Το διαφανές χταπόδι που έχει προκαλέσει την περιέργεια των ερευνητών (vid) 

Επιμέλεια: Newsroom
Το διαφανές χταπόδι που έχει προκαλέσει την περιέργεια των ερευνητών (vid) 
Τον γύρο του διαδικτύου κάνουν οι εικόνες με ένα διαφανές χταπόδι να περιπλανάται στον απέραντο πυθμένα του ωκεανού.

Στα απέραντα και μυστηριώδη βάθη των ωκεανών του κόσμου, υπάρχουν αμέτρητα είδη πλασμάτων που παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητα από τον άνθρωπο. Μεταξύ αυτών των συναρπαστικών κατοίκων του βυθού είναι το διαφανές χταπόδι, ένα σπάνιο και ασύλληπτο κεφαλόποδο που έχει παρατηρηθεί μόνο μερικές φορές στην καταγεγραμμένη ιστορία.

Σε αντίθεση με τα αντίστοιχα βενθικά χταπόδια, τα οποία ζουν στον πυθμένα του ωκεανού, τα πελαγικά χταπόδια είναι σε θέση να επιβιώνουν στον ανοιχτό ωκεανό, μακριά από κάθε στερεή επιφάνεια. Αυτή η μοναδική προσαρμογή τους επιτρέπει να ευδοκιμούν σε περιβάλλοντα που θα ήταν αφιλόξενα για τους περισσότερους άλλους οργανισμούς, αλλά τα καθιστά επίσης απίστευτα δύσκολο να μελετηθούν ή να παρατηρηθούν.

Στην πραγματικότητα, μόλις το 2002 φωτογραφήθηκε ζωντανό το πρώτο διαφανές χταπόδι. Το ζώο εντοπίστηκε από μια ομάδα ερευνητών που χρησιμοποιούσαν ένα τηλεκατευθυνόμενο όχημα για να εξερευνήσουν τη βαθιά θάλασσα στα ανοικτά των ακτών της Χαβάης. Το χταπόδι επέπλεε αρκετές εκατοντάδες μέτρα κάτω από την επιφάνεια, με το λεπτό του σώμα να κυματίζει απαλά στο ρεύμα. Τα πλοκάμια του, τα οποία μπορούν να φτάσουν σε μήκος έως και αρκετά μέτρα, έτρεχαν πίσω του σαν ημιδιαφανείς κορδέλες.

Έκτοτε, υπήρξαν μια χούφτα άλλες θεάσεις χταποδιών, αλλά παραμένουν απίστευτα σπάνια και δύσκολα μελετήσιμα. Οι επιστήμονες εξακολουθούν να προσπαθούν να κατανοήσουν πώς αυτά τα πλάσματα είναι σε θέση να επιβιώνουν σε ένα τόσο δύσκολο περιβάλλον και ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος τους στο ευρύτερο οικοσύστημα του ανοιχτού ωκεανού.

Καθώς κινούνται στη στήλη του νερού, μπορεί να είναι σε θέση να συλλάβουν και να καταναλώσουν μικρούς πλαγκτονικούς οργανισμούς, τους οποίους στη συνέχεια αποβάλλουν ως απόβλητα. Αυτή η διαδικασία θα μπορούσε να συμβάλει στη λίπανση των βαθύτερων στρωμάτων του ωκεανού, τα οποία συχνά στερούνται θρεπτικών ουσιών.