Οι ταινίες εκείνες που ταρακουνούν την ψυχή σου...
Στο δικό μου το μυαλό, υπάρχουν δύο ειδών ταινίες. Εκείνες που απλά θα περάσεις καλά, θα ξεχαστείς, θα ταξιδέψεις σε έναν άλλο κόσμο, θα γεμίσεις ένα ελεύθερο δίωρο με εικόνες, σασπένς, ψυχαγωγία, γέλιο. Θα ξεφύγεις. Ακόμη και αν μιλάμε για τις... κλασσικές χαζοαμερικάνικες με τον θεούλη, Άνταμ Σάντλερ. Όλες έχουν κάτι να σου προσφέρουν στην πρώτη κατηγορία. Ανάλογα με την ποιότητά τους.
Υπάρχουν και εκείνες, όμως, που θα ταρακουνήσουν την ψυχή σου, θα σε κάνουν να εκτιμήσεις αυτά που από την τρέλα της καθημερινότητας δεν προλαβαίνεις να τα κατατάξεις στην κορυφή των προτεραιοτήτων σου. Πρόχειρα μου έρχονται στο μυαλό το 7 pounds, τo 21 grams και το Κυνήγι της Ευτυχίας. Είπαμε, πρόχειρα, γιατί η λίστα σίγουρα είναι πολύ μεγάλη, όταν ο κινηματογράφος τις καλές εποχές προ Covid19 αποτελούσε την κύρια μορφή διασκέδασης.
Ένα τούρκικο διαφορετικά από τα άλλα
Μετά από αρκετό καιρό, λοιπόν, μία ταινία από την δεύτερη κατηγορία μπήκε στο play. Χάρτινες ζωές ή Paper Lives, αν προτιμάτε. Στο Netflix. Ένα τούρκικο διαφορετικό, αλλιώτικο από αυτά που είχε... πλημμυρίσει η ελληνική τηλεόραση την προηγούμενη δεκαετία. Με αρκετές όμορφες εικόνες από την Κωνσταντινούπολη αλλά και με εκείνες της σκληρής πραγματικότητας μακριά από τις πλούσιες γειτονιές. Έτσι ακριβώς ξεκινά η πρώτη σκηνή. Το ακριβό κλαμπ, ο πλούσιος θαμώνας με το αμάξι των δεκάδων χιλιάδων δολλαρίων και ακριβώς δίπλα, ένα στενό παρακάτω, ένας άνθρωπος που ζει από τα σκουπίδια, που μεγάλωσε από μικρό παιδί στους δρόμους, χωρίς μητέρα, χωρίς οικογένεια. Μόνος του.
Ο Μεχμέτ. Το καλό... αφεντικό των υπολοίπων νεαρών που ζουν από την συλλογή χαρτιών, μπουκαλιών και άλλων αντικειμένων από τα σκουπίδια, τα οποία τα πουλάνε σε λαθρεμπόρους για να επιβιώσουν. Ο πρωταγωνιστής που χρειάζεται άμεση μεταμόσχευση νεφρού θα δει τον μικρό του εαυτό, στο πρόσωπο του Αλί. Ενός πιτσιρικά που η μητέρα του παράτησε στους δρόμους της Πόλης για να τον γλιτώσει από την βία που ασκούσε πάνω του ο πατριός του. Μία μοναδική σχέση αγάπης θα αναπτυχθεί ανάμεσα στον Μεχμέτ και τον Αλί, με κοινή αφετηρία την έλλειψη της μητρικής αγάπης. Μαμά: η πιο όμορφη λέξη του κόσμου.
Τι θα συμβεί, όμως, όταν ο Μεχμέτ και ο Αλί θα ψάξουν για την μητέρα του μικρού; Η συνέχεια επί της οθόνης, για όσους θέλουν πραγματικά να ταρακουνηθούν.
Η ωμή πραγματικότητα
Τα όσα διαδραματίζονται στο Paper Lives δεν αποτελούν προϊόν φαντασίας. Είναι η σκληρή όψη της Κωνσταντινούπολης. Σύμφωνα με όσα έχουν καταγραφεί κατά καιρούς σε ξένα ειδησιογραφικά μέσα, τα τελευταία χρόνια ζουν στους δρόμους της Πόλης περίπου 8.000 παιδιά! Παιδιά χωρίς οικογένεια, χωρίς σπίτι, προερχόμενα είτε από τούρκικες οικογένειες(70%), είτε από χώρες που βρίσκονταν σε εμπόλεμη κατάσταση, όπως για παράδειγμα η Συρία. Μαρόκο, Παλαιστίνη και Ουζμπεκιστάν συμπληρώνουν τον υπόλοιπο χάρτη.
Για να επιβιώσουν, λοιπόν, κάποια από αυτά τα παιδιά γυρίζουν ολημερίς στους δρόμους με ένα μεγάλο καρότσι και ψάχνουν στα σκουπίδια για το οτιδήποτε μπορεί να ανακυκλωθεί και να τους προσφέρει ένα κομμάτι ψωμί. Κάποια άλλα παίζουν μουσική στα μέσα μαζικής μεταφοράς ή απλά πουλάνε μικροαντικείμενα σε τουριστικές περιοχές.
