Αριστοτέλης Ρήγας στο Gazzetta: «Το όριο της κωμωδίας είναι το κοινό, ας μην είμαστε κρετίνοι»

Με τη γνωστή του συνταγή, μια δόση standup comedy και μια δόση μουσική κωμωδία, και με μια εντυπωσιακή «παλέτα» αστείων, περνάει από τα καταιγιστικά λογοπαίγνια, σε μικρές σουρεαλιστικές ιστορίες, στις κοινές μας εμπειρίες από την έλευση της πανδημίας και καταλήγει στις δικές του εμπειρίες ως νέος πατέρας.

Όλα αυτά πασπαλισμένα με ξεκαρδιστικά μουσικά mash up, παιδικά τραγούδια «αλλιώς», τον Sin Boy, Iron Maiden, Radiohead και Τρικαλινό Michael Jackson.

Ο Αριστοτέλης Ρήγας στη συνέντευξή του στο Gazzetta:

- Πως σκέφτηκες το podcast - εκπομπή «Είμαι Υπέρ»

Κοιτάξτε, γενικά έχω διάφορες ιδέες, οι περισσότερες εκ των οποίων δεν είναι και τόσο σόι. Κάποιες από αυτές τις έχω κάνει και πράξη, με τεράστια αποτυχία. Παρόλα αυτά ακόμα και αυτές οι λίγες που πέτυχαν, δεν θα με εμποδίσουν από το να ξανά αποτύχω. Δηλαδή θέλω να πω, έχω εκπλαγεί και εγώ από το γεγονός ότι η συγκεκριμένη ιδέα έχει κάποια απήχηση.

- Θεωρώ ότι μπορεί να αποτελέσει παρέμβαση στη κοινωνική - πολιτική ζωή μας. Το έχεις σκεφτεί ποτέ έτσι; Έχεις ελπίδα για το ότι η κωμωδία μπορεί να βοηθήσει εκτός από το να ψυχαγωγήσει;

Για το «είμαι υπέρ» συνεχίζουμε να μιλάμε έτσι; Μάλιστα. Όχι δεν το έχω σκεφτεί ως παρέμβαση στην κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου. Τα αυτονόητα λέω, κατά την άποψή μου. Επίσης, τα λογοπαίγνιά μου τα έχετε ακούσει; Δηλαδή τι σόι τόπος είναι αυτός που τα λογοπαίγνιά μου είναι πολιτική παρέμβαση. Τώρα για το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, ελπίζω κυρίως να ψυχαγωγεί η κωμωδία γιατί αυτός είναι ο βασικός της σκοπός. Και αυτό νομίζω είναι ήδη τρομερά σημαντικό, αν μπορείς να γελάς με αυτό που σε στεναχωρεί, ήδη το έχεις φέρει στα μέτρα σου.

- Πρόσφατα συναντήσαμε κωμικούς στο Gazzetta και μιλήσαμε για το σεξισμό και για το αν τα σεξιστικά αστεία έχουν θέση στο χώρο. Ποια είναι για σένα τα όρια της κωμωδίας;

Θα έλεγα ότι το όριο της κωμωδίας είναι το κοινό. Δηλαδή αν πεις κάτι και δεις το κοινό να ανάβει δαυλούς και να παίρνει δικράνια και να έρχεται να σε περικυκλώσει, μάλλον δεν έπρεπε να το πεις. Πιθανότατα. Μπορεί και όχι. Παρόλα αυτά επειδή αυτό είναι κάτι που κρίνεται από το αποτέλεσμα, η γενική οδηγία είναι «μην είσαι τόσο κρετίνος και γενικά μην ανακοινώνεις τις αντίστοιχες σκέψεις σου». Όχι μόνο στην κωμωδία, γενικά. Φαντάζει δύσκολος κανόνας, και είναι, γιατί χρειάζεται να έχεις τελειώσει δημοτικό για να μπορείς να καταλάβεις σε κάποια συνθήκη ποιος είναι ο ισχυρός, ο «από πάνω» και ποιος ο ασθενής, ο «από κάτω» και ότι γενικά αν είναι να παίρνεις θέση να ξέρεις πώς να προσανατολίζεσαι. Δύσκολο έργο.

- Κάνεις κάτι ιδιαίτερο ανάμεσα στους κωμικούς της χώρας, συνδυάζοντας κωμωδία και μουσική. Συνδυάζεις θα έλεγες τις αγάπες σου και τις γνώσεις σου;

Μάλλον συνδυάζω τις αγάπες μου, γιατί οι γνώσεις μου είναι εντελώς διαφορετικές, έχω σπουδάσει Νοσηλευτική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έχω κάνει μεταπτυχιακό πληροφορικής, πράγματα που μέχρι στιγμής δεν έχω εντάξει στις παραστάσεις μου. Να μια ιδέα. Πιθανότατα πολύ κακή.

- Πόσο σε βοηθάει το σουρεαλιστικό τοπίο στο οποίο ζούμε για να γράψεις τα αστεία σου;

Αρκετά μάλλον, αλλά ήμουν έτσι και όταν τα πράγματα δεν ήταν τόσο ακραία. Από την άλλη βέβαια, πάντα ακραία ήταν, οπότε ναι.

- Τι να περιμένουμε να δούμε στο «Και το όνομα αυτού»;

Η παράσταση αυτή είναι κάπως διαφορετική από τις δυο προηγούμενες. Ξεκίνησα να γράφω αυτά τα κείμενα το 2019 όταν η γυναίκα μου έμεινε έγκυος, περιμένοντας τη ζωή μου να αλλάξει από την πατρότητα. Ω πόσο έξω είχα πέσει. Οπότε ενώ γενικά ακολουθεί την ίδια δομή, μισά κείμενα μισά μουσικά αστεία, πλέον έχει δυο καθαρούς άξονες, ο ένας έχει να κάνει με τη ζωή μου ως πατέρας και ο άλλος με τη ζωή μου ως πατέρας στην εποχή του covid. Εχει και story telling που δεν είχα ξανακάνει και που μου αρέσει αρκετά τολμώ να πω. Εμένα μου αρέσει πάντως.

- Ποιοι είναι οι δικοί σου αγαπημένοι κωμικοί σε Ελλάδα και εξωτερικό;

Μου αρέσουν οι one liner κωμικοί γιατί καταλαβαίνω τι κάνουν ακριβώς αλλά αυτοί που πραγματικά θαυμάζω είναι οι story tellers και αυτοί που κάνουν κωμωδία παρατήρησης. Εκεί πραγματικά χαζεύω, είναι σαν να βλέπω μαγικά. Κοιτάξτε, δεν μπορώ να αναφέρω ονομαστικά κωμικούς και δεν καταλαβαίνω γιατί θέλετε να με βάλετε να μαλώσω με τους κωμικούς που δεν αναφέρω. Δηλαδή είναι σωστά πράγματα να σας πω «μου αρέσει ο birbiglia” και να έρθει ο Alexandro να μου ζητήσει τα ρέστα; Αυτό θέλετε;

- Θα έλεγες ότι σβήνεις περισσότερα λογοπαίγνια από όσα κρατάς τελικά;

Για να πάρετε μια εικόνα, από τα 1000 λογοπαίγνια που είχα μαζέψει για την παράσταση, κράτησα για να δοκιμάσω τα 300, και από αυτά τελικά μπήκαν στην παράσταση γύρω στα 40.

- Ποια είναι τα μουσικά ακούσματά σου;

Βαριά λαϊκά, grunge, metal, hard rock, ρεμπέτικα, ηπειρώτικα, κάτι λίγα από jazz, και γενικά ό,τι μου γαργαλήσει το αυτί. Οι ταμπέλες είναι για τους δρόμους και η μουσική είναι μία.

- Σου έχει τύχει κόσμος να παρεξηγήσει το ύφος σου στο «Είμαι Υπέρ». Φαντάζομαι ναι, πως αντιδράς;

Στο ίντερνετ, ειδικά στο fb, συχνά συνέβαινε αυτό. Τώρα πλέον όχι τόσο γιατί κάπως έχουν καταλάβει τι εννοώ οι περισσότεροι και ο αλγόριθμος με λυπάται λίγο και δεν με στέλνει σε σκοτεινές γωνιές… Η αντίδραση μου πάντως είναι αρκετά δημοκρατική, όταν βλέπω ανθρώπους να έχουν αντιληπτική ικανότητα δραπανοκατσάβιδου, τους αφαιρώ από την πραγματικότητά μου. Δυστυχώς το εύρος της φιλοδοξίας μου δεν περιλαμβάνει την κατάκτηση της δυσθεώρητης αυτής κορυφής, του να αυξήσω τον δείκτη νοημοσύνης κάποιου μέσω του διαλόγου στα σχόλια ενός βίντεο.

- Προτιμάς ένα μισογεμάτο θέατρο με κοινό να ξεκαρδίζεται ή ένα κατάμεστο που δεν γελάει με τίποτα;

Προτιμάω ένα κατάμεστο θέατρο που ξεκαρδίζεται. Εναλλακτικά, θα προτιμούσα να ξεκαρδίζεται ένα κατάμεστο θέατρο.