Ουαλίντ Ρεγκραγκί: Ο «Γκουαρντιόλα του Μαρόκο» έκανε το... θαύμα μέσα σε τρεις μήνες

Ο Ουαλίντ Ρεγκραγκί γεννήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1975 στην πόλη Κορμπέιλ-Εσόνς της Γαλλίας με τους γονείς του να έχουν καταγωγή από το Μαρόκο. Παρότι μεγάλωσε εκεί, δεν ξέχασε τις ρίζες του, με τους δικούς του να τού μεταφέρουν όσα έπρεπε να ξέρει για τη δεύτερη εθνικότητά του.

Σε ηλικία 13 ετών, ο Ρεγκραγκί είδε από την τηλεόραση του την τελευταία φορά που το Μαρόκο κατάφερε να προκριθεί στην επόμενη φάση στο Μουντιάλ. Συγκεκριμένα, στη διοργάνωση του 1986 στα γήπεδα του Μεξικό, η χώρα της Αφρικής έκανε την έκπληξη και τερμάτισε στην πρώτη θέση του ομίλου με τέσσερις βαθμούς (έπιαναν δύο βαθμούς η νίκη), μπροστά από Αγγλία, Πολωνία και Πορτογαλία.

Κάπως έτσι και ο Ουαλίντ Ρεγκραγκί ήθελε να ξεκινήσει το ποδόσφαιρο και να γίνει επαγγελματίας. Όχι για να εκπροσωπήσει τη Γαλλία αλλά τη χώρα που τον έκανε να το αγαπήσει ακόμα περισσότερο. Το Μαρόκο...

Έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στη Ρασίνγκ Παρί και μέχρι τα 22 του έπαιζε εκεί, αγωνιζόμενος αρχικά ως δεξί εξτρέμ και στη συνέχεια ως δεξί ακραίο μπακ. Η πρόταση της Τουλούζ το καλοκαίρι του 1999 ήταν η δική του αφετηρία για το υψηλό επίπεδο της Ευρώπης.

Μέσα σε μία διετία, ο Ουαλίντ Ρεγκραγκί ήταν από τους καλύτερους αμυντικούς της Ligue 1, έχοντας 41 αγώνες με τρία γκολ και μία ασίστ στο ενεργητικό του. Η επιβράβευση ήταν... διπλή καθώς από τη μία τον έκανε δικό της η Αζαξιό το καλοκαίρι του 2001 και λίγους μήνες νωρίτερα, έκανε το όνειρο του πραγματικότητα.

Συγκεκριμένα, ήρθε η μεγάλη στιγμή να επιλέξει τι εθνόσημο θα τιμήσει στην καριέρα, έχοντας την επιλογή της Γαλλίας και του Μαρόκου. Όπως άπαντες περίμεναν, η δεύτερη χώρα επικράτησε της πρώτης στη λογική του και έτσι τον Γενάρη του ίδιου έτους έκανε το επίσημο ντεμπούτο του.

Στην Αζαξιό είχε τις καλύτερες σεζόν της καριέρας του, ολοκληρώνοντας τη θητεία του με 78 εμφανίσεις σε τρία χρόνια και με απολογισμό τρία γκολ πριν αποχωρήσει για την Ράσινγκ Σανταντέρ της Ισπανίας. Εν τέλει οι τραυματισμοί δεν του επέτρεψαν να δείξει όσα θέλει στα 2,5 χρόνια που έμεινε εκεί και έτσι επέστρεψε στη Γαλλία όπου σε Ντιζόν και Γκρενόμπλ ολοκλήρωσε την καριέρα του.

Το 2009 ο Ρεγκραγκί αποφάσισε να... κρεμάσει τα παπούτσια του και τρία χρόνια μετά αποδέχθηκε την πρόκληση του Ρασίντ Ταούσι ώστε να καθίσει στον πάγκο δίπλα του ως βοηθός. Η εμπειρία δεν ήταν τόσο θετική αφού μετά από έναν χρόνο και τα άσχημα αποτέλεσμα, αποτέλεσε παρελθόν μαζί με τον Ταούσι.

Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να βρει δουλειά ένα χρόνο μετά, όταν η Ραμπάτ από το Μαρόκο του έδωσε την ευκαιρία να αναλάβει ως πρώτος προπονητής για παρθενική φορά στην καριέρα του. Αυτό ήταν και το... σχολείο της προπονητικής για τον άπειρο κόουτς.

Μέσα σε 5,5 χρόνια καθιέρωσε την Ραμπάτ ως μία από τις δυνάμεις της χώρας, κατακτώντας το κύπελλο το 2013/14 και το πρωτάθλημα το 2015/16, παρουσιάζοντας ένα ελκυστικό ποδόσφαιρο και ανεβάζοντας και το δικό του όνομα στα μάτια των αφρικανικών χωρών.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Walid Regragui (@walid.regragui)

Αν και το πέρασμά του από την Αλ Ντουχαϊλ ήταν άμεσο (18 παιχνίδια συνολικά στην άκρη του πάγκου), κατάφερε να την οδηγήσει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος του Κατάρ, όμως ο αποκλεισμός από το AFC Champions League ήταν αρκετό για να τον οδηγήσει στην έξοδο από τον σύλλογο και στην επιστροφή του στη χώρα του.

Η Γουιντάντ τον εμπιστεύτηκε και εκείνος μέσα σε ένα χρόνο κατάφερε να την οδηγήσει στην κορυφή του Champions League της Αφρικής (CAF) και γίνει από τους πιο αγαπητούς προπονητές της χώρας. Η επιβράβευση για εκείνον δεν ήταν η παραμονή του στον σύλλογο αλλά η επιστροφή του στην Εθνική του Μαρόκο.

Η απόλυση του Βαχίντ Χαλίλχοτζιτς άφησε κενή τη θέση του ομοσπονδιακού κόουτς και ο 47χρονος τεχνικός γίνεται ο διάδοχός του, μόλις τρεις μήνες πριν την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Κατάρ.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Walid Regragui (@walid.regragui)

Ο Βαχίντ Χαλίλχοτζιτς άφησε ένα μεγάλο έργο πίσω του καθώς επανέφερε τη χώρα σε τελικά Μουντιάλ μετά από 20 χρόνια το 2018 στα γήπεδα της Ρωσίας και γενικά είχε δημιουργήσει ένα μείγμα ταλέντου και εμπειρίας. Όμως τα προβλήματα δεν άργησαν να έρθουν, αφού τα αρνητικά αποτελέσματα συνδυάστηκαν με τη ρήξη της σχέσης του με τον Χακίμ Ζίγιεχ.

Δεν ήταν ο μόνος διεθνής που έχασε τη θέση του στην εθνική αλλά αποτελούσε το μεγάλο αστέρι της ομάδας. Η «σταγόνα» στο ποτήρι... ξεχείλισε και η ομοσπονδία αποφάσισε να του δείξει την πόρτα της εξόδου λίγο πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο. Η ομάδα... όνειρο που δημιούργησε (σε σύγκριση με τις προηγούμενες ομάδες του Μαρόκο) μετατράπηκε σε μία «βόμβα» έτοιμη να εκραγεί στα αποδυτήρια.

Και έρχεται η μεγάλη έκπληξη. Με μεγάλα ονόματα να κυκλοφορούν ελεύθερα, το Μαρόκο επέλεξε να φέρει τον 47χρονο Ουαλίντ Ρεγκραγκί στη θέση του οδηγού για τον πάγκο. Το «αγαπημένο παιδί» της χώρας είχε μπροστά του τη μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Walid Regragui (@walid.regragui)

Ο στόχος μίας καλής πορείας δεν ήταν πλέον ο πρωταρχικός. Ο Ρεγκραγκί ήθελε αρχικά να ξαναφτιάξει το κλίμα στα αποδυτήρια και η πρώτη του κίνηση ήταν να φέρει πίσω τον Χακίμ Ζίγιεχ. Δεν τον είχε παίκτη, ούτε εκείνος τον γνώριζα τόσο καλά ως προπονητή αλλά από την πρώτη τους συνάντηση, άλλαξαν όλα.

Η αφετηρία της αναγέννησης ήταν η άμεση αποδοχή του αστέρα της Τσέλσι για να επιστρέψει με το εθνόσημο ενόψει του Μουντιάλ στο Κατάρ. Από εκεί και πέρα όλα πήραν τον δρόμο τους προς το καλύτερο και η ομάδα ήταν έτοιμη να αγωνιστεί σε έναν όμιλο... φωτιά με Κροατία (φιναλίστ του 2018), Βέλγιο (έφτασε μέχρι τα ημιτελικά το 2018) και Καναδά (πρώτη μαζί με ΗΠΑ στα προκριματικά).

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Walid Regragui (@walid.regragui)

Ο όμιλος ήταν δύσκολος. Σχεδόν απροσπέλαστος με βάση τις ομάδες θα έβρισκε μπροστά του το Μαρόκο. Ο Ρεγκραγκί είχε εμπιστοσύνη στους παίκτες του και η ισοπαλία στην πρεμιέρα κόντρα στην Κροατία του Μόντριτς ήταν η απάντηση σε αυτό πριν την τεράστια νίκη κόντρα στο Βέλγιο όπου έβαλε τις βάσεις πρόκρισης.

Η τελευταία αγωνιστική, σε ένα... ποδοσφαιρικό σύμπαν όπου θα έπαιζαν μπάλα τα στατιστικά και τα βιογραφικά των παικτών, θα ήταν μία μικρή μάχη των Κροατία και Βέλγιο για την πρώτη θέση και ίσως μία διαφορά του Καναδά με το Μαρόκο. Όμως, τα δεδομένα ήταν διαφορετικά.

▪️ Retires from 🇲🇦 after falling out with the manager

▪️ Accepts call-up from new head coach Walid Regragui

▪️ Drops a Man of the Match display vs 🇧🇪

▪️ Helps 🇲🇦 qualify for the World Cup KO stage for the first time since 1986

A rollercoaster ride for Hakim Ziyech in 2022.🎢

— William Hill (@WilliamHill) December 1, 2022

Η ομάδα του Ρεγκραγκί ήταν φαβορί, επικράτησε άνετα του Καναδά με 3-1 και απλά άφησε τις Κροατία και Βέλγιο να παλεύουν μέχρι τελευταία στιγμή για την πρόκριση. Έτσι, το Μαρόκο προκρίθηκε στους «16» του Μουντιάλ για πρώτη φορά μετά το 1986 και μάλιστα ως πρώτο στον όμιλο.

Όσον αφορά το «Γκουαρντιόλα του Μαρόκο»...

Αυτό ήταν το παρατσούκλι του από την πρώτη στιγμή που έκανε την εμφάνισή του στο Μουντιάλ. Στη χώρα του θεωρείται από τους πιο ανερχόμενους προπονητές και έχει πάρει το προσωνύμιο του κόουτς της Μάντσεστερ Σίτι, όχι μόνο από τη μορφή αλλά και από τον τρόπου ξέρει να επιβιώνει στις δύσκολες καταστάσεις.

Ο ίδιος από την πλευρά του, με την πορεία του Μαρόκο θέλει να νιώσει ότι ο κόσμος τον θυμάται με το δικό του όνομα. Ουσιαστικά συστήνεται ως... Ουαλίντ Ρεγκραγκί και αποτελεί τον μόλις δεύτερο Μαροκινό προπονητή στον πάγκο της εθνικής ομάδας στα χρονικά (!) και ο πρώτος μετά το 1986 που την οδήγησε στους «16» του Μουντιάλ.