Βήματα προς τα πίσω και 3 νίκες

Ένα 30λεπτο ποτέ δεν αρκεί για να κερδίσει μία ομάδα έναν αγώνα... Αυτό ισχύει στην περίπτωση του παιχνιδιού που παρακολουθήσαμε στο ΟΑΚΑ μεταξύ της ΑΕΚ και του Λεβαδειακού.

Οι «κιτρινόμαυροι» ξεκίνησαν δυνατά το ματς, κατάφεραν να μεταφέρουν το παιχνίδι στην εστία του αντιπάλου, δημιούργησαν τουλάχιστον 5 φάσεις για γκολ με σημαντικότερες εκείνες στις οποίες μετείχε ο Κατίδης, αλλά έπειτα από το πρώτο ημίωρο της αναμέτρησης εξαφανίστηκαν από τον αγωνιστικό χώρο αδικαιολόγητα.

Θα πρέπει να εμπεδώσουν όλοι στην ΑΕΚ ότι παίζουν απέναντι σε όλους και σε όλα. Αναφέρομαι σε μία ακόμη περίπτωση πέναλτι για την οποία ο Γιάχος έκλεισε σκόπιμα τα μάτια του και δεν υπέδειξε την παράβαση. Διότι η φάση της ανατροπής του Γκερέιρο είναι καθαρό πέναλτι και θα έπρεπε να είχε δοθεί η δυνατότητα στην ΑΕΚ να σκοράρει από την βούλα.

Δεν θα ασχοληθώ άλλο όμως με αυτή τη φάση. Προσωπικά το έχω εμπεδώσει από τις διαιτησίες μέχρι στιγμής και από τα αποτελέσματα πως η ομάδα παίζει μόνη της εναντίον όλων... Αυτό πρέπει να το εμπεδώσουν επαναλαμβάνω και άπαντες στο ποδοσφαιρικό τμήμα προκειμένου να μην έχουν ψεύτικες ελπίδες ότι θα πάρει όταν χρειαστεί η ομάδα τα σφυρίγματα που δεν έχει πάρει μέχρι τώρα.

Ο Εβαλντ Λίνεν έστησε σωστά την ομάδα με μία μόνο παραφωνία: τον Τσίτα. Ο νεαρός επιθετικός κατάφερε να μας κάνει να αναπολήσουμε τον Φουρτάδο. Δεν έκανε απολύτως τίποτα σε όλο το διάστημα που αγωνίστηκε και δικαίωσε όσους έλεγαν πως δεν μπορεί ακόμη να σταθεί στην πρώτη ομάδα. Βέβαια ήταν η πρώτη του συμμετοχή και σε θέση που δεν γνωρίζει, ωστόσο ένα κοντρόλ, μία σωστή πάσα, μία μπούκα, κάτι θα έπρεπε να το είχε κάνει.

Δεν του βγήκε του Γερμανού τεχνικού η επιλογή όπως δεν του βγήκαν σε καμία περίπτωση και οι αλλαγές που έκανε έπειτα. Θα μου πει κανείς και δικαιολογημένα δεν έχει στον πάγκο τον Μέσι και τον Ρονάλντο, ούτε καν έναν Εντίνιο που είχε η ομάδα στο παρελθόν. Όμως δεν παύει να ισχύει πως οι αλλαγές δεν ήταν σωστές. Δυστυχώς αποδείχτηκε πως (και) ο Κατσικοκέρης δεν μπορεί επίσης να βοηθήσει και να θεωρηθεί βασική επιλογή.

Εδώ δεν μπορώ να καταλάβω την απόφαση να είναι εκτός ο Μιχάλης Παυλής με την έννοια πως όσο έχει χρησιμοποιηθεί έχει δείξει καλύτερα στοιχεία από τους Φουρτάδο, Τσίτα και Κατσικοκέρη. Ισως στις προπονήσεις που ΔΕΝ βλέπουμε να μην τα πάει καλά ο Παυλής, αλλά συγχωρέστε με, μα στα ματς που βλέπουμε οι παραπάνω που έχουν πάρει ευκαιρίες έχουν αποδείξει πως δεν μπορούν: δεν έχουν κίνηση, είναι στατική, δεν μπορούν ούτε καν να υποδεχθούν σωστά την μπάλα. Τουλάχιστον τώρα, δεν μπορώ να γνωρίζω αν σε 1 μήνα θα κάνουν... όργια, αλλά τούτη την περίοδο είναι τραγικοί στον αγωνιστικό χώρο. Και αδιαφορώ αν είναι καλοί στις προπονήσεις.

Δυστυχώς η εικόνα της ΑΕΚ στο Β΄ ημίχρονο μας πήγε βήματα πίσω. Ένα ασύνδετο πράγμα, χωρίς συγκεκριμένο πλάνο ανάπτυξης και επιθετικής λειτουργίας, με λανθασμένες επιλογές, χωρίς ουσία στο παιχνίδι της. Με αυτήν την εικόνα η Ενωση δεν έχει καμία τύχη... Υπήρξε τεράστιο πρόβλημα στο χώρο της μεσαίας γραμμής και αυτό έδωσε το δικαίωμα στον Λεβαδειακό να πιστέψει πως μπορεί να... κλέψει το ματσάκι. Και το έκανε χάρη και στο λάθος του Δημήτρη Κωνσταντόπουλου που έχασε την μπάλα απ’ τα χέρια του και δώρισε ένα εύκολο γκολ στον Ναπολεόνι...

Ηταν μία άδικη ήττα για την ομάδα διότι βάσει της εικόνας του αγώνα και των δυο ομάδων προφανώς και ο Λεβαδειακός (όπως παραδέχτηκε και ο Παράσχος) δεν άξιζε να κερδίσει. Ετσι είναι όμως το ποδόσφαιρο. Ετσι έγινε και με τον Αρη, και με τον Αστέρα Τρίπολης... Δεν αλλάζει κάτι για την ΑΕΚ. Δυστυχώς παραμένει στον πάτο της βαθμολογίας και έχασε σημαντική ευκαιρία σε ένα ματς επί της ουσίας 6 βαθμών, διότι δεν είναι ότι έχασε μόνο τρεις βαθμούς, αλλά πως πήρε ισάριθμους μία ομάδα που πρέπει να κυνηγάει.

Τώρα ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ η ομάδα του Λίνεν να κερδίσει και τα τρία ματς που ακολουθούν με αντίπαλους τον ΠΑΣ και τον Ατρόμητο στο ΟΑΚΑ και ενδιάμεσα αυτό στην Κομοτηνή κόντρα στον Πανθρακικό. Για να το πετύχει αυτό βέβαια θα πρέπει να μην επαναλάβει τόσο κακό ματς όσο έκανε απέναντι στον Λεβαδειακό μετά το πρώτο 20λεπτο...