Όλα χωράνε σ’ ένα σακίδιο πλάτης!
Ο ερχομός στη ζωή είναι γεμάτος πόνο, κλάμα, αίμα και έκλυση οξυγόνου. Η αποχώρηση βαραίνει μόνο από τη σιωπή. Το διάστημα που μεσολαβεί γεμίζει με φιλοδοξίες, αγωνία, πάθη, έρωτα, αγάπη, μίσος, κλάμα, κουβέντες που δεν πρόλαβαν να ειπωθούν… Και δίπλα στα άυλα τα υλικά. Ένα γράμμα, ένα μενταγιόν, ένας δίσκος, ένα βιβλίο, χρήματα… Υπάρχει και κάτι άλλο όμως, οι στιγμές, αυτές που μας καθορίζουν και κάνουν ορατό το μέλλον μας, αυτές τακτοποιούν τα αντικείμενα του βίου μας. Κι αν ο χρόνος φτιάχνει τον δικό του χώρο, τα προσωπικά, ατομικά, τα συναδελφικά, ερωτικά, συντροφικά, τα φιλικά θέλουν τον δικό τους. Δεν χρειάζονται πολλά μέτρα, αρκεί η ζεστασιά ενός σακιδίου πλάτης. Ναι, σε αυτή τη μικρή αποσκευή φτιάχνουμε τον χωροχρόνο μας! Λίγα λεπτά από δω, λίγες ξεχασμένες ώρες από κει, οι διακοπές σε κάποιο νησί των Κυκλάδων… Το συναισθηματικής αξίας αντικείμενο, ένα πακέτο χαρτομάντιλα, ένα όνομα γραμμένο με στυλό και να η μικρογραφία του κόσμου μας. Υπάρχει κάτι άλλο, το νερό. Επειδή το μέλλον έχει πάντα ξηρασία, ένα μπουκάλι είναι πάντα απαραίτητο. Όχι μόνο για να ξεδιψάσεις, αλλά για να μην ξεραθούν και διαλυθούν οι πολύτιμες προσωπικές στιγμές. Όλα χωράνε στο σακίδιο πλάτη, όλα αυτά αποκαλύπτονται στην παράσταση «Backpack», στο θέατρο «104».
Ασταμάτητο πήγαινε-έλα
Η Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους δείχνει ότι μπορεί να μας δώσει καλές στιγμές και στη σκηνοθεσία. Μετά το «Good People» σκηνοθετεί το «Backpacκ», του Σπύρου Δ. Μιχαλόπουλου. Οι λεπτές ισορροπίες του κειμένου αναδεικνύονται από την Παπαχαραλάμπους, βρίσκει το πυρήνα του έργου που συνοψίζεται στη λέξη «ενδιάμεσα». Οι ήρωες κινούνται ασταμάτητα σε πνευματικό και ψυχολογικό επίπεδο, πότε όμως δεν ενώνονται ολοκληρωτικά, ίσως στο τέλος, αλλά κι αυτό κανείς δεν ξέρει πώς θα εξελιχθεί μετά. Αυτό το ασταμάτητο πήγαινε-έλα δίνει τον ρυθμό και καθορίζει το ερμηνευτικό πεδίο. Η Παπαχαραλάμπους διακρίνει το κενό και την επίδραση του, καταλαβαίνει πως όσο έλκονται τα πρόσωπα τόσο απωθούνται. Γι’ αυτό και οι πρωταγωνιστές -Φαίη Ξυλά, Χρήστος Σπανός- τοποθετούνται και κινούνται στη σκηνή με τρόπο που να καλύπτει το ενδιάμεσο. Από κει και πέρα με ηρεμία και χωρίς πολλές εξάρσεις παρουσιάζεται ο κόσμος που στήνει συγγραφικά ο Μιχαλόπουλος. Η καθοδήγηση μέχρι την κορύφωση του φινάλε είναι προσεκτική, δεν έχει κάτι το εξεζητημένο και το υπερβολικό, όπως αρμόζει στο κείμενο. Η συγκίνηση προκύπτει αβίαστα και το γλυκό κράτημα αυτής παίρνει σχήμα και μορφή στη σκηνή του «104», οι σκιές και το τρεμάμενο φως της γεμίζουν τον χώρο και το «Backpack» ακουμπά τις πλάτες και την καρδιά μας.
Η μια λέξη φέρνει την άλλη
Αυτό το ιδιαίτερο μεταίχμιο δίνει τον τόνο στην παράσταση. Ο άνδρας, υπάλληλος εταιρείας σεκιούριτι στο Μετρό, «βρίσκει» ένα σακίδιο πλάτης που γράφει το όνομα της γυναίκας (φιλόλογος). Της χτυπά την πόρτα για να της το παραδώσει και από εκείνο το σημείο ξεκινά το διαρκές συναισθηματικό αλισβερίσι. Η μία λέξη φέρνει την άλλη και αποκαλύπτει τα μικρά και μεγάλα που υπάρχουν σε αυτό το backpack. Η σκηνική συνθήκη και η αφηγηματική ροή βασίζονται στα όσα δίνει και κρύβει ένα φαινομενικά ευτελές αντικείμενο. Έτσι «χτίζεται» και η δράση. Από κάτι σχεδόν αδιάφορο που μπορεί να τελειώσει σε ένα λεπτό, αποκαλύπτεται ένας κόσμος που χωρά τρεις ζωές! Ναι, τρεις, γιατί το σακίδιο δεν ανήκει στη γυναίκα, αλλά στη φίλη της Μυρτώ η οποία αυτοκτόνησε πέφτοντας στις γραμμές του Μετρό.
Η Φαίη Ξυλά είναι η γυναίκα, η Σοφία και καταφέρνει να αποδώσει την αναταραχή του εσωτερικού της κόσμου, όπως και ο Χρήστος Σπανός, ο άντρας, ο Μάριος.. Η έκφραση του «ενδιάμεσου» δεν είναι πάντα εύκολη και μερικές στιγμές υπήρχε μια αμηχανία. Παρ’ όλα αυτά και οι δύο ηθοποιοί επικοινώνησαν ουσιαστικά με τον θεατή. Το σκηνικό (Νατάσα Παπαστεργίου), οι φωτισμοί (Αλέξανδρος Αλεξάνδρου), η μουσική (Μαρίνα Σπανού) και τα κοστούμια (Νινέτα Ζαχαροπούλου), βοηθάνε όσο χρειάζεται την προσπάθεια των πρωταγωνιστών. Το «Backpack» είναι μια παράσταση σωστά δουλεμένη, με καλές ερμηνείες και ώριμη σκηνοθετική ματιά.
Ταυτότητα παράστασης
«Backpack», του Σπύρου Δ. Μιχαλόπουλου
Σκηνοθεσία: Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους
Σοφία: Φαίη Ξυλά
Μάριος: Χρήστος Σπανός
Σκηνικά: Νατασα Παπαστεργίου
Κοστούμια: Νινέτα Ζαχαροπούλου
Σχεδιασμός Φωτισμού: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Μουσική: Μαρίνα Σπανού
Α’ Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελένη Τσιμπρικίδου
Β’ Βοηθός Σκηνοθέτη: Ίλια Εσπιαλίδη
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγή: Θέατρο 104
Συμπαραγωγή: Tôt tard theatre & arts
Παραστάσεις: Δευτ., Τρ. 9.15 μ.μ.
Εισιτήρια: 15-5 ευρώ.
