Η προπονήτρια Ρυθμικής Γυμναστικής και μέλος της ομάδας του ensemble που κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακού Αγώνες του Σίδνεϋ το 2000 φιλοξενήθηκε στην εκπομπή «η Λαίδη κι ο Αλήτης», όπου αναφέρθηκε στις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στο προπονητικό κέντρο και οι οποίες μάλιστα έγιναν ακόμη χειρότερες μετά την καταιγίδα που έπληξε την Αθήνα στο τέλος της περασμένης εβδομάδας.

Δεν παρέλειψε, μάλιστα, να επισημάνει ότι η προβληματική αυτή κατάσταση υπάρχει τα τελευταία τουλάχιστον τρία χρόνια, έκανε λόγο για τις προσπάθειες που καταβάλλονται τόσο από την Ομοσπονδία, όσο και η διοίκηση του Αγίου Κοσμά, ενώ αναφέρθηκε και στην ψυχολογία των αθλητριών που, προφανώς, δεν είναι και η καλύτερη δυνατή.,

Αναλυτικά μίλησε:

Για τη θέση της ως τεχνική σύμβουλος στην Εθνική ομάδα Ρυθμικής Γυμναστικής:

«Έχω σπουδάσει ψυχολογία, αλλά το δεύτερο πτυχίο μου είναι η προπονητική, γιατί μεγάλωσα μέσα στα γήπεδα και τα γυμναστήρια και θεωρώ ότι οι γνώσεις και η εμπειρία που έχω αποκομίσει είναι ό,τι καλύτερο για να τα μεταλαμπαδεύσω στα νέα παιδιά. Και, φυσικά, στη συγκεκριμένη δουλειά βοηθάει πολύ και το πτυχίο ψυχολογίας».

Για τις συνθήκες στο προπονητήριο: «Το χειμώνα το κρύο είναι περισσότερο μέσα σε σχέση με έξω, ενώ το αντίστροφο ισχύει το καλοκαίρι. Οι συνθήκες μόνο ιδανικές δεν μπορούν να χαρακτηριστούν και φυσικά οι απαιτήσεις που έχουμε από τα παιδιά κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι ψηλές και απαιτούμε από αυτά πράγματα χωρίς να μπορούμε να τα βοηθήσουμε να τα πετύχουν».

Για το αν πιστεύει ότι το προπονητικό κέντρο του Άγιου Κοσμά έχει απαξιωθεί: «Είναι γνωστό σε όλους εμάς και πλέον γίνεται και σε σας. Έχουμε φτάσει στο αμήν και πρέπει να το πούμε ανοιχτά. Αυτές οι συνθήκες είναι εδώ και αρκετά χρόνια. Τουλάχιστον τα τρία τελευταία που εγώ ασχολούμαι ως τεχνική σύμβουλος στην Εθνική, οι συνθήκες είναι άθλιες αν μου επιτρέπεται αυτή η λέξη. Οι εγκαταστάσεις είναι ακριβώς οι ίδιες. Με τον καιρό οι λαμαρίνες επηρεάζονται, γιατί με τη βροχή, τον και το χαλάζι ανοίγουν περισσότερες τρύπες. Ο καιρός δεν είναι αυτός που είχαμε συνηθίσει, αφού πλέον οι βροχές είναι πολλές. Η κατασκευή του Άγιου Κοσμά είναι με σίδερα και λαμαρίνες που επηρεάζονται από τον καιρό. Άνοιξαν περισσότερες τρύπες στο ταβάνι κι όταν βρέχει έξω, βρέχει και μέσα. Κάθε φορά μαζεύουμε όργανα για να μη βραχούνε και βάζουμε κουβάδες για τα νερά, αλλά αυτή τη φορά κόντεψε να πέσει η οροφή στο κεφάλι μας πριν από λίγες ημέρες με την καταιγίδα. Ήταν αρκετή για να καταστρέψει τα όργανα, γιατί δεν προλάβαμε να μαζέψουμε. Κυκλοφορούν και βιντεάκια για να μη νομίζει ο κόσμος ότι είμαστε υπερβολικοί, ενώ έχουν κάνει αναρτήσεις και ο Λευτέρης ο Πετρούνιας και η ομάδα του ανσάμπλ. Δεν το έχουμε ξαναζήσει αυτό το πράγμα. Για πριν δεν μπορώ να μιλήσω, αλλά την τελευταία τριετία δεν έχει έρθει κάποιος να δει, να ρωτήσει πού κάνουμε προπόνηση. Και είναι λάθος να λέμε ότι φέτος κανονικά ήταν και Ολυμπιακή Χρονιά, αφού δεν πρέπει να έχουμε Ολυμπιακή Χρονιά ή εκλογές για να φτιαχτεί ένα γήπεδο,. Μιλάμε για τον Άγιο Κοσμά που είναι ούτως ή άλλως Ολυμπιακές εγκαταστάσεις. Το να συντηρούμε αυτά τα γήπεδα από τη στιγμή που μπαίνουν κάτω από τη συγκεκριμένη σκεπή 200 αθλητές είναι κάτι το αυτονόητο».

Για το αν έχουν κινηθεί κάποιες διαδικασίες: «Τόσο η Ομοσπονδία με τον πρόεδρο τον κύριο Θανάση Βασιλειάδη, όσο και η διοίκηση του ΕΑΚ με την κυρία Μερόπη Μοσχογιάννη κίνησαν τις διαδικασίες και ήρθαν στον χώρο κάποια συνεργεία και μηχανικοί. Είδαν τι ακριβώς πρέπει να κάνουν, μεταφέρθηκε σε άλλα κέντρα η ενόργανη και η ρυθμική για προπονήσεις, γιατί είχαν σταματήσει για κάποιες ημέρες. Υπολογίζουμε ότι αν ο καιρός είναι καλός, θα επιστρέψουμε σύντομα να συνεχίσουμε τις προπονήσεις. Κι όταν έρθει το συνεργείο θα ξαναφύγουμε μέχρι να τελειώσουν τα έργα. Θέλω να πιστεύω ότι από Δευτέρα θα ξεκινήσουν τα έργα, οπότε θα μεταφερθούμε. Για πόσο διάστημα δεν ξέρω, αλλά είμαστε συνέχεια σε επικοινωνία με Άγιο Κοσμά για να ρυθμίσουμε αυτά τα θέματα».

Για το πόσο επηρεάζεται η ψυχολογία των αθλητριών: «Μιλάμε για κορίτσια από 14 ετών στις νεάνιδες της Εθνικής, ενώ η ομάδα γυναικών ξεκινάει από την ηλικία των 15 χρόνων, ενώ η πρωταθλήτριά μας, η Ελένη Κελαΐδίτη είναι 19 ετών. Στην ενόργανη υπάρχουν μικρότερες ηλικίες που ξεκινούν από τα 12. Προφανώς, λοιπόν, και η ψυχολογία δεν είναι η ιδανική όταν προπονείσαι κάτω από τέτοιες συνθήκες, ο καιρός περνάει και κανείς δεν σου δίνει σημασία. Όταν λες εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια ότι κρυώνουμε το χειμώνα και το καλοκαίρι κοντεύουμε σχεδόν να λιποθυμήσουμε από τη ζέστη, σίγουρα δεν είναι ιδανικές συνθήκες για να μπορέσουν τα κορίτσια να ανταπεξέλθουν. Αυτόματα, η ψυχολογία και η απόδοσή τους πέφτουν και τα αποτελέσματα είναι χαμηλά».

Για το επερχόμενο Παγκόσμιο της Ρυθμικής: «Είναι προγραμματισμένο για Νοέμβριο στο Κίεβο και καταλαβαίνετε ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο, αφού υπάρχει και το θέμα της πανδημίας. Φυσικά και τηρούνται όλα τα πρωτόκολλα λόγω πανδημίας, δεν μπαίνει άλλος για προπόνηση, αλλά μπαινοβγαίνει κόσμος στην εγκατάσταση, όπως τα συνεργεία. Τα παιδιά είναι σε καθημερινή βάση υπό ιατρική επίβλεψη, γίνεται συνέχεια θερμομέτρηση, αλλά δεν παύει να είναι δύσκολο. Δεν είναι και το καλύτερο πράγμα για έναν αθλητή να πηγαίνει για προπόνηση και κάθε μέρα να τον θερμομετρούν, να υπογράφουν χαρτιά και άλλα τέτοια. Καθυστερούμε και χάνουμε ώρες, αλλά προτεραιότητα σε αυτή τη φάση έχει η υγεία και όχι ο αθλητισμός. Είναι πολύ δύσκολο για όλους, πόσω μάλλον για τα παιδιά που δεν ξέρουν τι θα γίνει. Θα πάνε στο Παγκόσμιο ή όχι. Θα διεκδικήσουν τώρα πρόκριση για Ολυμπιακούς ή μετά από κάποιους μήνες. Είμαστε σε ένα καθεστώς που δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει μέρα με τη μέρα».

Για τα συναισθήματα που της δημιουργεί αυτή η κατάσταση: «Είμαι απογοητευμένη και στενοχωρημένη, γιατί δεν μπορώ να βοηθήσω τα παιδιά. Είμαι προβληματισμένη, γιατί ζούμε σε μια χώρα που δεν είμαι και πολύ σίγουρη ότι τη Δευτέρα θα γίνουν τα πράγματα όπως έχουν υποσχεθεί. Περιμένω να έρθει η Δευτέρα, περιμένοντας τα συνεργεία έξω από το αθλητικό κέντρο και θέλω να πιστεύω δεν θα αθετήσει κανείς το λόγο του και θα γίνουν όλα όπως έχουν προγραμματιστεί. Υπάρχει καλή συνεργασία και δική μας και της Ομοσπονδίας με τον Άγιο Κοσμά και θέλουμε να πιστεύουμε ότι το υπουργείο θα βοηθήσει».

Για την πορεία του ensemble, μετά το χάλκινο μετάλλιο του 2000: «Μου βάζετε πολύ δύσκολα πράγματα. Είναι μια συζήτηση που πρέπει να διανύσει 20 χρόνια για να την αναλύσουμε κι αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο. Έχει χαθεί πολύ μεγάλο έδαφος και γι αυτό είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε και γι αυτό έχουμε επιστρέψει οι Ολυμπιονίκες. Και εγώ και ο Γιάννης ο Μελισσανίδης γυρίσαμε για να βοηθήσουμε αυτά τα παιδιά. Και θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι, τα κορίτσια από τη δική μου την ομάδα και άλλα παιδιά από την ενόργανη για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε και να ανεβάσουμε το άθλημά μας εκεί που του αξίζει».

Για την απόφασή της να συνεχίσει να ασχολείται με το άθλημα: «Δεν το αφήνω γιατί αυτό είναι που με ανέδειξε και πιστεύω ότι μπορεί να αναδείξει και πολλά άλλα παιδιά. Έχει φτιάξει τη ζωή μου και θεωρώ ότι είναι ένας πολύ καλός τρόπος για τους νέους να πετύχουν πράγματα στη ζωή τους. Αυτό με μεγάλωσε, αυτό με δίδαξε αυτό με έχει κάνει ό,τι είμαι σήμερα».