«Κακό προαίσθημα» για το υποβρύχιο στον Τιτανικό: Η συγκλονιστική μαρτυρία επιζώντα παρόμοιου ατυχήματος πριν 50 χρόνια (vid)

Το Pisces III βυθίστηκε σε απόσταση 150 ναυτικών μιλίων από τις ακτές της Ιρλανδίας πριν από 50 χρόνια, το 1973. Ο Ρότζερ Μάλινσον και ο Ρότζερ Τσάπμαν, που δεν ζει πια, ήταν τότε 35 ετών και ο Τσάπμαν 28. Η αποστολή τους ήταν να τοποθετήσουν ένα υπερατλαντικό τηλεφωνικό καλώδιο 150 μίλια από τις ακτές του Κορκ, στην Ιρλανδία, σε ένα μικρό υποβρύχιο που ονομαζόταν Pisces III, όταν η καταπακτή του μηχανοστασίου άνοιξε από έναν λάθος χειρισμό στο συνοδευτικό πλοίο επιφανείας με το οποίο ήταν προσδεδεμένο το υποβρύχιο.

Μιλώντας στο βρετανικό τηλεοπτικό δίκτυο SkyNews περιγράφει πώς είναι να βρίσκεσαι παγιδευμένος κάτω από το νερό ενώ εκφράζει «το φρικτό προαίσθημα» που έχει ότι «κάτι μπορεί να πάει στραβά» με το υποβρύχιο που έκανε περιήγηση στα συντρίμμια του ναυαγίου του Τιτανικού. Θεωρεί ότι είναι δυσοίωνο σημάδι το γεγονός ότι δεν υπήρξε καμία επικοινωνία τις πρώτες ώρες από όταν χάθηκε το σήμα.

Ο Ρότζερ Μάλινσον διασώθηκε έπειτα από 84 ώρες παγιδευμένος στα 480 μέτρα υπό την επιφάνεια της θάλασσας σε ένα υποβρύχιο πλάτους 1,8 μέτρων, είπε ότι το γεγονός πως δεν υπάρχει επικοινωνία με το υποβρύχιο είναι ένα δυσοίωνο σημάδι.

Περιγράφοντας τη δική του εμπειρία είπε ότι το υποβρύχιο στο οποίο βρίσκονταν «Χτύπησε περίπου 30 δευτερόλεπτα μετά την καταβύθιση. Απενεργοποιήσαμε το βυθόμετρο στα 500 πόδια καθώς θα μπορούσε να είχε σκάσει και πήραμε μαξιλάρια και κουλουριαστήκαμε προσπαθώντας να αποφύγουμε έτσι πιθανούς τραυματισμούς. Καταφέραμε να βρούμε ένα άσπρο πανί για να το βάλουμε στο στόμα μας, ώστε να μην δαγκώσουμε και τη γλώσσα μας».

Πάνω από ένας τόνος νερού άρχισε να χύνεται στο αυτόνομο πίσω τμήμα του υποβρυχίου και αφού κρέμονταν από το πλοίο επιφανείας, έσπασε η γραμμή πρόσδεσής τους και κατρακύλησαν στον πυθμένα της θάλασσας με περίπου 40 μίλια την ώρα.

«Ήταν πολύ τρομακτικό», είχε πει σε παλιότερη συνέντευξή του στο BBC το 2013. «Δεν μιλούσαμε σχεδόν καθόλου, απλά πιάναμε ο ένας το χέρι του άλλου και το σφίγγαμε για να δείξουμε ότι είμαστε καλά».

Οι δύο άνδρες επικοινώνησαν για να ενημερώσουν ότι είχαν επιζήσει από την πρόσκρουση, αλλά με την παροχή οξυγόνου να μειώνεται λεπτό προς λεπτό οι ελπίδες τους ήταν ελάχιστες. Για να μειώσουν τη χρήση οξυγόνου σταμάτησαν να μιλούν και προσπάθησαν να μείνουν όσο πιο ακίνητοι μπορούσαν και απέφυγαν να φάνε το μόνο σάντουιτς και το κουτάκι λεμονάδας που είχαν για διατροφή.

Στην επιφάνεια, τα συνεργεία διάσωσης αντιμετώπισαν μεγάλα τεχνικά προβλήματα. Τρεις ημέρες μετά το ατύχημα, το εναπομείναν υποβρύχιο διάσωσης μπόρεσε να συνδέσει ένα ειδικά σχεδιασμένο γάντζο και σχοινί ρυμούλκησης στο Pisces III και να το ανυψώσει στην επιφάνεια της θάλασσας.

Μόλις έφτασαν εκεί, χρειάστηκαν άλλα 30 λεπτά για να ανοίξει η καταπακτή της καμπίνας. «Είχαμε 72 ώρες ζωής όταν ξεκινήσαμε την καταβύθιση, έτσι καταφέραμε να διανύσουμε άλλες 12,5 ώρες. Όταν κοιτάξαμε στον κύλινδρο, είχαμε 12 λεπτά οξυγόνου», είχε πει ο Chapman στο BBC το 2013.