Ως λαός έχουμε τους... «Πολάκηδες» που μας αξίζουν!

Την μία έχουμε το… διαζύγιο του Τσίπρα με τον Καμμένο, την άλλη έχουμε το «παραιτούμαι-δεν παραιτούμαι» του Παπαχριστόπουλου, την παράλλη τις γκαζόζες και το κατούρημα του Φωκά, μετά τους κουραμπιέδες της Μεγαλοοικονόμου και πλέον έφτασε και η ώρα που κινούμαστε στον «αστερισμό του Πολάκη».

Η αλήθεια είναι πως η συγκεκριμένη πολιτική σκηνή και να θες δεν σε αφήνει να πλήξεις με τίποτα. «Γεννά» συνεχώς πρωταγωνιστές, που σε νορμάλ εποχές προφανώς και δεν θα απασχολούσαν κανέναν, αλλά επειδή δεν ζούμε σε νορμάλ εποχές, έχουν (κατά τον Αντι Γουόρχολ) το δικό τους τέταρτο και όχι μόνο δημοσιότητας. Κάθε μέρα, όλο και κάποιο φρέσκο γεγονός… σκάει στην επικαιρότητα και κάνει τους συγγραφείς των θεατρικών επιθεωρήσεων να τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση.

Τα τελευταία 24ωρα το πρόσωπο του Παύλου Πολάκη είναι το πλέον αναγνωρίσιμο σε επίπεδο επικαιρότητας. Μην φανταστείτε φυσικά ότι αυτό συμβαίνει επειδή τα νοσοκομεία λάμπουν από καθαριότητα ή επειδή δεν υπάρχει έλλειψη από ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό σε όλες τις μονάδες της Επικράτειας. Που τέτοια τύχη…

Άλλος είναι ο λόγος που ο Αναπληρωτής Υπουργός Υγείας… παίζει νυχθημερόν σε κανάλια, sites, ραδιόφωνα και εφημερίδες. Το δάνειο της Attica Bank, το αν «έγραψε» ή όχι την συνομιλία με τον Γιάννη Στουρνάρα, ο… μονόλογος στην ΕΡΤ είναι οι βασικές αιτίες. Ο Παύλος Πολάκης έχει από την πρώτη μέρα της «Πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνησης, χαρτοφυλάκιο.

Δεν είναι κανένα τυχαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε… είδε φως και μπήκε στα μισά του δρόμου. Είναι βασικός συνεργάτης του Πρωθυπουργού και ένα «φαινόμενο» για την Κυβέρνηση. Ο λόγος του δεν είναι πολιτικός, αλλά είναι αυτός που θέλει να ακούει ο μέσος Έλληνας.

Αυτός που γουστάρει η… γηπεδική αργκό να μεταφέρεται στο Κοινοβούλιο, αυτός που ψήνεται με τα «μόνος μου και όλοι σας», αυτός που θέλει να ακούει και να διαβάζει μπινελίκια για όλους ανεξαιρέτως τους δημοσιογράφους (ακόμη και σε επίπεδο απειλών), αυτός που έχει στο αίμα του το… ελληνικό δαιμόνιο και θεωρεί μαγκιά τα «διπλά βιβλία», αυτός που ανάβει το τσιγάρο του όπου κι όποτε θέλει γράφοντας όπου δεν πιάνει μελάνι νόμους και κανόνες.

Το ακροατήριο του Πολάκη δεν είναι αυτό που επιθυμεί τον διάλογο, τα επιχειρήματα, την ηρεμία. Υπάρχουν άλλα στελέχη στην Κυβέρνηση για την δουλειά αυτή. Ο Πολάκης είναι σε αυτή την θέση για να… υπηρετεί πιστά (τα καταφέρνει περίφημα ως τώρα) την κόντρα «με το κατεστημένο», «με το παλιό που φεύγει», «με τα βοθροκάναλα της διαπλοκής», «με τα κόμματα που κυβέρνησαν 40 χρόνια». Ασχέτως αν στο τέλος της ημέρας τα περισσότερα είναι απλά… χαρτοπόλεμος.

Στην προκειμένη περίπτωση το Θεαθήναι μετράει και ο Παύλος Πολάκης είναι ο βασικός εκπρόσωπος του.

Πριν μερικά χρόνια, τον ίδιο ρόλο, αλλά από άλλο πόστο (της Προέδρου της Βουλής) είχε και η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Γνωστή και η συνέχεια. Την εποχή αυτή ο Πολάκης… πουλάει, οπότε όπως κάθε σήριαλ που πουλάει, θα έχει ακόμη πολλά επεισόδια.

Εξάλλου και να μην υπήρχαν «Πολάκηδες» θα έπρεπε να τους… εφεύρουμε! Ο Έλληνας χωρίς την επιτήρηση των ξένων ίσως κάποια στιγμή να ξαναζήσει. Χωρίς λαϊκισμό ποτέ.