Ο πυροσβέστης που δρόσισε χελώνα στο Gazzetta Plus: «Ανατριχιαστικό να βλέπουμε το πράσινο που σώσαμε»
Ο Άκης Μπαρδάκης μέσα σε μία εβδομάδα τα έχει... δει όλα! Από τις φωτιές στην Δροσιά και την Πτέρη Αχαΐας, μετά στη Ζήρια.
Ο Άκης είναι στο σώμα της πυροσβεστικής ως εποχιακός εδώ και δύο χρόνια. Τους έξι μήνες του έτους τους περνάει σώζοντας ζωές, δάση, ζώα. Τους άλλους έξι μήνες ζει με την αγωνία για το αν θα καταφέρει να ανταπεξέλθει στην οικογένειά του, καθότι η σύμβασή του λήγει. Και απλά περιμένει να έρθει πάλι το επόμενο εξάμηνο για να κάνει αυτό που αγαπά: Να προσφέρει τις υπηρεσίες του - με κίνδυνο τη ζωή του - ώστε να σωθεί έστω κι ένα δέντρο.
Πριν λίγες μέρες έγινε viral η φωτογραφία του, στην οποία φαίνεται να δίνει νερό σε μια χελώνα. Το πρωινό της Δευτέρας (2/8) πήγαινε σπίτι του με τη στολή του λερωμένη. Ο ίδιος είχε πάνω του την οσμή του καμένου. Τις μουτζούρες από τις φλόγες, όμως, έσβηνε η ικανοποίηση ότι σώθηκαν άνθρωποι. Ότι δεν κάηκαν όλα τα σπίτια στη Ζήρια. Ότι ακόμη υπάρχει πράσινο!
Μιλώντας στο Gazzetta Plus (η συνέντευξη δόθηκε ύστερα από σχετική άδεια που εξασφαλίσαμε από το αρχηγείο του Πυροσβεστικού Σώματος), ο Άκης Μπαρδάκης στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα για το «αύριο» και μοιράζεται μαζί μας τα όσα έχουν δει τα μάτια του.
«Έχει να συμβεί πάρα πολλά χρόνια να υπάρχουν παράλληλα τόσες ανοιχτές εστίες φωτιάς σε τόσα πολλά διαφορετικά μέρη στην Ελλάδα. Δεν αναφέρομαι μόνο στις φωτιές στην Αχαΐα. Είδατε πόσα πύρινα μέτωπα ήταν ανοιχτά. Ωστόσο, με το σωστό συντονισμό και φυσικά όλους τους συναδέλφους μου, καταφέραμε να ανταπεξέλθουμε σ' αυτήν την τεράστια πρόκληση. Αν δεν κάνω λάθος επιχειρήσαμε στις τελευταίες φωτιές στην Αιγιαλεία 294 άτομα και 77 οχήματα. Φυσικά θα πρέπει να πούμε και ένα μεγάλο "ευχαριστώ" και στους εθελοντές πυροσβέστες».
Πώς θυμάσαι την κλήση σας για να τρέξετε στο σημείο;
«Κληθήκαμε το μεσημέρι της Κυριακής. Δεν θυμάμαι ακριβώς την ώρα. Αυτό που είχαμε ως άμεση εντολή να κάνουμε - και τα καταφέραμε - ήταν να εκκενώσουμε τον οικισμό στη Ζήρια. Με τη βοήθεια της Αστυνομίας και του Λιμενικού καταφέραμε να απομακρύνουμε με ασφάλεια 108 άτομα διά θαλάσσης - ο συνολικός αριθμός ήταν μεγαλύτερος. Εκκενώθηκαν ξενοδοχεία, κατασκηνώσεις με παιδάκια... Καταλαβαίνετε για πόσες ψυχές είσαι υπεύθυνος εκείνη τη στιγμή; καταγράφηκαν 16 τραυματισμοί, αλλά ευτυχώς είναι όλοι τους καλά στην υγεία τους.
Κατά την εκκένωση στη Ζήρια κρατήσαμε με τους συναδέλφους και κάποιους αστυνομικούς γύρω στα 15 άτομα κάτω από μια γέφυρα και τους σώσαμε τη ζωή καθώς μέσα στον πανικό τρέχανε και οι φλόγες τους κυνηγούσαν από πίσω.».
Πόσα σπίτια κάηκαν;
«Νομίζω είναι 20 αλλά υπάρχει κλιμάκιο που έχει αναλάβει την αξιολόγηση των ζημιών και την ακριβή καταγραφή των σπιτιών που καταστράφηκαν. Επίσης, γίνεται και έρευνα για τα αίτια που προκάλεσαν αυτήν τη φωτιά».
Ποιο ήταν το πιο δύσκολο στην επιχείρηση αυτή;
«Φυσικά το να εκκενώσουμε τους οικισμούς. Μόνο ένα πράγμα θέλουμε όταν υπάρχει φωτιά σε μέρη που υπάρχουν άνθρωποι. Να μην φύγει ούτε ένας. Υπήρχαν ηλικιωμένοι, παιδιά... Δεν έπρεπε να κινδυνέψει κανείς. Ξέρετε, είναι δύσκολο να δεχτεί κάποιος να αφήσει την περιουσία του.
Μου είπε ένας κύριος: "Αγόρι μου, το έχω φτιάξει με ιδρώτα και αίμα, δεν φεύγω από εδώ". Εκείνη τη στιγμή πρέπει να βρεις τη ψυχραιμία και τα κατάλληλα λόγια για να τον πείσεις ότι αυτό που προέχει είναι η σωματική του ακεραιότητα. Δεν το συζητάμε αυτό.
Στη συνέχεια, θέλαμε να οριοθετήσουμε τη φωτιά. Οι ισχυροί άνεμοι μας έκαναν δύσκολο το έργο, αλλά τα καταφέραμε. Δεν έπρεπε με τίποτα η φωτιά να ξεφύγει προς το Αίγιο και την Πάτρα».
Εχεις αντιμετωπίσει κάποιον θάνατο;
«Όχι, ευτυχώς όχι. Αυτή είναι η μεγαλύτερη αγωνία μας όταν ακούμε τη σειρήνα. Το τί θα αντικρίσουμε! Σίγουρα, πολλοί συνάδελφοι έχουν έρθει αντιμέτωποι με το χειρότερο σενάριο, αλλά όλοι οι πολίτες πρέπει να ξέρουν ότι το μόνο που μας ενδιαφέρει και γι' αυτό φροντίζουμε είναι να μην χαθεί ούτε ένας - όπως είπα και πιο πάνω».
Πόσο κράτησε η μάχη με τις φλόγες;
«Από το μεσημέρι της Κυριακής και για όλο το βράδυ προσπαθούσαμε να σβήσουμε τα πύρινα μέτωπα. Τα ξημερώματα είχαμε σβήσει τις φωτιές. Η μάχη ήταν πολύ σκληρή γιατί υπήρχαν πολύ ισχυροί άνεμοι. Δεν είναι μόνο να σβήσει η φωτιά, μέσα στο δάσος μπορεί να έχουν προκύψει αναζωπυρώσεις. Πρέπει να ελέγχεις τα σημεία που έχουν καεί και που δεν έχουν καεί. Υπάρχουν ομάδες που κάνουν πεζοπορία και δουλεύουν πάνω σ' αυτό».
Θα μας πεις και για τη φωτογραφία με τη χελώνα;
«Ήταν στις φωτιές στη Δροσιά. Και εκεί υπήρξε μεγάλη φωτιά. Από το απόγευμα που πήγαμε στο σημείο μέχρι το ξημέρωμα προσπαθούσαμε να σβήσουμε τις φλόγες. Το πρωί, λοιπόν, που είχαμε σβήσει τη φωτιά, κάναμε έλεγχο στο καμένο - άκαυστο. Στα όρια του καμένου, λοιπόν, είδαμε τη χελώνα. Μας έκανε εντύπωση που δεν είχε καεί το καβούκι της, ήταν καθαρό. Τη σηκώσαμε, είδαμε το κεφάλι της και προσπαθήσαμε να τη δροσίσουμε με ένα κυπελάκι που είχαμε μαζί μας. Όντως κάτσαμε κάτω μαζί της, ήπιε νερό και ύστερα από λίγο άρχισε να περπατάει. Την πήραμε και τη βάλαμε στο δάσος εκεί όπου δεν υπήρχε καμένο. Βγάλαμε και μία φωτογραφία μαζί της, το συνηθίζουμε αυτό. Ξέρετε, τέτοιες στιγμές μας δίνουν δύναμη όταν είμαστε μέσα στις φλόγες. Ελπίζουμε ότι κάτι θα σώσουμε. Είναι οι ανταμοιβή για τους κόπους μας, μια ανακούφιση.
Εκεί που ενεργούμε είναι σκοτάδια μέσα στα βουνά, ό,τι ορατότητα υπάρχει είναι από τους φακούς μας ή από τις φλόγες - αν υπάρχει μέτωπο. Με το πρώτο φως της ημέρας μπορούμε να αντικρίσουμε ξεκάθαρα πλέον τι έχει καεί και πόσο πράσινο δάσος έχουμε σώσει».
Θες να στείλεις ένα μήνυμα σε όσους διαβάσουν αυτήν τη συνέντευξη;
«Σε όλους, θέλω να πω ότι αυτό που γίνεται με τα καμένα δάση έχει άμεση επιρροή στην κλιματική αλλαγή. Οι θερμοκρασίες αυτές είναι απόρροια των καταστροφών που συμβαίνουν στη φύση. Λιώνουν πάγοι, έχουμε θερμοκρασίες 43-45 βαθμούς κελσίου. Δεν είναι φυσιολογικά όλα αυτά. Δεν αναφέρομαι μόνο στις φωτιές στην Αχαΐα αλλά σ' όλο τον κόσμο. Στη φωτογραφία με τη χελώνα έγραψα ότι "το μέλλον ξεκινά σήμερα". Σ' αυτό πρέπει να σταθούμε. Να προσέξουμε και να φροντίσουμε τη φύση, τα δάση, τα ζώα. Όλοι μαζί ενωμένοι».
