Ολυμπιακός - PSV: Από τη Θύελλα της Νάπολι στην εκτόξευση του Σαϊμπαρί!

Κάποιες φορές, τα γκολ αφηγούνται καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον την ιστορία ενός αγώνα ή ακόμη και την ταυτότητα μιας ομάδας. Έτσι και το 2–1 της PSV απέναντι στη Νάπολι: ο Σχάουτεν κερδίζει μια κρίσιμη μονομαχία, ο Ίβαν Πέρισιτς καταβάλλει υπεράνθρωπη προσπάθεια για να κόψει μια πάσα, και ο Γκους Τιλ προλαβαίνει κυριολεκτικά στο τελευταίο δευτερόλεπτο να πασάρει στον Ισμαέλ Σαϊμπαρί. Μια μικρή ιστορία αντοχής, αποφασιστικότητας και ομαδικού ενστίκτου.

Το 3-1, από την άλλη, ήταν η απόδειξη της συνολικής δυναμικής της ομάδας. Στην ενδεκάδα που επιλέγει σταθερά ο Πέτερ Μπος, ο Σχάουτεν λειτουργεί ως κεντρικός αμυντικός που σκέφτεται και αντιδρά σαν μέσος, ο Σαλάχ-Εντντίν, αριστερός μπακ με έφεση στην ανάπτυξη, κινείται διαρκώς προς το κέντρο αναζητώντας χώρους, ενώ ο Μάουρο Ζούνιορ -ένας μαχητής που ξεκίνησε ως μπακ αλλά εξελίχθηκε σε «εξάρι»-προσφέρει ένταση, ανάκτηση μπάλας και κίνηση στο παιχνίδι. Η διείσδυσή του στην περιοχή της Νάπολι πριν από το 3-1, η προσπέραση του αντιπάλου και η ασίστ στον κορυφαίο της βραδιάς, Ντένις Μαν, το αποδεικνύουν περίτρανα.

Και φυσικά, το 6-2 του Κουχάιμπ Ντριουέχ: η ωραιότερη στιγμή της αναμέτρησης, όταν η Νάπολι έπαιζε ήδη με δέκα παίκτες και είχε καταρρεύσει. Μια επίδειξη θεαματικού, συνδυαστικού ποδοσφαίρου, το περίφημο «Bosz-ball». Από τον Ντεστ στον Ντριουέχ, στον Πέπι, στον Φέρμαν, ξανά στον Ντεστ, στον Βάνερ, πάλι στον Πέπι και τέλος στον Ντριουέχ: απίθανος συνδυασμός και γκολ.

Η PSV έχει πια ένα νέο σημείο αναφοράς. Ξέρει πλέον τι μπορεί να πετύχει όταν όλες οι γραμμές λειτουργούν αρμονικά και οι οδηγίες του προπονητή εκτελούνται με ακρίβεια. Το καλοκαίρι η ομάδα άλλαξε σημαντικά εν μέρει αναγκαστικά. Το «νέο» σύνολο έπρεπε να βρει ρυθμό και ταυτότητα, κάτι που τώρα φαίνεται να επιτυγχάνεται. Αμυντικά, η PSV είναι σαφώς πιο σταθερή απ’ ό,τι στην αρχή της σεζόν: από το εκτός έδρας 1–1 με τη Λεβερκούζεν και μετά, δεν παραχωρεί πλέον τόσους χώρους ούτε ευκαιρίες. Επιθετικά, παραμένει εκρηκτική: 45 γκολ σε 15 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις, εννέα περισσότερα από πέρσι την ίδια περίοδο. Η νέα PSV δείχνει πεινασμένη, φιλόδοξη και -όπως αποδείχθηκε κόντρα στη Νάπολι - ικανή να φτάσει ξανά πολύ ψηλά.

Ο Πέτερ Μπος αποθέωσε την ομαδική προσπάθεια, παραδεχόμενος ωστόσο ότι στην αρχή η ομάδα του δυσκολεύτηκε να ξεφύγει από το πρέσινγκ της Νάπολι, που οδήγησε και στο 0-1 του Σκοτ ΜακΤόμινεϊ. «Ξέραμε πως έπρεπε να παίξουμε ποδόσφαιρο, να αφήσουμε την μπάλα να τρέξει, για να έχουμε ελπίδες. Να ξεφύγουμε από την πίεσή τους. Όσο περνούσε η ώρα το κάναμε όλο και καλύτερα. Οι επιτυχίες δίνουν αυτοπεποίθηση στους παίκτες την αίσθηση ότι “δουλεύει”. Έχουμε βελτιωθεί πολύ τις τελευταίες εβδομάδες, ξεκινώντας από το ματς με τη Λεβερκούζεν. Αλλάξαμε λίγο τις θέσεις και αυτό αποδίδει.

Πρέπει να εξελίσσεσαι μέσα στη σεζόν. Είμαστε σαν αυτοκίνητα Formula 1: δεν γίνεσαι πρωταθλητής αν στο τέλος οδηγείς όπως στην αρχή. Θέλει χρόνο, αλλά είμαστε στον σωστό δρόμο. Η ομάδα έχει στηθεί για να κερδίζει μέσα από το ποδόσφαιρο».

Ο Σαϊμπαρί οδήγησε την PSV στη νίκη με 3-2 επί της Φέγενορντ με χατ-τρικ και είχε ήδη ξεχωρίσει λίγες μέρες πριν στη θριαμβευτική επικράτηση 6–2 επί της Νάπολι. Όλο και περισσότερο καλύπτει το κενό που άφησε ο Μάλικ Τίλμαν στο Αϊντχόφεν, γεγονός που τον καθιστά την επόμενη πιθανή «cash cow» του συλλόγου. Με τη μπάλα του αγώνα στα χέρια και ένα πλατύ χαμόγελο, ο Ισμαέλ Σαϊμπαρί εγκατέλειπε τον σκεπασμένο με χαρτάκια αγωνιστικό χώρο του «Ντε Κάιπ». Από τη θύρα των οπαδών της PSV αντηχούσε ρυθμικά το όνομά του. Στα αποδυτήρια, οι συμπαίκτες του υπέγραψαν τη μπάλα του αγώνα με ευχές και αστεία σχόλια ανάμεσά τους και ένα στα αραβικά, γραμμένο από τον Άνας Σαλάχ-Εντντίν, με τον οποίο σύντομα θα συνυπάρξουν και στην εθνική ομάδα του Μαρόκου.

Δεν είναι όλα τα χατ-τρικ ίδια, του Σαϊμπαρί στο «Ντε Κάιπ» ήταν η απόδειξη. Τα τρία γκολ του απέναντι στη Φέγενορντ είχαν το καθένα διαφορετική τεχνική τελειότητα: πρώτα η προσποίηση και το σουτ με το εξωτερικό του δεξιού, έπειτα η «ρουκέτα» με το αριστερό, αλα Ρόμπεν, και τέλος το ψιλοκρεμαστό πάνω από τον Τίμον Βέλενροϊτερ. Ο 25χρονος έκανε τη διαφορά ακριβώς τη στιγμή που η PSV τη χρειαζόταν μέσα στην καταιγίδα, απέναντι στον πρωτοπόρο του πρωταθλήματος.

Από την αρχή της σεζόν, ο Σαϊμπαρί είναι ο ποδοσφαιριστής που φτάνει συχνότερα από όλους σε θέση για γκολ στην Eredevisie. Στην αρχή, αυτό δεν απέδιδε. Στο Αϊντχόφεν υπήρχε ανησυχία για την ψυχραιμία του στην τελική προσπάθεια συχνά σούταρε άτσαλα, βιαστικά. Όμως ο Μαροκινός μέσος επέμεινε, προπονήθηκε, διαλογίστηκε και συνέχισε να δημιουργεί ευκαιρίες. Και τελικά άρχισε να σκοράρει.

Στις πρώτες επτά εμφανίσεις του δεν είχε βρει δίχτυα, παρότι είχε ήδη επιχειρήσει 22 τελικές. «Η μηχανή ευκαιριών Σαϊμπαρί πρέπει τώρα να γίνει μηχανή γκολ», έγραφε το Voetbal International πριν από έναν μήνα. Πλέον, η πρόβλεψη αυτή επαληθεύεται: στις επόμενες 30 τελικές του, μέχρι και το ματς με τη Φορτούνα, σημείωσε δέκα γκολ.

Το γκολ του απέναντι στη Νάπολι απέδειξε πως έχει ξαναβρεί την ψυχραιμία του όταν έχει χρόνο να σκεφτεί: έπειτα από μια μεγάλη κούρσα, πέρασε τη μπάλα κάτω από τον τερματοφύλακα Μίλινκοβιτς-Σάβιτς. Ήταν η πρόβα για την έκρηξη στο Ρότερνταμ, που έφερε την PSV ξανά ισόβαθμη με την κορυφή.

Με χιούμορ και αυτοσαρκασμό θυμήθηκε τα περσινά πειθαρχικά παραπτώματα («ερχόμουν αργοπορημένος μερικές φορές») και αστειεύτηκε πως το «δώρο» της αλλαγής ώρας -μία επιπλέον ώρα ύπνου - ήταν το μυστικό της χατ-τρικ του. Το πρώτο του γκολ, είπε, το χάρηκε περισσότερο, «γιατί αγαπώ τη ντρίμπλα». Κατέταξε το ντέρμπι της Φέγενορντ ως δεύτερο σημαντικότερο αγώνα της καριέρας του, μετά το ματς πρόκρισης με τους Ρέιντζερς.

Ο Σαϊμπαρί πλησιάζει τα 25, όμως φαίνεται να διανύει τη χρονιά του. Μια μεταγραφή το καλοκαίρι θεωρείται πιθανή, αφού ήδη από το προηγούμενο παράθυρο υπήρχε ενδιαφέρον από συλλόγους της ευρωπαϊκής «δεύτερης γραμμής». Στην PSV τον θεωρούν την επόμενη «χρυσή αγελάδα» μετά τον Μάλικ Τίλμαν.

Ο Τίλμαν παραχωρήθηκε έναντι περίπου 37,5 εκατομμυρίων ευρώ, ποσό που κρίθηκε χαμηλό λόγω ρήτρας. Για τον Σαϊμπαρί, όμως, αναμένεται ακόμη υψηλότερη αποτίμηση. Το συμβόλαιό του λήγει το 2029 και στο «Φίλιπς Στάντιον» τον βλέπουν ήδη ως παράδειγμα επιτυχίας: παιδί που εντοπίστηκε μικρό στο Βέλγιο, ανέβηκε από τη Jong PSV στην πρώτη ομάδα και τώρα ετοιμάζεται για την κορυφή.

Οι νίκες με Νάπολι και Φέγενορντ σήμαναν πολλά περισσότερα από τρεις βαθμούς: έδειξαν ότι η PSV έχει πια ωριμάσει ως σύνολο, ότι μπορεί να αντέχει στα δύσκολα και να επιβάλλεται με στυλ. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως, ακόμη και χωρίς την πλήρη ενδεκάδα διαθέσιμη, ο Πέτερ Μπος έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα σύνολο που παίζει το ποδόσφαιρο του ψηλά, γρήγορα, με ένταση και διαρκή εναλλαγή θέσεων.

Οι παίκτες πλέον γνωρίζουν πώς να αλληλοσυμπληρώνονται. Ο Ζούνιορ κάνει αθόρυβη δουλειά, ανακτώντας μπάλες και «καθαρίζοντας» φάσεις. Ο Σχάουτεν καθοδηγεί την άμυνα με ωριμότητα. Ο Βιρτς και ο Μαν κουμπώνουν ιδανικά στην επιθετική ανάπτυξη. Ο Ντεστ δείχνει ξανά τον παλιό, δυναμικό του εαυτό, ενώ ο Πέπι βρίσκει σταδιακά ρόλο-κλειδί ως εναλλακτική λύση του Ντε Γιονγκ, φέρνοντας φρεσκάδα και δύναμη.

Το μεγαλύτερο όμως «όπλο» της PSV είναι πλέον η ψυχολογία
«Το νιώθεις από την πρώτη προπόνηση της εβδομάδας», λέει ο Τζόι Φέρμαν. «Μπαίνουμε με αυτοπεποίθηση. Ξέρουμε ότι μπορούμε να νικήσουμε τον οποιονδήποτε, αρκεί να μείνουμε πιστοί στο σχέδιό μας». Ο Πέτερ Μπος έχει επιβάλει πειθαρχία και απαιτήσεις, αλλά ταυτόχρονα αφήνει χώρο για πρωτοβουλία. Η σχέση του με τους παίκτες μοιάζει περισσότερο με συνεργασία παρά με αυταρχική καθοδήγηση. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί μιλούν για μια νέα «οικογένεια» μέσα στα αποδυτήρια, κάτι που έλειπε τα προηγούμενα χρόνια.

Το δίλημμα της αφθονίας

Η PSV έχει σήμερα ένα από τα πληρέστερα ρόστερ στην Ολλανδία, αλλά αυτό φέρνει και… πονοκέφαλους. Ο Μπος καλείται να βρει ισορροπία ανάμεσα στο rotation και στη διατήρηση ρυθμού. Ο Ντένις Μαν και ο Βάνερ, που ξεκίνησαν ως ανπληρωματικοί, κερδίζουν πλέον χρόνο και δείχνουν ικανοί να αλλάξουν τη ροή των αγώνων. Ο Πέπι πιέζει για περισσότερα λεπτά, ενώ οι Τιλ και Ντριουέχ συνεχίζουν να προσφέρουν σημαντικές λύσεις από τον πάγκο.

Ο Τιλ, ειδικά, παραμένει ένας από τους πιο πολύτιμους «εργάτες» της ομάδας. Δεν είναι πάντα θεαματικός, αλλά η παρουσία του προσφέρει σταθερότητα στη μεσαία γραμμή, βοηθώντας στην κυκλοφορία και στο πρέσινγκ. Ο Μπος τον εμπιστεύεται απόλυτα, γνωρίζοντας ότι είναι παίκτης που μπορεί να εκτελέσει κάθε εντολή με ακρίβεια.

Στο μεταξύ, ο Τζόι Φέρμαν συνεχίζει να αποτελεί τον εγκέφαλο της ομάδας. Η ψυχραιμία του, η κάθετη πάσα και η ικανότητά του να ελέγχει τον ρυθμό είναι ανεκτίμητες. Όσο εκείνος λειτουργεί απρόσκοπτα, η PSV μοιάζει με καλοκουρδισμένο ρολόι.

Ο... πειρασμός της αγοράς

Η εκρηκτική φόρμα των παικτών δεν περνά απαρατήρητη. Ήδη, σύμφωνα με ολλανδικά ρεπορτάζ, υπάρχουν βλέμματα από τη Γερμανία και την Αγγλία για τον Σαϊμπαρί, αλλά και για τον Φέρμαν. Ο τεχνικός διευθυντής Έρνεστ Στιούαρτ γνωρίζει ότι το προσεχές καλοκαίρι μπορεί να είναι ιδιαίτερα «θερμό». Ωστόσο, η γραμμή της διοίκησης είναι ξεκάθαρη: καμία αποδυνάμωση τον Ιανουάριο, εκτός αν προκύψει πρόταση που δεν μπορεί να απορριφθεί.

«Θέλουμε να πάμε μακριά στην Ευρώπη», είπε ο Στιούαρτ στην Eindhovens Dagblad. «Αυτό σημαίνει πως δεν πουλάμε βασικούς παίκτες στη μέση της σεζόν. Θέλουμε να χτίσουμε κάτι σταθερό, όχι να το ξηλώνουμε κάθε χρόνο».

Η PSV έχει πια τον προϋπολογισμό και τη δυναμική για να σταθεί δίπλα στους μεγάλους της Ευρώπης. Τα έσοδα από το Champions League, οι μεταγραφικές επιτυχίες των τελευταίων ετών και η συνεπής πολιτική ανάπτυξης ταλέντων δημιουργούν μια σταθερή οικονομική βάση. Το πλάνο είναι σαφές: κάθε πώληση πρέπει να συνοδεύεται από άμεση αντικατάσταση ίσης ή μεγαλύτερης προοπτικής.

Η PSV του Μπος και η αναγέννηση του ολλανδικού ποδοσφαίρου

Ο Πέτερ Μπος δεν είναι μόνο προπονητής· είναι ιδεολόγος. Από τις πρώτες του δηλώσεις είχε ξεκαθαρίσει πως «η PSV πρέπει να κερδίζει παίζοντας ποδόσφαιρο». Αυτό δεν σημαίνει ρίσκο χωρίς λογική, αλλά σύστημα, συνεργασία και αυτοματισμούς. Το 6-2 απέναντι στη Νάπολι και το 3-2 στο «Ντε Κάιπ» δεν ήταν τυχαία αποτελέσματα, ήταν η απόδειξη ότι η ιδέα λειτουργεί.

Η ομάδα πιέζει ψηλά, ανακτά μπάλα γρήγορα και μετατρέπει κάθε λάθος του αντιπάλου σε ευκαιρία. Ο Μπος έχει καταφέρει να συνδυάσει την ολλανδική σχολή με μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση. Δεν αρνείται την άμυνα, δεν απορρίπτει το «γκρίζο» του παιχνιδιού. Απαιτεί, όμως, θάρρος και συνέπεια. Στις προπονήσεις, δουλεύει με λεπτομέρεια στην τακτική, στις αποστάσεις, στις μεταβάσεις. Ο ίδιος λέει: «Θέλω οι παίκτες μου να παίζουν ποδόσφαιρο ακόμη και κάτω από πίεση. Αν δεν το αντέχεις, δεν είσαι για την PSV». Αυτή η νοοτροπία αρχίζει να γίνεται η νέα ταυτότητα του συλλόγου.

Η φετινή PSV είναι κάτι περισσότερο από μια ομάδα σε φόρμα. Είναι ένα ποδοσφαιρικό πρότζεκτ με ψυχή, με συνοχή και με ξεκάθαρη ταυτότητα. Οι αριθμοί εντυπωσιάζουν, αλλά το σημαντικότερο είναι ο τρόπος: επιθετικότητα, πειθαρχία, φαντασία. Η επιστροφή στις ευρωπαϊκές κορυφές δεν είναι πια όνειρο μακρινό, αλλά ρεαλιστικός στόχος.