Μια γίδα, μια καταστροφή!
Οι «τέλειες» ζωές τέλεια καταστρέφονται! Αρκεί μια στιγμή, μια αδυναμία και όλα όσα με κόπο αποκτήθηκαν χάνονται, γίνονται κομμάτια και επιστροφή δεν υπάρχει. Το κοινό σημείο αφετηρίας μετατρέπεται σε κοινό σημείο βασανισμού, απόγνωσης, διάλυσης. Η «κανονικότητα» τιμωρεί και τιμωρείται, αφήνει συντρίμμια, ανθρώπους αγρίμια, ελεύθερους και άδειους. Η ελπίδα γλιστράει, στην άβυσσο της ανθρωποφαγίας ετοιμάζεται να πέσει, όμως στο χείλος του γκρεμού λουλούδια τη συγκρατούν, τη σώζουν και ό,τι έγινε στάχτες μπορεί να ξαναγεννηθεί. Πάνω στα χαλάσματα θα στηθούν τα νέα «θαύματα» και οι οικογένειες μπορεί να μη γίνουν ξανά «τέλειες» αλλά θα μείνουν οικογένειες. Πάλι μια στιγμή αρκεί για να ξεκινήσει η επανένωση, μια χειρονομία, μια εξομολόγηση, μια συγχώρεση… Υπάρχουν όρια όμως και αυτά ορθώνονται τυραννικά όταν ο άνθρωπος έρχεται σε επαφή με το αδιανόητο, το ασύλληπτο. Το άτομο υποκύπτει στην αδύναμη του φύση και τότε οι απώλειες δεν αναπληρώνονται, τα τραύματα μένουν ανεπούλωτα και η ανακούφιση αν έρθει θα γίνει μόνο μέσα από μεγάλες θυσίες, μέσα από το ξέσκισμα των σαρκών και των ψυχών. Το ανόητο πλάσμα που λέγεται άνθρωπος θα μάθει με σκληρό τρόπο ότι δεν αξίζει να κυνηγάς την τελειότητα, μια χίμαιρα είναι, μια ουτοπία που εύκολα γίνεται δυστοπία και μόνο πόνο και πίκρα μπορεί να προσφέρει. Γι' αυτό προσοχή, μείνετε μακριά από τις γίδες! Διαφορετικά δείτε την παράσταση «Η γίδα ή ποια είναι η Σύλβια;». [photo credits: Αγγελική Κοκκοβέ]
Το κωμικό ενώνεται με το τραγικό
Όταν μια παράσταση είναι επιτυχημένη υπάρχει λόγος γι' αυτό. Η εν λόγω παίζεται για τρίτη σεζόν και αξίζει να τη δείτε. Από το θέατρο «Θησείον» στο θέατρο «Αθηνών» κι αν έχουν κουράγιο και θέληση οι συντελεστές μπορεί να τη δούμε για πολλά χρόνια ακόμη. Τα συστατικά της επιτυχίας είναι το κείμενο, οι ερμηνείες και το «δέσιμο» των ηθοποιών. Η δομή του έργου είναι τόσο καλά χτισμένη που δεν αφήνει τον χρόνο να το επηρεάσει. Η επανάληψη του δεν το φθείρει, δεν το αποχρωματίζει. Ίσα, ίσα. Ο συγγραφέας του, ο Έντουαρντ Άλμπυ, κατάφερε να ενώσει το κωμικό με το τραγικό, επίτευγμα που δύσκολα συναντάς όχι μόνο στο θέατρο, αλλά στην τέχνη γενικά. Ο ίδιος έχει πει «Οι άνθρωποι λένε ψέματα στον εαυτό τους για το ποιοι είναι και πώς βλέπουν τον εαυτό τους. Το έργο μου αφορά την ανικανότητα μας να είμαστε αντικειμενικοί με τον εαυτό μας». Η μεροληψία όμως που αναδεικνύει δεν αφορά τα μικρά και τα καθημερινά. Αφορά τα μεγάλα και τα σπουδαία με αφορμή αυτά! Η απλή αναπάντεχη πράξη, η απρόσμενη σκέψη και η αδυναμία κατανόησης αυτού που είναι μπροστά μας προκαλούν αλυσιδωτές εκρήξεις και ό,τι ήταν κρυμμένο, συγκρατημένο, απελευθερώνεται και ο έλεγχος περνά στην αδύναμη πλευρά του εαυτού. Η πτώση είναι αναπότρεπτη και όταν μια οικογένεια -κατ' επέκταση μια κοινωνία- πέφτει σημασία δεν έχει η πτώση, αλλά η πρόσκρουση. Κι αυτή είναι εκκωφαντική και σχεδόν αποκρουστική στην όψη. Οι ηθοποιοί της παράστασης -Νίκος Κουρής, Λουκία Μιχαλοπούλου, Γιάννης Δρακόπουλος, Μιχαήλ Ταμπακάκης- καθοδηγούνται άψογα από τον σκηνοθέτη Νικορέστη Χανιώτακη και αυτό που παρουσιάζουν δικαιώνεται στο χειροκρότημα.
Εν μία νυκτί όλα χάνονται
Ο Μάρτιν, επιτυχημένος αρχιτέκτονας, είναι παντρεμένος με τη Στίβι και έχουν ένα παιδί, τον έφηβο, ομοφυλόφιλο, Μπίλι. Το τέταρτο πρόσωπο της υπόθεσης είναι ο δημοσιογράφος Ρος, ο καλύτερος φίλος της οικογένειας. Όλα μοιάζουν ιδανικά. Αγαπημένοι σύζυγοι, φιλελεύθεροι, προοδευτικοί, δίνουν πολλή αγάπη στον γιο τους, ζουν άνετα, ήρεμα. Το ειδυλλιακό τοπίο όμως δεν μπορεί να προστατευτεί από την αδυναμία του χαρακτήρα και την απόσταση που επιβάλλει η καθημερινότητα, τα καταπιεσμένα «εγώ». Ο Μάρτιν εξομολογείται πρώτα στον φίλο του και μετά στην οικογένεια του ότι είναι ερωτευμένος με τη Σύλβια. Η Σύλβια όμως είναι... γίδα! Από το σημείο αυτό και μετά οι ανατροπές δεν σταματάνε και όλα θα τελειώσουν με μια θυσία. Οι ανατροπές όμως δεν εντοπίζονται σε επίπεδο άμεσων καταστάσεων-αντιδράσεων. Εν μία νυκτί κατακρημνίζεται το συναισθηματικό υπόβαθρο των ηρώων, της οικογένειας, ο εσωτερικός κόσμος διαλύεται στα εξ ων συνετέθη και το μόνο που κρατά τις κλωστές δεμένες είναι λίγα λουλούδια. Αυτά φέρνει η Στίβι για να ομορφύνει τον χώρο που θα γίνει η συνέντευξη του συζύγου της. Αυτά μένουν ως το τέλος εν μέσω σπασμένων βάζων, ρημαγμένων επίπλων. Ο Άλμπυ θίγει τα ζητήματα του προσδιορισμού της σεξουαλικής ταυτότητας, της επικοινωνίας μέσα στην οικογένεια, της φιλίας, της αγάπης και του αληθινού έρωτα. Όσο απίθανο κι αν είναι, ναι, ένα ζώο μπορεί να ανατρέψει τα πάντα, να ταράξει ψυχές και ζωές, να ξεπεράσει την άδολη αγάπη και να φτάσει στον ερωτικό πόθο. Το κωμικό στοιχείο είναι αδύνατο να αποφευχθεί, αφού και μόνο η σκέψη της σχέσης Μάρτιν-γίδας προκαλεί το γέλιο. Την ίδια ώρα όμως αναδεικνύεται και γίνεται προσπάθεια να ξορκιστεί το κακό. Σπουδαίο. Οι ηθοποιοί εκθέτουν τη σκληρή και αδιανόητη πραγματικότητα, η οποία έχει χιούμορ, πίκρα, επίμονες σκέψεις.
Ο Νικορέστης Χανιωτάκης καθοδήγησε με τον καλύτερο τρόπο τους ηθοποιούς του. Οι ερμηνείες των Νίκου Κουρή, Λουκίας Μιχαλοπούλου είναι συνταρακτικές, ενώ αυτές των Γιάννη Δρακόπουλου, Μιχαήλ Ταμπακάκη προσφέρουν την ιδανική ισορροπία. Το σκηνικό της Αρετής Μουστάκα συμβάλλει σημαντικά στο τελικό αποτέλεσμα. Ένας διάφανος, πλαστικός, κύβος εκθέτει τις ζωές των πρωταγωνιστών και το κοινό που εύκολα θα μπορούσε να βρεθεί στη θέση τους. Οι φωτισμοί της Χριστίνας Θανάσουλα ακολουθούν τον ρυθμό και τις ψυχικές μεταπτώσεις, όπως και η μουσική του Γιάννη Μαθέ. Η παράσταση θα σας διασκεδάσει, προβληματίσει, θα σας κάνει να περάσετε υπέροχα.
Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση-σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης
Σκηνικά-Κοστούμια: Αρετή Μουστάκα
Πρωτότυπη μουσική-Επιμέλεια ήχων: Γιάννης Μαθές
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Βοηθός σκηνοθέτη: Τόνια Καζάκου
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Μαριάννα Παπασάββα
Επιμέλεια και εκτέλεση χτενισμάτων: Ελένη Πανέτσου
Φωτογραφίες: Αγγελική Κοκκοβέ
Παραγωγή: Θεατρικές επιχειρήσεις Κάρολος Παυλάκης
Παίζουν
Νίκος Κουρής
Λουκία Μιχαλοπούλου
Γιάννης Δρακόπουλος
Μιχαήλ Ταμπακάκης
Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Τετάρτη-Πέμπτη-Παρασκευή-Κυριακή: 9:00μ.μ.
Σάββατο: 9:00μ.μ.
Λαϊκή απογευματινή: Σάββατο 6:30μ.μ.
Σημαντική ενημέρωση
Το Θέατρο Αθηνών, στο πλαίσιο των τελευταίων εξελίξεων για την αντιμετώπιση της πανδημίας, θα αποτελεί χώρο αμιγούς λειτουργίας, όπου θα επιτρέπεται η προσέλευση μόνο στους πλήρως εμβολιασμένους θεατές, καθώς και σε όσους έχουν νοσήσει εντός του τελευταίου εξαμήνου.
Οι ανήλικοι κάτω των 12 ετών θα προσέρχονται με δήλωση αρνητικού αποτελέσματος self test.
Κατά την είσοδο των θεατών, θα ζητούνται τα απαραίτητα πιστοποιητικά, όπως αυτό ορίζεται βάσει πρωτοκόλλου.
