Top 10: Τα καλύτερα ματς στην ιστορία των Μουντιάλ

Η νέα τηλεοπτική καμπάνια της FIX Hellas εστιάζει στη φιλία, σε μια από τις αυθεντικότερες και πιο διαχρονικές αξίες στη ζωή όλων των Ελλήνων και καλεί τους πάντες να θυμηθούν ξανά τις δικές τους πολύτιμες στιγμές με την παρέα τους. Πάντα συντροφιά με μια παγωμένη FIX Hellas.

Το Gazzetta βρίσκει ευκαιρία και κάνει μια αναδρομή στις μεγαλύτερες στιγμές της διοργάνωσης. Σε εκείνες τις στιγμές που θες να μοιραστείς αποκλειστικά με έναν φίλο.

Αυτή τη φορά ξεχώρισε και παρουσιάζει τα δέκα καλύτερα παιχνίδια στην Ιστορία.

Έτοιμοι για πολλά γκολ;

Εκείνη την περίοδο η Μπενφίκα ήταν στην κορυφή της Ευρώπης και ο δικός της κορμός ήταν παράλληλα και της Πορτογαλίας στο Μουντιάλ. Στον όμιλο είχε κερδίσει με 3-1 τη Βραζιλία, πριν αντιμετωπίσει στους «8» τη Β. Κορέα, που ήδη είχε κάνει τη μεγάλη έκπληξη. Για την ακρίβεια, ήταν απλά ευχαριστημένη με την ιστορική πρόκριση στα τελικά. Κέρδισε, όμως, την Ιταλία με 1-0 στην τελευταία αγωνιστική του ομίλου, για να την αφήσει εκτός συνέχειας. Στο 25’, μάλιστα, ήταν ήδη μπροστά με 3-0 επί της Πορτογαλίας! Οι Βορειοκορεάτες είχαν πετύχει τον απόλυτο αιφνιδιασμό. Οι Πορτογάλοι, όμως, αντέδρασαν και με τέσσερα τέρματα του Εουσέμπιο έκαναν την ανατροπή για να αποκλειστούν στην επόμενη φάση από την Αγγλία (2-1).

Από τα τελευταία Μουντιάλ δεν υπάρχουν πολλά ματς που να έχουν μείνει έντονα στη μνήμη. Πριν το παιχνίδι η συζήτηση που κυριαρχούσε ήταν το ματς του 1986 και το «χέρι του Θεού» από τον Μαραντόνα, με τους Άγγλους να ψάχνουν για εκδίκηση. Στα πρώτα 16’ είχαμε ήδη 3 γκολ! Μπατιστούτα και Σίρερ είχαν σκοράρει με πέναλτι, ενώ ο 18χρονος Όουεν έγραψε ιστορία με το γκολ του με εκπληκτική ατομική προσπάθεια. Ο Ζανέτι, όμως, είχε την απάντηση για το 2-2. Το χτύπημα του Μπέκαμ στον Σιμεόνε και η αποβολή του πέρασαν στην ιστορία και παρά το γεγονός ότι έπαιζαν με δέκα παίκτες οι Άγγλοι έστειλαν το ματς στην παράταση και στα πέναλτι, όπου ο Ρόα απέκρουσε τα πέναλτι των Ίνς και Μπάτι, στέλνοντας την Αργεντινή στα προημιτελικά.

Το Μουντιάλ είχε επιστρέψει στη χώρα που είχε εμπνευστεί το ποδόσφαιρο. Με αρχηγό τον θρυλικό Μπόμπι Μουρ η Αγγλία είχε φτάσει μέχρι τον τελικό, όπου βρήκε απέναντί της τη Δυτική Γερμανία. Μόλις στο 18’ το σκορ ήταν στο 1-1, ενώ στο 89’ ο Βέμπερ έστειλε το ματς στην παράταση, κάνοντας το 2-2 για τους φιλοξενούμενους. Εκεί, ο Χερστ ολοκλήρωσε το χατ τρικ του, οδηγώντας την Αγγλία στην κορυφή, όμως εκείνο που έμεινε στην ιστορία ήταν το γκολ του για το 3-2, καθώς κανένας μέχρι σήμερα δεν μπορεί να είναι σίγουρος αν η μπάλα πέρασε τη γραμμή... Ο Χερστ, μάλιστα, παραμένει ο μοναδικός παίκτης που έκανε χατ τρικ σε τελικό.

Το παιχνίδι είχε έναν και μοναδικό πρωταγωνιστή: τον Ντιέγο Μαραντόνα. Και δύο φάσεις που έμειναν στην ιστορία. Η Αργεντινή είχε κυριαρχήσει στο πρώτο μέρος, αλλά το 0-0 παρέμεινε μέχρι το ημίχρονο, με τον Μαραντόνα ήδη να «τρομοκρατεί» την άμυνα των Άγγλων. Στο 51’ ήρθε η πρώτη θρυλική φάση, όταν ο Αργεντίνος πήδηξε μπροστά στον Σίλτον για κεφαλιά, στέλνοντας τη μπάλα στα δίχτυα με το «χέρι του Θεού» για το 1-0. Και 4’ αργότερα ήρθε η πιο χαρακτηριστική φάση στην ιστορία των Μουντιάλ, με τον Μαραντόνα να περνάει κυριολεκτικά όλη την ομάδα των Άγγλων για το 2-0! Το σόλο του κράτησε για 60 μέτρα! Το μόνο που κατάφεραν τα Λιοντάρια ήταν να μειώσουν με τον Λίνεκερ για το τελικό 2-1 στο 81’.

Οι «μαγικοί Μαγυάροι» του Σέμπες έμοιαζαν ασταμάτητοι. Πριν τον τελικό της Βέρνης έτρεχαν αήττητο σερί 31 αγώνων. Εκείνη η Ουγγαρία ήταν η κορυφαία ομάδα στον κόσμο και είχε φέρει τακτική επανάσταση στο ποδόσφαιρο. Νωρίτερα στο τουρνουά είχε διαλύσει με 8-3 τη Δ. Γερμανία και με 9-0 τη Ν. Κορέα στους ομίλους, πριν κερδίσει τη Βραζιλία με 4-2 στα προημιτελικά και με το ίδιο σκορ την Ουρουγουάη στην παράταση στα ημιτελικά. Μόλις στο 8’ οι Ούγγροι ήταν ήδη μπροστά στο σκορ με 2-0, αλλά οι Γερμανοί με αρχηγό και ηγέτη τον Φριτς Βάλτερ έκαναν τη μεγάλη ανατροπή, κέρδισαν με 3-2 με γκολ του Ραν στο 84’ και κατέκτησαν το τρόπαιο στη μάχη που στην ιστορία της Γερμανίας έμεινε ως «το θαύμα της Βέρνης».

Η Βραζιλία ήταν διοργανώτρια και τα συναισθήματα είχαν τρελάνει ολόκληρο το έθνος. Οι Βραζιλιάνοι είχαν φτάσει με μεγάλη άνεση στον τελικό και το κλίμα ήταν θριαμβευτικό πριν τη σέντρα. Όλα τα πρωτοσέλιδα, μάλιστα, είχαν τυπωθεί νωρίτερα και, φυσικά, είχαν προδικάσει το νικητή. Ο θρυλικός αρχηγός της Ουρουγάης, Ομπντούλιο Βαρέλα, είχε άλλη άποψη. Αποφάσισε να παραβλέψει τις οδηγίες του προπονητή του, που είχε ζητήσει αμυντικό παιχνίδι, προέτρεψε τους συμπαίκτες του να βγουν στην επίθεση και το θαύμα έγινε. Μπροστά σε 173.000 οπαδούς η Ουρουγουάη έκανε την ανατροπή, κέρδισε τη Βραζιλία και η σιγή ήταν τρομακτική. Ο Μοακίρ Μπαρμπόσα είχε θεωρηθεί υπεύθυνος για την ήττα και αργότερα ισχυρίστηκε ότι ενώ στη Βραζιλία η ανώτατη ποινή είναι 30 χρόνια, εκείνος τιμωρήθηκε εφ’ όρου ζωής για εκείνο το παιχνίδι...

Σε αυτό το παιχνίδι η μάχη ήταν διαφορετική σε σχέση με τον τελικό του 1970 (βρίσκεται στο νούμερο 2), καθώς από τη μία είχαμε το δημιουργικό ποδόσφαιρο των Βραζιλιάνων και από την άλλη το εκπληκτικό ποδόσφαιρο στην αντεπίθεση των Ιταλών. Κανένας δεν περίμενε ότι λίγα λεπτά μετά τη σέντρα το σκορ θα ήταν ήδη 2-1 υπέρ της Ιταλίας, με τον Ρόσι να σκοράρει στο 5’ και στο 25’ και τον Σόκρατες να έχει ισοφαρίσει προσωρινά στο 12’. Στη συνέχεια ήταν εμφανής η επιλογή των δύο τακτικών. Η Βραζιλία έπαιξε φουλ επίθεση, ενώ η Ιταλία ήταν πλήρωσε αφοσιωμένη στην άμυνα, ψάχνοντας χώρο στην κόντρα. Στο 68’ ο Φαλκάο έφερε ξανά το ματς στα ίσα, όμως ο εκπληκτικός Ρόσι ολοκλήρωσε το χατ τρικ για το τελικό 3-2 στο 74’. Αυτά, μάλιστα, ήταν τα πρώτα γκολ του Ιταλού επιθετικού σε εκείνο το τουρνουά. Το ματς έγινε γνωστό ως «τακτικός θρίαμβος» των Ιταλών, με τον Ζίκο να τονίζει ότι εκείνη την ημέρα «πέθανε το ποδόσφαιρο».

«Είναι η χειρότερη μέρα της ζωής μου», είχε πει ο τεχνικός της Βραζιλίας, Λουίς Φελίπε Σκολάρι, και μόλις πέρασε το σοκ παραιτήθηκε έξι ημέρες αργότερα. Ήταν η μέρα που πάντα θα στοιχειώνει το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο. Η Βραζιλία φιλοξενούσε το τουρνουά για πρώτη φορά μετά το 1950, όμως θα αντιμετώπιζε την Γερμανία στα ημιτελικά χωρίς τον τιμωρημένο αρχηγό Τιάγκο Σίλβα και τον τραυματία Νεϊμάρ. Αυτό που έγινε στα πρώτα 29’ θα μείνει στην ιστορία, καθώς οι Γερμανοί πετύχαιναν το ένα γκολ μετά το άλλο. Μίλερ (11’), Κλόζε (23’), Κρόος (24’, 26’) και Κεντίρα (29’) είχαν ήδη κάνει το 0-5! Το σοκ ήταν τέτοιο, που κανένας δεν μπορούσε να το πιστέψει στο γήπεδο. Το τελικό 1-7 αποτέλεσε τη μεγαλύτερη νίκη σε ημιτελικό, την πιο βαριά ήττα στην ιστορία της Βραζιλίας, ενώ τα ρεκόρ που έσπασαν συνολικά πλησίασαν τα 10.

Η Βραζιλία είχε στην ενδεκάδα της τον Πελέ, τον Ζαϊρζίνιο, τον Τοστάο, τον Κάρλος Αλμπέρτο και στην ακμή της είναι πιθανότατα η καλύτερη εθνική όλων των εποχών. Και η παρουσία της σε εκείνο το Μουντιάλ αντανακλά πλήρως την ποιότητά της. Το ματς είχε πάρει την ταμπέλα «επίθεση εναντίον άμυνας». Μόλις στο 18’ ο Πελέ άνοιξε το σκορ, αλλά στο 37’ ο Μπονινσένια έφερε το ματς στα ίσα. Στο δεύτερο μέρος είχαμε μία από τις καλύτερες εμφανίσεις στην ιστορία των τελικών, με τους Βραζιλιάνους να κάνουν απίστευτα πράγματα, για να φτάσουν στο τελικό 4-1. Στο τελευταίο τους γκολ, μάλιστα, συμμετείχαν 8 από τους 10 παίκτες (πλην του τερματοφύλακα) πριν καταλήξει η μπάλα στα δίχτυα!

Αυτή η θρυλική αναμέτρηση έγινε γνωστή ως «το παιχνίδι του αιώνα». Ήταν, μάλιστα, τόσο επικό, ώστε έξω από το στάδιο Azteca στην Πόλη του Μεξικό υπάρχει η εξής επιγραφή: «Το στάδιο Azteca τιμά τις εθνικές ομάδες της Ιταλίας και της Δυτικής Γερμανίας, που έδωσαν το παιχνίδι του αιώνα στο Μουντιάλ του 1970». Η εξέλιξη ήταν δραματική. Οι Ιταλοί προηγήθηκαν στο 8’ με τον Μπονινσένια και στη συνέχεια κλείστηκαν στην άμυνα. Οι Γερμανοί πίεζαν, πίεζαν, πίεζαν και στο 90’ ισοφάρισαν με τον Σνέλινγκερ, στέλνοντας το ματς στην παράταση. Εκεί, έγιναν μυθικά πράγματα, τα γκολ έπεφταν βροχή, η πρόκριση άλλαξε τρεις φορές χέρια και στο τέλος η Ιταλία έφτασε στη νίκη με γκολ του Ριβέρα στο 111’, τη στιγμή που η Γερμανία είχε ισοφαρίσει στο 110’!