Η απίστευτη ιστορία του ζωγράφου που έγινε ο πιο ραδιενεργός άνθρωπος και έζησε 20 χρόνια (vid)

Το 1945 κατά τη διάρκεια του Προγράμματος Μανχάταν (αμερικανικής έρευνας και ανάπτυξης για την κατασκευή της πυρηνικής βόμβας) οι επιστήμονες θέλησαν να μάθουν τι είδους επιπτώσεις είχε το πλουτώνιο στο ανθρώπινο σώμα.

Οι άνθρωποι που συμμετείχαν στο Manhattan Project μελετούσαν το πλουτώνιο, το οποίο είχε ανακαλυφθεί μόλις το 1940 και ήθελαν να μάθουν την δράση του. Στο πείραμα έλαβαν μέρος 18 συνολικά άτομα, ηλικίας από 4-69 ετών. Μέσα σε αυτούς ήταν και ο ζωγράφος-διακοσμητής Άλμπερτ Στίβενς.

Ο Στίβενς επιλέχθηκε να συμμετάσχει στο πείραμα επειδή οι γιατροί νόμιζαν ότι είχε καρκίνο του στομάχου και θεωρούσαν ότι ήταν καταδικασμένος να πεθάνει. Οπότε θεώρησαν ότι μπορούσε να υποβληθεί σε αυτό το απίστευτα επικίνδυνο τεστ χωρίς τη γνώση ή τη συγκατάθεσή του. Μια μαρτυρία επιβεβαιώνει ότι ο ζωγράφος δεν ενημερώθηκε για την ένεση που του έκαναν και βρέθηκε με 131 kBq (3,55 μCi) πλουτωνίου που παρέμεινε στο σώμα του για το υπόλοιπο της ζωής του.

Ωστόσο, μόλις τέσσερις ημέρες μετά την ένεση με την μεγάλη δόση πλουτωνίου, ανακαλύφθηκε ότι αυτό που νόμιζαν ότι ήταν καρκίνος του στομάχου ήταν στην πραγματικότητα έλκος. Μπήκε στο χειρουργείο αλλά οι γιατροί δεν μπήκαν καν στον κόπο να του πουν την αλήθεια και όταν ανάρρωσε τον έστειλαν στο σπίτι του.

Στα υπόλοιπα 20 χρόνια της ζωής του, συσσώρευσε μια αποτελεσματική δόση ακτινοβολίας 6400 rem (300 rem ετησίως). Η τρέχουσα ετήσια επιτρεπόμενη δόση για έναν εργαζόμενο στην ακτινοβολία στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι 5 rem. Η ετήσια δόση του Στίβενς ήταν περίπου 60 φορές αυτή η ποσότητα.

Το εντυπωσιακό και περίεργο είναι πως και τα άλλα μέλη της ομάδας που συμμετείχαν στο πείραμα άντεξαν από την έκθεσή τους στο πλουτώνιο, που παρέμεινε στο σώμα τους για το υπόλοιπο της ζωής τους. Οκτώ μέλη της ομάδας πέθαναν μέσα σε μια διετία από το πείραμα, αλλά τα αίτια του θανάτου τους αποδόθηκαν σε προβλήματα που αντιμετώπιζαν.

Ο Στίβενς πέθανε 20 χρόνια μετά το πείραμα, σε ηλικία 79 ετών από καρδιακή προσβολή. Εννέα χρόνια μετά το θάνατό του τα αποτεφρωμένα λείψανά του εκτάφηκαν και στάλθηκαν στο Εθνικό Εργαστηριακό Κέντρο