Είσαι... παρών! Σε τι όμως;
Την Κυριακή του δημοψηφίσματος, όσοι βρέθηκαν πίσω από το παραβάν πήραν στα χέρια τους ένα ψηφοδέλτιο και το παραδοσιακό λευκό χαρτί. Στο ψηφοδέλτιο οι επιλογές ήταν δύο. Το ΟΧΙ/ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΕΤΑΙ και το ΝΑΙ/ΕΓΚΡΙΝΕΤΑΙ. Σε κανένα εκλογικό τμήμα της επικράτειας από την Ιεράπετρα έως την Ορεστιάδα δεν βρέθηκε ψηφοδέλτιο που να έχει και πλαίσιο για να δηλώσει κανείς «παρών».
Ο Ελληνικός λαός κλήθηκε να πάρει ξεκάθαρη θέση υπέρ του ΝΑΙ ή υπέρ του ΟΧΙ. Το δεύτερο θριάμβευσε. Βέβαια οι... χοροί στο Σύνταγμα κράτησαν μόλις μερικά 24ωρα, αφού εκείνο το 61%... χάθηκε στην σκόνη και στα σκληρά πλαίσια του τελεσιγράφου. Όπως κι αν έχει όμως, είπαμε τα «κουτάκια επιλογής» ήταν μόνο δύο και καθαρά. Καθαρές όμως δεν φάνηκαν οι επιλογές στην Βουλή κάποιων πρωτοκλασσάτων (και μή) στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.
Του βασικού πυλώνα δηλαδή της σημερινής κυβέρνησης. Ξεκάθαρα από νωρίς την Παρασκευή, ήταν φανερό ότι αρκετά στελέχη είχαν αντίθετη άποψη με αυτή του Αλέξη Τσίπρα και με δηλώσεις του σε media και social media άφηναν ανοιχτό ότι δεν θα ψηφίσουν «ναι» στην ψηφοφορία που ολοκληρώθηκε τα ξημερώματα του Σαββάτου (11/7). Μόλις μερικές ώρες πριν το κρισιμότερο Eurogroup για την ιστορία της Ελλάδας.
Έτσι και έγινε τελικά αφού αρκετά στελέχη της παράταξης που έχει την πλειοψηφία στην Βουλή δεν έδωσαν την... ψήφο εμπιστοσύνης που με τόσο χαρακτηριστικό τρόπο ζήτησε ο Πρωθυπουργός όταν το ρολόι έδειξε 03.00! «Βαριά» χαρτιά του ΣΥΡΙΖΑ, όπως η κα Ζωή Κωνσταντοπούλου και οι κύριοι Παναγιώτης Λαφαζάνης και Δημήτρης Στρατούλης απάντησαν «παρών» όταν οι ψηφολέκτες φώναξαν το όνομα τους. Κι άλλοι προτίμησαν την οδό αυτή με επίσης... λαμπερό όνομα αυτό του Λαπαβίτσα, αλλά και του γνωστού από τους καυγάδες στα πάνελ, Λεoυτσάκου.
Υπήρξε βέβαια και ο Γιάννης (με 2 ν για να μην ξεχάσουμε ξαφνικά κι αυτά που μάθαμε από το σχολείο) Βαρουφάκης που προτίμησε τον δρόμο της... απόδρασης. Σε μια από τις σημαντικότερες βραδιές στην ιστορία της Μεταπολίτευσης και του Ελληνικού κοινοβουλίου, ο μέχρι πριν μερικές ημέρες Υπουργός Οικονομικών και βασικός υπεύθυνος των συζητήσεων με τους ετέρους προτίμησε την επιλογή της φυγής. Της απουσίας. Με μια αστεία δικαιολογία.
Όσο σεβαστό κι αν είναι για έναν γονιό να δει το παιδί του, ειδικά όταν αυτό λείπει μακριά, δεν έπεισε κανέναν ότι δεν μπορούσε να περιμένει μερικές ώρες ακόμη πριν βρεθεί στην ηρεμία της Αίγινας. Ειδικά όταν κι αυτός έχει το δικό του μερίδιο (όπως άλλωστε και πάρα πολλοί ακόμη πρίν από τον ίδιο) για την τραγική κατάσταση που έχει φτάσει η χώρα σήμερα. Θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο πλέον ότι η... επόμενη μέρα θα είναι πολύ διαφορετική για όλους τους παραπάνω. Τόσο από την Ελληνική κοινωνία, όσο κι από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα.
Για τους πρώτους ισχύει το «σε τόσο δύσκολες καταστάσεις οι πολιτικοί οφείλουν να πάρουν καθαρή θέση». Ναί ή Όχι. Αυτό το... παρών στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει. Ίσως αν η κουβέντα είχε να κάνει με ένα άρθρο του αθλητικού νόμου ή για μια επερώτηση που αφορά την προστασία της αρκούδας στα βουνά της Πίνδου, το παρών να μην έκανε τόσο «θόρυβο». Όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση οφείλεις να διαλέξεις... στρατόπεδο. Δεν μπορείς να είσαι με το ένα πόδι σε κάθε βάρκα.
Φαντάζει σίγουρο πλέον ότι το πρόβλημα ανάμεσα στον Πρωθυπουργό και την Πρόεδρο της Βουλής, που τόσες μήνες κρύβονταν επιμελώς κάτι από το... χαλάκι, πλέον παίρνει μεγάλες διαστάσεις που είναι δύσκολο να κρυφθεί άλλο. Κι αν για τους Λαφαζάνη και Στρατούλη, φτάνει ένας ανασχηματισμός, για την Ζωή Κωνσταντοπούλου τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα για τον ίδιο τον Τσίπρα με την... περπατησιά που άνοιξε.
Είναι προφανές όμως έστω κι αν ανοιχτά δεν υπάρχει τρόπος (παρά μόνο η παραίτηση) για αλλαγή στο 3ο Πολιτειακό αξίωμα της Ελληνικής Δημοκρατίας, ο κ. Τσίπρας δεν θα ήθελε να ξαναδεί την νυν Πρόεδρο να βρίσκεται εκεί που με «πομπώδες» τρόπο απέφυγε να βρεθεί στην κρίσιμη συνεδρίαση της περασμένης Παρασκευής, αφήνοντας τον Αλέξη Μητρόπουλου να... τρέξει τις διαδικασίες.
Όπως κι αν έχει, σε μια εποχή που ο Πρωθυπουργός πήρε (πρωτοφανή για την εποχή) στήριξη τεράστια κι από την αντιπολίτευση (οι 251 ψήφοι το καταμαρτυρούν), το να δέχεται «εσωκομματικές μαχαιριές» δεν είναι ότι το καλύτερο και για τον ίδιο, αλλά και για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα. Μένει τα επόμενα 24ωρα να δούμε αν αυτά τα «παρών», αλλάξουν και την... ανθρωπογεωγραφία στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Πάντως οι... κακές γλώσσες (και όχι μόνο) λένε ότι η ψηφοφορία αυτή δίνει στον Αλέξη Τσίπρα μια «χρυσή ευκαιρία» να αφήσει πίσω του τα «βαρίδια» του κόμματος του και μέσω του ανασχηματισμού που πια είναι προ των πυλών, να προχωρήσει με ανθρώπους που έχουν όραμα για την χώρα και όχι μόνο προσωπικές φιλοδοξίες. Λέτε να έχουν δίκιο;
ΥΓ. Μην περιμένετε κάποιο σοβαρό σχόλιο για την Ραχήλ Μακρή. Απλά λέγοντας κι αυτή για «ραντεβού στα γουναράδικα» φοβάμαι μην σηκωθεί κανένας Άρης από τον τάφο του και την πάρει στο κυνήγι!
