Μπράουν Ιντέγε στο Gazzetta: «Η γυναίκα μου έκλαιγε όταν της είπα ότι ο Ολυμπιακός συμφώνησε με κινέζικη ομάδα για την πώλησή μου»

- Αρχικά, πες μου για τα παιδικά σου χρόνια. Μεγάλωσες στη Γεναγκόα της Νιγηρίας που είναι μία επικίνδυνη πόλη.

«Δεν ήταν εύκολα τα παιδικά μου χρόνια. Το ποδόσφαιρο ήταν ο μόνος τρόπος να ξεφύγω από όλο αυτό. Ήμουν καλός ποδοσφαιριστής και έψαχνα τρόπους να γίνω επαγγελματίας. Δεν ήταν εύκολο στη γειτονιά μου αλλά το πάλεψα».

- Αν δεν είχες το ποδόσφαιρο, θεωρείς ότι μπορεί να είχες καταλήξει σε μία χειρότερη ζωή;

«Δεν ξέρω να σου πω την αλήθεια. Ίσως και ναι ίσως και όχι. Δεν ξέρω αν θα είχα ακολουθήσει το λάθος μονοπάτι. Ήμασταν μικρά παιδιά που θέλαμε να γίνουμε επαγγελματίες ποδοσφαιριστές ώστε να φύγουμε από το γκέτο».

- Έχασες και τον πατέρα σου σε νεαρή ηλικία. Πόσο δύσκολο ήταν αυτό για εσένα;

«Ήταν πολύ σκληρό. Ήμουν επτά ετών. Μετά τον θάνατο του πατέρα μου έπρεπε να "μεγαλώσω" γρήγορα και να ζήσω. Με έκανε να παλέψω ακόμα περισσότερο για να γίνω όσο πιο σύντομα ποδοσφαιριστής».

- Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στα παιδικά σου χρόνια;

«Το πιο δύσκολο ήταν όταν έπρεπε να φύγω μακριά από την οικογένεια μου. Τη στιγμή που μάζευα τη βαλίτσα μου κατάλαβα ότι θα πρέπει να μείνει πίσω η μητέρα μου, οι φίλοι μου, το σπίτι μου. Δεν ήταν εύκολο για ένα παιδί να αφήνει τόσους ανθρώπους αλλά έπρεπε να φύγω για το ποδόσφαιρο».

- Στο ποδόσφαιρο ποιους παίκτες είχες ως είδωλα;

«Εκείνη την περίοδο παρακολουθούσα τον Ιμπραϊμοβιτς και τον Ντρογκμπά. Ήμουν μεγάλος θαυμαστής τους και ειδικά για τον Ντρογκμπά επειδή μου άρεσε το στυλ παιχνιδιού του αλλά και η καριέρα του».

- Πότε κατάλαβες ότι μπορείς να γίνεις επαγγελματίας ποδοσφαιριστής;

«Όταν με κάλεσαν στην Εθνική Νιγηρίας Κ20 για το Παγκόσμιο Κύπελλο στο συγκεκριμένο ηλικιακό γκρουπ. Έλεγα ότι αφού πάω σε αυτό το επίπεδο, μπορώ να βρω πρόταση για να πάω στην Ευρώπη όπως και έγινε όταν πήγα στην Ξαμάξ».

- Όταν σε δέχτηκαν στην Ξαμάξ και υπέγραψες συμβόλαιο, πώς ένιωσες;

«Ήμουν πραγματικά χαρούμενος. Ήταν το παιδικό μου όνειρο να παίξω στην Ευρώπη, να πάρω συμβόλαιο εκεί. Η Ξάμαξ με κάλεσε για δοκιμαστικά, ήμουν πραγματικά χαρούμενος και ενθουσιασμένος. Πήγα εκεί, έδειξα το ταλέντο μου, το πάλεψα και τελικά με κράτησαν».

- Στη μαμά σου τι είπες;

«Απλώς της είπα ότι συμφώνησα με μία ευρωπαϊκή ομάδα, ότι θα προσέχω και ότι θα μιλάμε συνέχεια. Χάρηκε πάρα πολύ. Είναι όνειρο για κάθε οικογένεια στη Νιγηρία να δει τον γιο να παίρνει μεταγραφή στην Ευρώπη ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Είναι σπουδαία στιγμή για όλους».

- Σκέφτηκες εκείνη τη στιγμή τον μπαμπά σου;

«Και βέβαια. Πάντα τον σκεφτόμουν αλλά όταν τον είχα στο μυαλό μου, στεναχωριόμουν γιατί προσπαθούσε πάντα να στηρίξει την οικογένεια, ήταν δίπλα σε όλους μας αλλά έχασε τη ζωή του. Δεν ήταν τόσο εύκολη περίοδος για τη μαμά μου, οπότε ήθελα να βοηθήσω όσο περισσότερο γινόταν την οικογένεια μου. Ήταν η σειρά μου να το κάνω»

- Τις πρώτες σου μέρες στην Ελβετία, ποιες δυσκολίες αντιμετώπισες;

«Οι πρώτες μέρες ήταν πραγματικά πολύ δύσκολες για εμένα στην Ελβετία. Επειδή πήγα χειμώνα, χιόνιζε και ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα χιόνι στη ζωή μου. Είχε πάρα πολύ κρύο και μόλις πήγα στην Ελβετία είχα έναν τραυματισμό με αποτέλεσμα να πηγαίνω από το νοσοκομείο στο γήπεδο και το αντίστροφο. Ήταν σκληρό για εμένα. Πάντα σκεφτόμουν πότε θα αρχίσω να παίζω και δεν περνούσε ο χρόνος. Δεν είχα φίλους, δεν είχα οικογένεια, τίποτα».

- Σκέφτηκες να σταματήσεις και να γυρίσεις πίσω στη Νιγηρία;

«Εκείνη την περίοδο δεν το σκεφτόμουν καθόλου. Δεν ήθελα να γυρίσω πίσω. Απλώς ήθελα να γίνω καλά και να αρχίσω να παίζω»

- Ποια ήταν η καλύτερη στιγμή με τη Ξαμάξ;

«Όταν πέτυχα το πρώτο μου γκολ. Θα σου πω και κάτι. Σε όλη μου την καριέρα, κάθε πρώτο γκολ που πετυχαίνω με τις ομάδες που έπαιξα, ήταν εκτός έδρας (γέλια). Το πρώτο μου γκολ με την Ξαμάξ και μετά από όσα είχα περάσει, ήταν πολύ ξεχωριστό».

- Πες μου για τη στιγμή που σκόραρες.

«Ήταν απίστευτα. Θυμάμαι ότι δεν ήξερα πώς να πανηγυρίσω το γκολ (γέλια). Όλοι ήταν χαρούμενοι για εμένα γιατί ήξεραν πόσο το περίμενα αυτό. Στο πρώτο μου παιχνίδι έκανα ασίστ και στο δεύτερο σκόραρα».

- Ακολούθησε η Σοσό. Μία μεταγραφή που έφτασε τα 4 εκατ. ευρώ. Θα έπαιζες σε ένα από τα πέντε καλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης. Σου έφερε πίεση αυτό;

«Εκείνη την περίοδο δεν είχα καθόλου πίεση. Έβλεπα μόνο το πώς θα τα καταφέρω. Είχα τη στήριξη του προέδρου, του κόουτς, των φίλων μου και των συμπαικτών μου. Προσαρμόστηκα πολύ γρήγορα. Όσον αφορά τις διαφορές, θα αντιμετώπιζα ομάδες που είχαν μόνιμη θέση στο Champions League όπως η Λιόν, η Σεντ Ετιέν, η Μπορντό και παίκτες κορυφαίου επιπέδου».

- Ποιον παίκτη είδες από κοντά και είπες «ουάου»;

«Θα πω τον Λακαζέτ στη Λιόν και τον Μακελελέ στην Παρί Σεν Ζερμέν. Δεν φοβόμουν γενικά αλλά ήταν απίστευτο ότι μοιράστηκα τον ίδιο αγωνιστικό χώρο με αυτούς. Ήταν σαν το playstation. Τους είχα τόσο κοντά μου».

- Είχες ως συμπαίκτη και τον Σεντρίκ Μπακαμπού στη Σοσό. Τι θυμάσαι από εκείνον και αν είχατε μιλήσει πριν έρθει στον Ολυμπιακό;

«Εκείνη την περίοδο ήταν αρκετά μικρός σε ηλικία και είχε ανέβει στην πρώτη ομάδα για προπονήσεις και έπαιξε και κάποια παιχνίδια. Ήμουν σίγουρος ότι μπορεί να εξελιχθεί σε έναν ικανό φορ. Είχε τα χαρακτηριστικά για να τα καταφέρει. Μιλήσαμε όταν ήρθε στον Ολυμπιακό. Μου έστειλε μήνυμα στα social media και με ρώτησε τι πιστεύω για την ομάδα. Του είπα ότι είναι ο μεγαλύτερος σύλλογος στην Ελλάδα, ότι αν δίνει το 100% τότε θα είναι όλοι χαρούμενοι από τον πρόεδρο μέχρι τον κόσμο».

- Το 2010 ήσουν στην αποστολή της Νιγηρίας για το Μουντιάλ στη Ν. Αφρική. Πες μου για αυτή την εμπειρία.

«Ήταν μία απίστευτη εμπειρία. Οι μεγαλύτεροι παίκτες της Νιγηρίας αλλά και του πλανήτη ήταν σε αυτό το Μουντιάλ. Ήμουν μικρός σε ηλικία και για εμένα ήταν μία ευκαιρία να τους δω από κοντά και να μάθω και πολλά πράγματα».

- Τι σου έλεγαν;

«Μου έδιναν αυτοπεποίθηση όσοι ήταν στην αποστολή, ότι θα έρθει η στιγμή μου, έμαθα πολλά πράγματα, ήταν δίπλα μου και εξελίχθηκα μέσα από τις προπονήσεις».

- Στην πρεμιέρα παίξατε κόντρα στην Αργεντινή. Δώσε μου τις εντυπώσεις σου για τον Λιονέλ Μέσι που τον είδες από κοντά;

«Απίστευτος παίκτης. Ήμουν στον πάγκο και τον έβλεπα τι κινήσεις έκανε. Έκανα ζέσταμα και τα μάτια μου ήταν πάνω του. Δεν υπήρχαν αυτά που έκανε».

- Κόντρα στην Ελλάδα τι θυμάσαι;

«Ήταν ένα πολύ ωραίο παιχνίδι, η Ελλάδα είχε μία συγκροτημένη ομάδα και μου άρεσε που ήταν όλοι μαζί. Θαύμαζα τον Χαριστέα πάρα πολύ, ήταν πολύ καλός παίκτης».

- Επιστρέφουμε στο συλλογικό επίπεδο και στη μεταγραφή σου στην Ντιναμό Κιέβου. Πώς πήρες την απόφαση να συνεχίσεις στην Ουκρανία;

«Με τον ατζέντη μου συζητήσαμε αρχικά και είπαμε ότι πρέπει να κάνουμε το επόμενο βήμα και να αγωνιστούμε στο Champions League. Σε μία ομάδα που θα συμμετέχει στη διοργάνωση και όταν ήρθε η πρόταση από τη Ντιναμό Κιέβου θεωρήσαμε πώς είναι η καλύτερη επιλογή για εμάς».

- Στο πρώτο σου παιχνίδι στο Champions League, πώς ήταν η στιγμή που άκουσες τον ύμνο;

«Η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά. Ήταν ένα τόσο μεγάλο όνειρο που είχα από μικρό παιδί. Άκουγα τους οπαδούς να τραγουδούν τον ύμνο, να κουνιέται το σεντόνι... ήταν κάτι που σκεφτόμουν από μικρό παιδί στις γειτονιές μας. Είναι η καλύτερη στιγμή της καριέρας μου που βρέθηκα σε τέτοιο παιχνίδι. Η καρδιά μου δεν σταματούσε να χτυπάει».

- Στη θέση σου υπήρχε και ο Σεβτσένκο στην ομάδα. Πώς ήταν η σχέση σας;

«Είναι ένας πολύ ωραίος τύπος, φιλικός άνθρωπος. Από την πρώτη μέρα στις προπονήσεις γνωριστήκαμε και ήταν συνεχώς δίπλα μου να με συμβουλεύει. Μου είπε ότι θα έχω μία πολύ καλή καριέρα και ότι είμαι καλός παίκτης. Το μόνο που έχω να κάνω είναι να χαλαρώσω και να παίξω. Ότι οι συμπαίκτες μου θα είναι δίπλα μου και αν είμαι σωστός, οι οπαδοί θα με αγαπήσουν. Μου είχε δώσει το τηλέφωνο του και μου είχε πει ό,τι χρειαστώ να τον πάρω τηλέφωνο. Όταν δεν είχα τις καλύτερες μέρες στην ομάδα, ήταν εκεί να με βοηθήσει. Είναι θρύλος για την Ουκρανία και ήταν σπουδαίο πράγμα που με είχε κοντά του».

- Αγαπημένο γκολ;

«Έχω πολλά (γέλια). Θα πω ξανά τα πρώτα μου δύο γκολ. Ήταν κόντρα στην Ολεξάντρια και σε εκείνο το ματς νικήσαμε 3-1 εκτός έδρας και είχα κάνει μία ασίστ και δύο γκολ. Είχα κάνει τρομερό ματς και ήταν πραγματικά υπέροχη στιγμή».

- Είχες συμπαίκτη και τον Ντομαγκόι Βίντα που τώρα βρίσκεται στην ΑΕΚ. Πόσο δύσκολο ήταν να τον έχεις αντίπαλο;

«Ο Βίντα ήταν πάντα aggressive. Όλοι οι επιθετικοί λέγαμε "αν θες να έχεις ένα εύκολο ματς, μην παίξεις κόντρα στον Βίντα". Είναι πάντα aggressive, έχει ένα τρομερό τρόπο παιχνιδιού, είναι πολύ καλός αμυντικός, δυνατός και παθιασμένος. Δεν ήξερα ότι είναι στην ΑΕΚ τώρα αλλά είμαι σίγουρος ότι είναι πολύ καλά».

- Στην Γουέστ Μπρομ κόστισες πάνω από 12 εκατ. ευρώ αλλά στην αρχή αντιμετώπισες πολλές δυσκολίες. Τι είχε συμβεί;

«(γέλια ακούγοντας την τιμή). Είχα πρόβλημα με τη βίζα μου στην αρχή. Δεν μπορούσα να πάρω την οικογένεια μου από την Ουκρανία στην Αγγλία. Έπρεπε να πάω πίσω στη Νιγηρία να φτιάξω τη βίζα μου και έπειτα να επιστρέψω. Εκείνη την περίοδο η ομάδα ήταν στις ΗΠΑ για προετοιμασία, οπότε μου πήρε περίπου τρεις εβδομάδες για να διευθετήσω το θέμα. Μετά γύρισα στην Αγγλία και η ομάδα είχε τελείωσε σχεδόν την προετοιμασία της. Εγώ δεν έκανα προετοιμασία ουσιαστικά. Μόνο ατομικές προπονήσεις. Ήταν αρκετά δύσκολα στην αρχή».

- Σου μετέφερε πίεση η αρνητική άποψη των οπαδών;

«Είχα την πίεση. Οι οπαδοί περίμεναν πολλά από εμένα αλλά εγώ είχα μείνει πίσω σε σχέση με την υπόλοιπη ομάδα. Ήταν ένα νέο πρωτάθλημα, διαφορετικό και πιο δύσκολο από τα υπόλοιπα. Ήταν πολύ δύσκολο να ακολουθήσω τους ρυθμούς. Είχα αρκετή πίεση».

- Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή;

«Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν στην αρχή, όταν προσπαθούσα να επανέλθω σε καλή κατάσταση αλλά τραυματίστηκα και έτσι άρχισα ξανά από την αρχή για να προετοιμαστώ. Ήταν δύσκολο και σκληρό για εμένα».

- Ποιος σε βοήθησε σε αυτές τις στιγμές;

«Η οικογένεια μου ήταν πάντα δίπλα μου και ο ατζέντης μου. Μιλούσα κάθε μέρα με όλους, μου έδιναν δύναμη, μου έλεγαν ότι μπορώ να τα καταφέρω. Φυσικά έβλεπα τους οπαδούς να γράφουν και να λένε διάφορα. Οτι πήρα πολλά λεφτά, πού είμαι, τι έχει πάει λάθος.... Οπότε ήταν μεγάλη υπόθεση να μου δίνουν στήριξη οι δικοί μου άνθρωποι».

- Εξήγησε μου τι εστί αγγλικό ποδόσφαιρο από τα δικά σου μάτια;

«Η Αγγλία είναι ο τόπος όπου το ποδόσφαιρο παίζεται στα μέγιστα. Το παιχνίδι εκεί είναι σε υψηλό τέμπο, πολύ ποιοτικό και αν δεν είσαι έτοιμος γι' αυτό, είναι πραγματικά δύσκολο να επιβιώσεις. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα πρωταθλήματα, έχει τόσους χορηγούς, είναι το όνειρο για κάθε ποδοσφαιριστή να παίξει σε αυτό το πρωτάθλημα. Αυτό έλεγα πριν πάω. Είναι απίστευτο πρωτάθλημα και ένα λάθος μπορεί να σου κοστίσει».

- Πάμε στο transfer story με τον Ολυμπιακό…

«Μετά τα προβλήματα τραυματισμού που είχα, δεν γινόταν να επιστρέψω στο υψηλό επίπεδο fitness που ήμουν για να σταθώ στην Αγγλία. Ο προπονητής που είχε προτείνει για να με αγοράσει η ομάδα απολύθηκε, ήρθε νέος προπονητής και το κλαμπ μίλησε με τον ατζέντη μου, του είπε ότι θα πάρει νέο στράικερ και θα με στείλουν δανεικό κάπου. Ο ατζέντης μου άρχισε να ψάχνει ομάδα για να πάω δανεικός. Ψάχναμε κλαμπ για να μου προσφέρει το καλύτερο αλλά δεν βρίσκαμε τίποτα. Τελικά, ο ατζέντης μου μίλησε με έναν άνθρωπο από την Ελλάδα και του είπε ότι ο πρόεδρος του Ολυμπιακού βρίσκεται στο Λονδίνο. Ήρθε και μου το είπε ότι με θέλει ο Ολυμπιακός και κανονίσαμε ραντεβού με τον κ. Μαρινάκη στο Λονδίνο, στο ξενοδοχείο όπου βρισκόταν. Καθίσαμε με εκείνον και τον γιο του. Με ρώτησε αν θέλω να αγωνιστώ στον Ολυμπιακό, του απάντησα θετικά και μου εξήγησε ότι θα μου δώσει τη στήριξη που χρειάζομαι και θα μιλήσει πρώτα με τον προπονητή της ομάδας και μετά θα αποφασιστεί αν θα προχωρήσει η μεταγραφή. Μετά από λίγες μέρες, με κάλεσαν για να ταξιδέψω στην Ελλάδα και να με παρουσιάσουν».

- Ο Βαγγέλης Μαρινάκης πώς σου φάνηκε σαν άνθρωπος;

«Ο κ. Μαρινάκης είναι ένας απίστευτος άνθρωπος. Ο τρόπος που μου μίλησε, ο τρόπος που μίλησε στην οικογένεια μου, τα τηλεφωνήματα... όλα αυτά με έκαναν να νιώσω ότι είμαι σπίτι μου. Έπρεπε να δώσω τα πάντα για να κάνω αυτό τον άνθρωπο χαρούμενο και το κλαμπ υπερήφανο. Όταν υποσχεθείς κάτι, πρέπει να το τηρήσεις. Για εμένα ήταν σαν πατέρας. Στήριζε τους πάντες στο κλαμπ. Με βοηθούσε με όλα. Υπήρχε μία κοπέλα, η Στέλλα που μιλούσε με τη γυναίκα μου, πήγαινε να πάρει τα παιδιά από το σχολείο όταν δεν μπορούσαμε, μας βοηθούσαν με όλα! Ο πρόεδρος πάντα τσέκαρε αν είναι όλα καλά με την οικογένεια μου, αν μας έλειπε κάτι. Ήταν τόσο σημαντικό για εμένα όλο αυτό».

- Ποια ήταν η πρώτη σου εντύπωση από την Ελλάδα και την ομάδα;

«Πραγματικά αγαπάω τόσο πολύ αυτή τη χώρα. Είναι μία χώρα που όλοι έρχονται και νιώθουν σαν να μένουν χρόνια. Ο καιρός, το φαγητό, οι άνθρωποι... Ήταν απίστευτα όλα. Τώρα στην ομάδα θυμάμαι ότι από την πρώτη μου προπόνηση, ένιωσα σαν το σπίτι μου. Από την αγάπη που υπήρχε στα αποδυτήρια, ο Μάρκο Σίλβα μου είπε ότι η πόρτα του είναι πάντα ανοικτή για εμένα. Θυμάμαι ότι στην αρχή οι οπαδοί έρχονταν κοντά μου για να βγάλουμε φωτογραφίες, μου ζητούσαν αυτόγραφα, πήγαινα για καφέ και δεν με άφηναν να πληρώσω. Ήταν πάρα πολύ ωραίες μέρες».

- Η γνώμη σου για τον Μάρκο Σίλβα;

«Ένας εξαιρετικός προπονητής. Κάποιες φορές, κατά τη διάρκεια του αγώνα, ανέβαζε πολύ τους τόνους της φωνής του αλλά ήταν λόγω της πίεσης και του αγώνα. Όμως πάντα μου έλεγε ότι αν έχω πρόβλημα, να πήγαινα στο γραφείο του και να το συζητούσαμε».

- Ποια ήταν η φιλοσοφία και το στυλ παιχνιδιού του;

«Ο Σίλβα έκανε τη ζωή εύκολη για εμένα. Ο τρόπος παιχνιδιού του ήταν συγκεκριμένος και αυτό που μου έλεγε ήταν να μην βγαίνω από το "κουτί". Να μην βγαίνω από την περιοχή για να πάρω την μπάλα. Να περιμένω μέσα και να περιμένω τους συμπαίκτες μου να κάνουν τη δουλειά τους και να μου τη φέρουν. Δεν ήθελε να χάνω δυνάμεις με το να βγαίνω από την περιοχή αλλά να τα δίνω όλα όταν η μπάλα έρχεται σε εμένα. Πάντα έλεγε στα παιδιά "να βρείτε τον Μπράουν στην περιοχή". Έκανε το παιχνίδι εύκολο για εμένα και όντως δουλέψαμε τις εκτελέσεις και με βοήθησε πολύ να ανεβάσω τους ρυθμούς μου».

- Πάμε στο πρώτο σου γκολ στην έδρα του ΠΑΟΚ. Πώς σου ήρθε στο μυαλό να κάνεις αυτόν τον πανηγυρισμό;

«Είδες που σου είπα ότι κάθε πρώτο γκολ μου είναι εκτός έδρας; (γέλια). Είχα τεράστια στήριξη από τον πρόεδρο, τον προπονητή και τους συμπαίκτες μου. Μέχρι τότε, όλοι μου έλεγαν "το γκολ θα έρθει". Το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ ήταν το πρώτο μου ντέρμπι και δεν γνώριζα πόσο σημαντικό είναι. Ρώτησα τον Φορτούνη και μου εξήγησε ότι είναι από τα μεγαλύτερα ντέρμπι της Ελλάδας, όλοι περιμένουν αυτό το ματς, είναι σημαντικό να νικήσουμε γιατί έτσι θα κάνουμε χαρούμενους τους οπαδούς και μετά με ρώτησε "πώς θα πανηγυρίσεις το γκολ αν το πετύχεις;". Και τον κοιτούσα και δεν ήξερα τι να πω. Δεν είχα κάτι στο μυαλό μου (γέλια). Εκείνο το απόγευμα, έκατσα και είδα όλα τα ματς του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟΚ. Τότε κατάλαβα τι είδους ντέρμπι έχουμε την επόμενη μέρα. Έχουμε μεγάλο ματς. Γεμάτο στάδιο, πολύ πάθος, κόσμος να φωνάζει. Η αλήθεια είναι ότι άρχισα να αγχώνομαι λίγο. Τότε θυμήθηκα το γκολ του Τζόρτζ Φίνιντι που ήταν θρύλος της Νιγηρίας και όταν σκόραρε κόντρα στην Ελλάδα στο Μουντιάλ του 1994 πανηγύρισε σαν τον σκύλο. Και τότε μου ήρθε η ιδέα. Αν σκοράρω, θα κάνω αυτό (γέλια). Ήξερα ότι θα εξοργιστούν οι οπαδοί, δεν ήθελα να φέρω σε δύσκολη θέση τους αντιπάλους αλλά ήθελα να κάνω αυτό».

- Και θυμήθηκες εκείνη τη στιγμή να το κάνεις;

«Όταν σκόραρα, μου ήρθε αμέσως στο μυαλό μου. Είπα "πρέπει να το κάνεις". Ήξερα ότι θα το αγαπήσουν οι οπαδοί του Ολυμπιακού και έτσι και έγινε. Έλαβα τόσα μηνύματα από τους οπαδούς του Ολυμπιακού αλλά και του... ΠΑΟΚ (γέλια). Έτσι είναι το ποδόσφαιρο όταν σκοράρεις σε τέτοιο ντέρμπι. Μέχρι τώρα το θυμούνται».

- Ήταν στη φαντασία σου να ζεις τέτοιες ατμόσφαιρες;

«Ήταν ένα ντέρμπι που πάντα φανταζόμουν να παίξω. Ένας ποδοσφαιριστής θέλει να παίξει σε τέτοια ατμόσφαιρα. Να υπάρχει τόσο πάθος, να φωνάζουν, να μην ακούς τον εαυτό σου και έτσι ένιωσα στην Ελλάδα»

- Είχατε και την ιστορική νίκη στην έδρα της Άρσεναλ. Πες μου για εκείνο το βράδυ...

«Προηγηθήκαμε με 2-0 στο ημίχρονο και θυμάμαι τον Μάρκο Σίλβα να μας λέει στα αποδυτήρια ότι τα πάμε τέλεια απλώς να μην κάτσουμε πίσω και να διαχειριστούμε το ματς αλλιώς δεν θα νικήσουμε. Όταν μας ισοφάρισαν σε 2-2 πίεσαν, αλλά ο Φινμπόγκασον σκόραρε και έτσι πήραμε μία ιστορική νίκη. Ήταν απίστευτο, δεν το πιστεύαμε που νικήσαμε εκεί μέσα. Θυμάμαι τους οπαδούς που όταν σκοράραμε πήγαμε κατευθείαν σ' εκείνους. Ακόμα και ο Ρομπέρτο έφυγε από την εστία (γέλια). Είναι πολύ δύσκολο να πετύχεις τρία γκολ σε αυτή την έδρα και στο Champions League».

- Βέβαια στο τελευταίο παιχνίδι στην Ελλάδα, η Άρσεναλ πήρε το σκορ που την έστειλε στην επόμενη φάση…

«Ήμασταν τόσο στεναχωρημένοι. Πιστεύαμε ότι θα βρεθούμε στην επόμενη φάση της διοργάνωσης αλλά δεν τα καταφέραμε. Κάποιες φορές το ποδόσφαιρο σου δίνει τα πάντα και άλλες στα παίρνει».

- Από το Καραϊσκάκης τι στιγμές σου έχουν μείνει;

«Έχω τόσες καλές στιγμές στο Καραϊσκάκης. Είναι σαν το σπίτι μου. Μου έλεγαν πώς γίνεται να σκοράρω κόντρα σε όλες τις ομάδες, μήπως έκανα βουντού (γέλια)! Πάντα απαντούσα ότι έχω συμπαίκτες που ξέρουν πολύ καλά πώς να μου δώσουν την μπάλα».

- Πανηγύρισες και το πρωτάθλημα εκείνη τη σεζόν!

«Ήταν ο πρώτος μου τίτλος πρωταθλητή που πήρα. Είναι κάτι που σημαίνει πολλά για εμένα. Είχα τη στήριξη από όλους στον σύλλογο και αυτός ο τίτλος ήταν το λιγότερο για να τους ευχαριστήσω».

- Εκείνο το καλοκαίρι αποχώρησε και ο Μάρκο Σίλβα. Το περίμενες ή ξέρεις γιατί συνέβη;

«Δεν ξέρω γιατί έφυγε. Ακόμα και σήμερα δεν έχω καταλάβει και δεν ξέρω γιατί έγινε».

- Ήταν σοκ;

«Όλοι πάθαμε σοκ με αυτή την απόφαση. Θα υπήρχε σίγουρα λόγος που η διοίκηση πήρε αυτή την απόφαση αλλά δεν το περίμενα. Ήταν έκπληξη».

- Μετά ήρθε ο Βίκτορ Σάντσεθ και όταν αποκλειστήκατε από την Χαποέλ Μπερ Σέβα, αποχώρησε. Πόσο δύσκολο ήταν για την ομάδα αυτό;

«Δεν ήταν εύκολο. Όταν ήρθε ο Σάντσεθ, κάποιοι παίκτες που έπαιζαν με τον Σίλβα έμειναν στην άκρη. Ο νέος προπονητής έβαλε τους παίκτες του, η εντεκάδα άλλαξε, η φιλοσοφία και ο τρόπος παιχνιδιού άλλαξε. Οπότε όταν ήρθε η στιγμή να αγωνιστούμε, δεν ήμασταν έτοιμοι».

- Η σχέση σου μαζί του πώς ήταν;

«Για εμένα ήταν το ίδιο. Είχα την ίδια σχέση και με τον Βίκτορ και με τον Μπέντο πιο μετά».

- Η έλευση του Μπέντο έφερε και τον Τσιμίκα στην πρώτη ομάδα. Τι θυμάσαι από εκείνον;

«Δεν ήταν έκπληξη για εμένα ότι πήγε στη Λίβερπουλ. Θυμάμαι τον Τσιμίκα όταν έμπαινε από τον πάγκο ή όταν έπαιζε στο Κύπελλο. Φαινόταν τι ποδοσφαιριστής είναι, ο τρόπος παιχνιδιού του ήταν αυτό που θα τον έκανε να πάει στην Ευρώπη. Είναι ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής και είναι φυσιολογικό που έφτασε μέχρι εκεί».

- Επίσης πρόλαβες και τον Ρέτσο που πλέον είναι αρχηγός της ομάδας.

«Το έχω δει ότι είναι αρχηγός τώρα. Αυτά είναι τα ωραία του ποδοσφαίρου! Ο Ρέτσος έβαλε το κεφάλι κάτω, δούλευε, πάλευε, άκουγε και τώρα τον βλέπω ως αρχηγό».

- Μου είπες για τη σχέση με τον Φορτούνη. Πες μου για τη φιλία που αναπτύξατε...

«Μιλάμε συχνά με τον Κώστα. Είναι ένας υπέροχος ποδοσφαιριστής, έχει μάτια παντού και ξέρει πότε και πού να πασάρει. Όταν δεν παίζαμε μαζί στο γήπεδο, αναρωτιόμουν πώς θα πάρω την μπάλα εκεί που θέλω (γέλια). Είχαμε εξαιρετική χημεία, ξέραμε ο ένας τον άλλον και αυτή η φιλία κράτησε και εκτός γηπέδου».

- Όταν τον είδες να σηκώνει το Conference League ήσουν περήφανος για εκείνον;

«Ήμουν πραγματικά υπερήφανος για εκείνον αλλά και για τον Ολυμπιακό που κατέκτησε αυτόν τον τίτλο. Είδα τον τελικό και μόλις είδα τον Φορτούνη να σηκώνει τον τρόπαιο ήμουν τόσο χαρούμενος. Ένιωσα σαν να μην ήμουν δίπλα του μέσα στο γήπεδο και να πανηγυρίζουμε μαζί (γέλια)».

- Είχες ως συμπαίκτη και τον Εστεμπάν Καμπιάσο.

«Ένας υπέροχος άνθρωπος εντός και εκτός γηπέδων. Ένας κύριος και επαγγελματίας. Όταν παίζεις μαζί του καταλαβαίνεις γιατί έκανε τόσο μεγάλη καριέρα. Γενικά είχαμε μία ομάδα με τον Φορτούνη, τον Καμπιάσο, τον Τσόρι.... Παίκτες από τους οποίους μαθαίνεις τόσα πολλά και το να μοιράζεσαι το γήπεδο μαζί τους είναι ευλογία».

- Αγαπημένο γκολ με τον Ολυμπιακό;

«Τι μου λες τώρα; (γέλια). Έχω πολλά. Πάρα πολλά (γέλια). Έχω σκοράρει σε ντέρμπι, σε αγώνες Champions League. Δεν θα ξεχάσω το γκολ κόντρα στην ΑΕΚ στο Καραϊσκάκης και κόντρα στον Παναθηναϊκό».

- Ποια η γνώμη σου για τους οπαδούς;

«Οι οπαδοί ήταν ό,τι καλύτερο. Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ. Από την πρώτη μέρα, όταν υπέγραψα με τον Ολυμπιακό, ένιωσα αγάπη από τον κόσμο. Έβγαινα έξω και δεν με άφηναν να πληρώσω, με φώναζαν με το μικρό μου, ζητούσαν φωτογραφίες....».

- Περιέγραψε μου τι ένιωσες όταν φώναξαν πρώτη φορά το όνομα σου.

«Ναι, ναι το θυμάμαι. Το σκέφτομαι τώρα και συγκινούμαι. Δεν έχω λόγια να περιγράψω εκείνη την στιγμή. Δεν χωρούν λέξεις. Ήταν απλά μαγικό».

- Πώς αντέδρασες όταν έγινε αποδεκτή η πρόταση από την Κίνα;

«Δεν ήταν καθόλου καλό για εμένα σαν παίκτη αλλά και την οικογένεια μου. Ήμασταν πολύ χαρούμενοι στην Ελλάδα και αγαπούσαμε τη χώρα. Είχαμε φίλους, άρεσε στα παιδιά... Η γυναίκα μου έκλαιγε όταν της είπα ότι ο Ολυμπιακός συμφώνησε με μία ομάδα στην Κίνα. Ήταν πολύ σκληρό για εμένα».

- Το έχεις μετανιώσει;

«Θα πω όχι γιατί δεν μετανιώνω για τίποτα. Σαν ποδοσφαιριστής δεν μπορείς να κάνεις τα πάντα. Όταν η ομάδα έχει συμφωνήσει, δεν γίνεται να πεις εσύ όχι. Τότε θα έχεις πρόβλημα με την ομάδα, καταλαβαίνεις».

- Αν ήταν στο χέρι σου, θα έμενες στον Ολυμπιακό;

«Εννοείται αυτό! Και βέβαια».

- Σε πήγε πίσω αυτή η μεταγραφή;

«Δεν θα το πω αυτό, όχι. Ναι μεν η καριέρα μου μεγάλωσε και έφτασα να παίζω στο Champions League αλλά η κινέζικη λίγκα εκείνη την περίοδο είχε τεράστια ονόματα και μεγάλους παίκτες, οπότε όταν πήγα εκεί, συνάντησα υψηλό επίπεδο. Ήμουν στεναχωρημένος που έφυγα από τον Ολυμπιακό αλλά με παρηγορούσε ότι τα λεφτά ήταν καλά και το επίπεδο αρκετά καλό».

- Είχες πρόταση από ελληνική ομάδα εκτός του Άρη;

«Ναι, είχα πρόταση. Ακόμα και τώρα, πριν σταματήσω το ποδόσφαιρο, είχα πρόταση από την Ελλάδα αλλά δεν χρειάζεται να πω ποια ήταν (γέλια)»

- Στον Άρη πώς πήγες;

«Ο Άρης με προσέγγισε όταν έψαχνα ομάδα. Ήθελαν έναν στράικερ για να βασικό και είπα "ναι" γρήγορα».

- Τι κατάσταση βρήκες εκεί;

«Ήταν πάρα πολύ καλά αλλά όχι σαν τον Ολυμπιακό φυσικά. Πέρασα καλά εκεί, ένιωσα τη στήριξη και την αγάπη του κόσμου αλλά δεν ένιωθα όπως με τον Ολυμπιακό γιατί ήταν μεγαλύτερο κλαμπ, έπαιζε στην Ευρώπη».

- Τι ένιωσες μόλις γύρισες στο Καραϊσκάκης ως αντίπαλος;

«Ήμουν συναισθηματικά φορτισμένος που επέστρεψα εκεί. Έχω περάσει τόσα πολλά σε αυτό το γήπεδο και συνάντησα και παίκτες που ήμασταν μαζί. Ήταν αρκετά συγκινητικό και εμένα».

- Σκόραρες κιόλας…

«Δεν το πανηγύρισα φυσικά όμως (γέλια). Εύχομαι μία μέρα να επιστρέψω σε αυτό το γήπεδο και να δω ένα ματς».

- Αγαπημένη στιγμή στην καριέρα σου;

«Όταν υπέγραψα για την Γουέστ Μπρομ. και όταν πήγα στον Ολυμπιακό. Για την πρώτη επειδή θα έπαιζα στην Αγγλία και για τον Ολυμπιακό επειδή έπαιξα στο Champions League και πέρασα κάποια από τα καλύτερα χρόνια της καριέρας μου».

- Αγαπημένος συμπαίκτης ποδοσφαιρικά;

«Θα πω τον Καμπιάσο και τον Τσόρι Ντομίνγκες».

- Ο πιο σκληρός αντίπαλος;

«Ο Σέρχιο Ράμος ήταν ένας ποδοσφαιριστής που είχα πάντα μα πάντα πίσω μου. Ήταν σαν να πηγαίνω στον πόλεμο όταν τον είχα αντίπαλο. Δεν μπορούσα να γυρίσω με εκείνον στην πλάτη μου».

- Κάποιον αντίπαλο που σε εντυπωσίασε με αυτά που έκανε;

«Θα πω τον Μόντριτς που τον είχα ως αντίπαλο όσο ήμουν στη Μάλαγα. Ένας παίκτης υψηλού επιπέδου ξεκάθαρα. Και φυσικά ο Μέσι. Απίστευτος παίκτης όπως σου είπα».

- Σταμάτησες το ποδόσφαιρο, τι έρχεται μετά για τον Μπράουν;

«Είμαι τεχνικός διευθυντής σε μία ομάδα στη Νιγηρία και έχω αναλάβει την ακαδημία. Ελπίζουμε να ανέβουμε στην πρώτη κατηγορία και γενικά ασχολούμαι με μάνατζμεντ στο ποδόσφαιρο. Θέλουμε να βγάλουμε ταλέντα από τη χώρα και να τα στείλουμε στην Ευρώπη να ακολουθήσουν το όνειρο τους. Ο ρόλος μου δεν είναι μόνο αυτός αλλά και να τους καθοδηγήσω σωστά και να πάρουν τον σωστό δρόμο. Να κάνουν καλύτερη καριέρα από τη δική μου».