Billie Holiday: Η «βασίλισσα» της τζαζ πέθανε στον... άσο με μόλις 70 σεντ (vids)

Η ζωή της Billie Holiday ήταν από τα πρώτα χρόνια περιπετειώδης. Με πολλές δυσκολίες, αφού βίωσε την εκμετάλλευση, την αδικία, την προδοσία, τον σεξισμό, τον ρατσισμό και στερήσεις, αλλά και με πάθη που την οδήγησαν τελικά στον θάνατο. Για όσα δηλαδή όσα μιλούσαν τα τραγούδια της.

Η Billie Holiday γεννήθηκε ως Eleonora Fagan στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ και μεγάλωσε στην πόλη της Βαλτιμόρης. Σε παιδική ηλικία απέκτησε το παρωνύμιο Billie, ενώ βαπτίστηκε με το όνομα Eleanor Gough. Στην εφηβεία της άρχισε να χρησιμοποιεί συστηματικά το όνομα Billie, λόγω του θαυμασμού που έτρεφε για την ηθοποιό του βωβού κινηματογράφου Billie Dove, ενώ αργότερα υιοθέτησε το επώνυμο του πατέρα της, ελαφρά παραλλαγμένο (Halliday), με το οποίο ξεκίνησε την επαγγελματική σταδιοδρομία της στο τραγούδι. Μερικά χρόνια αργότερα ο τζαζ μουσικός Lester Young της έδωσε επίσης το γνωστό παρωνύμιο «Lady Day».

Τα παιδικά της χρόνια δεν ήταν εύκολα, καθώς ο πατέρας της (ήταν και αυτός μουσικός) τους εγκατέλειψε αρνούμενος να αναγνωρίσει την πατρότητα της Billie, κάτι που συνέβη μετά την πρώτη της επαγγελματική επιτυχία. Στην αυτοβιογραφία της περιγράφει την κακομεταχείρισή της από συγγενείς (στα 11 βιάστηκε από γείτονα) με τους οποίους αναγκάστηκε να συμβιώσει όταν η μητέρα της εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, ενώ για σύντομο χρονικό διάστημα φυλακίστηκε για πορνεία.

Έπειτα από όλες αυτές τις περιπέτειες έπρεπε να αναζητήσει μια φυσιολογική εργασία για να επιβιώσει. Προσπάθησε να εργαστεί ως χορεύτρια στο Χάρλεμ, όμως δεν υπήρχε ελεύθερη θέση. Τότε μια οντισιόν στο τραγούδι έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή της. Η ενασχόλησή της με το τραγούδι ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1930, τραγουδώντας σε μικρούς χώρους του Μπρούκλιν.

Ο μουσικός παραγωγός και κυνηγός ταλέντων John Hammond ήταν ο πρώτος που διέκρινε τις δυνατότητές της και οργάνωσε τις πρώτες ηχογραφήσεις της. Από το 1935 ηχογραφούσε συστηματικά, αποκτώντας σταδιακά ένα ευρύτερο ακροατήριο. Υπήρξε από τις πρώτες Αφροαμερικανίδες τραγουδίστριες που συμμετείχαν σε ορχήστρα λευκών. Mέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1940 αποτελούσε μία από τις δημοφιλέστερες τραγουδίστριες.

Ωστόσο, την ίδια περίοδο, πολλά προβλήματα σημάδευσαν την προσωπική ζωή της, σε αντιδιαστολή με την επιτυχημένη επαγγελματική εξέλιξή της. Άρχισε συστηματικά τις ναρκωτικές ουσίες (ηρωίνη) κάτι που την οδήγησε σε φυλάκιση το 1947, ενώ στη συνέχεια μπήκε σε κέντρο αποτοξίνωσης. Μάλιστα, ως το 1950 δεν της επέτρεπαν να αγοράζει αλκοόλ.

Παράλληλα, συνδέθηκε συχνά με συντρόφους που την κακομεταχειρίστηκαν. Μοιραία μόλις απέκτησε πάλι πρόσβαση στο αλκοόλ, ήρθε και η εξάρτησή της από αυτό. Η υγεία της επιδεινώθηκε. Συνέχισε να τραγουδά και να περιοδεύει μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1950, ωστόσο η φωνή της τραχύνθηκε εμφανώς από τις καταχρήσεις. Πέθανε από κίρρωση του ήπατος, στις 17 Ιουλίου 1959 σε ηλικία 44 ετών και σε δεινή οικονομική κατάσταση, έχοντας απωλέσει τα κέρδη της από τη μουσική. Ο τραπεζικός της λογαριασμός είχε μόλις 70 σεντ...