Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Γιώργου Αφρουδάκη
- «Είχα κρατήσει το απόκομμα για τον Χολίδη»
- «Ιταλία-Ισπανία και μαθήματα»
- «Οι Ολυμπιακοί της ζωής μου»
- «Η ομάδα του 2008 μπορούσε και χρυσό»
- «Έχει ταλέντο η σημερινή ομάδα»
- «Η συνάντηση με τον Κόμπι»
O Γιώργος Αφρουδάκης είναι αυτές τις ημέρες στο Τόκιο ως αρχηγός αποστολής της ομάδας πόλο ανδρών της Ελλάδος, αφού εδώ και λίγους μήνες είναι αντιπρόεδρος της ΚΟΕ.
Αυτή θα είναι η 6η του συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά δεν μπορεί να την συγκρίνει με τις άλλες 5 που είχε ως διεθνής πολίστας.
Ξεκίνησε το 1996 στην Ατλάντα, συνέχισε το 2000 στο Σίδνεϊ, το 2004 στην Αθήνα άγγιξε το μετάλλιο, έφτασε το 2008 στο Πεκίνο και ολοκλήρωσε το 2012 στο Λονδίνο.
Ο Γιώργος Αφρουδάκης είναι ο 2ος Έλληνας πολίστας με 5 συμμετοχές σε Ολυμπιακούς Αγώνες μετά από τον Γιώργο Μαυρωτά που το πέτυχε το 2000 και είναι παιδί αυτής της διοργάνωσης.
Μίλησε στο Gazzetta για τους Ολυμπιακούς Αγώνες που είδε και συμμετείχε και μας χάρισε και μια αδημοσίευτη φωτογραφία του (μαζί με τον Γιώργο Ρέππα) αγκαλιά με τον Κόμπι Μπράιαντ από το «Πεκίνο 2008»
«Είχα κρατήσει το απόκομμα για τον Χολίδη»
Γεννημένος το 1976. Θυμάται τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984 αλλά πιο καλά εκείνους του 1988. «Το 1984 θυμάμαι κάποια γενικά πράγματα. Ήταν η πρώτη επαφή. Κολύμβηση, στίβος αλλά τίποτε το συγκεκριμένο σε σχέση με πρόσωπα.
Το 1888 θυμάμαι οι Αγώνες ήταν σε περίοδο που είχε ξεκινήσει το σχολείο και γύριζα στο σπίτι για να δω τους Ολυμπιακούς στην τηλεόραση. Παρακολουθούσα περιλήψεις. Θυμάμαι έντονα το χάλκινο μετάλλιο του Μπάμπη Χολίδη. Είχα κόψει και το απόκομμα από την εφημερίδα όταν επέστρεψε από την Σεούλ. Μου άρεσε να βλέπω όλα τα σπορ αλλά ιδιαίτερα τα πιο άγνωστα σε εμάς τους Έλληνες.
Είχα δει και πόλο το 1988, αγώνες κατάταξης, και θυμάμαι είχα νιώσει απογοήτευση που δεν πήγαμε τόσο καλά. Ήταν βλέπεις και ένα χρόνο μετά από το Ευρωμπάσκετ του 1987 και έκανα συγκρίσεις», μας λέει ο Γιώργος Αφρουδάκης.
«Ιταλία-Ισπανία και μαθήματα»
Το 1992 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης έπαιζε ήδη πόλο. «Είχα δει όλα τα παιχνίδια. Θυμάμαι ένα κρίσιμο παιχνίδι με την Ολλανδία και είχαμε χάσει από την Κούβα.
Αυτό που μένει είναι ο φανταστικός τελικός. Ιταλία-Ισπανία με τους Ιταλούς του Καμπάνια να κερδίζουν το χρυσό. Απίστευτο παιχνίδι.
Μετά από τους Ολυμπιακούς επέστρεψαν στην Ελλάδα και ήρθαν στον ΝΟΒ ο Μαυρωτάς και ο Λοράντος και έλεγαν ιστορίες για τη συμμετοχή και την αίσθηση που σου αφήνουν οι Αγώνες.
Με είχε μαγέψει η περιγραφή. Ήμουν 16 ετών και ήθελα να προσπαθήσω για να πάω και εγώ. Τότε σκεφτόμουν την συμμετοχή στην Ατλάντα το 1996 ως ακατόρθωτο», υπογραμμίζει.
«Οι Ολυμπιακοί της ζωής μου»
Το 1994 θα συμμετάσχει στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ρώμης και το 1996 θα είναι στην αποστολή για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα. Ο Γιώργος Αφρουδάκης ξετυλίγει το κουβάρι των δικών του Ολυμπιακών Αγώνων:
«Το 1996 ήταν η πρώτη φορά. Μου άρεσαν πάρα πολύ. Αμερική. Ήταν τότε γενικά διαφορετική η δίψα του κόσμου για τους Ολυμπιακούς. Δεν θα ξεχάσω τις στιγμές που ζήσαμε στην επιστροφή στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Κάθε διοργάνωση έχει κάτι να μου θυμίζει. Με κάτι την έχω συνδέσει.
Η Ατλάντα είναι η πρώτη. Το Σίδνεϊ δεν το έχω συνδέψει με κάτι ιδιαίτερο αλλά ήταν φανταστική η διοργάνωση. Το 2004 στην Αθήνα ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στη χώρα μου. Το 2008 γύρισα από το Πεκίνο και γεννήθηκε ο πρώτος μου γιος.
Το 2012 στο Λονδίνο ήταν το φινάλε και είχαν έρθει όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Η γυναίκα μου, τα παιδιά μου, οι γονείς, οι γονείς της γυναίκας μου, οι θείοι μου, ο κουμπάρος μου.
Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις μια και μόνο. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι σαν τα παιδιά σου δεν μπορείς να τα ξεχωρίσεις».
«Η ομάδα του 2008 μπορούσε και χρυσό»
Τον ρωτήσαμε για τα πιο σημαντικά γκολ του σε Ολυμπιακούς Αγώνες. «Έντονα μένουν τα γκολ κόντρα στη Ρωσία στον μικρό τελικό του 2004 αλλά χάθηκε το μετάλλιο.
Επίσης θυμάμαι ένα παιχνίδι με την Ουκρανία το 1996. Είχα βάλει 4-5 γκολ και είχαμε πάει οχτάδα που πανηγυρίσαμε σαν να πήραμε το χρυσό.
Με την είσοδο στην οχτάδα μας έδιναν πολλά προνόμια από το κράτος και έχτιζες την ζωή σου», σημειώνει ενώ μας μιλάει για το μετάλλιο που δεν έχει έρθει ποτέ σε Ολυμπιακούς Αγώνες στο πόλο ανδρών.
«Στην Αθήνα παίξαμε στον μικρό τελικό και χάσαμε το χάλκινο από τους Ρώσους αλλά για μένα η μεγάλη ευκαιρία ήταν το 2008 στο Πεκίνο.
Ήταν η πιο ώριμη στιγμή για την γενιά μου. Η ομάδα εκείνη μπορούσε ακόμη και το χρυσό και έχουμε όλοι ευθύνη για την αποτυχία. Είχε τεράστιες δυνατότητες εκείνη η ομάδα αλλά έμεινε 7η. Έγιναν λάθη και από εμάς τους παίκτες. Ήταν η κορύφωση μας.
Είχε ξεκινήσει ο Ολυμπιακός κύκλος με το μετάλλιο στο Παγκόσμιο στο Μόντρεαλ το 2005 αλλά στην πορεία κάτι χάλασε. Ο τελικός ήταν Ουγγαρία-ΗΠΑ. Θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς στον τελικό.
Μετά το 2012 ήταν μια περίεργη Ολυμπιάδα με την Ελλάδα να έχει αποτυχίες για 2 χρόνια και να επιστρέφουμε κάποιοι πιο μεγάλοι όπως εγώ, ο Κοκκινάκης, ο Χατζηθεοδώρου και ο Δεληγιάννης για να πάμε στους Ολυμπιακούς», υπογραμμίζει ο "Άφρου".
«Έχει ταλέντο η σημερινή ομάδα»
Ο Γιώργος Αφρουδάκης μας μίλησε και για την ομάδα που θα δούμε στο Τόκιο:
«Ομάδα με ταλέντο. Είμαι περήφανος που και εγώ είμαι ξανά στους Ολυμπιακούς Αγώνες όχι ως αθλητής αλλά ως ένας άνθρωπος του χώρου που ταξίδεψε στο Τόκιο για να βοηθήσει όσο μπορεί αυτά τα παιδιά. Αυτή η ομάδα έχει τον κορμό του Ολυμπιακού που κατέκτησε πριν από λίγα χρόνια το Τσάμπιονς Λιγκ.
Θεωρώ πως έχει ξεπεραστεί πλέον ο φόβος για Σέρβους και Κροάτες. Για εμάς τότε ότι και να έκανες υπήρχαν δυο ομάδες, η Σερβία-Μαυροβούνιο και η Ουγγαρία που δεν κέρδιζες.
Δεν θα βγουν τέτοιες ομάδες ξανά. Η Ουγγαρία ήταν "Dream Team" πήρε 3 χρυσά στη σειρά. Τώρα πλέον οι διαφορές είναι πιο μικρές ανάμεσα στις ομάδες.
Βέβαια υπάρχουν περισσότερες ομάδες που διεκδικούν μετάλλιο. Αυτά τα παιδιά που είναι για την Ελλάδα στο Τόκιο ήταν στο χάλκινο στο Καζάν και όπως σου είπα πήραν και Τσάμπιονς Λιγκ με τον Ολυμπιακό. Σίγουρα μας λείπει και λίγο η τύχη στα νοκ άουτ παιχνίδια.
Αυτή η ομάδα που στο Καζάν ήταν 3η στον κόσμο είναι απορίας άξιο ότι δεν έφτασε να παίξει σ' έναν τελικό σε μεγάλη διοργάνωση. Δεν το εξαργύρωσε μ' έναν τελικό το μετάλλιο ενώ μπορούσε. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για την ομάδα του 2005 στο Μόντρεαλ.
Είμαι αισιόδοξος για φέτος. Θες και τύχη. Το 2016 παίξαμε με την Ιταλία του Καμπάνια και μας ήξεραν καλά. Μας άφησαν εκτός τετράδας».
«Η συνάντηση με τον Κόμπι»
Θεωρεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες μοναδική εμπειρία για να παίξεις και να γνωρίσεις και μεγάλους αθλητές από όλα τα σπορ. Εκείνος είχε συναντήσει το 2008 στο Πεκίνο τον Κόμπι Μπράιαντ.
«Είχαμε αποκλειστεί και είχαμε πάει με τον Γιώργο (σ.σ Ρέππας) αργά στο εστιατόριο. Ξαφνικά γυρίζω πίσω και βλέπω τον Κόμπι Μπράιαντ.
Πάμε να του πιάσουμε την κουβέντα. Ήταν τόσο απλός. Μας είπε ότι δεν έμενε στο Ολυμπιακό χωριό αλλά είχε έρθει βόλτα για να δει πως είναι εδώ τα πράγματα. Ήταν τόσο χαλαρός.
Του πιάσαμε κουβέντα και ήταν πολύ ευγενικός. Εκεί είχα συναντήσει και μιλήσαμε και στα ελληνικά με τον Νόβακ Τζόκοβιτς που ήταν πιτσιρικάς. Γνώρισα τον Ροναλντίνιο ενώ θυμάμαι να σου πω για την Ατλάντα ότι είχα πάει να δω την Dream Team 2.
Αυτό μου αρέσει. Όλες οι φυλές, όλα τα αθλήματα. Είμαι χαρούμενος που επέστρεψα μετά από 9 χρόνια στους Ολυμπιακούς Αγώνες», θα μας πει ο Αφρουδάκης.
