Ο Μάιος είναι ο μήνας που γεννήθηκαν πολύ σημαντικά... κομμάτια του ελληνικού μπάσκετ. Δύο ημέρες μετά τα γενέθλια του Δημήτρη Διαμαντίδη, γιορτάζει τα δικά του ένα από τα μεγαλύτερα... μυαλά του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Ο Θοδωρής Παπαλουκάς κλείνει τα 41 του χρόνια, δεν φοράει πλέον σορτσάκι και φανέλα, αλλά η παρακαταθήκη που έχει αφήσει πίσω του είναι τεράστια και τόσο βαριά, που για ακόμα μια φορά τα αφιερώματα μοιάζουν τόσο φτωχά μπροστά στα πεπραγμένα.

Δίπλα στον ορισμό του playmaker υπάρχει φαρδύ πλατύ το όνομα του Παπαλουκά, που έγινε το πρωτότυπο για να διδαχθούν οι νεότεροι μια θέση εξαιρετικά ιδιαίτερη και να είναι τρομερά δύσκολο έστω να τον πλησιάσουν.

Το ελληνικό μπάσκετ είχε την τύχη και τιμή μετά από τον Γκάλη, τον Γιαννάκη και τα άλλα παιδιά του '87, ο Θοδωρής, ο Δημήτρης, ο Βασίλης, ο Νίκος να συνθέσουν εκείνους που πήραν όλη την εκείνη την ευλογημένη μαγεία και την έβγαλαν στο παρκέ, συνεχίζοντας να γράφουν γαλανόλευκη ιστορία.

Το ότι συνυπήρξαν όλοι μαζί την ίδια εποχή μάλλον ως ένα τρομερό... αστείο της μοίρας μπορεί να είναι, αφού μας πρόσφεραν στιγμές που θα μείνουν για πάντα στο μυαλό μας και στην καρδιά μας.

Ο Θοδωρής Παπαλουκάς ξεκινώντας την πορεία του ίσως να μην είχε καταφέρει να φανταστεί που θα έφτανε. Άλλωστε ακόμα και στα όνειρα βάζουμε ένα φρένο, αλλά στην περίπτωση του Τεο δεν χρειάζονταν. Οι τίτλοι ήρθαν, η αποθέωση το ίδιο, αλλά σαν τις «μαγικές» πάσες και αυτά που κατάφερε μέσα στο παρκέ με τα γαλανόλευκα δεν είναι.

Τα συναισθήματα όλων των Ελλήνων δεν αλλάζουν, η αγάπη είναι μοναδική και ο θαυμασμός για το μεγαλύτερο μυαλό που βγάλαμε ποτέ θα είναι πάντα εκεί να τιμούν και να αποθεώνουν τον Θοδωρή Παπαλουκά.

Το gazzetta.gr γυρίζει τον χρόνο πίσω σε μια αναδρομή καριέρας που ξεκινά από τους τίτλους, αλλά καταλήγει πάντα στο ίδιο συναίσθημα.

Σε ευχαριστούμε Θοδωρή για ΟΛΑ όσα μας πρόσφερες...

O ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Ο «Τεό» μπορεί να λατρεύτηκε όπως λίγοι με τα γαλανόλευκα, αλλά η μπασκετική του μοίρα ήταν στα... κόκκινα. Κατάφερε πράγματα, που ελάχιστοι θα τα είχαν φανταστεί.

Η πορεία του και αυτά που έκανε με την φανέλα της ΤΣΣΚΑ είναι ιστορικά και έχει καταφέρει να τον θαυμάζει και να τον αγαπάει ένας ολόκληρος λαός. Το πως βρέθηκε να φορά την φανέλα της «Αρκούδας» κάνει από μόνη της την ιστορία ξεχωριστή.

Βρέθηκε στο Βελιγράδι για να συμμετάσχει ως free agent στην προετοιμασία της ΤΣΣΚΑ, που είχε τον Ντούσαν Ίβκοβιτς στο τιμόνι της.

Ο Παπαλουκάς πάλεψε σκληρά, άντεξε τα «καψώνια» του «Ντούντα» και τελικά κατάφερε να δικαιωθεί ξεπερνώντας παράλληλα και τις προσωπικές δυσκολίες που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει ένας Έλληνας στην μακρινή και παγωμένη Ρωσία.

Ο Σέρβος τεχνικός έδωσε στον Παπαλουκά ένα χαμηλό συμβόλαιο για να συμπληρώσει το ρόστερ της ομάδας του, αλλά αυτό δεν πτόησε τον Έλληνα γκαρντ. Άλλωστε όταν έχεις για... όπλο σου όλο αυτό το ταλέντο, λίγη υπομονή δεν αλλάζει τα δεδομένα.

Δεν ήθελε πολύ για να καταφέρει ο Θοδωρής κέρδισε τον «Σοφό» με το πολυδιάστατο παιχνίδι του και προς τα μέσα της σεζόν, καθιερώθηκε στο rotation της ομάδας (προσπερνώντας τον Εβγένι Πασούτιν), έπαιξε στο πρώτο Final 4 της καριέρας του και ως... έπαθλο για την καλή του απόδοση, πήρε την ανανέωση της συνεργασίας του για δύο επιπλέον χρόνια, με γενναία αύξηση των αποδοχών του.

Οι τίτλοι που κατέκτησε με την «Αρκούδα» μιλούν από μόνοι τους.

Πήρε δύο Euroleague (2006, 2008), τέσσερις φορές βγήκε στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης (2006, 2007, 2008, 2009), βγήκε MVP του Final 4 το 2006, 2 φορές πρώτος σε ασίστ της διοργάνωσης (2007, 2009), μια φορά MVP ολόκληρης της διοργάνωσης (2007), ενώ το 2010 μπήκε στην καλύτερη ομάδα της 10ετίας της Euroleague, ενώ το 2013 ανακηρύχθηκε σε Euroleague Legend.

Δεν μένει και κάτι που δεν κατάφερε.

Ο Θοδωρής Παπαλουκάς αποτελεί έναν ΜΥΘΟ της Euroleague με τα τα κατορθώματα του να ξεπερνούν τις λέξεις. Αυτά που έχει κάνει, μια «μαγική» πάσα, ένα δυναμικό λέι απ, ένα χαμογελάκι πριν την βολή, όλα συνθέτουν την δική του μοναδική διαδρομή μέχρι την κορυφή και γίνονται κομμάτια στο πανέμορφο άλμπουμ της καριέρας του.

Την καρδιά των φιλάθλων της ΤΣΣΚΑ, την κατέκτησε για τα καλά το βράδυ της 31ης Μαρτίου του 2004, όταν συνέβαλε (11π., 3κλ. σε 20') σε μία μεγάλη ανατροπή επί της Ταού Κεράμικα και με δικό του κλέψιμο και κάρφωμα στην εκπνοή, χάρισε στην πρωταθλήτρια Ρωσίας την νίκη με 84-82 και την πρόκριση στο Final 4 εκείνης της χρονιάς (Τελ Αβίβ).

Τότε πήρε την καρδιά τους, αλλά με όσα ακολούθησε την κράτησε για πάντα.

Άλλωστε πως να ξεχαστούν οι απίστευτες εμφανίσεις του Τεο το 2006 στην Πράγα, μέχρι και την κατάκτηση του τροπαίου. Στον ημιτελικό κόντρα στην Μπαρτσελονα, με ηγετική εμφάνιση και 19 πόντους, 2 ασίστ και 4 κλεψίματα έκανε το πρώτο βήμα, ενώ στο τελικό ήταν και πάλι απίστευτος με 18 πόντους και 7 ασίστ βάζοντας το όνομα του στην ιστορία με χρυσά γράμματα.

Η Ευρώπη υποκλίθηκε...

Το 2008 γράφτηκε η συνέχεια της ιστορίας με την δεύτερη κούπα και τον Παπαλουκά να βάζει και πάλι φαρδιά πλατιά στην επιτυχία της ομάδας του και με την Euroleague να... γνωρίζει ότι ακόμα ένας Έλληνας θα την σημαδέψει για πάντα.

Στην Ρωσία λατρεύτηκε όσο λίγοι. Ο Παπαλουκάς άνοιξε το κεφάλαιο του εκεί και φεύγοντας και φορώντας για τελευταία φορά την κόκκινη φανέλα την σεζόν 2012/13 κοιτώντας πίσω του «τυφλωνόταν» από την λάμψη.

Επτά πρωταθλήματα, 3 κύπελλα, 3 βραβεία καλύτερου παίκτη της λίγκας, βραβείο MVP κυπέλλου το 2006...

Τίτλοι πολλοί, στιγμές ακόμα περισσότερες, με τον Παπαλουκά να τα βιώνει όλα στον υπερθετικό βαθμό. Τίποτα δεν του χαρίστηκε. Για όλα πάλεψε και έδειξε πως όταν το ταλέντο συναντά την σκληρή δουλειά η δικαίωση είναι δεδομένη.

Κάτι τέτοιο έγινε στην καριέρα του στην Ρωσία ο Τεό... δικαιώθηκε!

ΤΑ ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΑ ΝΤΥΘΗΚΑΝ ΜΕ ΧΡΥΣΑΦΙ

Η Εθνική ομάδα της Ελλάδας σίγουρα έχει... ευλογηθεί από κάποιον μπασκετικό Θεό, που θέλησε να μας κάνει ξεχωριστούς. Μετά το έπος του '87 τα παιδιά έπιασαν την πορτοκαλί μπάλα και πασαπαλισμένα με την χρυσόσκονη ενός έπους έκαναν την συνέχεια το ίδιο απολαυστική. Είδαμε στο ίδιο παρκέ την ίδια στιγμή τους καλύτερους γκαρντ που θα μπορούσαμε να είχαμε φανταστεί και κοιτώντας πίσω μας μόνο χαρά και ευτυχία μπορούμε να νιώθουμε.

Ο Τεό, ο Μήτσος, ο «Κill Bill» και ο Νικόλας μας χάρισαν μια... γραμμή βγαλμένη από όνειρο ενός βραδιού του 1987. Όλοι μαζί και ο καθένας μόνος τους ξεχώρισαν για το ταλέντο τους και έφτιαξαν μια ομάδα που αποτελεί και θα αποτελεί το καμάρι του ελληνικού αθλητισμού. Ο Παπαλουκάς, λίγο πιο μεγάλος και ώριμος από τους υπόλοιπους, βρέθηκε στο τιμόνι και οδήγησε την γαλανόλευκη σε μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του σύγχρονου ελληνικού αθλητισμού.

Με... σημαιοφόρο τον Τεό άλλωστε ξεκίνησε η αντεπίθεση κόντρα στους Γάλλους το 2005 στον ημιτελικό του Βελιδραδίου, μέχρι να φτάσουμε στο σουτ του Διαμαντίδη, ο Παπαλουκάς είχε την ψυχή, το σθένος και την αποτελεσματικότητα να πάρει από το χέρι και τους υπόλοιπους και να φτάσει μέχρι την τελική ανατροπή που ολοκληρώθηκε με ένα μεγάλο σουτ και με έναν ακόμα μεγαλύτερο τελικό Eurobasket.

Η Εθνική ομάδα έφτασε στην κορυφή, έγινε πρωταθλήτρια Ευρώπης, ο Παπαλουκάς μπήκε στην καλύτερη 5άδα της διοργάνωσης και οι Έλληνες δεν θα το ξεχάσουν ποτέ.

Η «χρυσή» αυτή ομάδα όμως δεν είχε κλείσει τον κύκλο της. Με ακόμα μεγαλύτερες εμφανίσεις και φυσικά την ΤΕΡΑΣΤΙΑ νίκη κόντρα στην Αμερική το 2006, η Ελλάδα εδραίωσε για τα καλά τον «μύθο» της στην Ευρώπη.

Και πάλι ο Τεό ήταν εκεί. Να ηγηθεί, να φωνάξει «παρών» στα δύσκολα και τελικά όλοι μαζί μια αγκαλιά, τα παιδιά του ελληνικού μπάσκετ να χορέψουν όλοι μαζί και να σκαλίσουν ακόμα πιο βαθιά τα ονόματα τους στις ελληνικές καρδιές.

Για ακόμα μια φορά ο Θοδωρής μπήκε στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης, εδραιώνοντας και τον προσωπικό του μύθο στην μπασκετική Ευρώπη. Άλλωστε δεν χρειαζόταν και ιδιαίτερη προσπάθεια. Αυτά που έκανε στο παρκέ, «μιλούσαν» από μόνα τους. Ή μάλλον φώναζαν από μόνα τους.

Το ταλέντο και η ψυχή σε συνδυασμό δίνουν ένα αποτέλεσμα σαν αυτό του Τεό.

ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΦΟΝΤΟ... ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΟ

Ο Θοδωρής Παπαλουκάς γεννήθηκε στην Αθήνα και μόλις στα 10 του χρόνια είδε τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Καμπούρη να γράφουν ιστορία.

Στον Εθνικό Ελληνορώσων έκανε τα πρώτα του βήματα, όταν ο βοηθός του Γιώργου Καλαφατάκη, Λευτέρης Καλογήρου τον πήρε από εκεί για να τον πάει στους Αμπελόκηπους, που αποτελούσε μια ομάδα έκπληξη.

Όταν ο Παπαλουκάς υπέγραψε συμβόλαιο (1995), ο αθηναϊκός σύλλογος είχε πέσει στην Α2. Μετά από δύο χρόνια (1997), ο δίμετρος point guard πήγε στη Δάφνη και από εκεί ο Τέο πήρε μεταγραφή στον Πανιώνιο.

Η διετία (1999-2001) στη Νέα Σμύρνη και το εκπληκτικό δίδυμο που έκανε με τον Γιώργο Διαμαντόπουλο, άνοιξε τον δρόμο για την εκτόξευση της καριέρας του.

Το καλοκαίρι του 2001, υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο με την ομάδα της καρδιάς του, τον Ολυμπιακό, αποδεχόμενος την προσφορά και τους όρους των «ερυθρολεύκων», παρ' ότι ο Παναθηναϊκός του έδινε τα διπλά χρήματα (200 εκατομμύρια δραχμές ετησίως). Κάπως έτσι ξεκίνησε μια ιστορία διαφορετική από τις υπόλοιπες.

Η σχέση Παπαλουκά και Ολυμπιακού δε έμοιαζε με καμία. Έζησε τα πάντα, θετικά και αρνητικά και έμεινε για πάντα στην ιστορία. Η πρώτη του θητεία δεν πήγε όπως θα την είχε φανταστεί. Τα άσχημα αποτελέσματα και παρά την κατάκτηση του κυπέλλου το 2002, ο Κόκκαλης έκανε πρόταση στον Τεό να παραμείνει με λιγότερα χρήματα, αλλά εκείνος δεν δέχτηκε και ξεκίνησε ένα άλλο ταξίδι.

​

Η κατάληξη αυτού δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη, αφού τα κατορθώματα του μιλούν από μόνα τους, αλλά η ξεχωριστή αγάπη του για τα «ερυθρόλευκα» τον έκαναν να επιστρέψει πίσω και να έχει και δεύτερη θητεία στον Ολυμπιακό.

Δεύτερη φορά ο Θοδωρής απέρριψε πρόταση του Παναθηναϊκού, όπως έβαλε στον «πάγο» και το ΝΒΑ που τον γλυκοκοιτούσε και επέστρεψε για δεύτερη φορά στον Πειραιά.

Ο Παπαλουκάς δεν πέρασε εύκολα, αφού ήταν ο μόνιμος ... στόχος κριτικής και οι μαζεμένες αποτυχίες του Ολυμπιακού δεν άφησαν κανέναν στο απυρόβλητο.

Τα δύο κύπελλα και τα δύο σερί Final 4 δεν άφησαν ευχαριστημένους τους φιλάθλους, με αποτέλεσμα και η δεύτερη επιστροφή του διεθνή γκαρντ να μην ήταν η ιδανική.

Η καριέρα του Παπαλουκά δεν χρειάζεται πολλά λόγια. Μοιράζεται μια κορυφή στην καρδιά όλων των Ελλήνων, που είναι δύσκολο κάποιος να πλησιάσει. Τα κατορθώματα αυτών των παιδιών, που πλέον 40αρίζουν είναι και θα είναι για πάντα μοναδικά.

Όσα έχουν κάνει θα τους ακολουθούν για πάντα και μαζί τους θα γιορτάζει πάντα ολόκληρη η Ελλάδα. Οι ευχές όλων μας θα τους συντροφεύουν πάντα, μαζί με ένα «ευχαριστώ» για τις μοναδικές αναμνήσεις.

«ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΤΕΟ»

Photo Credits: Μαριλίζα Κοντογεώργου