Στο έλεος της εγκατάλειψης το Πάρκο Τρίτση (pics)

Στην πραγματικότητα η κατάσταση σε αυτό αγγίζει πλέον τα όρια της διάλυσης. Στον μοναδικό υγρότοπο της Αττικής, έναν χώρο πρασίνου 1.176 στρεμμάτων που φιλοξενεί 168 είδη πτηνών, οι συνθήκες μέρα με τη μέρα επιδεινώνονται λόγω της εγκατάλειψης και της έλλειψης χρηματοδότησης. Στο πάρκο έχει διακοπεί η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, συχνά σταματά η υδροδότηση λόγω χρεών, ενώ δεν λειτουργεί το σύστημα ανακύκλωσης στην τεχνητή λίμνη με αποτέλεσμα οι εναπομείνασες πάπιες να ζουν σε βάλτο όπου επιπλέουν κάθε είδους σκουπίδια.

Καμία συντήρηση
Οι εγκαταστάσεις του στερούνται κάθε συντήρησης. Ενας μικρός περίπατος είναι αρκετός για να αντικρίσει κάποιος κατεστραμμένες λάμπες, κομμένα καλώδια, άδεια σιντριβάνια που έχουν μετατραπεί σε κάδους απορριμμάτων και εικόνες λεηλασίας: από το φυλάκιο της κεντρικής εισόδου έχουν αφαιρεθεί μέχρι και οι γυψοσανίδες των τοίχων ενώ το κτίριο που μέχρι πρότινος στέγαζε καφετέρια έχει υποστεί πλιάτσικο. Την ίδια στιγμή στο πάρκο δεν υφίσταται κανενός είδους φύλαξη και οι τρεις εργαζόμενοι που απέμειναν σε αυτό παραμένουν απλήρωτοι από τον περασμένο Μάιο.

Οι κάτοικοι, που εγκλωβίζονται σε μια δίνη γραφειοκρατικών εμποδίων, κάθε φορά που αποφασίζουν να κινητοποιηθούν για να περισώσουν ό,τι περισώζεται εκφράζουν σοβαρές ανησυχίες για στοχευμένη υποβάθμιση του πάρκου: Ο τεμαχισμός και η παραχώρησή του σε ιδιώτες είναι αυτό που έχουν όλοι στο πίσω μέρους του μυαλού τους. Μέχρι πρότινος οι Δήμοι Ιλίου και Αγίων Αναργύρων έριζαν για το ποιος θα έχει τη διαχείριση του πάρκου ενώ η τελευταία εξέλιξη θέλει το υπουργείο Περιβάλλοντος να σχεδιάζει έναν νέο φορέα που θα το διαχειρίζεται, απαλλαγμένο από τα χρέη του παρελθόντος, με παράλληλη κατάρτιση μελέτης για τη βιωσιμότητά του.

Διαβρωμένα εδάφη που ουδείς ενδιαφέρεται να αποκαταστήσει

«Είναι κρίμα που το πάρκο έφτασε σε αυτή την κατάσταση. Πριν από δέκα χρόνια που μετακομίσαμε στο Ιλιον, δεν υπήρχε αυτή η εικόνα», λέει η κ. Βάσω. «Πλέον δεν ασχολείται κανείς. Τα προβλήματα ένα σωρό. Εχουν κόψει το φως, το νερό, παλιά υπήρχαν αυτοκίνητα και έκαναν περιπολίες για φύλαξη, τώρα τίποτα. Για λίγο καιρό άρχισαν να το φυλάνε τα παιδιά που έρχονταν στα άλογα για ιππασία. Αλλά για πόσο; Το κράτος δεν ασχολείται. Κάποιοι έκλεβαν τις πάπιες ή ψάρια και τα έτρωγαν, και όταν το είπαμε το μόνο που μας απάντησαν ήταν ''κακό του κεφαλιού τους, αν τρώνε από αυτά τα νερά, θα αρρωστήσουν''. Η κατάσταση είναι απαράδεκτη, πρέπει κάτι να γίνει. Ερχομαι σχεδόν καθημερινά εδώ, είμαι άρρωστη και με βοηθάει, θέλουμε έναν χώρο να καθόμαστε μισή ώρα οι συνταξιούχοι».

Από την πλευρά της η κ. Βάγια, μητέρα τριών παιδιών που επισκέπτεται συχνά το πάρκο, επισημαίνει ότι ενώ είναι ένας χώρος που απευθύνεται και σε οικογένειες με παιδιά, ουδείς έχει μεριμνήσει για την τήρηση κανόνων ασφαλείας. «Είναι μεγάλος ο χώρος και θα μπορούσε να έχει πολλά πράγματα για να εξυπηρετεί τις οικογένειες. Δεν υπάρχει μια κούνια για μικρά παιδάκια, δεν υπάρχουν μπάρες στα ποταμάκια που να προστατεύουν τα παιδιά που τρέχουν ή κάνουν ποδήλατο, δεν έχει φως όταν πέσει ο ήλιος...», λέει.

Καταγγελίες
Η υποβάθμιση του πάρκου είναι στοχευμένη

«Πρακτικώς το πάρκο έχει εγκαταλειφθεί. Δεν έχει καμία φύλαξη - μπορεί οποιοσδήποτε να μπει με μηχανάκι ή με αυτοκίνητο, να έρθει το βράδυ και να κόψει για παράδειγμα δέκα δέντρα ή να έχει οποιαδήποτε παραβατική συμπεριφορά χωρίς να υπάρχει κάποιος να τον αποτρέψει. Δεν γίνεται καμία συντήρηση, μερικές φορές υπάρχει αφόρητη βρώμα, το σύστημα ανακύκλωσης του νερού δεν λειτουργεί, ό,τι χαλάει τελείωσε, δεν φτιάχνεται», λέει ο κ. Νίκος Σούρσος, κάτοικος της περιοχής. «Η μεγαλύτερή μας ανησυχία είναι ότι η υποβάθμιση που υφίσταται το πάρκο είναι στοχευμένη, ώστε να τεμαχιστεί και να ξεπουληθεί σε ιδιώτη ο οποίος θα εμφανιστεί ως σωτήρας. Εχουν ακουστεί αρκετά για επιχειρηματικό ενδιαφέρον. Δεν μας ενοχλεί το να γίνουν ένα ή δύο μαγαζιά αλλά δεν θέλουμε να αλλάξει ο χαρακτήρας του πάρκου και ξαφνικά να μετατραπεί από χώρο αναψυχής σε χώρο επιχειρηματικής δραστηριότητας ή χώρο όπου δεν θα μπορεί να έχει ο κόσμος ελεύθερη πρόσβαση», συμπληρώνει.

Θλίψη προκαλούν οι εικόνες στο Πάρκο Τρίτση, το οποίο θα έπρεπε να αποτελεί όαση για την πρωτεύουσα.

«Πριν από 15 χρόνια εδώ λειτουργούσαν φυτώρια από το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο. Εγκαταλείφθηκαν. Τα κιόσκια που χρησιμοποιούσαν γκρεμίζονται ή καίγονται, το τρενάκι που θα έκανε περιήγηση στον χώρο δεν λειτούργησε ποτέ ενώ οι ράγες κατασκευάστηκαν, μπαίνουν αυτοκίνητα σε μια έκταση όπου κάνουν στάση εκατοντάδες πουλιά. Και όταν οι κάτοικοι έχουμε προσπαθήσει να οργανωθούμε δεν ξέρουμε πού να απευθυνθούμε: με νομικές προφάσεις ο ένας μας στέλνει στον άλλον, ο ένας δήμος στον άλλον δήμο, στον Αναπτυξιακό Σύνδεσμο Δυτικής Αττικής, στην Περιφέρεια, στο υπουργείο...».

Από το 1848
Η ιστορία της περιοχής

Τμήμα του βασιλικού κτήματος στην κοιλάδα του Κηφισού που αγοράστηκε μεταξύ του 1848 και 1861 αποτελεί το Πάρκο Τρίτση. Η διαμόρφωση του κτήματος είχε γίνει υπό την εποπτεία της βασίλισσας Αμαλίας και σε συνεργασία με τους ανακτορικούς κηπουρούς που είχαν επιμεληθεί τον βασιλικό κήπο. Χιλιάδες οπωροφόρα, ελαιόδεντρα, μουριές, φιστικιές, 180 στρέμματα αμπέλι και σπάνιες ποικιλίες καλλωπιστικών φυτών, βαμβάκι, δημητριακά, πατάτες φυτεύτηκαν στο κτήμα ενώ μεταφέρθηκαν ζώα από διάφορα σημεία της Ευρώπης, την Αφρική και τις Ινδίες. Παράλληλα, στους έξι φυσικούς λοφίσκους που διέθετε το αγρόκτημα προστέθηκε με εντολή της Αμαλίας και ένας έβδομος, τεχνητός. Απομεινάρι της περιόδου εκείνης είναι ο Πύργος Βασιλίσσης, ένα γοτθικό κτίριο του 1854, αντίγραφο του πύργου όπου γεννήθηκε ο Οθωνας.

Κατερίνα Ροββά
Φωτογραφίες Χάρης Γκίκας

Πηγή: ethnos.gr