Ως εδώ!

Ως εδώ!
Οι γυναικοκτονίες δεν σταματούν. Η συλλογική δράση ενάντια στο σύστημα που τις εκθρέφει πρέπει να είναι διαρκής και αποφασιστική.

Οι γυναίκες δολοφονούνται… «Μα και οι άντρες…», θόρυβος καθαρός που λειάνει, «ομορφαίνει», εξαφανίζει. Άλλη μία γυναίκα στο χώμα… «Μα, την αγαπούσε…». Δεν την αγαπούσε, αγαπούσε να την εξουσιάζει. Η δικαιολογία τσαλακώνεται. Οι γυναίκες μιλήσανε… «Εκείνη τη στιγμή πρέπει…», υπόδειξη, κανόνας, εντολή, έλεγχος πάνω στη ζωή της άλλης, επώδυνη διαταγή. Οι γυναίκες βιάζονται… «Θόλωσε, ζήλια, κάτι θα του έκανε, τα ήθελε…», η μία και μοναδική «αλήθεια» που «καρφώνει» το ψέμα της ανδροκρατούμενης κοινωνίας. Οι γυναίκες δεν εκπροσωπούνται, δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες…

«Τόσες γυναίκες κάνουν καριέρα, εκλέγονται, εκλέγουν…», δείτε τα νούμερα, τις ποσοστώσεις, την πραγματικότητα στον επαγγελματικό σας τομέα. Οι γυναίκες φοβούνται… «Καλά, σε λίγο δεν θα μπορούμε να μιλάμε…», αν είναι πληγώνεις την ψυχή της, όχι να μη μιλάς. Αν είναι να μην τη σέβεσαι, όχι, να μη μιλάς, αν δεν ξέρεις τι θα πει αλληλεγγύη, αλληλοσεβασμός, δικαίωμα στο σώμα, τότε να μη μιλάς. Η γυναικοκτονία «σοβαρά τώρα; Τι νεολογισμός είναι αυτός…», ο μόνος σωστός, αυτός που αποδίδει την κρυμμένη δολοφονική πρόθεση. Αν δεν σου αρέσει κάνε κάτι να πάψει να υπάρχει. Οι γυναίκες θα είναι πάντα δίπλα μας, μαζί μας και θα είναι εδώ με όποιον τρόπο τους αρέσει. Αν δεν σ’ αρέσει μη μιλάς. Ως εδώ!

Μην ενοχλείτε, μην ζείτε

Νέα γυναικοκτονία. Αυτή τη φορά στην Αργολίδα. Το κυρίαρχο οικονομικό σύστημα δολοφονεί, αρέσει δεν αρέσει. Η βασική αντίληψη περί αποκόμισης κέρδους, εδώ σχηματοποιείται στο «γυναίκα μου, ιδιοκτησία μου, εξουσία μου». Ο άνδρας χωρίς ταξική και πολιτισμική συνείδηση γίνεται δυνάστης και διαιωνίζει το τυραννικό πατριαρχικό μοντέλο. Πρώτα όμως είναι η χυδαία έννοια ιδιοκτησίας πάνω στο γυναικείο σώμα, τη γυναικεία ψυχή. Η φυσική, σωματική υπεροχή διαμορφώνει τη σκέψη και την ψυχή του άνδρα εξουσιαστή. Όταν γενιές και γενιές έχουν μάθει πως ο ισχυρότερος επιβιώνει, κερδίζει, προχωρά, τότε ο έχων τα μπράτσα, τους μυς, αυτός θα φερθεί ανάλογα και στη γυναίκα του. Τη στιγμή που η σύντροφος θα αντιδράσει, με οποιονδήποτε τρόπο, εκείνη τη στιγμή θα καταδικαστεί. Η έλλειψη κοινωνικής δικαιοσύνης, ειρήνης, δημοκρατίας στο πολιτικό, κοινωνικό περιβάλλον, έχει αντίκτυπο στις ατομικές, ενδοοικογενειακές συμπεριφορές. Αν το «παράδειγμα» του απρόσβλητου παράγοντα δίνει τον τόνο, τότε οι δέκτες θα μιμηθούν, θα αφήσουν τα κακόβουλα μηνύματα να τους ποδηγετήσουν σε μια επικίνδυνη λανθάνουσα κατάσταση. Από κει και πέρα δεν χρειάζεται κάτι. Μια στραβή ματιά, μια αντίρρηση, μια μη ευπρόσδεκτη πρόθεση, ακόμη κι ένα κομμάτι ύφασμα, αρκούν για να σηκωθεί το χέρι και να τεθεί σε κίνηση όλος ο αντιδραστικός, απάνθρωπος μηχανισμός. Εκεί τη στιγμή γράφεται με αίμα το «μην ενοχλείτε, μην ζείτε».

Το γενικό πρόταγμα να γίνει και γυναικείο

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο, που είναι ο καταλύτης των γυναικοκτονιών. Η έλλειψη παιδείας, ή το στρεβλά διαμορφωμένο κοινωνικό πεδίο. Σε αυτό συμβάλλουν τα Μέσα που προβάλλουν και «προάγουν» τον σύγχρονο πολιτισμό και οι αξερίζωτες παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας εν προκειμένω. Φέρτε στο μυαλό σας τα διαδεδομένα πολιτιστικά προϊόντα. Ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, επιθεωρήσεις, τραγούδια, όλα έχουν μισογύνικα στοιχεία και δεν μπορούν να δικαιολογηθούν από την καλλιτεχνική έκφραση. Εκφράζουν τη στερεοτυπική αντίληψη του δημιουργού τους και δεν είναι δεκτικά σε παραγωγικά ερωτήματα. Παράδειγμα: Σε πολλές ταινίες του συρμού στα 80’s, η υποτίμηση και απαξίωση της γυναίκας είναι ξεκάθαρη. Σε τηλεοπτικές εκπομπές του σήμερα, το γυναικείο κάλλος ζητείται με μανία, τίποτα άλλο. Τα ΜΜΕ δεν σταματούν να μεταδίδουν σεξιστικό λόγο με τη δικαιολογία της «άλλης άποψης». Η αρχή του νήματος όμως είναι οι άτεγκτες παραδόσεις του άντρα αφέντη που ποτέ δεν κλονιστήκαν. Περάσαν από γενιά σε γενιά και όταν φτάναμε στο μοιραίο πέφταμε από τα σύννεφα.
Δεν αρκεί, λοιπόν, μόνο η καταγγελία, η υποστήριξη και η άμυνα απέναντι στην έμφυλη βία. Το πρόβλημα είναι συστημικό. Οι ταξικές διαφορές, ο ατομισμός, η ιδιώτευση, η ηδονή της εξουσίας και ο έλεγχος, η καταπίεση, η καταστολή πάνω στον αδύναμο, αυτά προβάλλονται πάνω στο σώμα, στις ζωές των γυναικών. Το γενικό πρόταγμα - Ισότητα, κοινωνική δικαιοσύνη, ανθρωπιά, τέλος της εκμετάλλευσης- να γίνει και γυναικείο πρόταγμα για να είναι πραγματικά ελεύθερες οι γυναίκες.