Αθλητές που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχουν αφήσει το στίγμα τους, έχουν κάνει τον κόσμο να ασχοληθεί μαζί τους και να τους αναπολήσει, ακόμα κι αν δεν δικαίωσαν ποτέ τη φήμη τους, επανεμφανίζονται στη «Μηχανή του Χρόνου». Το gazzetta.gr εντοπίζει τα βήματά τους, ακολουθεί την πορεία τους και βρίσκει τις... νέες ασχολίες τους!

Ο Ντράγκαν Τάρλατς γεννήθηκε στις 9 Μαΐου του 1973 στην πόλη Νόβι Σαντ της Γιουγκοσλαβίας. Τα παιδικά του χρόνια τα έζησε στο Σόμπορ μία πόλη κοντά στη Βοϊβοντίνα. Εκεί, μεγάλωσε κι ήρθε κοντά με τον αθλητισμό. Τα πρώτα του βήματα ήταν στο χάντμπολ, μετά από παρότρυνση των καθηγητών του. Στα 13 του χρόνια ήταν πολύ πιο ψηλός από τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του κι ο προπονητής της ΚΚ Απατίν, ομάδα της ομώνυμης πόλης που βρίσκεται κοντά στο Σόμπορ, τον εντόπισε και τον έπεισε να πιάσει την πορτοκαλί μπάλα.

Το ταλέντο του δεν έμεινε απαρατήρητο κι ο Ντούσαν Ίβκοβιτς τον πήρε στην Βοϊβοντίνα, όπου έκανε τα πρώτα του επαγγελματικά του βήματα (1989-90). Η συνέχεια ήταν ακόμα καλύτερη. Ο νεαρός τότε σέντερ (2.11μ.) μετακόμισε στον Ερυθρό Αστέρα για δύο χρόνια, πριν δεχτεί πρόταση από τον Ολυμπιακό.

Μετά τις πρώτες του εμπειρίες στη Βοϊβοντίνα και το Βελιγράδι ο Τάρλατς δέχτηκε την πρόταση των Πειραιωτών κι ήρθε στην χώρα μας το 1992 για να μείνει 8 ολόκληρα χρόνια!

Δημοσιεύματα της εποχής αναφέρουν πως ο Γιάννης Ιωαννίδης τον προτίμησε από τον Ντέγιαν Μποντίρογκα, όταν τους είδε σε μία προπόνηση της ΑΕΚ κι εντυπωσιάστηκε από την επίδοση που είχε στα 400μ. σε σχέση με τους περιφερειακούς της ομάδας.

Ο Τάρλατς θεωρείται από τους καλύτερους σέντερ που είχαν περάσει από τους «ερυθρόλευκους», είχε δυνατό κορμί, ήταν καλός ριμπάουντερ, μεγάλο του προσόν ήταν η ταχύτητα κι ήταν αγαπητός στον κόσμο.

Το πρώτο του παιχνίδι με την φανέλα του Ολυμπιακού ήταν ένα φιλικό με τον Γυμναστικό Λάρισας κι η καριέρα του στον Ολυμπιακό ολοκληρώθηκε με 5 Πρωταθλήματος, 2 Κύπελλα Ελλάδος και 1 Ευρωλίγκα. Μάλιστα, πήρε ελληνική υπηκοότητα και «βαφτίστηκε» Τάκης Κωνσταντινίδης!

Τη σεζόν 1993-1994 ο Ολυμπιακός ήταν πολύ δυνατός στους ψηλούς με τους Τάρλατς, Τάρπλεϊ , Φασούλα κι ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε φτιάξει μία ομάδα φαβορί για το Ευρωπαϊκό.

Η τύχη όμως γύρισε την πλάτη από νωρίς στον Ντράγκαν Τάρλατς! Σε ένα φιλικό στο ΣΕΦ με την Μινσκ έχασε την ισορροπία του κι υπέστη ρήξη χιαστού στο αριστερό γόνατο λίγο πριν το τέλος της αναμέτρησης. Το αποτέλεσμα; Έχασε το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν πριν καλά καλά αρχίσουν οι υποχρεώσεις των «ερυθρόλευκων». Η επιστροφή του πραγματοποιήθηκε τον Μάρτη και πρόλαβε τα ελληνικά playoffs και το Final Four του Τελ Αβίβ, ωστόσο... είχε το μυαλό στο να εμφανιστεί πανέτοιμος την επόμενη σεζόν.

Ο Ολυμπιακός κατέκτησε το Πρωτάθλημα κι ηττήθηκε στο Τελ Αβίβ από την Μπανταλόνα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, αφού απέκλεισε τον Παναθηναϊκό.

Την επόμενη χρονιά οι Ζάρκο Πάσπαλι και Ρόι Τάρπλεϊ αποχώρησαν, ωστόσο ενισχύθηκε σημαντικά με την απόκτηση των Βολκόφ και Τζόνσον κι ο Τάρλατς ήταν έτοιμος να αποζημιώσει την ομάδα του για την άτυχη χρονιά.

Ο Σέρβος σέντερ μέτρησε 11 πόντους, 6,6 ριμπάουντ σε 19 παιχνίδια στην Ευρωλίγκα, στην Α1 11,7 πόντους και 9,1 ριμπάουντ με τον Ολυμπιακό να κατακτά ξανά το Πρωτάθλημα, αλλά να χάνει ακόμα έναν τελικό σε Final Four (σ.σ. έχασε από τη Ρεάλ Μαδρίτης).

Το καλοκαίρι του 1995 ο Τάρλατς επιλέχθηκε από τους Σικάγο Μπουλς στο No 31 του Ντραφτ, ωστόσο όπως είχε πει κι ο μάνατζέρ του: «Μπορεί να είναι μεγάλο ταλέντο, αλλά θέλει ακόμα τουλάχιστον δύο χρόνια για να σταθεί στο ΝΒΑ». Ο Τάρλατς αποφάσισε να συνεχίσει στους «ερυθρόλευκους» κι άφησε το όνειρο του ΝΒΑ να περιμένει.

Η σεζόν άρχισε, αλλά ο Τάρλατς τραυματίστηκε κοντά στον Δεκέμβρη σε ένα ματς με την Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ κι έμεινε εκτός για περίπου 2 μήνες εκτός. Ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να περάσει στο Final Four, κατέκτησε το Πρωτάθλημα παρά την άσχημη σεζόν που είχε κι ο Τάρλατς παρά τον τραυματισμό του είχε καλά στατιστικά (14,2π., 8 ριμπ.).

Ο Γιάννης Ιωαννίδης απομακρύνθηκε από τον πάγκο του Ολυμπιακού και την θέση του πήρε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς που είχε βοηθήσει τον Τάρλατς στα πρώτα του βήματα. Μάλιστα, ήταν αυτός που τον έπεισε να απορρίψει την πρόταση που του έκαναν οι Μπουλς και να περιμένει λίγο ακόμα πριν κάνει το βήμα για την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.

Και τελικά αυτή η απόφαση του βγήκε σε καλό! Η παρουσία του ήταν σημαντική στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος (σ.σ. είχε πετύχει το νικητήριο καλάθι στον ημιτελικό με την ΑΕΚ), ο Ολυμπιακός ανέβηκε στην κορυφή της Ευρώπης (σ.σ. 13,2π., 8,1ριμπ. μ.ο. ο Τάρλατς) για πρώτη φορά και το κερασάκι στην τούρτα ήρθε με την κατάκτηση ενός ακόμα Πρωταθλήματος.

1997-98 1998-99

Οι επόμενες δύο σεζόν (1997-98, 1998-99) ήταν δύσκολες για τον Ολυμπιακό. Τρίτος στο Πρωτάθλημα, άσχημη πορεία στην Ευρώπη, και την επόμενη σεζόν ακόμα ένα χαμένο Πρωτάθλημα και κακή παρουσία στην Ευρωλίγκα.

Ο Τάρλατς τη μία σεζόν ήταν σε πολύ καλή φόρμα, αλλά κοντά στον Νοέμβρη τραυματίστηκε ξανά και δεν κατάφερε να επιστρέψει σε φουλ ρυθμούς. Στην τελευταία χρονιά στον Ολυμπιακό υπό την καθοδήγηση του Ίβκοβιτς έκανε πολύ καλές εμφανίσεις (11,1π., 6,8ριμπ. στην Ευρωλίγκα).

Ο Γιάννης Ιωαννίδης επέστρεψε στον πάγκο του Ολυμπιακού, αλλά η ομάδα δεν κατάφερε να πετύχει κανέναν από τους στόχους της κι ο Τάρλατς (11,6π., 7,7ριμπ. στην Ευρωλίγκα) άρχισε να ετοιμάζει βαλίτσες για το ΝΒΑ!

Το όνειρο καθυστέρησε, αλλά έγινε πραγματικότητα. Το καλοκαίρι του 2000 ο Ντράγκαν Τάρλατς συμφώνησε με τους Μπουλς για μονοετές συμβόλαιο ύψους 3εκ. δολαρίων. Ο Ολυμπιακός δεν δυσαρεστήθηκε με αυτή την εξέλιξη, καθώς αποδεσμεύτηκε από ένα μεγάλο συμβόλαιο (σ.σ. είχε υπογράψει τριετές το 1998) κι ο Τάρλατς «πέταξε» για Σικάγο.

Το ντεμπούτο του έγινε απέναντι στους Γουίζαρντς κι έμεινε στο παρκέ για 14 λεπτά και πέτυχε 6 πόντους (1ριμπ.). Η χρονιά ολοκληρώθηκε με 43 συμμετοχές, 13,9 λεπτά μέσο όσο και 2,4 πόντους.

Στους Μπουλς είχε έρθει κοντά με τον Ρον Αρτέρτ! Μάλιστα, ο Τάρλατς άκουγε στα αποδυτήρια Active Member κι η μουσική του ελληνικού συγκροτήματος άρεσε τόσο στον Αρτέστ που ήρθε στην Ελλάδα για να ηχογραφήσει μαζί τους 2 τραγούδια.

Το όνειρο έγινε πραγματικότητα, όχι με μεγάλη επιτυχία κι έτσι επέστρεψε στην Ευρώπη για να αγωνιστεί στις Ρεάλ Μαδρίτη και ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Η καριέρα του έκλεισε άδοξα στα 31 του χρόνια λόγω των πολλών τραυματισμών.

​

Η ελληνική υπηκοότητα δεν του επέτρεπε να αγωνιστεί με τα χρώματα της χώρας του. Το 1999 το θέμα λύθηκε κι έτσι κατάφερε να αγωνιστεί με την φανέλα της Γιουγκοσλαβίας και να φτάσει στην κατάκτηση του Χάλκινου στο Eurobasket 1999 και του Χρυσού στο Eurobasket 2001.

Πλέον, παρέα με τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα δουλεύει για τη σέρβικη ομοσπονδία κι είναι διευθυντής όλων των εθνικών ομάδων. Μιλάει ακόμα πολύ καλά ελληνικά, ενώ ο 12χρονος γιος του φαίνεται πως έχει πάρει αρκετό από το ταλέντο του.