Νέμεθ στο Gazzetta: «Πρέπει να έχεις καρύδια για να παίξεις στην Τούμπα, φοβόμουν να πλησιάσω»
Ο Κρίστιαν Νέμεθ ενώνει, μέσα από τη συνέντευξή του στο Gazzetta, τα κομμάτια του παζλ των ημερών του στην Ελλάδα. Ολυμπιακός, η ΑΕΚ, ο Βαγγέλης Μαρινάκης, ο Αχιλλέας Μπέος, οι διαιτητές και η τρέλα που βίωσε.
Τον τελικό του Champions League του 2007 ανάμεσα σε Λίβερπουλ και Μίλαν, δεν πρόκειται να τον ξεχάσει ποτέ. Εκείνη την ημέρα, ο εκπρόσωπός του, τον είχε καλέσει στο τηλέφωνο και του είχε πει να παρακολουθήσει το ματς καθώς μία από τις δύο ομάδες ενδιαφερόταν για το τότε σπουδαίο ταλέντο της ΜΤΚ Βουδαπέστης.
Λίγες μονάχα εβδομάδες μετά, ο Κρίστιαν Νέμεθ θα έμπαινε στο αεροπλάνο για να ταξιδέψει στο Μέρσεϊσαϊντ. Μπορεί η καριέρα του να μην εξελίχθηκε όπως ο ίδιος ενδεχομένως να ονειρευόταν, όταν σε τόσο μικρή ηλικία αποτελούσε ένα από τα wonderkids των Reds, ωστόσο, στα χρόνια που ακολούθησαν αγωνίστηκε σχεδόν σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Από διάφορες γειτονιές της Ευρώπης ως το Κατάρ και τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Μεταξύ άλλων και στην Ελλάδα, φορώντας κατά σειρά τις φανέλες της ΑΕΚ, του Ολυμπιακού και του Ολυμπιακού Βόλου.
Το Gazzetta ταξίδεψε στη Βουδαπέστη και συνάντησε τον Ούγγρο ποδοσφαιριστή για μία συνέντευξη με φόντο το «Hidegkuti Nándor Stadium», που αποτελεί και την έδρα της ΜΤΚ. Ένα νεότευκτο (άνοιξε τις πόρτες του το 2016), μικρό αλλά και συνάμα όμορφο γήπεδο. Αυτό που ίσως ξενίζει τον επισκέπτη είναι πως έχει κερκίδες μόνο στις δύο από τις τέσσερις πλευρές του. Ο λόγος, όπως μας εξήγησε ο άλλοτε παίκτης της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού, είναι πως οι θέσεις που διαθέτει το γήπεδο αρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες των οπαδών. Ενώ προσέθεσε ότι σε περίπτωση που κριθεί αναγκαίο, υπάρχει δυνατότητα επέκτασης.
Ο Κρίστιαν Νέμεθ άνοιξε το άλμπουμ με τις φωτογραφίες από το πέρασμά του από τη χώρα μας. Θυμήθηκε πρόσωπα αλλά και στιγμές που έμειναν χαραγμένες στο μυαλό του και κατέχουν ξεχωριστή θέση στο βιβλίο της ποδοσφαιρικής του καριέρας.
Από τον Ντούσαν Μπάγεβιτς και τον Ερνέστο Βαλβέρδε, στο δέος που αισθάνθηκε αντικρύζοντας τον Βαγγέλη Μαρινάκη αλλά και την πολυάνθρωπη ασφάλεια του Αχιλλέα Μπέου. Ακόμα, ο Ούγγρος περιέγραψε το story της μετακίνησής του τόσο στους κιτρινόμαυρους όσο και στους ερυθρόλευκους, ενώ ξεκαθάρισε πως η εμπειρία του να αγωνίζεται ένας ποδοσφαιριστής στο γήπεδο της Τούμπας δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα.
Ξεκινώντας, πως αισθάνεσαι που επέστρεψες στην πατρίδα σου αλλά και στην ομάδα στην οποία έκανες τα πρώτα σου επαγγελματικά βήματα στο ποδόσφαιρο;
«Είμαι από το Γκιόρ που απέχει περίπου μία ώρα από τη Βουδαπέστη αλλά στα 14 μου χρόνια ήρθα στην ΜΤΚ και στα 16 μου έκανα το ντεμπούτο μου με την πρώτη ομάδα. Είναι πολύ όμορφα που βρίσκομαι και πάλι εδώ, το απολαμβάνω. Η ομάδα αυτή είναι σαν οικογένεια, αποτελεί ένα ιδανικό περιβάλλον για εμένα. Κάθε χρόνο το κλαμπ πουλάει πολλούς ποδοσφαιριστές σε μεγάλες ομάδες της Ευρώπης. Αυτή είναι η φιλοσοφία του συλλόγου, να μπορεί να προσελκύει μικρούς σε ηλικία παίκτες που θα διεκδικήσουν θέση στην εθνική ομάδα και θα πουληθούν στο εξωτερικό».
Πώς ήταν η εμπειρία σου στο MLS;
«Όταν πήγα εκεί, το MLS από πολλούς θεωρούνταν πρωτάθλημα συνταξιούχων. Όμως όσα συνάντησα εκεί, δεν θύμιζαν σε τίποτα κάτι τέτοιο. Σταδιακά η κατάσταση είχε αρχίσει να αλλάζει και οι ομάδες αποκτούσαν ποδοσφαιριστές 26-28 χρονών με παραστάσεις από τα γήπεδα της Ευρώπης. Μίλησα με τον προπονητή που είχε σχέσεις με την Ουγγαρία και με γνώριζε, ταξίδεψα στις ΗΠΑ και είδα τις εγκαταστάσεις. Στη συνέχεια συζήτησα με τη διοίκηση της ομάδας και μου παρουσίασαν ένα πλάνο τετραετίας. Κάπως έτσι αποφάσισα να κάνω αυτό το βήμα και να δοκιμάσω την τύχη μου εκεί. Τώρα που το σκέφτομαι, μοιάζει τρελό το πόσα βήματα προόδου έγιναν στο πρωτάθλημα μέσα στα χρόνια που ήμουν εκεί».
Έχεις αγωνιστεί σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Πώς θα περιέγραφες αυτό το ταξίδι;
«Ήταν ένα τρελό ταξίδι. Στο ποδόσφαιρο όταν παίζεις καλά σε θέλουν όλες οι ομάδες, ενώ όταν δεν είσαι σε καλή κατάσταση όλοι κοιτούν να σε διώξουν γιατί δεν σε χρειάζονται. Αυτό συνέβη και με εμένα. Ίσως πλήρωσα σε κάποιες περιπτώσεις το ότι δεν είχα υπομονή, όμως, είμαι ικανοποιημένος με όσα έχω ζήσει. Σίγουρα το ταξίδι θα μπορούσε να ήταν ακόμα καλύτερο, θα μπορούσε να ήταν και χειρότερο. Οπότε προτιμώ να σκέφτομαι πως ήταν μία διαδικασία που με ωρίμασε, από την οποία έμαθα πολλά και μέσα από την οποία εξελίχθηκα ως άνθρωπος και ως ποδοσφαιριστής. Γνώρισα πολλούς και καλούς ανθρώπους που είχαν μεταξύ τους εντελώς διαφορετικό lifestyle. Στο τέλος της ημέρας, αυτό ίσως είναι και το πιο όμορφο».
«Όταν άκουσα για τη Λίβερπουλ, τρελάθηκα»
Πώς διαχειρίζεται ένα παιδί σε μικρή ηλικία το να μαθαίνει πως ενδιαφέρεται για εκείνο ένα κλαμπ όπως η Λίβερπουλ;
«Ήταν τρελό! Θυμάμαι πως η Λίβερπουλ έπαιζε τελικό Champions League και με κάλεσε ο μάνατζέρ μου λέγοντας μου να κάτσω να δω το παιχνίδι στην τηλεόραση γιατί μία από τις δύο ομάδες ενδιαφέρεται για μένα. Εκείνη την περίοδο υπήρχε πολλή συζήτηση γύρω από το όνομά μου και αρκετές ομάδες είχαν δείξει ενδιαφέρον. Όταν όμως άκουσα το όνομα “Λίβερπουλ”, τρελάθηκα. Είναι δύσκολο να το καταλάβει κάποιος, αν δεν το έχει ζήσει. Εκείνη τη στιγμή δεν μπορείς να σκεφτείς, αφήνεις τα γεγονότα να σε οδηγήσουν και το απολαμβάνεις. Προσπαθείς να κάνεις τη δουλειά σου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για να εξελιχθείς. Τώρα που το σκέφτομαι, μου μοιάζει αρκετά περίεργο το ότι τότε δεν ήμουν αγχωμένος. Ήξερα ότι έπρεπε να πάω εκεί και να αποδείξω τι μπορώ να κάνω. Είναι απερίγραπτη η εμπειρία του να είσαι μέλος αυτού του συλλόγου».
Ένας θρύλος της Λίβερπουλ, ο Ίαν Ρας, σε είχε χαρακτηρίσει ως «νέο Όουεν». Αυτό από μόνο του λέει πολλά για το πως σε αντιμετώπισαν στη Λίβερπουλ. Σωστά;
«Δεν το γνώριζα αυτό. Ήξερα όμως ότι ο Τζέιμι Κάραγκερ με είχε χαρακτηρίσει στο βιβλίο του ως ένα μεγάλο ταλέντο. Στην πρώτη μου σεζόν αναδείχθηκα πρώτος σκόρερ στη δεύτερη ομάδα και στη συνέχεια ανέβηκα στην πρώτη αλλά δεν έπαιξα ποτέ, λόγω κάποιων τραυματισμών. Έκανα, όμως, προετοιμασία με την πρώτη ομάδα και έτσι ίσως αρκετοί άνθρωποι στο περιβάλλον της Λίβερπουλ είχαν την ευκαιρία να με δουν και να κρίνουν το ταλέντο μου».
«Ερωτεύθηκα αμέσως τον τρόπο ζωής στην Ελλάδα»
Το story της μετακίνησής σου στην ΑΕΚ ποιο ήταν;
«Ήταν η τελευταία μέρα της μεταγραφικής περιόδου. Τα είχα πάει πολύ καλά στην προετοιμασία με την Λίβερπουλ. Ο Ράφα Μπενίτεθ, όμως, μου είχε πει ότι δεν θα έχω την ευκαιρία να παίξω πολύ. Εγώ χρειαζόμουν αγωνιστικά λεπτά γιατί ήμουν κοντά και στην κλήση μου στην εθνική ομάδα. Τότε η ΑΕΚ επρόκειτο να παραχωρήσει στη Λίβερπουλ τον Κυργιάκο και έτσι ρωτήθηκα αν θα με ενδιέφερε να πάω στην Ελλάδα. Απάντησα θετικά και συμπεριλήφθηκα στη συμφωνία των δύο πλευρών. Δεν είχα πολύ χρόνο να το σκεφτώ και επέλεξα να δοκιμάσω αυτή την προοπτική».
Πώς ήταν η κατάσταση που συνάντησες στην ΑΕΚ τις πρώτες μέρες της παρουσίας σου εκεί;
«Ερωτεύθηκα αμέσως τον τρόπο ζωής στην Ελλάδα. Το πάθος που έχει αυτός ο λαός για το ποδόσφαιρο είναι απίστευτο. Ειδικά όταν κάποιος τα πηγαίνει καλά, όλοι τον έχουν σαν Θεό! Αυτά ήταν και τα πρώτα συμπεράσματα που έβγαλα».
Ποια είναι η άποψή σου για τον Ντούσαν Μπάγεβιτς;
«Ήταν ένας πολύ σοβαρός αλλά και καλός προπονητής που απολάμβανε το σεβασμό από όλους, τόσο εντός του συλλόγου όσο και γενικότερα στη χώρα. Το πρόβλημα ήταν ότι τον χειμώνα είχα έναν τραυματισμό στον ώμο σε αγώνα της εθνικής και έτσι στη συνέχεια έχασα αρκετά ματς. Έμεινα για 3-4 μήνες εκτός δράσης και αυτό ήταν απογοητευτικό, γιατί τα πήγαινα καλά στην ΑΕΚ. Τραυματίστηκα τον Νοέμβριο και επέστρεψα στα γήπεδα τον Μάρτιο».
Βίωσες μία δύσκολη οικονομικά περίοδο στην ΑΕΚ. Πώς το έζησες αυτό; Θεωρείς ότι το συγκεκριμένο πρόβλημα επηρέαζε περισσότερο τους ξένους παίκτες σε σχέση με τους Έλληνες;
«Εγώ ήθελα να μείνω στην ΑΕΚ και μετά το τέλος της πρώτης μου χρονιάς στην Ελλάδα. Αυτό, ωστόσο, δεν ήταν εφικτό γιατί είχαν εμφανιστεί τα οικονομικά προβλήματα στο σύλλογο και έτσι δεν μπορούσε να δώσει τα χρήματα που ζητούσε η Λίβερπουλ. Τότε, εμφανίστηκε ο Ολυμπιακός και με απέκτησε. Από εκεί και πέρα, υπήρχαν καθυστερήσεις στις πληρωμές αλλά δεν μπορώ να πω ότι αυτές επηρέαζαν τους ποδοσφαιριστές. Μπορεί μεν να είχαν τις οικογένειές τους και η κατάσταση να τους δημιουργούσε έναν προβληματισμό, ωστόσο, έπαιζαν σε μία μεγάλη ομάδα με ψηλούς στόχους. Έτσι, το πάθος ήταν αυτό που τους έκανε να επικεντρώνουν την προσοχή τους στον αγώνα. Μιλώντας για εμένα προσωπικά, σίγουρα δεν ήταν προτεραιότητα τα χρήματα αλλά το να παίξω ποδόσφαιρο».
«Αισθάνθηκα δέος όταν συνάντησα τον Μαρινάκη»
Και πώς ήρθε η μετακίνησή σου στον Ολυμπιακό;
«Ήταν και πάλι η τελευταία ημέρα της μεταγραφικής περιόδου όταν ο Ολυμπιακός πλήρωσε τα χρήματα που ζητούσε η Λίβερπουλ και με απέκτησε».
Ήταν δύσκολη η μετάβαση από μία μεγάλη ομάδα σε μία άλλη;
«Ναι, αυτό ήταν πραγματικά ένα μεγάλο βήμα για εμένα. Δεν είχα κάνει καλή προετοιμασία και πήγα στον Ολυμπιακό που εκείνη την περίοδο είχε πολλούς επιθετικούς. Ακόμα και ο Μήτρογλου κάποιες φορές έμενε στον πάγκο. Αυτή ήταν μία πολύ δύσκολη κατάσταση. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν ότι εκείνη τη χρονιά ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να προκριθεί σε ευρωπαϊκό όμιλο και έτσι τα παιχνίδια ήταν αναλογικά λίγα σε σχέση με το ρόστερ που είχε χτιστεί».
Τι θυμάσαι από τον Βαγγέλη Μαρινάκη;
«Ήμουν ένα παιδί και όταν τον συνάντησα αισθάνθηκα δέος. Ένας άνθρωπος που ξέρει να κερδίζει τον σεβασμό. Παρακολουθώ τώρα πόσο επιτυχημένος είναι τόσο σε ό,τι αφορά στον Ολυμπιακό αλλά και στις επιχειρήσεις του. Έχω τεράστιο σεβασμό για αυτόν».
Η άποψή σου για τον Ερνέστο Βαλβέρδε;
«Δεν ήταν ο τύπος του προπονητή που μου ταίριαζε, όμως, έμαθα πολλά από αυτόν. Το πιο σημαντικό ήταν, ίσως, ότι μου έδειξε τον τρόπο να είμαι σωστός επαγγελματίας. Επιπλέον, ήταν ένας από τους καλύτερους προπονητές που συνεργάστηκα στην καριέρα μου σε ό,τι αφορά στο τακτικό κομμάτι».
«Τρελός χαρακτήρας ο Μπέος»
Ακολούθως παραχωρήθηκες στον Ολυμπιακό Βόλου. Τι θυμάσαι από αυτήν σου την εμπειρία;
«Ήταν πολύ δύσκολη η μετάβαση από μία ομάδα όπως ο Ολυμπιακός σε μία όπως ο Ολυμπιακός Βόλου. Υπήρχε πολύ μεγάλη διαφορά επιπέδου και σίγουρα εκεί δεν τα κατάφερα καλά. Είχαν μία καλή ομάδα τότε, αλλά εγώ δεν έπαιξα πολύ. Στο τέλος της σεζόν εξασφάλισαν κι ένα εισιτήριο για το Europa League της επόμενης περιόδου».
Σωστά. Όμως μετά τον τρίτο προκριματικό γύρο, στον οποίο και συμμετείχε ο Ολυμπιακός Βόλου, τιμωρήθηκε από την UEFA και αποκλείστηκε από τη συνέχεια.
«Τιμωρήθηκε εξαιτίας του προέδρου του».
Ναι. Τι θυμάσαι από αυτόν;
«Τρελός χαρακτήρας. Τον θυμάμαι παντού να πηγαίνει με συνοδεία πολλών ανθρώπων ασφαλείας. Ήταν… ενδιαφέρον!».
«Αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνικού ποδοσφαίρου οι κόντρες για τη διαιτησία»
Από τις τρεις ελληνικές ομάδες στις οποίες αγωνίστηκες, ξεχωρίζεις κάποια ως προς τις εμπειρίες που έζησες;
«Στην ηλικία που ήρθα εγώ στην Ελλάδα, η ΑΕΚ αποτέλεσε ιδανικό περιβάλλον».
Αν σου ζητούσε κάποιος να ξεχωρίσεις κάποιες στιγμές που σου έχουν χαραχθεί πιο έντονα στο μυαλό από τις ημέρες σου στην Ελλάδα, ποιες θα ήταν αυτές;
«Μπορεί να μην ήμουν τόσο ενεργό μέλος της ομάδας, καθώς στο δεύτερο μισό της σεζόν δεν άνηκα στο ρόστερ, ωστόσο η κατάκτηση του πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό ήταν κάτι σπουδαίο για εμένα. Από εκεί και πέρα, οι αγώνες στο Europa League με την ΑΕΚ ήταν πολύ ξεχωριστοί, όπως και το γκολ που πέτυχα κόντρα στον Ολυμπιακό. Ένα γκολ σε ντέρμπι έχει πάντα μεγάλη αξία. Στην Ελλάδα βίωσα πόσο σπουδαίο μέγεθος είναι ο Ολυμπιακός. Ασφαλώς και η ΑΕΚ είναι μεγάλη ομάδα. Άλλωστε, από αυτήν μου την εμπειρία με ξεχωρίζει ο κόσμος στο δρόμο όποτε επιστρέφω στην Αθήνα».
Θυμάσαι και από την εποχή που αγωνιζόσουν στην Ελλάδα πως υπήρχε μία συνεχής συζήτηση για τη διαιτησία και τα όσα συμβαίνουν εκτός αγωνιστικών χώρων. Αυτό συνιστά πρόβλημα για έναν ξένο ποδοσφαιριστή;
«Δεν μπορείς να βγάλεις τις κόντρες για τη διαιτησία από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αποτελούν ένα αναπόσπαστο κομμάτι του αθλήματος στη χώρα. Συνδέονται άμεσα με το πάθος που υπάρχει για τη νίκη, με τη νοοτροπία “refuse to lose”. Οι Έλληνες λατρεύουν να κερδίζουν, γι’ αυτό διαφωνούν τόσο έντονα».
Ποιο είναι το πιο δύσκολο γήπεδο στο οποίο έχεις αγωνιστεί ως φιλοξενούμενος;
«Αυτό του ΠΑΟΚ, χωρίς δεύτερη σκέψη. Στην Τούμπα φοβόμουν να πλησιάσω τους οπαδούς. Θυμάμαι να πετούν συνεχώς αντικείμενα κάθε φορά που κάποιος ποδοσφαιριστής της αντίπαλης ομάδας πήγαινε κοντά τους. Πρέπει να έχεις… καρύδια για να παίξεις εκεί».
«Αν δεν είχα πάει στην ΑΕΚ, ίσως είχα κάνει ντεμπούτο με τη Λίβερπουλ»
Πόσο θεωρείς ότι μία τέτοια ατμόσφαιρα, όπως αυτή που περιγράφεις, επηρεάζει την απόδοση ενός ποδοσφαιριστή;
«Πολλοί παίκτες αγαπούν να παίζουν τέτοιους αγώνες. Θεωρούν πως σε αυτά τα ματς υπάρχει το “πρέπει”. Τα ντέρμπι στην Ελλάδα είχαν κάτι πολύ ξεχωριστό. Όταν έχεις υπάρξει μέλος του Ολυμπιακού, μπορείς να καταλάβεις καλύτερα τι σημαίνει να δίνει ο αντίπαλος τα πάντα για να σε κερδίσει. Είσαι στην ομάδα που όλοι θέλουν να νικήσουν, γιατί για τους αντιπάλους είναι αυτός ο πιο σπουδαίος αγώνας της σεζόν. Στις περισσότερες, βέβαια, έδρες του πρωταθλήματος, όταν πηγαίναμε με τον Ολυμπιακό, ήταν σαν να παίζαμε εντός έδρας. Θυμάμαι να ταξιδεύουμε στην Κρήτη για να αγωνιστούμε κόντρα στον ΟΦΗ, μία ομάδα που έχει πολύ κόσμο στην πόλη και στο αεροδρόμιο μας περίμεναν πολλοί οπαδοί του Ολυμπιακού».
Πώς ήταν η ζωή σου εκτός γηπέδων στην Αθήνα;
«Αγαπώ την Αθήνα. Έμενα στη Βούλα και πήγαινα συχνά στην παραλία. Αυτό από μόνο του αρκούσε για να ερωτευθώ αυτήν την πόλη».
Πώς θα συνέκρινες τη φιλοσοφία γύρω από το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα και αυτήν στην Ουγγαρία;
«Δεν απέχουν πολύ. Είχαμε πολλά προβλήματα στην Ουγγαρία. Από την ημέρα, όμως, που ανέλαβε ο σημερινός πρωθυπουργός, ο Όρμπαν και ο σημερινός πρόεδρος της Ομοσπονδίας, έγιναν πολλά βήματα προόδου. Χτίστηκαν γήπεδα ακόμα και για τις πιο μικρές ομάδες και δόθηκε μεγάλη βαρύτητα στο να εξελιχθούν νεαροί γηγενείς ποδοσφαιριστές».
Υπάρχει κάποια απόφαση που έχεις πάρει στην καριέρα σου και για την οποία να έχεις μετανιώσει;
«Αν είχα περισσότερη υπομονή σε κάποιες περιπτώσεις, ίσως τα είχα καταφέρει ακόμα καλύτερα. Για παράδειγμα, αν δεν είχα πάει τότε στην ΑΕΚ και είχα μείνει στη Λίβερπουλ, πιθανότατα θα είχα πάρει κάποια ευκαιρία στην πρώτη ομάδα. Αν είχε συμβεί αυτό, όλα θα ήταν διαφορετικά γιατί έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, ξεκίνησα ουσιαστικά από ένα χαμηλότερο σκαλί».
Όμως η ΑΕΚ δεν έμοιαζε για σένα ως το σκαλοπάτι για να διεκδικήσεις μία ευκαιρία στη Λίβερπουλ;
«Εκείνη την περίοδο το να πάω στην ΑΕΚ έμοιαζε ως το καλύτερο σενάριο για εμένα. Αν, όμως, έμενα τότε στη Λίβερπουλ, ενδεχομένως να είχα πραγματοποιήσει το ντεμπούτο μου στην πρώτη ομάδα σε κάποιο ματς Κυπέλλου ή ακόμα και πρωταθλήματος. Θα είχα παλέψει με τον Ενγκόγκ για μία θέση».
«Στο MLS έζησα τα καλύτερά μου χρόνια»
Στη συνέχεια όταν πήγες στην Ολλανδία βρήκες και πάλι τον καλό σου εαυτό. Τι σε βοήθησε σε αυτό;
«Όταν ήμουν στον Ολυμπιακό είχα πρόταση την τελευταία μέρα της μεταγραφικής περιόδου από τη Σταντάρ Λιέγης. Πέρασα από ιατρικές εξετάσεις και στις 22:00 με ενημέρωσαν πως τελικώς θα κρατήσουν τον επιθετικό που είχαν τότε στο ρόστερ και πως δεν γινόταν να αποκτήσουν εμένα. Κάπως έτσι, πέρασα ένα εξάμηνο ψάχνοντας για ομάδα. Στη συνέχεια πήγα στην Ολλανδία και προσπάθησα σιγά - σιγά να επανέλθω».
Πόσο δύσκολο να διαχειριστείς μια τέτοια κατάσταση την τελευταία ημέρα των μεταγραφών;
«Είναι δύσκολο να πάρεις τη σωστή απόφαση όταν υπάρχει τόσο μεγάλη πίεση χρόνου».
Από όλες αυτές τις χώρες στις οποίες αγωνίστηκες, πού ευχαριστήθηκες περισσότερο το ποδόσφαιρο;
«Στο MLS. Εκεί έζησα τα καλύτερά μου χρόνια στο ποδόσφαιρο. Μου ταίριαζε πολύ ο τρόπος παιχνιδιού. Τα γήπεδα και ο κόσμος, μου έδιναν πολύ θετική ενέργεια. Είναι ένα πολύ καλό πρωτάθλημα για έναν επιθετικό».
«Είχα κάποιες προτάσεις από Ελλάδα»
Σκέφτηκες ποτέ να επιστρέψεις στην Ελλάδα για να παίξεις ποδόσφαιρο;
«Πλέον, είμαι 33 ετών. Ευχαριστήθηκα πολύ το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα αλλά δεν το θεωρώ πολύ πιθανό να επιστρέψω».
Αυτά τα χρόνια, όμως, που έχεις φύγει, είχες κάποια επαφή με ελληνική ομάδα;
«Είχα κάποιες προτάσεις αλλά ήταν όλες σε χρονικές στιγμές που δεν ήμουν σε καλή κατάσταση. Οι ομάδες που με προσέγγισαν μου προσέφεραν συμβόλαια μικρής διάρκειας και έτσι δεν αποδέχθηκα τις προτάσεις τους. Πρόσφατα είχα και την ευκαιρία να πάω σε ομάδα της δεύτερης κατηγορίας που ήθελε να πάρει το πρωτάθλημα, αλλά δεν αποδέχθηκα την πρόταση που μου έγινε».
Κλείνοντας, ποιες οι είναι οι σκέψεις σου για το μέλλον;
«Θέλω να απολαύσω το ποδόσφαιρο για όσο διάστημα ακόμα θα έχω την ευκαιρία να παίζω. Τα δύο τελευταία χρόνια ήταν δύσκολα εξαιτίας του Covid-19 αλλά και του ότι όταν ολοκληρώθηκε το συμβόλαιό μου στο MLS δεν ήταν εύκολο να βρω ομάδα. Προσπάθησα πολύ να συνεχίσω στην Αμερική, όμως, κάτι τέτοιο τελικώς δεν ήταν εφικτό. Το περιβάλλον στην ΜΤΚ έχει για εμένα κάτι ξεχωριστό ακόμα και αν αγωνιζόμαστε στη δεύτερη κατηγορία. Αυτή τη στιγμή με ενδιαφέρει να βοηθήσω την ομάδα να επιστρέψει στην πρώτη κατηγορία. Εκεί είναι, άλλωστε, η θέση της ΜΤΚ, αφού είναι ένας από τους πιο πετυχημένους συλλόγους στην Ουγγαρία».
