Για την Σοφία σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός. Έχει μάθει να φιλοσοφεί τη ζωή της ή καλύτερα η ζωή την έμαθε να φιλοσοφεί. Στην αθλητική οικογένεια της Ελλάδος θ' ακούσεις να συζητούν για την σπάνια... πάστα της Σοφίας Μπεκατώρου.

Παλεύει. Άλλοτε κερδίζει, άλλοτε χάνει. Έτσι είναι η ζωή, έτσι και ο αθλητισμός που είναι κομμάτι της ζωής. «Υπηρετεί» το άθλημα της, την ιστιοπλοΐα, για πολλές δεκαετίες και έχει μάθει στον πρωταθλητισμό.

Εάν ψάξεις τις ρίζες της λέξεως "πρωταθλητισμός" ίσως υπάρχει και η φωτογραφία της. Το 2004 μαζί με την Αιμιλία Τσουλφά κατακτούν το χρυσό μετάλλιο στα 470 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Το 2008, στο Πεκίνο, μαζί με την Βιργινία Κραβαριώτη και την Σοφία Παπαδοπούλου ανεβαίνουν στο 3ο σκαλί του βάθρου στην κλάση Yngling.

To 2016, στην 4η Ολυμπιακή συμμετοχή της, είναι η πρώτη γυναίκα αθλήτρια της Ελλάδος που είναι σημαιοφόρος της αποστολής στο Ρίο Ντε Τζανέϊρο. Άλλο ένα κάστρο έπεσε... Έχει ρίξει πολλά "κάστρα" η Σοφία αλλά είπαμε "σημασία έχει το ταξίδι".

Πόσα ταξίδια έχει κάνει άραγε; "Πολλά", είναι η απάντηση. Κατά μεγάλο ποσοστό αυτά τα ταξίδια κατέληγαν στο βάθρο και πάλι κατά μεγάλο ποσοστό στο πρώτο σκαλί του. Ποιος έχει ξεχάσει τι έκανε μαζί με την Αιμιλία Τσουλφά στα 470 από το 2000 έως το 2004;

Εκτός από το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες κέρδισαν στην περίοδο αυτή τέσσερα χρυσά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και άλλα δυο στο Ευρωπαϊκό.

Η Σοφία σήμερα είναι μια μητέρα δυο παιδιών που συνεχίζει να είναι "καπετάνισα". Είναι μαζί με τον Αιμιλιανό Μόνο και παλεύουν με τα κύματα μ' ένα σκάφος που μοιάζει με Formula-1. "Τρέχουν" στην κατηγορία Nacra-17 και κάνουν όνειρα για συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, όποτε αυτοί διεξαχθούν.

Αυτό είναι. Να έχεις κερδίσει τόσα και να παλεύεις σαν έφηβη για να κάνεις πραγματικότητα το όνειρο σου. Η Σοφία Μπεκατώρου μιλάει στο gazzetta.gr για τη ζωή στα χρόνια του κορονοϊού (covid-19) και τις ευκαιρίες που παρέχει η πανδημία, για το αθλητικό της "αύριο" και για τα όνειρα της.

«Με τόσες υποχρεώσεις χάνεις οικογενειακές στιγμές»

«Αυτές τις ημέρες είμαστε σπίτι λόγω του κορονοϊού. Πρέπει να πειθαρχήσουμε και να προφυλαχθούμε. Έχω δυο παιδιά και τον πατέρα μου που είναι 88 ετών στο σπίτι και είναι ευκαιρία να τους δω και να τους φροντίσω.

Είμαι χαρούμενη που είμαι κοντά τους. Με τόσες αγωνιστικές υποχρεώσεις τόσα χρόνια χάνεις στιγμές οικογενειακές. Κάποια πράγματα δεν έρχονται πίσω.

Όταν είναι μονογονεϊκή η οικογένεια χάνεις κάποιες φορές την αίσθηση της γαλήνης και της απόλαυσης», αναφέρει στην αρχή της κουβέντας μας η Σοφία και περνάει στην "αντεπίθεση" μιλώντας για τον κορονοϊό: «Έχουμε φτάσει σε σημείο πολλά πράγματα να γίνονται για να φαίνονται.

Αυτή η πανδημία, ο κορονοϊός, θα πρέπει να μας μάθει να λειτουργούμε πάλι ως κοινωνικό σύνολο και όχι ως μονάδες. Είναι ένα καμπανάκι μεγάλο, όπως είναι και η κλιματική αλλαγή την οποία δεν έχουμε πάρει στα σοβαρά. Διατρέχουμε μεγάλο κίνδυνο και πρέπει ν' αλλάξει ο τρόπος σκέψης μας. Εύχομαι και ελπίζω να τα καταφέρουμε ως Ελλάδα σ' αυτή τη μάχη».

Η ζωή προχωρά. Κάποιοι αθλητές συνεχίζουν μια "χαλαρή" προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, οι οποίοι κανείς δεν ξέρει πλέον πότε θα διεξαχθούν. Η Σοφία με τον Αιμιλιανό κυνηγούν ένα εισιτήριο για το Τόκιο.

«Ναι δίνουμε τον αγώνα μας για τους Ολυμπιακούς. Ο κορονοϊός ακύρωσε τον βασικό αγώνα πρόκρισης της κλάσης μας που θα διεξάγονταν τον Απρίλιο στη Γένοβα της Ιταλίας.

Έχουν απομείνει ακόμη 3 εισιτήρια για τους Ολυμπιακούς Αγώνες σ' όλο τον κόσμο. Ένα έχει η Ευρώπη. Οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές όσο αφορά την πρόκριση για εμάς. Θέλουμε όμως έναν αγώνα.Εκεί μπορεί να γίνουν όλα.

Έτσι έχω μάθει τόσα χρόνια στο άθλημα. Με τις υπάρχουσες συνθήκες δεν μπορεί να λειτουργήσει τίποτα. Κλειστά σύνορα, ακυρώσεις αγώνων. Όλα στον αέρα.

Να δούμε τι θα γίνει και με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτοί οι Αγώνες είναι ένα πολύ σπουδαίο γεγονός που πάντα θα έχει αίγλη και θεατές να μπορούν να απολαύσουν τις προσπάθειες των αθλητών.

Η αλήθεια είναι πως έχει χαλάσει το πλάνο όλων των αθλητών. Κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν μπορείς να προπονηθείς. Δεν μπορείς να λειτουργήσεις.», υπογραμμίζει η Ολυμπιονίκης μας.

«Ήθελα κάτι νέο και όχι να μείνω στάσιμη»

Το Nacra-17 είναι μια νέα κατηγορία στο άθλημα και θα είναι και στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων και το 2024 στο Παρίσι. Τι τράβηξε όμως την Σοφία σ' αυτό το σκάφος, στην κλάση; «Κάνοντας 30 χρόνια πρωταθλητισμό ήθελα να μάθω κάτι νέο.

Δεν θέλω να μένω στάσιμη. Ήταν και είναι πολύ δύσκολη η προετοιμασία και ευχαριστώ τους χορηγούς μας για την στήριξη. Το σκάφος κοστίζει 30.000 ευρώ και εμείς έχουμε δυο. Κάθε αγώνας στο εξωτερικό μας κοστίζει 5.000 ευρώ. Τι με τράβηξε στο Nacra-17; Είναι ένας σκάφος που πετάει.

Είσαι ιστιπλόος-πιλότος. Στην Ελλάδα δεν έχει αναπτυχθεί, δεν υπάρχει τεχνογνωσία. Μόνο ξένοι προπονητές μπορούν να βοηθήσουν. Θεωρώ πως είναι ανάγκη η τεχνογνωσία να περάσει και στην Ελλάδα.

«Δεν κυνηγάς πάντα την διάκριση αλλά την πρόκληση»

Θέλει υπομονή και ακρίβεια. Είναι μια καλή ευκαιρία για τη χώρα αφού η κλάση θα είναι και το 2024 στο Παρίσι να ξεκινήσει την ανάπτυξη της.

Είναι η πιο δύσκολη κλάση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι μεγάλες απαιτήσεις», σημειώνει και συνεχίζει να μας μιλά για τους στόχους της: «Κοίτα, δεν κυνηγάς πάντα την διάκριση αλλά την πρόκληση.

Έχει αξία να χάνεις μέχρι να καταφέρεις ν' αλλάξεις το αποτέλεσμα. Για εμάς ο στόχος είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες αλλά ξεκινήσαμε με πλάνο οχταετίας. Αυτός πρέπει να είναι ο σωστός χρόνος, ο σωστός προγραμματισμός».

«Σκέφτονται διαφορετικά άνδρες και γυναίκες»

Από τη νέα χρονιά το 470 που τόσο αγάπησε και δόξασε θα έχει μικτό πλήρωμα. Δεν θα μπορούσαμε να μην ρωτήσουμε την άποψη της γι' αυτή την αλλαγή: «Είναι κάτι που αποφάσισε να περάσει η ISAF.

Θέλει μεγάλη προσοχή. Είναι πολύ διαφορετικός ο τρόπος σκέψης των ανδρών και των γυναικών και ο τρόπος που λειτουργούν. Πρέπει να μπουν όρια. Είναι μια πρόκληση για τον αθλητισμό. Ο αθλητισμός αντικατοπτρίζει την κοινωνία. Πρέπει να μάθουμε να συνεργαζόμαστε, να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον».

Το αθλητικό θέμα των ημερών είναι η τύχη των Ολυμπιακών Αγώνων. Η Σοφία έχει συμμετάσχει 4 φορές στο κορυφαίο γεγονός του πλανήτη. Αλήθεια ποια είναι η καλύτερη στιγμή της; «Αλήθεια δεν μπορώ να ξεχωρίσω.

Την τιμή να είμαι σημαιοφόρος στο Ρίο; Το χρυσό μετάλλιο στην Αθήνα; Το μετάλλιο στο Πεκίνο σε μια νέα κατηγορία; Ξέρεις τι λέω; Σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι και το ταξίδι ενός Ολυμπιακού κύκλου (4 χρόνια) είναι πάντα το πιο σημαντικό», υπογραμμίζει η Σοφία Μπεκατώρου.