Ενας από τους κανόνες που έχουν καθιερωθεί στο ποδόσφαιρο, αν και έχουν πάντα τις εξαιρέσεις τους, είναι ότι οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές δεν γίνονται και μεγάλοι προπονητές. Ο οπαδός θα προσθέσει, από την πλευρά του, ότι δεν πρέπει κιόλας να προσπαθούν να γίνουν προπονητές, γιατί δεν υπάρχει κανένας λόγος να χαλάσουν έστω λίγο την εικόνα τους. Ο Σίνισα Μιχαΐλοβιτς δεν ήταν και ο καλύτερος του κόσμου αλλά ήταν πραγματική αξία και μπορείς πολύ εύκολα, είτε τον συμπαθείς είτε όχι, να δεις βίντεο από τα χρόνια του ως ποδοσφαιριστής. Το πρόβλημα είναι ότι δυσκολεύεσαι πολύ να δεις αγώνα των ομάδων του τώρα που είναι προπονητής...

Η Τορίνο, ειδικά, είναι μια ομάδα που μπορεί να κάνει -και αυτό δεν είναι υπερβολικό- 38 ισοπαλίες σε 38 αγωνιστικές. Ή 36 ισοπαλίες και δύο ήττες, θα πουν οι Γιουβεντίνοι, αφού η παράδοση είναι αυτή που είναι και οι Μπιανκονέρι τελειώνουν για δεύτερη φορά τον Σέρβο από πάγκο. Αυτοί τον «απέλυσαν» από την Μίλαν μετά το 2-1 στο San Siro τον Απρίλιο του 2016, αυτοί έβαλαν το τελευταίο καρφί και τώρα. «Ολοι δίνουν εξετάσεις εκτός από τον προπονητή», έλεγε ο Ουρμπάνο Κάιρο πριν λίγα 24ωρα αλλά τελικά ο προπονητής ήταν αυτός που κρίθηκε "ένοχος" μετά το 2-0 στο Allianz Stadium. Το να έφυγε επειδή έχασε στην έδρα της Γιούβε μοιάζει με υπερβολικό αφού αυτό παθαίνουν σχεδόν όλοι όσοι πηγαίνουν να παίξουν εκεί. Φαίνεται πιο λογικό, επομένως, ο πρόεδρος να πήρε αυτή την απόφαση επειδή κατάλαβε στα προηγούμενα ματς ότι η κατάσταση δεν θα βελτιωθεί.

Οταν, δηλαδή, η Τορίνο ήταν μπροστά με 2-0 από το 10' κόντρα στη Σπαλ και δεν νίκησε (2-2), όταν προηγήθηκε με την Αταλάντα και δεν νίκησε (1-1), όταν ισοφάρισε από πολύ νωρίς την Κιέβο και δεν νίκησε (1-1), όταν δεν κατάφερε να δώσει καμία συνέχεια στις δύο ισοπαλίες στο Μιλάνο (0-0 με Μίλαν, 1-1 με Ιντερ) ή στην εκτός έδρας νίκη επί της Λάτσιο (1-3), όταν είδε γενικά ότι ο πρώτος γύρος ολοκληρώθηκε με την Γκρανάτα να έχει μόνο τέσσερις ήττες αλλά και μόνο πέντε νίκες, πηγαίνοντας από ισοπαλία σε ισοπαλία (10). Βαθμολογικά, το -5 από την 6η θέση καλύπτεται αλλά μάλλον όχι με τον Μιχαΐλοβιτς στον πάγκο. Επιθετικό ποδόσφαιρο, γκολ και πάθος που θα ξεσηκώνει τους τιφόζι και θα μετατρέψoyn σε "ηφαίστειο" το γήπεδο υποσχέθηκε στην αρχή της σεζόν αλλά οι αποδοκιμασίες στο 0-0 με την Τζένοα το περασμένο σαββατοκύριακο δείχνουν ότι μάλλον δεν τον πίστευε κανείς πλέον.

«Ενα από τα προβλήματα του Σίνισα είναι ότι από ένα σημείο κι έπειτα χάνει την εμπιστοσύνη των παικτών του με το να τους επιτίθεται δημοσίως ύστερα από κάθε άσχημο αποτέλεσμα», έγραφε η Tuttosport πριν λίγο καιρό αλλά η επίσκεψη μιας αντιπροσωπείας τους μετά την απόλυση δείχνει ότι μάλλον τους είχε με το μέρος του. Το πρόβλημα, επομένως, ήταν ότι μάλλον δεν μπόρεσε να τους αξιοποιήσει αγωνιστικά. Μπελότι, Λιάγιτς, Μπαζέλι και Ιάγκο Φαλκέ, ή ακόμη και Νιανγκ, δεν έχουν πολλές ομάδες αυτών των κυβικών στη Serie A. Παρ' όλα αυτά, η Τορίνο δείχνει μονίμως μπερδεμένη μέσα στο γήπεδο και τα 25 γκολ ενεργητικό σε όλο τον πρώτο γύρο μόνο καλή επίδοση δεν είναι. Οπως δεν είναι καλή επίδοση και το 1,63 γκολ ανά αγώνα που δεχόταν η Τόρο σε αυτούς τους 18 μήνες με τον 48χρονο Σέρβο στον πάγκο.

«Ο λόγος της απόλυσης του Μιχαΐλοβιτς είναι ότι η διοίκηση δεν βλέπει κάποια τακτική εξέλιξη της ομάδας», ανέφερε σε σχετικό ρεπορτάζ το Sky Italia και αυτός ήταν ο λόγος που είχε αποφασίσει την απόλυση του και η Μίλαν το 2016, όπως και η Φιορεντίνα νωρίτερα ή η Μπολόνια πρώτη από όλες. Μέσα σε οκτώ χρόνια ως προπονητής, ο Σέρβος έχει τέσσερις απολύσεις και ουσιαστικά μόνο μία επιτυχία, την έξοδο στο Europa League με την Σαμπντόρια. Επιτυχία που "εξαργύρωσε" φεύγοντας αμέσως για την Μίλαν, με συνέπεια να αποδοκιμάζεται πλέον κάθε φορά που επιστρέφει ως αντίπαλος στο Luigi Ferraris, το οποίο τον είχε στηρίξει σε μια δύσκολη περίοδο για αυτόν. Σε όλες τις ομάδες του, γενικά, ο Μιχαΐλοβιτς αρχίζει καλά, στηρίζει ένα-δύο πιτσιρικάδες και σιγά-σιγά η αύρα από το καλό ξεκίνημα χάνεται και στην επιφάνεια έρχεται η έλλειψη ιδεών ή η ανικανότητα να περάσει στους παίκτες του αυτές τις ιδέες, αν υπάρχουν.

Εκεί που είναι ικανότατος, είναι στις ατάκες και γενικά στο show πριν ή κατά τη διάρκεια των αγώνων. Ο Σίνισα είναι ο καλύτερος προπονητής του κόσμου για τους δημοσιογράφους πριν τα ματς αφού πάντα θα δώσει τίτλο με τις ατάκες του στις συνεντεύξεις Τύπου. Από το «θα πάμε στη Βερόνα για να πιάσουμε από τον λαιμό την Ιουλιέτα και να την πετάξουμε κάτω από μπαλκόνι» μέχρι το «είναι η μάχη του χρώματος με το ασπρόμαυρο, είναι ο πόλεμος ανάμεσα στο πόπολο και τα αφεντικά» που είπε πριν το 4-0 του πρωταθλήματος από τη Γιουβέντους πριν λίγους μήνες, έχει πει και έχει κάνει πολλά. Καλά είναι όλα αυτά, γιατί πρέπει να υπάρχουν κι αυτά στο ποδόσφαιρο, αλλά οι εποχές που η προετοιμασία των ομάδων βασιζόταν στο «γερά, δυνατά και με δύναμη» ή στο «11 αυτοί, 11 κι εμείς», μάλλον έχει περάσει.

Οπως πέρασε ανεκμετάλλευτη ακόμη μία ευκαιρία για τον Σέρβο, ώστε να αποδείξει ότι μπορεί να σταθεί ως allenatore σε ομάδα μεγαλομεσαίου επιπέδου. Δεν τα κατάφερε στη Φλωρεντία, δεν τα κατάφερε στο Μιλάνο, δεν τα κατάφερε στη γκρανάτα πλευρά του Τορίνο, δεν τα κατάφερε ούτε στην εθνική ομάδα της πατρίδας του. Και κάπως έτσι, ο Μιχαΐλοβιτς χάνει συνεχώς από τους πόντους που κέρδισε στα χρόνια του ως ποδοσφαιριστής, όταν απέλυε ο ίδιος προπονητές (Σπαλέτι), βάζοντας τους -ως αμυντικός- ακόμη και τρία φάουλ σε ένα ματς! Ακόμη κι αυτό όμως, ας μην το έχει κάνει άλλος στη Serie A, μάλλον είναι πιο εύκολο από το να κάθεσαι στην άκρη του πάγκου...