Η Αγγλία πέρασε το βράδυ της Παρασκευής επιβεβαιώνοντας υποψίες που υπήρχαν εδώ και καιρό. Η ήττα από την Τσεχία μπορεί να μην έχει άμεσες επιπτώσεις, αλλά ήταν το πιο αποθαρρυντικό αποτέλεσμα εδώ και πολλούς μήνες. Το πιο απογοητευτικό, δυστυχώς, είναι το γεγονός ότι επανήλθε στην επιφάνεια ένα πρόβλημα που φαινόταν να ανήκει στο παρελθόν: Η Αγγλία ακόμη δεν είναι αρκετά αξιόπιστη με την μπάλα. Η ήττα με 2-1, βασικά, αν ήταν... καλή για κάτι, ήταν για να δείξει πόσο μακριά είναι ακόμη ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ από το να καταφέρει να παρουσιάσει μια ομάδα με τις αρετές που έχουν οι εθνικές ομάδες της ελίτ.

Εκαναν κάτι αξιόλογο οι Τσέχοι την Παρασκευή; Οχι. Εκμεταλλεύτηκαν λάθη, εντόπισαν τα αδύναμα σημεία της Αγγλίας και πόνταραν πάνω σε αυτά. Δεν ήταν κάτι επαναστατικό, γι' αυτό και είναι αποθαρρυντικό να βλέπεις την Αγγλία να χάνει από μια Τσεχία, η εμφάνιση της οποίας δε βαθμολογείται με περισσότερο από 7/10. Είναι ξεκάθαρο ότι η Αγγλία έχει θέματα στην άμυνα, είναι πολύς καιρός άλλωστε που δεν μπορεί να βγάλει 90λεπτο χωρίς να δεχθεί ένα γκολ που θα μπορούσε να αποφύγει και αυτό συνεχίστηκε. Αυτή τη στιγμή η αμυντική τετράδα δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε κανένα τεστ και τα λάθη επαναλαμβάνονται σταθερά. Το αδύναμο μαρκάρισμα, τα λάθη στο positioning, όλα αυτά έχουν γίνει πλέον... trademarks.

Οσο ανησυχητική κι αν είναι η κατάσταση όμως, υπάρχει η διαβεβαίωση ότι η λύση μπορεί να βρεθεί. Ο Χάρι Μαγκουάιρ πρέπει να ξαναβρεί τη φόρμα του. Ο Κίεραν Τρίπιερ πιθανότατα δεν πρέπει να ξανακληθεί. Ο Μάικλ Κιν σίγουρα δεν πρέπει να ξανακληθεί. Βάλτε τους Τρεντ Αλεξάντερ-Αρνολντ, Τζο Γκόμες και Τζον Στόουνς στις θέσεις τους και κατά πάσα πιθανότητα τα συμπτώματα θα αρχίσουν να εξανανίζονται. Πιο μπροστά όμως, το κέντρο φαίνεται να έχει ένα πιο περίπλοκο πρόβλημα. Το... προσωπικό είναι σημαντικό, αλλά αντικειμενικά λιγότερο από τη φιλοσοφία. Ή την έλλειψη αυτής. Ενώ η Αγγλία έχασε από την Τσεχία λόγω των λαθών της, η συνολικά κακή εμφάνιση της οφείλεται στο κέντρο της, το οποίο έδειχνε χαμένο.

Ο Σάουθγκεϊτ, είναι η αλήθεια, δεν έχει δώσει κάποια ταυτότητα στη μεσαία γραμμή. Ενώ η επιθετική τριάδα -η οποία πλέον αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από τους Χάρι Κέιν, Ραχίμ Στέρλινγκ και έναν εκ των Τζέισον Σάντσο ή Μάρκους Ράσφορντ- έχει καταφέρει να αποκτήσει τη φήμη μιας τριάδας που προκαλεί σοβαρά προβλήματα στις αντίπαλες άμυνες, η μεσαία γραμμή δεν έχει τέτοια προσωπικότητα. Καμία σχέση. Ενας λόγος για αυτό, ίσως είναι το γεγονός ότι αυτό το κέντρο έχει χτιστεί για να... μην πετύχει τίποτα: Δε χτίστηκε για να διατηρεί την κατοχή της μπάλας, δε χτίστηκε για να βγάζει από το παιχνίδι του τον αντίπαλο. Είναι, ουσιαστικά, μια μεσαία γραμμή που αποτελείται από παίκτες που επιβεβαιώνουν συνεχώς ότι δεν μπορούν να παίξουν μαζί, αλλά ατομικά αξίζουν να είναι στην αποστολή.

Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης, είναι αυτό που έγινε στην Πράγα. Η Αγγλία είχε συνεχώς προβλήματα όταν δεν είχε την μπάλα στην κατοχή της, ενώ και όταν την είχε, οι πραγματικές ευκαιρίες δημιουργήθηκαν από μακρινές μπαλιές προς τον Κέιν. Γιατί αυτό; Με δεδομένο ότι οι παίκτες που έπαιζαν στο κέντρο -Ντέκλαν Ράις, Τζόρνταν Χέντερσον και Μέισον Μάουντ- είναι ανώτεροι από αυτούς που αντιμετώπιζαν, το πρόβλημα πρέπει να είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχει συνοχή μεταξύ τους. Ετσι, ενώ το να επιλέξεις τους Ράις, Χέντερσον και Μάουντ είναι λογικό με βάση όσα κάνουν για τις ομάδες τους, το θέμα είναι ότι φαίνεται πως δεν ταιριάζουν μεταξύ τους.

Στην περίπτωση του Μάουντ, ειδικά, τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα. Ενας από τους λόγους που έμεινε σε... περιφερειακό ρόλο στο ματς, ήταν το γεγονός ότι ο τρόπος με τον οποίο κινείτο η ομάδα όταν έβγαινε μπροστά, δεν τον βοηθούσε καθόλου. Δεν τον τροφοδοτούσαν, δεν τον στήριζαν και έτσι έμεινε κι αυτός να κυνηγάει ασκόπως μπάλες και να τρέχει χωρίς λόγο σε όλο το ματς. Και αυτό είναι κάτι που οδηγεί σε... άβολες ερωτήσεις για τους παίκτες που ήταν δίπλα του. Οι Ράις και Χέντερσον παίρνουν όπως πρέπει την μπάλα από το κέντρο της άμυνας; Είναι αρκετά καλοί ώστε να χειριστούν όπως πρέπει την μπάλα σε αυτό το χώρο, από την άμυνα της Αγγλίας ως το κέντρο;

Η απάντηση, με βάση όσα έχουμε δει ως τώρα, είναι αρνητική και αυτό εξηγεί και το γιατί όταν είναι υπό πίεση, όταν ο αντίπαλος πρεσάρει σε αυτό το χώρο του γηπέδου, η Αγγλία έχει τόσα προβλήματα ώστε να μην μπορεί να βγάλει σωστά την μπάλα από την άμυνα της. Και πάνω σε αυτό, έρχεται και η πρώτη μεγάλη απορία/αντίθεση: Αν η έμφαση που έχει δοθεί δεν είναι στο να ελέγχει την μπάλα η Αγγλία στη βάση της μεσαίας γραμμής, ποιος ο λόγος να υπάρχει ένας σαν τον Μάουντ εκεί; Τα αστέρια πρέπει να μπουν στην ευθεία, τα κομμάτια του παζλ πρέπει να δέσουν μεταξύ τους, όποια μεταφορά κι αν χρησιμοποιήσει κανείς, η Αγγλία δεν την "σέβεται".

Δεν υπάρχει, όμως, μια ξεκάθαρη απάντηση/λύση σε αυτό το πρόβλημα. Ο Σάουθγκεϊτ δεν έχει στη διάθεση του κάποιον Πίρλο ή κάποιον Μπουσκέτς, αλλά ο στόχος πρέπει να είναι ένα τρίο ικανό να δημιουργεί, μια τριάδα που θα μπορεί να περνάει πάσες ανάμεσα στις γραμμές και να ανταποκρίνεται στην πίεση του αντιπάλου. Δεν είναι κάτι εύκολο να γίνει, βασικά μπορεί και να είναι ακατόρθωτο το να το πετύχει αυτό η ομάδα του Σάουθγκεϊτ στο 100%, αλλά προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να δουλέψουν.

Η επιλογή παικτών που βασίζεται στην ανάγκη να συγκέντρωσης παικτών με όλα τα διαφορετικά χαρακτηριστικά, έχει αποτύχει στο παρελθόν. Τώρα, προκαλεί ξανά προβλήματα στην Αγγλία. Για να πάνε καλύτερα τα πράγματα στο σήμερα, το κέντρο της ομάδας πρέπει να μετατραπεί σε κάτι περισσότερο από το διάστημα ανάμεσα στην επίθεση και στην άμυνα...

ΠΗΓΗ: FourFourTwo