H χρονιά του «Σούπερ Μάριο»

Το «κίτρινο υποβρύχιο» αποτελούσε ανέκαθεν μια πολύ συμπαθητική παρουσία στην Πριμέρα Ντιβισιόν. Το φετινό πρότζεκτ, που το κρατάει σταθερά κοντά στην τετράδα, το γνωρίσατε καλύτερα μέσω της ελληνικής έκδοσης του FourFourTwo μετά τη νίκη επί της Ατλέτικο. Στη συνέχεια συνάντησε κάποιες δυσκολίες στην ανάδυση, έχοντας σερί ήττες από Λεβάντε και Θέλτα, αλλά έβγαλε για τα καλά τις τορπίλες του στο ευρωπαϊκό ματς με την Ντιναμό Μινσκ, στο οποίο ο Μάριο Γκασπάρ ήταν εκτός. Επέστρεψε με γκολ απέναντι στη Σεβίλλη, μετά από την επιμονή που έδειξε σε εκτέλεση κόρνερ. Έκλεψε με τσαμπουκά, πλάσαρε με το εξωτερικό. Παρά την ήττα από τη Μπάρτσα, ήταν δεδομένο ότι θα βρισκόταν ξανά στην αποστολή της Ρόχα.

Η φετινή σεζόν του 24χρονου μπακ έχει εκτινάξει τις μετοχές του. Παρότι παίζει στο Μαδριγάλ από το ξεκίνημα της καριέρας του, ήταν η προσέγγιση του Μαρθελίνο που τον εκτόξευσε. Η φετινή ανανέωση, παρά την απώλεια σημαντικών «γραναζιών» της περσινή πορείας, κρίνεται καθόλα επιτυχημένη. Έγινε στο πλαίσιο της φιλοσοφίας του προπονητή. Κοκτέιλ ταλέντου με work ethic.

Παίκτες που για 90 λεπτά θα μείνουν απόλυτα πιστοί στο πλάνο, έχοντας την ποιότητα να ανταποκριθούν σε αυτό, αλλά όχι σε τέτοιο σημείο που να «σνομπάρουν» μια προσωπική θυσία, έναν παθητικό ρόλο, μια πάσα αντί για περίτεχνη ενέργεια. Φέτος ο Μαρθελίνο έχει αλλάξει προσέγγιση σε σχέση με το περσινό build up που στόχο είχε την εκμετάλλευση των χώρων και τις γρήγορες αντεπιθέσεις. Με πινελιές από tiki-taka, έλεγχο της κατοχής και καλά οργανωμένες επιθέσεις, έχει καταφέρει να υποτάξει αρκετούς αντιπάλους.

Ο Μάριο, παρά τις αρχικές ενστάσεις, έχει κουμπώσει άψογα στην τακτική. Όταν το 2013 ο Μαρθελίνο ανέλαβε την Βιγιαρεάλ, διέγνωσε ένα κενό στο δεξί άκρο της άμυνας. Τα physical στοιχεία και το αμυντικό κομμάτι του παιχνιδιού του δεν ήταν αρκετό για να ισορροπήσει τις αδυναμίες του όταν έβγαινε μπροστά. Ο... λίγο περίεργος τρόπος που επιτάχυνε έβαζε επιπλέον αμφιβολίες στο κοινό. Σύντομα όμως, ζώντας τον στις προπονήσεις, κατάλαβε και κάτι άλλο. Την απίθανη εργατικότητά του και την δίψα για βελτίωση.

Η εξέλιξή του αιφνιδίασε ακόμα και τον ίδιο τον 50χρονο τεχνικό. «Είναι ο ποδοσφαιριστής που με έχει εκπλήξει περισσότερο από τον καθένα. Αποτελεί έναν από τους καλύτερους μπακ στο πρωτάθλημα», τόνισε. Εξέλιξε το συνολικό παιχνίδι, τις προωθήσεις, την αντίληψή, όταν η ομάδα του είχε την κατοχή. Πέρυσι, οι συνήθεις, πλέον, προωθήσεις συνδυάστηκαν και με κάποια γκολ. Η ψυχολογία άλλαξε ακόμα περισσότερο. Η μεθοδική δουλειά με τον Μαρθελίνο απέδωσε καρπούς.

Φέτος, με τον παίκτη που συνήθως βρίσκεται μπροστά στα δεξιά να συγκλίνει συχνά για την υπεραριθμία στον άξονα, βρίσκει πολλούς χώρους. Αποτελούν, πλέον, βούτυρο στο ψωμί του. Με την Βιγιαρεάλ να έχει την κατοχή δίνει πλάτος, αλληλεπιδρά στο πάσινγκ γκέιμ με τους παίκτες στον άξονα, μοιράζει σέντρες και απειλεί.

Παρότι δεν έχει το πόδι-διαβήτη και την ακρίβεια στις πάσες που θα κάνει τη διαφορά, το decision making του τον βοηθάει να αποφεύγει τα λάθη. Άνετος με τη μπάλα στα πόδια μπροστά από τη μεσαία γραμμή, με καθαρή σκέψη στην επιλογή της πάσας και άμεση προτεραιότητα την επανάκτηση της κατοχής όταν αυτή χαθεί, όσο το δυνατόν πιο κοντά στο σημείο της απώλειας προκειμένου να συνεχιστεί η πίεση στον αντίπαλο από ψηλά.

Ο heatmap του απέναντι στη Σεβίλλη (πηγή: Squawka)

Θα προτιμήσει τη σίγουρη, υπομονετική πάσα, από ένα σπριντάρισμα κοντά στην τελική γραμμή και ένα γύρισμα στα τυφλά. Όταν χρειαστεί, θα «κόψει» προς τα μέσα για να απελευθερωθεί ή να δημιουργήσει χώρους. Θα δοκιμάσει το πόδι του, όπως έκανε με απόλυτη επιτυχία απέναντι στην Αθλέτικ Μπιλμπάο, αλλά σπάνια θα τον δείτε να κάνει περιττά σουτ με μηδαμινές ελπίδες. Δούλεψε πολύ για να φτάσει στο σημείο, ως μπακ, να λειτουργεί έτσι. Δεν ρισκάρει το πισωγύρισμα.

Και πάλι όμως, δεν είναι μια κλασική περίπτωση επιθετικού μπακ που ξεχνιέται μπροστά και αυτό είναι το μεγάλο του συν. Δεν θα μπορούσε, άλλωστε, να κουμπώσει στο πλάνο του Μαρθελίνο αν δεν είχε την προσήλωση και το αμυντικό focus.

Μόνο ο Χάουμε Κόστα έχει μέσο παραπάνω επιτυχημένα τάκλιν από τον 24χρόνο αμυντικό. Είναι χαρακτηριστικό πως ο προπονητής του τον έχει χρησιμοποιήσει και σε θέση κεντρικού αμυντικού, καθώς έχει όλα τα αμυντικά στοιχεία, σωματικά και πνευματικά, για να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του. Είναι και ο λόγος που δεν αφήνει την άμυνα εκτεθειμένη όταν παίζει στα δεξιά.

Στην Εθνική όλα δείχνουν να συνωμοτούν για πάρτη του. Είναι μια φουρνιά που μετράει ελάχιστα ολοκληρωμένα μπακ. Κλήθηκε στα ματς με την Ουκρανία και το Λουξεμβούργο, αφού αφενός το φορμάρισμά του δεν μπορούσε να παραβλεφθεί, αφετέρου ήταν εκτός ο Καρβαχάλ. Αγωνίστηκε με την Ουκρανία και πέτυχε το μοναδικό γκολ στον αγώνα, κάνοντας πολύ καλά αυτό που ξέρει καλύτερα: Να παίρνει μέτρα στην πλευρά και να λειτουργεί ως έξτρα παίκτης, βοηθώντας στην ανάπτυξη. Σειρά είχε η αναμέτρηση με την Αγγλία. Έγινε ο ποδοσφαιριστής που παραβιάζει την εστία της μετά από 438 λεπτά. Και ο τρόπος που το έκανε ήταν όλα τα λεφτά.

Ο Σεσκ σήκωσε γλυκά τη μπάλα κι εκείνος πλήρως συντονισμένος στην τροχιά της απογειώθηκε για ένα εντυπωσιακό γυριστό από το ύψος της περιοχής, που την έστειλε να αναπαυτεί στο πλαϊνό δίχτυ του Χαρτ. Γκολ-ποίημα, που έπαιξε σε όλα τα διεθνή ΜΜΕ, κάνοντας αρκετό κόσμο να ψάξει περισσότερο τον εκτελεστή. Αρκετοί από εκείνους που τον πρωτογνώρισαν στο φιλικό του Αλικάντε, στη γενέτειρά του, κοίταξαν με δυσπιστία όταν είδαν την φυσική του θέση.

Φέτος αποτελεί ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η Λα Λίγκα σε μπακ, με εξαίρεση τις τρεις πρωτοπόρους. Το άστρο φώτισε ακόμα περισσότερο από τα διεθνή ματς και το όνομά του έχει ήδη ακουστεί για μεγαλύτερες ομάδες. Ο ίδιος το ζει με ένα μεγάλο χαμόγελο. «Είναι ένα από τα καλύτερα γκολ της ζωής μου», παραδέχθηκε. Αλλά δεν σταμάτησε εκεί. «Περιμένω να έρθει κάποιο καλύτερο...».