουσική.

-Κόκκινο ή Μαύρο ;

Άλλος πιο κόκκινο άλλος πιο μαύρο. Στο κατάρτι έχουμε κρεμάσει μαυροκόκκινη σημαία.

-Τι θα ψηφίσετε (αν ψηφίσετε στις ευρωεκλογές);

Δεν ψηφίζουμε

-Καλοπληρώνει ο αντικομμουνισμός;

Βρες αντικομμουνιστές και ρώτα τους.

-Γεια χαρά, 
τι γνώμη έχετε για το ΚΚΕ και την ΚΝΕ σήμερα;

Για να τελειώνουμε με αυτό: πολλοί θεωρούν ότι είμαστε ...“αντικομμουνιστική” μπάντα γιατί στο τραγούδι "του Άρη" κυρίως, αλλά και στο "Με τον καιρό να ναι κόντρα" ασκούμε κριτική στο ρόλο του ΚΚΕ στην υπόθεση του Άρη Βελουχιώτη, του Πλουμπίδη, αλλά και στη Συμφωνία της Βάρκιζας. Συγγνώμη, αλλά το κόμμα δεν έχει υπάρξει αλάνθαστο και ορισμένα απο τα λάθη του ήταν ιστορικά και εγκληματικά. Θεωρούμε ότι την ίδια στιγμή, ειδικά στις αρχές του 20ου αιώνα και μέχρι και τα μισά αυτού, οτι στο ΚΚΕ εντάχθηκαν τα πιο λαμπρά και ιδεαλιστικά μυαλά αυτής της χώρας, αυτοί που δημιούργησαν το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Όλους αυτούς τους ανθρώπους, το ΚΚΕ με τα ιστορικά του λάθη τους οδήγησε είτε στο απόσπασμα, είτε στα χέρια των ταγματασφαλιτών και των φασιστικών Κυβερνήσεων που ακολούθησαν τη Συμφωνία της Βάρκιζας, είτε στην εξορία. Και έχει ευθύνη το κόμμα σε αυτό. Επίσης θεωρούμε ότι σήμερα έχει απαράδεκτη στάση τόσο στο θέμα της Χαλκιδικής όσο και σε αυτό της ΒιοΜε, και δεν συμφωνούμε με την ιεραρχικότατη δομή του. Έχει βέβαια στελέχη που σεβόμαστε, άλλοι από μας λιγότερο άλλοι περισσότερο, όπως ο κύριος Μπογιόπουλος και ο κύριος Πελετίδης.

Από την άλλη, δεν υπέγραψε το ΚΚΕ τα μνημόνια, δεν ακύρωσε το ΚΚΕ ένα δημοψήφισμα, δεν κάνει το ΚΚΕ τα χατίρια των μεγαλοεργολάβων και των εφοπλιστών αυτής της χώρας, και δεν ξεπούλησε το ΚΚΕ την δημόσια περιουσία ούτε ακολούθησε νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Με λίγα λόγια: δεν θεωρούμε το ΚΚΕ το μεγαλύτερο πρόβλημα σε αυτόν τον τόπο- ξεκολλήστε το μυαλό σας. Αυτό δε μας αποτρέπει όμως από το να διαφωνούμε πολιτικά και από το να ασκούμε κριτική για τα ιστορικά λάθη του.

-Γιατί ο κόσμος θεωρεί γραφική κάθε ιδέα που έχει ως βάση τον κομμουνισμό; Συγγνώμη, αλλά δεν επιθυμώ να ρωτήσω κάτι για την εξαιρετική σε περιεχόμενο και μουσική δουλειά σας. Συνεχίστε έτσι παιδιά!!

Γιατί έχει φάει στην μάπα δεκαετίες αντικομμουνιστικής προπαγάνδας, πολλές φορές δε γνωρίζει καν το περιεχόμενο του όρου, και επίσης γιατί κι ο καπιταλισμός έχει δικούς του προπαγανδιστικούς μηχανισμούς -που κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους! Βγες μια βόλτα στην αγορά και θα δεις.

-"Η επανάσταση μονάχα έχει ουσία, όσο κρατά μέχρι να γίνει εξουσία". Άρα θεωρείτε ότι δεν μπορεί να υπάρξει μια επαναστατική κυβέρνηση; Να πάρουμε ποτέ τη μοίρα μας στα χέρια μας με εκπροσώπους της τάξης και της ιδεολογίας μας;

Θεωρούμε ότι η ίδια η έννοια της επαναστατική κυβέρνησης έρχεται σε αντίφαση με το “να πάρουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας.” Μπορούμε να την πάρουμε και χωρίς να έχουμε “επαναστατική κυβέρνηση” ή “δικτατορία του προλεταριάτου” που θα ...αυτοδιαλυθεί από μόνη της κάποια στιγμή στο μέλλον. Με άλλα λόγια, θεωρούμε ότι ο Μαρξ υπήρξε καταπληκτικός πολιτικός οικονομολόγος, αλλά μάλλον κακός προφήτης. Ή τουλάχιστον, αυτό μας έχει δείξει η ιστορία έως σήμερα.

-Βλέπω σε σχόλια σε κομμάτια στο youtube να σας χρεώνουν οτι είστε φιλικά προκείμενοι προς την τωρινή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.. Εσείς από την πλευρά σας διαχωρίζετε τη θέση σας από αυτό. Παρόλα αυτά παίζετε σε συναυλίες που οργανώνει η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ. Τελικά, ποια η θέση σας για την κυβέρνηση αυτή, καθώς και μια απάντηση για το αν είχατε σχέσεις πριν βγει στην εξουσία το συγκεκριμένο κόμμα.

&



Στο παρελθόν δείχνατε να είστε αρκετά κοντά στο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και πάρα πολλοί συμπολίτες μας, που βγήκαν μεν μαζικά στους δρόμους μέχρι και το 2012, αλλά δυστυχώς αποπροσανατολίστηκαν από τη λογική της ανάθεσης, την οποία και δεν κατάφεραν να αποβάλουν.
 Αναγνωρίζετε κάτι τέτοιο ως συνειδητή -τότε- ή ακούσια στάση σας, και ποια είναι η άποψη σας για την πολιτική δράση και οργάνωση των ανθρώπων, μετά από την τελευταία τετραετία με το δημοψήφισμα, τα νέα μέτρα, τη συνεργασία της Ελλάδας με Αίγυπτο-Ισραήλ, τις νέες βάσεις του νάτο, τη συνέχεια των "αναπτυξιακών" έργων, κοκ...;

Κατ’αρχάς κανείς από μας δεν υπήρξε ποτέ μέλος ούτε της Νεολαίας ούτε το Κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε σε συναυλίες της νεολαίας του Συριζα παίξαμε, ειδικά από όταν φάνηκε οτι πάει για Κυβέρνηση – ψάξε,δε θα μας βρεις. Έπαιξαν όλοι οι “εναλλακτικοί” καλλιτέχνες της χώρας, εμείς όχι – παρότι έχει κόστος ξέρεις: δε σε καλούν στις πολιτιστικές εκδηλώσεις μετά. Η τελευταία φορά που είχαμε παίξει, ηταν σε άλλη εποχή της μπάντας (όταν εμείς ήμασταν 20 χρονών και ο Συνασπισμός κόμμα του 3%) το 2002-2003 σε κάποια φεστιβάλ του Συνασπισμού τότε, κυρίως γιατί η Freestyle Productions στην οποία ανήκαμε είχε αποφασίσει να παίξει, αλλά έχουμε παίξει κατά καιρούς και σε φεστιβάλ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της ΚΟΕ (αφού τα έσπασε με το ΣΥΡΙΖΑ), και άλλων οργανώσεων της ευρύτερης αριστεράς, όπως έχουμε παίξει και για καταλήψεις και αναρχικές/αντιεξουσιαστικές οργανώσεις. Δε σημαίνει ότι απαραίτητα ανήκουμε εκεί, εμείς τα ίδια πράγματα λέμε όπου κι αν παίξουμε. Επειδή κάποιοι από μας γράφουν και άρθρα σαν αναλυτές (ο Λεωνίδας κυρίως, στο ROARMAG) είχαμε ήδη προβλέψει την εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κυβέρνηση από το 2013-14 και είχαμε προειδοποιήσει για διάσπαση κινημάτων, καταστολή όσων δεν συνεργάζονται, επιδοτήσεις για εξαγορά ψήφων και συνέχιση των ίδιων πολιτικών “αναίμακτα.” Όχι γιατί είμαστε προφήτες, αλλά βασιζόμενοι στην εμπειρία των “Προοδευτικών Κυβερνήσεων της Λατινικής Αμερικής” που κάποιοι από μας είχαν μελετήσει και ζήσει και μην έχοντας καμία εμπιστοσύνη ούτε στον Τσίπρα, ούτε στον κομματικό του μηχανισμό, ούτε και σε αυτή η μορφή πολιτικής οργάνωσης.. Ψάξτε τα άρθρα, ευτυχώς verba manent. Δεν πιστέψαμε ποτέ στην ανάθεση και πάντα όποτε μας δόθηκε η ευκαιρία κάναμε κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο ΜΕΤΑ το δημοψήφισμα, αλλά από πολύ νωρίτερα. Οπότε όσοι μας κατηγορούν για το αντίθετο, ή είναι απλώς κακοπροαίρετοι, ή συνωμοσιολόγοι, ή απλά κακώς πληροφορημένοι.

- Ποιες είναι οι πολιτικές σας απόψεις; Ταυτίζονται μεταξύ τους, κι αν όχι, αυτό αλληλεπιδρά γόνιμα για εσάς, για περαιτέρω ανάπτυξη της σκέψης και της δράσης σας, λειτουργεί κάποιες φορές σαν εμπόδιο, ή είναι απλά μια κατάσταση που υπάρχει;

Γενικά αν και δεν έχουμε όλοι την ίδια πολιτική διαμόρφωση 100%, και αν και επίσης ο καθένας από μας έχει τις αντιφάσεις του, κινούμαστε στον ευρύτερο αντιεξουσιαστικό χώρο άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο.

-Στο "Τάδε έφη Ζαρατούστρα" του Νίτσε, συναντάμε τη φράση "μισώ τους τεμπέληδες που διαβάζουν", με την έννοια ότι δεν μπορείς να νιώσεις πράγματα που δεν έχεις ζήσει, κριτικάροντας ουσιαστικά την στείρα θεωρία.
 Κρίνοντας και από τον κόσμο που γεμίζει συναυλίες πολιτικοποιημένων καλλιτεχνών, σ'αυτή την περίοδο κινηματικής άμπωτης (σε πορείες, φοιτητικό "κίνημα", ασθενείς σχέσεις πολιτικών χώρων με την εργατική τάξη, κτλ) πιστεύετε ότι ο πολύς κόσμος αντιλαμβάνεται -στο βαθμό τουλάχιστον που θέλετε- τα μηνύματα που προσπαθείτε να περάσετε μέσα από τη μουσική σας, ή ότι την βλέπει σαν μία μορφή εναλλακτικής διασκέδασης;

Να ξεκινήσουμε λέγοντας ότι πολλές από τις καταστάσεις για τις οποίες μιλάμε, αν δεν τις έχουμε ζήσει, τις έχουμε τουλάχιστον επισκεφτεί. Επίσης, αυτή την κοινωνικοπολιτική θεματική εμείς δεν την αποκτήσαμε τώρα -που έχεις δίκιο, είναι κάπως “της μόδας”- αλλά την έχουμε από το πρώτο τραγούδι εδώ και 20 χρόνια. Από κει και πέρα, τι αντιλαμβάνεται ο κόσμος είναι μεγάλο θέμα και δεν είμαστε σε θέση να το γνωρίζουμε ακριβώς. Δε θεωρούμε τον εαυτό μας “εναλλακτικό διασκεδαστή” πάντως -θα σταματούσαμε αν αντιλαμβανόμασταν ότι κάτι τέτοιο ισχύει. Μας ενδιαφέρει να συμβάλλουμε στην ψυχαγωγία και τον προβληματισμό, όχι στη διασκέδαση.

-Πιστεύετε ότι η μουσική (σας) είναι απλά ένα έναυσμα για να δεχτεί κάποια πολιτικά ερεθίσματα ένας άνθρωπος, ή θεωρείτε ότι μπορεί να παίξει ενεργό ρόλο στην πολιτικοποίηση και οργάνωση των ανθρώπων;
 Θεωρείτε τη μουσική σας πολιτική δράση, ή ένα μέσο να εξωτερικεύσετε τις σκέψεις σας, να δημιουργήσετε, συμπληρωματικό της όποιας πολιτικής δράσης ενδεχομένως έχετε;

Όλα αυτά. Από τα μηνύματα που λαμβάνουμε αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει κόσμος που πολιτικοποιήθηκε και διάβασε ακούγοντας στίχους μας. Αυτό είναι κάτι!

-Αναφέρεστε πολλές φορές στα τραγούδια σας σε συγκεκριμένους ανθρώπους. Ποια πρόσωπα από την παγκόσμια ιστορία, σύγχρονη ή αρχαία, θα λέγατε ότι σας έχουν εμπνεύσει περισσότερο με τη σκέψη και τη δράση τους (και μουσικά, αλλά κυρίως σαν ανθρώπους και δη πολιτικοποιημένους), και γιατί;


Α, είναι πολλοί και πολλές. Αναφέρονται στα τραγούδια, μην τους αραδιάζουμε τώρα ένα ένα. Και οι λόγοι φυσικά είναι διαφορετικοί για τον καθένα και την καθεμιά. Δεν είναι μόνο ένας ή μια, δεν είμαστε μιας συγκεκριμένης γραμμής.

Αθλητισμός

-Πώς νιώθετε όταν βλέπετε ποδοσφαιριστές να βάζουν τις μπλούζες σας και να βγαίνουν στο γήπεδο και πώς όταν βλέπετε από κάτω κόσμο με μπλούζες από τις ομάδες των παικτών αυτών; Πιστεύετε ότι έτσι κερδίζετε κοινό και ότι ανοίγουν τα μυαλά περισσότερων ανθρώπων; Τουλάχιστον έτσι έγινε με εμένα…

&

-Υπάρχει γενικώς μια τάση μειωτική για τα μηνύματα που μπορεί να περάσει το ποδόσφαιρο και την αλληλεγγύη του σε χώρους της ευρύτερης αριστεράς. Εσάς φαίνεται ότι η γνώμη σας πλησιάζει περισσότερο σε αυτή του Γκαλεάνο. θα μπορούσατε να μας την πείτε;

Δεν είμαστε από αυτούς του ελιτιστές της αριστεράς και της αναρχίας που θεωρούν τον αθλητισμό “όπιο του λαού.” Είναι χώρος κοινωνικής συναναστροφής και φυσικά είναι χώρος πολιτικός. Και το άθλιο no politica είναι σούπερ πολίτικα: εθνικιστικό, και φασιστικό. Εμείς είμαστε ενάντια σε τέτοιες εκφάνσεις. Και χαιρόμαστε που φίλοι ποδοσφαιριστές έχουν κατα καιρούς φορέσει δημοσίως μπλουζάκια μας, έχουν έρθει στα λάιβ μας, και έχουμε γνωριστεί γενικότερα. Είναι παιδιά, επειδή είναι φίλοι μας, που ενδιαφέρονται για ένα “άλλο ποδόσφαιρο” και μια ”άλλη” κοινωνία -δεν είναι αυτό το στερεότυπο του ποδοσφαιριστή με τα μοντέλα, τις αμαξάρες, και τα διαφημιστικά για πατατάκια, οπότε ένα μεγάλο μπράβο πάει και στα παιδιά αυτά- που δεν είναι λίγα ξέρετε και δεν είναι μόνο ποδοσφαιριστές αλλά και γυμναστές, προπονητές, φροντιστές κλπ. Γενικά δεν πρέπει να αφήνουμε κανέναν χώρο στους φασίστες- πρέπει να τους διεκδικούμε όλους.

-Ο Μπαντής θα είναι στα 20 χρόνια Social Waste;

Ο Γιώργος είναι φίλος και πολιτικοποιημένος άνθρωπος. Εμείς θα τον καλέσουμε, αν δεν έχει άλλες υποχρεώσεις λογικά θα ‘ρθει.

-Το τραγούδι για τον Άρη θεωρώ πως αποτελεί ένα πραγματικό μάθημα ιστορίας μετά μουσικής που θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία της χώρας...ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς για τις γεμάτες νόημα μελωδίες σας που μας ταξιδεύουν στη δικιά μας χώρα του πότε...
Και μια και είστε σε αθλητικό site...οι αθλητικές σας προτιμήσεις;;;
Κάρυστος-ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΌΣ☘

Ευχαριστούμε φίλε από την Κάρυστο για τα καλά σου λόγια. Όσο για τις αθλητικές μας προτιμήσεις, ένας ένας:

Λεωνίδας: Εγώ θα σε απογοητεύσω. Είμαι Ολυμπιακός, αλλά όχι όπως έχει γίνει τώρα. Εγώ είμαι με την ομάδα του λιμανιού, της εργατικής τάξης, του Νίκου Γόδα, της Δραπετσώνας, του Κερατσινίου, του Περάματος. Με αυτούς που αποκαλούσαν οι Αθηναίοι “Μαούνια και κόκκινα κουμούνια” γιατί ήταν εργάτες του λιμανιού και αριστεροί. Αυτό κάπου το ‘χουμε χάσει πλέον- όχι το “εργάτες του λιμανιού, το “αριστεροί”- ” αλλά θα το ξαναβρούμε! Πλέον η αλήθεια είναι, λόγω της κατάστασης στο Καραϊσκάκη, της “αδελφοποίησης” με τους εθνικιστές και θρησκόληπτους των Delije, του no politica και λοιπά, βλέπω μόνο μπάσκετ. Αν και τώρα που πήγε ο φίλος μας ο Μασούρας στο Θρύλο που και που βλέπω πάλι και κάνα αγώνα ποδοσφαιρικό, αλλά περισσότερο για το χατίρι του Γιώργου.

Νικας: κι εγω Ολυμπιακός, αν και πιο πολύ μπασκετόφιλος, για τους λόγους που εξήγησε και ο Λεωνίδας πιο πάνω.

Πολύτροπος: Ολυμπιακός κι εγώ, το no politica όμως το απεχθάνομαι και έτσι έχω πάψει να ασχολούμαι.

Γιάννης: Αγαπημένη ομάδα ο ΠΑΟΚ, με τα ιστορικά κοινωνικά χαρακτηριστικά του, αν και τελευταία χρόνια απομακρύνεται αρκετά από αυτό. Σε έναν καταπιεσμένο κόσμο που διψάει χρόνια για επιτυχίες, του τις δίνεις και τον χειραγωγείς ευκολότερα. Φτασαμε τα τελευταία χρόνια να γίνονται συνθήματα οι πρόεδροι και να στηρίζονται πατριωτικές δράσεις, ευτυχώς υπάρχει αρκετός μέσα κόσμος που το παλεύει.

Χρήστος: Παλιά αγάπη ο Ολυμπιακός, κυρίως η ομάδα μπάσκετ την οποία παρακολουθώ ακόμη. Παράλληλα, εδώ και πολλά χρόνια υποστηρίζω τον Αστέρα Τρίπολης.

-Πότε θα 'ρθείτε στο Χαριλάου να παίξετε "Του Άρη";


Ένα Του Άρη κι ένα του ΠΑΟΚ.

Άλλες ερωτήσεις

-Πώς πιστεύετε ότι μπορεί να έρθει η αλλαγή σε αυτόν τον κόσμο;

Αριστερά κι από τα κάτω. Με αυτοοργάνωση και αυτονομία. Και με συνείδηση.

-Ποιο είναι το ομορφότερο μέρος εκτός Ελλάδας που έχετε ταξιδέψει;

Λεωνίδας: Το Πακιστάν. Απίστευτα όμορφη και φιλόξενη χώρα. Και το Μέχικο φυσικά που είναι ολόκληρη...ήπειρος!

Νικας: Για μένα η Αίγυπτος. Με μάγεψε πραγματικά. Φέρει μια πολύ όμορφη ενέργεια όπου και αν βρεθείς σε αυτόν τον τόπο.

Πολύτροπος: Θα σου πω για τις πιο όμορφες εικόνες που έχουν μείνει στο μυαλό μου που όταν τις επαναφέρω με ηρεμούν, όπως για παράδειγμα οι περιποιημένοι ελαιώνες έξω από το Μπάρι, η ζεν ομορφιά των φιόρδ στο Τρόμσο και τα μονότονα μα άγρια κύματα του Ατλαντικού.

Γιάννης: Το Μέχικο. Σχολείο από πάρα πολλές απόψεις. Κοινωνικά, πολιτικά, πολιτισμικά και με μια απίστευτη βιοποικιλότητα.

Χρήστος: Είμαι ανάμεσα στην Κούβα και την Νικαράουα. Αυτές οι δύο χώρες είναι πανέμορφες λόγω φυσικού τοπίου και ταυτόχρονα έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τόσο πολιτικά όσο και εθνογραφικά.

-Ποια είναι η έννοια της ευτυχιας;

Μάλλον ότι δεν είναι μόνιμη κατάσταση αλλά στιγμές; Πολύ φιλοσοφική ερώτηση για... ράπερς. Η ευτυχία είναι μια συνθήκη που υπάρχει στο μυαλό μας. Άλλος θα τη βρεί σε ένα ακριβό σπόρ αμάξι και άλλος καθισμένος στη κορυφή ενός βουνού αγναντεύοντας το άπειρο.

-Πώς ήταν η εμπειρία σας στο ziria festival; θα ερχόσασταν ξανά;

Καταπληκτικό μέρος και ωραίοι άνθρωποι, οι οποίοι -δε συμβαίνει πάντα αυτό και πρέπει να το αναφέρουμε- σέβονται τους καλλιτέχνες που καλούν και τραβιούνται μέχρι εκεί για να παίξουν. Έχουμε να το λέμε για τη φιλοξενία. Φυσικά και θα ξαναπηγαίναμε χωρίς δεύτερη σκέψη!

-Μπορούμε να φτάσουμε στην ουτοπία; Και αν ναι με ποιον τρόπο;

Το θέμα είναι να την πλησιάσουμε χωρίς όμως να τη φτάσουμε. Αν τη φτάσουμε χάνει το νόημά της. Κι εμείς σταματάμε να προχωράμε.

​

-Μπορεί ένα τραγούδι να δωσει κίνητρο;


Ελπίζουμε πως ναι.

-Πώς βρεθήκατε στο Μεξικό και ποιες είναι οι εμπειρίες σας.

Κατ’αρχάς δε βρεθήκαμε όλοι στο Μεξικό ούτε έχουμε όλοι “κόλλημα” με αυτή τη χώρα. Ο Λεωνίδας έχει βρεθεί σαν ακτιβιστής παρατηρητής ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις Ζαπατίστικες κοινότητες, έχει πραγματοποιήσει έρευνα σαν ακαδημαϊκός επίσης και έχει δημοσιεύσει και ένα βιβλίο σχετικά. Ο Γιάννης βρέθηκε για προσωπικούς λόγους αλλά και σαν παρατηρητής ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις Ζαπατίστικες κοινότητες επίσης και ο Χρήστος σαν ταξιδιώτης, ενώ πέρασε και από το καρακόλ του Οβεντίκ για να το γνωρίσει.

Προσωπικές ερωτήσεις και τρολς.

-Λεωνίδα, πως σε αντιμετωπίζουν φοιτητές και συνάδελφοι καθηγητές; Γιατί δεν είσαι καθόλου "τυπικός" καθηγητής και ενδεχομένως οι απόψεις σου που παρουσιάζονται μέσα από τα τραγούδια σου να επηρεάζουν το άλλο σου επάγγελμα.

Με τα παιδιά έχουμε πολύ καλή σχέση. Είχαμε τουλάχιστον γιατί πλέον βρίσκομαι σαν ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Durham, πέρυσι δίδαξα στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης αλλά και στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο στο Μεταπτυχιακό για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία. Τα παιδιά δεν με αντιμετώπιζαν σαν “ραπερ” αλλά σαν διδάσκοντα, και είχαμε και έχουμε άμεση σχέση, με πολλά παιδιά είμαστε ακόμη σε επαφή, με συμβουλεύονται σχετικά με τη συνέχεια των σπουδών τους, και γενικά θεωρώ ότι μάθαμε μαζί. Αλλά θα πρέπει να ρωτήσεις τα ίδια τα παιδιά! Οι συνάδελφοι πάλι με αντιμετωπίζουν πολύ όμορφα, όχι διαφορετικά από τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τους υπολοίπους- ίσως λίγο πιο ζεστά, αλλά όχι επειδή είμαι ραπερ, απλώς επειδή είμαι καινούριος στο συνάφι και νεότερος. Δε γνωρίζουν όλοι βέβαια την “άλλη” μου ζωή, αλλά κάποιοι που γνωρίζουν έρχονται και στα live και καμιά φορά χρησιμοποιούν και τραγούδια μας στις ίδιες τους τις διαλέξεις. Καταλαβαίνω όμως την ερώτηση σου: μάλιστα κάποιος συνάδελφος (και φίλος) που μάλιστα εκτιμάει και την καλλιτεχνική μου πλευρά με συμβούλεψε να μην το αναφέρω όταν ψάχνω δουλειά ιδιαίτερα στην Ελλάδα: υποτίθεται ότι “χαλάει” τον καθωσπρεπισμό του ακαδημαϊκού, του διανοούμενου με τη γραφειάρα και τις βιβλιάρες, που συναναστρέφεται με τις λογής λογής εξουσίες και από τον πύργο του σχολιάζει επι παντός επιστητού. Ε, ξέρω ‘γω, ας τον χαλάω αυτόν τον καθωσπρεπισμό. Καλά του κάνω.

-Συγχαρητήρια για τις μουσικές σας παιδιά. Χρήστο να σε ρωτήσω. Περνιέσαι για όμορφος;

Σύμφωνα με την αντικειμενική γνώμη της μάνας μου, ναι.