Στη ζωή κάτι που «μετράει» σήμερα, δεν είναι σίγουρο ότι θα «μετράει» και αύριο και αυτό το ξέρουν όλοι. Βασικά, θα έπρεπε να το ξέρουν καλύτερα από όλους οι Μιλανέζοι αφού στην πρωτεύουσα της μόδας όλα κινούνται και αλλάζουν πιο γρήγορα. Στην καρδιά της Λομβαρδίας απολαμβάνουν να διαφημίζουν τα προϊόντα τους αλλά το κυριότερο εξ αυτών, το Derby della Madonnina, δεν πουλάει πλέον όσο στο παρελθόν... Κυρίως, επειδή στο Μιλάνο δεν υπολόγισαν ότι θα ερχόταν η ώρα που θα ήταν... ντεμοντέ το ίδιο το Μιλάνο.

Οποιος διαβάζει καθημερινά τον ιταλικό Τύπο φτιάχνεται τρελά όταν είναι εβδομάδα ντέρμπι, ακόμη κι αν δεν παίζει η ομάδα του, αφού οι Ιταλοί δημοσιογράφοι οργιάζουν. Τώρα, ενόψει του κυριακάτικου (21:45) Ιντερ-Μίλαν τα πράγματα είναι πολύ ήρεμα αφού... δεν έχουν τι να γράψουν. Δεν κρίνεται τίτλος, δεν κρίνεται η έξοδος στο Champions League, δεν κρίνεται έστω η έξοδος στο Europa League... Το Μιλάνο είναι φέτος η 4η ποδοσφαιρική δύναμη αφού Νερατζούρι και Ροσονέρι έχουν μαζί 83 βαθμούς. Λιγότερους από την Ρώμη (Λάτσιο-Ρόμα έχουν 115), από το Τορίνο (Γιουβέντους-Τορίνο έχουν 113), ακόμη και από την Γένοβα (Σαμπντόρια-Τζένοα έχουν 93).

Ο Αντριάνο Γκαλιάνι ήλπιζε μέχρι και πριν λίγες εβδομάδες σε έξοδο στην Ευρώπη και έφτασε στο σημείο να ψάχνει αν μπορεί να βγει και η 7η θέση, αναλόγως του τι θα κάνουν οι Νάπολι και Φιορεντίνα στο Europa League, μέχρι να τον προσγειώσει στην πραγματικότητα η UEFA. Ο Ερικ Τοχίρ, από την άλλη πλευρά, φέρεται να έστειλε μήνυμα πριν τρεις εβδομάδες στους ποδοσφαιριστές ότι «αν δεν βγείτε στην Ευρώπη, μην κανονίσετε τίποτα για καλοκαιρινές διακοπές μέχρι να σας το πω εγώ». Καλές οι προσπάθειες τους να δείξουν ότι «καίγονται» και μάλλον έτσι είναι αλλά το θέμα είναι ότι τα βασικά προβλήματα των ομάδων τους, αφορούν τους ίδιους. Τις διοικήσεις, δηλαδή, που δεν ξέρουν τι θέλουν να κάνουν και πώς να το κάνουν...

Στην Ιντερ προχώρησαν την περσινή σεζόν στη μεγαλύτερη αλλαγή της ιστορίας τους και λογικό είναι να μην μπορεί να βρει αμέσως τον σωστό βηματισμό. Μεγαλύτερο πρόβλημα και από αυτό είναι ότι οι Νερατζούρι μάλλον κάνουν βήματα προς τα πίσω... Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι αγωνιστικά δεν υπάρχει καμία βάση πάνω στην οποία μπορεί να χτιστεί μια δυνατή ομάδα με λίγες προσθήκες, είναι κυρίως το γεγονός ότι δεν ξέρουν πώς να χτίσουν μια δυνατή διοίκηση. Ο Τοχίρ μπήκε με πολλά όνειρα και με ακόμη περισσότερα όμορφα λόγια αλλά προς το παρόν μοιάζει χαμένος. Τόσο, ώστε η Gazzetta dello Sport να υποστηρίζει ότι ο Μάσιμο Μοράτι κινείται «υπογείως» με στόχο να ξαναπάρει την ομάδα στα χέρια του.

Η εφημερίδα του Μιλάνο επί τρεις σερί μέρες την περασμένη εβδομάδα, ανέλυε το πλάνο του πρώην αφεντικού, που διατηρεί το 30% των μετοχών. Σύμφωνα με αυτό, ο Μοράτι δεν έχει καμία διάθεση να μπει και πάλι μπροστά ως μεγαλομέτοχος αλλά ονειρεύεται κάτι σαν εταιρία λαϊκής βάσης... Τα ρεπορτάζ ανέφεραν ότι ο πρώην πρόεδρος θέλει να έχει δίπλα του τον Μάρκο Τρονκέτι Προβέρα (επί χρόνια ιδιοκτήτης της Pirelli και μέλος του Δ.Σ. της Ιντερ επί Μοράτι), τον Ερνέστο Πελεγκρίνι (από τον οποίο αγόρασε τις μετοχές το 1995) και άλλους... 20-30.000 οπαδούς της Ιντερ ανά τον κόσμο. Τι θα κάνουν όλοι αυτοί; Θα βάζουν από 1000 ευρώ ο καθένας τον χρόνο, με στόχο να μαζεύουν 20-30.000.000 ευρώ ετησίως. Φτάνουν; Ούτε για πλάκα αλλά τουλάχιστον θα μαζεύονται εύκολα και από εκεί και πέρα ό,τι μπορεί να μαζέψει η ομάδα (Ευρώπη) και ο κόσμος (εισιτήρια-πώληση προϊόντων) θα προστίθεται.

Ο Μοράτι τα διέψευσε όλα, επαναλαμβάνοντας την απόλυτη πίστη του στο πλάνο του Ερικ Τοχίρ, αλλά ο χρόνος θα δείξει αν ισχύει ή όχι. Σύμμαχος του πλάνου Μοράτι, σύμφωνα με την Gazzetta dello Sport, είναι το γεγονός ότι ο Ινδονήσιος φέρεται να είναι πολύ προβληματισμένος επειδή διαπιστώνει ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι τόσο εύκολο όσο πίστευε όταν αγόραζε το 70% της Ιντερ για σχεδόν 300 εκατ. ευρώ. Παράλληλα, σκέφτεται να προχωρήσει σε νέο δανεισμό για να αποπληρώσει προηγούμενο τραπεζικό δάνειο... Τακτική που ακούγεται πολύ... ελληνική και γι' αυτό δεν έχει και προοπτική επιτυχίας.

Ολο αυτό το μπέρδεμα που επικρατεί στους Νερατζούρι, κάνει την συμπολίτισσα να μην ξέρει τι να αποφασίσει για το μέλλον. Μπορεί οι τιφόζι να ζητάνε με κάθε τρόπο πλέον την αλλαγή σελίδας και την αποχώρηση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι αλλά ο πρόεδρος δεν έχει τέτοιο σκοπό, τουλάχιστον με βάση όσα υποστηρίζει ο Αντριάνο Γκαλιάνι και η Fininvest (η επιχείρηση-ναυαρχία του Μπερλουσκόνι που ελέγχει τις μετοχές των Ροσονέρι). Το γεγονός ότι τον τελευταίο μήνα παίζουν στα ιταλικά ΜΜΕ σενάρια για είσοδο Κινέζων ή Ταϋλανδών δείχνει ότι, αν μη τι άλλο, κάτι θα κινείται αλλά με σιγουριά δεν μπορεί να πει κανείς τίποτα.

Το καλό για την Μίλαν είναι ότι βρίσκεται σε καλύτερη οικονομική κατάσταση από την Ιντερ σε ό,τι αφορά τα χρέη αλλά ο ιδιοκτήτης της μάλλον είναι λιγότερο λογικός... Τα νεότερα ρεπορτάζ, παρά τις διαψεύσεις για τα περί πώλησης, θέλουν τον «Καβαλιέρε» να μην πείθεται από την πρόταση των Κινέζων -που τα ΜΜΕ τους εμφανίζουν ως πιο αξιόπιστους και με σημαντικότερες οικονομικές εγγυήσεις- για την πλειοψηφία αλλά να προτιμά τους Ταϋλανδούς, που θέλουν λιγότερο από το 50%, επειδή αυτοί δεν έχουν αντίρρηση να ονομαστεί το νέο γήπεδο «Σίλβιο Μπερλουσκόνι».

Αυτό, το νέο γήπεδο δηλαδή, είναι ένα θέμα που έχει απασχολήσει τις δύο ομάδες του Μιλάνο αλλά μάλλον με σημαντική καθυστέρηση. Η Μίλαν το παλεύει και περιμένει ως το τέλος του μήνα την απάντηση του δήμου για το αν παραχωρεί ή όχι την έκταση που έχει επιλέξει ο σύλλογος, με τα πρώτα μηνύματα να μην είναι -τουλάχιστον σύμφωνα με όσα γράφουν οι Ιταλοί- τόσο αισιόδοξα όσο περίμενε η Μπάρμπαρα Μπερλουσκόνι. Η Ιντερ, από την άλλη πλευρά, δείχνει να βολεύεται με την παραμονή στο «Μεάτσα», στο οποίο θέλει να κάνει κάποια έργα ώστε να το ανανεώνει (με μείωση της χωρητικότητας), αν η συμπολίτισσα καταφέρει να βάλει μπρος για το δικό της σπίτι.

Μέσα σε όλα αυτά, οι οπαδοί και των δύο, μάλλον δεν βλέπουν φως ούτε για την επόμενη σεζόν. Ο Τοχίρ φέρεται να έχει αποφασίσει να ενισχύσει το ταμείο με 60 εκατ. ευρώ από την τσέπη του, με το μεγαλύτερο μέρος αυτού του ποσού να πάει σε υποχρεώσεις που υπάρχουν προς τρίτους και όχι για μεταγραφές, όπως θέλει ο Ρομπέρτο Μαντσίνι. «Ο προπονητής περιμένει από την διοίκηση να του δείξει με πράξεις ότι έχει νόημα να παραμείνει στον πάγκο», έγραψε η Corriere dello Sport πριν λίγες εβδομάδες και το γεγονός ότι καλείται η διοίκηση να αποδείξει πράγματα στον Μαντσίνι και όχι αυτός -που με βάση τους αριθμούς πάει χειρότερα από τον Βάλτερ Ματσάρι- στη διοίκηση ότι πρέπει να συνεχίσει να τον εμπιστεύεται, είναι απλά ακόμη ένα κατόρθωμα του «Μάντσιο».

Στη άλλη πλευρά της πόλης, η διοίκηση λέει ότι εμπιστεύεται τον Ιντσάγκι, ο οποίος δεν έχει τις απαιτήσεις του Μαντσίνι. Εχουν απαιτήσεις από τον ίδιο, όμως, οι οπαδοί της Μίλαν. Οχι απαραίτητα οι ultras της Curva Sud, που τα έχουν βάλει απευθείας με τους Μπερλουσκόνι-Γκαλιάνι, αλλά πρώην παίκτες της που έγραψαν ιστορία με τη φανέλα της. Πριν μια εβδομάδα, άλλωστε, ο Ζβόνιμιρ Μπόμπαν σχεδόν... πλακώθηκε «τηλεοπτικά» με τον Ιντσάγκι, στον οποίο έλεγε ότι ναι μεν οι Ροσονέρι δεν έχουν ομάδα για να χτυπήσει τον τίτλο αλλά δεν γίνεται να μην παρουσιάζουν καμία βελτίωση από παιχνίδι σε παιχνίδι και ο προπονητής να το θεωρεί φυσιολογικό...

Αυτό που εκλαμβάνεται ως φυσιολογικό πλέον, δυστυχώς για τις δύο Μιλανέζες, είναι το να βρίσκονται τόσο πίσω από την κορυφή και η «τιμωρία» για τα λάθη τους, είναι το γεγονός ότι όλοι υποδεικνύουν ως παράδειγμα προς μίμηση την εχθρό τους. «Είναι νομοτελειακό ότι θα έρθουν και τα δύσκολα χρόνια στο ποδόσφαιρο αλλά μπορείς να ξαναβρείς τον δρόμο αν έχεις κάποιο ξεκάθαρο πλάνο και είσαι αποφασισμένος να το ακολουθήσεις πιστά. Το Τορίνο είναι δίπλα στο Μιλάνο, ας δουν τον τρόπο που λειτουργεί η Γιουβέντους και ας παραδειγματιστούν. Μετά το Calciopoli η Γιουβέντους πέρασε δύσκολα χρόνια αλλά ήξερε τι θέλει να κάνει. Δυνατή διοίκηση με τον Αντρέα Ανιέλι, νέο γήπεδο, οικονομικές θυσίες για λίγα χρόνια στις μεταγραφές και προσπάθεια αύξησης των εσόδων. Ξέρουν τι κάνουν και γι' αυτό θα ανταμειφθούν τα προσεχή χρόνια», τόνισε πριν λίγες μέρες ο Τζιοβάνι Τραπατόνι ενώ τα τα ίδια ουσιαστικά είπε και ο Ρουντ Γκούλιτ, που βρέθηκε στην Ιταλία πρόσφατα.

Σε αυτά τα προσεχή χρόνια, πάντως, το Τορίνο θα ήθελε το Μιλάνο δυνατό και ουσιαστικά στη Μίλαν αναφερόταν ο Ανιέλι πριν λίγο καιρό, όταν έλεγε στη γερμανική Die Zeit ότι «θέλουμε νέα μυαλά στο Calcio». Αν στο Μιλάνο θέλουν να γίνουν ξανά της μόδας, θα πρέπει να αλλάξουν δρόμο. Γιατί αν συνεχίσουν στον ίδιο που βαδίζουν, θα διαπιστώσουν ότι στη Ρώμη, τη Νάπολη και την Φλωρεντία δεν αστειεύονται.

Οπως δεν είναι αστείο, ούτε καν κακόγουστο, το γεγονός ότι η σεζόν 2015-16 θα είναι -εκτός απροόπτου- η πρώτη στα χρονικά που η πόλη των 10 κυπέλλων Πρωταθλητριών δεν θα έχει εκπρόσωπο στην Ευρώπη...