Φατίχ Τερίμ: Τα τέσσερα ορόσημα του αυτοκράτορα της Τουρκίας
Λίγοι μπορούν να ισχυριστούν πως κουβαλούν τέτοια βαρύτητα στην πατρίδα τους. Μια κληρονομιά συνυφασμένη με τις γενιές που πέρασαν και προορισμένη για τις αντίστοιχες που θα ακολουθήσουν. Ένα όνομα άρρηκτα συνδεδεμένο με το τουρκικό ποδόσφαιρο και τις καλές του εποχές.
Με το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο που έφερε στην Τουρκία η Γαλατάσαραϊ στις αρχές της χιλιετίας, με τα αναρίθμητα ρεκόρ στη γειτονική χώρα, με την ιστορική πορεία ως επικεφαλής της Τουρκίας μέχρι τα ημιτελικά του Euro 2008.
Το όνομά του Φατίχ Τερίμ και η πορεία του «καταδικασμένη» να παραμείνει αναλλοίωτη στο χρόνο. Ένας θησαυρός γεμάτος αναμνήσεις για το ποδόσφαιρο της χώρας, μα συγχρόνως το θεμέλιο που τη συντηρούσε στην αφρόκρεμα για τρεις δεκαετίες. Μέσα σε αυτά τα 36 χρόνια προπονητικής αποχωρίστηκε την πατρίδα του μονάχα για την Ιταλία, σε ένα μικρό πέρασμα που ξεχάστηκε μέσα στα κύματα επιτυχιών.
Στα 70 του χρόνια ωστόσο ο Τούρκος δείχνει πως έχει ακόμα φιλοδοξίες και αγνόησε το ρίσκο που του υπέδειξε το παρελθόν για να ταξιδέψει στη χώρα μας και να καθίσει στον πάγκο του Παναθηναϊκού. Και με το βαρύ όνομα του Τερίμ να διαδέχεται τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς στην τεχνική ηγεσία των πρασίνων, το Gazzetta παρουσιάζει τα τέσσερα ορόσημα που τον έχρισαν μύθο του τουρκικού ποδοσφαίρου.
Η κατάκτηση του Κυπέλλου UEFA με τη Γαλατάσαραϊ
Έστησε τον πρώτο «θησαυρό» της Ανατολής. Στην πρώτη του θητεία στον πάγκο της Γαλατάσαραϊ κατάφερε κάτι μοναδικό, κάτι αξιομνημόνευτο στην ιστορία του τουρκικού ποδοσφαίρου. Ήταν τότε που κέρδισε το προσωνύμιο «Αυτοκράτορας», όταν στη χρυσή σεζόν 1999-2000 ανέβασε την ομάδα του στο δεύτερο υψηλότερο σκαλί της Ευρώπης!
Διαθέτοντας ένα πολύπειρο και μπαρουτοκαπνισμένο ρόστερ με παίκτες όπως οι Χάτζι, Ποπέσκου, Ταφάρελ και Χακάν Σουκούρ, ο Φατίχ Τερίμ είχε όλα τα πολεμοφόδια για να στήσει μια ομάδα ικανή να τα βάλει με τους γίγαντες της Ευρώπης. Το όραμα της διοίκησης άλλωστε όταν τον προσέλαβε πίσω στο 1996 περιλάμβανε και ευρωπαϊκή αύρα, όμως το κατόρθωμα της Γαλατά εκείνη τη σεζόν ενδεχομένως να εξέπληξε μέχρι και τους ίδιους.
Αφού κατάφερε να κατακτήσει την τρίτη θέση στους ομίλους του Champions League σε όμιλο «φωτιά» απέναντι σε Τσέλσι, Χέρτα και Μίλαν, το σύνολο του Τερίμ συνέχισε την πορεία του στο Κύπελλο UEFA, όπου κι έφτασε μέχρι το τέλος της διαδρομής. Μπολόνια και Ντόρτμουντ ήταν τα πρώτα θύματα εκείνης της εντυπωσιακής Γαλατά, η οποία στα προημιτελικά ξεμπέρδεψε με το εκκωφαντικό 6-1 σε συνολικό σκορ και απέναντι στη Μαγιόρκα.
Σειρά πήρε η Λιντς όπου είδε την πόρτα της εξόδου με συνολικό σκορ 4-2, προτού οι Τούρκοι επικρατήσουν στον τελικό της διοργάνωσης επί της Άρσεναλ στη διαδικασία των πέναλτι (4-1) για να χαρίσουν στη γειτονική χώρα τον πρώτο και μοναδικό της ευρωπαϊκό τίτλο!
Το ιστορικό «4peat» με τη Γαλατά
Η κατάκτηση του UEFA βέβαια δεν ήταν τίποτα περισσότερο από το κερασάκι σε μια... τετραόροφη τούρτα. Από το 1996 άλλωστε που ο Τερίμ επέστρεψε ως προπονητής στην Κωνσταντινούπολη για να αναλάβει τα ηνία της Γαλατά, κατάφερε να χτίσει μια εγχώρια δυναστεία μέχρι τη στιγμή του UEFA.
Με μεγάλο όπλο τον Μαραντόνα των Καρπαθίων, Γκεόργκε Χάτζι, η «Τσιμπόμ» πολύ γρήγορα ανάγκασε το φίλαθλο κοινό να παραδοθεί στις ορέξεις της και να τη χρίσει φαβορί για το πρωτάθλημα του 1997. Οι προσδοκίες πολύ γρήγορα τελικά δικαιώθηκαν, με τη Γαλατά να κατακτά το πρωτάθλημα με 82 βαθμούς και στο +8 από τη δεύτερη Μπεσίκτας, με τον Τερίμ στην παρθενική του σεζόν να επαναφέρει την ομάδα του στο θρόνο.
Ένας θρόνος μάλιστα που δεν ήθελε με τίποτα να αποχωριστεί, όπως αποδείχθηκε στα χρόνια που θα ακολουθούσαν. Με τις κατάλληλες προσθήκες σε κάθε γραμμή και με το τουρκικό αίμα να χαρακτηρίζει τη ραχοκοκαλιά της, η Γαλατάσαραϊ εξελίχθηκε σε μονάρχη στη γειτονική χώρα, κατακτώντας τέσσερα σερί πρωταθλήματα - αριθμός ρεκόρ μέχρι και σήμερα!
Το 1997 μάλιστα κατάφερε να συγκεντρώσει τους περισσότερους βαθμούς σε μια σεζόν κατά την πρώτη του θητεία στον πάγκο της «Τσιμπόμ», με την αποχώρησή του το καλοκαίρι του 2000 να τον βρίσκει ως τον νέο μύθο της ομάδας.
Η «τρελή» πορεία μέχρι τα ημιτελικά του Euro
Η Γαλατάσαραϊ μπορεί να αποτελεί την ομάδα της καρδιάς του και ο σύλλογος με τον οποίο συνδέθηκε όσο κανείς άλλος, όμως (σχεδόν) εξίσου πλούσια είναι και η ιστορία του με την εθνική Τουρκίας. Τρεις φορές άλλωστε κλήθηκε να αναλάβει τη θέση του ομοσπονδιακού τεχνικού, αλλά η χρονιά που πραγματικά ξεχώρισε ήταν εκείνη του 2008.
Στην επιστροφή του στον πάγκο της εθνικής μετά την πρώτη του θητεία πίσω στο 1993, ο Τερίμ κατάφερε να γράψει ιστορία. Μια μακρόχρονη και μακρόσυρτη διαδικασία που ξεκίνησε από το 2005 τελικά καρποφόρησε τρία χρόνια αργότερα και στην τελική φάση του Euro, με τους Τούρκους να φτάνουν μέχρι τα ημιτελικά της διοργάνωσης για πρώτη και μοναδική φορά σε ολόκληρη την ιστορία τους.
Με ρόστερ σφυρηλατημένο κυρίως από παίκτες των Γαλατάσαραϊ και Φενέρμπαχτσε, ο Τερίμ οδήγησε την ομάδα του και πέρα από τις Συμπληγάδες των ομίλων, παρά την ήττα από την Πορτογαλία στην πρεμιέρα της διοργάνωσης. Οι νίκες επί των Ελβετία και Τσεχία αποδείχθηκαν αρκετές για να στείλουν την Τουρκία στα προημιτελικά, εκεί όπου επιβλήθηκαν της Κροατίας στα διαδικασία των πέναλτι.
Στα ημιτελικά τα εμπόδια της Γερμανίας αλλά και των πολλών απουσιών αποδείχθηκαν ανυπέρβλητα, με τα Πάντσερ να επικρατούν δύσκολα με 3-2 χάρη σε buzzer-beater του Φίλιπ Λαμ στο τελευταίο λεπτό και να θέτουν τέλος στο ονειρεμένο ταξίδι των Τούρκων στη διοργάνωση.
Αυτοκράτορας στην Τουρκία με ρεκόρ πρωταθλημάτων
Όχι μια, ούτε δυο, αλλά τέσσερις φορές γύρισε στην αγαπημένη του Γαλατά, είτε σε καιρούς δύσκολους με μπόρες κι ανέμους, είτε σε εποχές γεμάτες ελπίδα και φιλοδοξία. Σε κάθε περίπτωση ο απολογισμός είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακός. Κατέκτησε οκτώ πρωταθλήματα σε τρεις διαφορετικές δεκαετίες με την «Τσιμπόμ», αριθμός που μοιάζει αδύνατον να επαναληφθεί. Πόσω δε μάλλον αν αναλογιστεί κανείς πως το κατάφερε μέσα σε ''μόλις'' 14 σεζόν!
Για να το θέσουμε σε ένα ευρύτερο πλαίσιο στη δεύτερη θέση στη λίστα με τους προπονητές με τα περισσότερα πρωταθλήματα στην Τουρκία βρίσκεται ο Αχμέτ Σουάτ Οζιγιαζίτσι με τέσσερα πρωταθλήματα (1976, 1977, 1980, 1984), τα μισά δηλαδή από αυτά που κατάφερε να κατακτήσει ο συμπατριώτης του. Αν βάλουμε μάλιστα στο... μίξερ τη μυθική πρώτη θητεία στη Γαλατά με τα τέσσερα σερί πρωταθλήματα, τότε το ρεκόρ διανθίζεται με περισσότερη λάμψη και κατανόηση για το τι πραγματικά πέτυχε στη γειτονική χώρα.
Αθροιστικά λοιπόν μόνο... παράλογο δεν είναι το παρατσούκλι του Αυτοκράτορα, το οποίο τον ακολουθεί από το 2000 κι ύστερα. Πρόκειται για μια θρυλική φιγούρα στη γειτονική χώρα, ένας προπονητής που έχει προχωρήσει με βήματα και άλματα το τουρκικό ποδόσφαιρο. Στην Τουρκία ισχυρίζονται πως σε καμία άλλη χώρα δεν υπάρχει πρόσωπο αντίστοιχο με την ισχύ του Φατίχ Τερίμ στο εγχώριο προϊόν.
Ούτε ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον δεν είχε συνδεθεί σε τέτοιο βαθμό με το ποδόσφαιρο σε μια ολόκληρη χώρα. Ο Τερίμ ωστόσο φέρνει αυτό το σπουδαίο παράσημο μαζί με τις αποσκευές του στην Αθήνα, εκεί όπου θα προσπαθήσει να χτίσει θεμέλια τίτλων, διανθισμένα με μπόλικες αναμνήσεις ως προπονητής του Παναθηναϊκού.
@Photo credits: Getty Images/Ideal Image
